alt text

Yoshi’s New Island Review

Ξεκινάω αυτό το review μου με μια απλή παρότρυνση: αν δεν έχετε παίξει ακόμα το αρχικό Yoshi's Island, βρείτε ένα Super Nintendo ή ένα Game Boy Advance ή στη Virtual Console και διορθώστε αυτό το λάθος. Τι; Δεν είχατε γεννηθεί όταν βγήκε; Δεν παίζει ρόλο. Μερικά παιχνίδια, αν θέλετε να θεωρείστε gamers με όλη την έννοια της λέξης πρέπει να τα παίξετε και το Yoshi's Island είναι ένα από αυτά. Τελεία και παύλα. Ας περάσουμε όμως στο Yoshi's New Island, τον νεότερο τίτλο που φέρει το βαρύ όνομα του πράσινου φιλικού δεινοσαύρου, προσφέροντας ατελείωτο platforming με τον Yoshi και τον Mario ως μωρό στην πλάτη του.

Η ιστορία του Yoshi's New Island δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνέχεια του αρχικού τίτλου. Ο πελαργός που θα έφερνε τον Mario και τον Luigi στους γονείς τους, έκανε λάθος και τους παρέδωσε σε λάθος γονείς. Προσπαθώντας να διορθώσει το λάθος του όμως, ο Magikamek βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί για να αρπάξει ξανά τα μωρά. Ο Luigi πέφτει θύμα της απαγωγής αλλά ο Mario πέφτει και πάλι στην θάλασσα. Για καλή του τύχη το μωρό καταλήγει στο Yoshi's Egg Island. Τα Yoshis εκεί αναλαμβάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη να ενώσουν τα αδέρφια ξανά αλλά και να σώσουν το Egg Island από τον Baby Bowser που θέλει να το κάνει προορισμό διακοπών, χαλώντας έτσι την παρθένα φύση του.

Το παιχνίδι ξεκινάει με τον κλασικό τρόπο. Ο πρώτος κόσμος είναι γεμάτος πίστες που σας δείχνουν έναν προς έναν τους μηχανισμούς (παλιούς και νέους), όπως τη χρήση των αυγών κάθε είδους, το flutter jump που σας κάνει να μένετε λίγο παραπάνω στον αέρα μετά από κάθε άλμα, και άλλα ωραία. Το καλό είναι ότι πήρανε την πετυχημένη συνταγή του πρώτου τίτλου αυτή την φορά, ώστε να μην σας φαίνεται ότι σας παίρνει από το χεράκι κάποιος άσχετος σε κάποιο ξεκάρφωτο tutorial και ταυτόχρονα να φαίνεται σα να προχωράτε το παιχνίδι κανονικά. Όσον αφορά τους καινούριους μηχανισμούς gameplay, αυτοί δεν είναι ούτε πολλοί σε αριθμό, ούτε έχουν μεγάλο αντίκτυπο στο παιχνίδι. Πρώτο και κυριότερο νέο στοιχείο είναι τα μεγάλα αυγά. Υπήρχαν και στον αρχικό τίτλο (δεν ξεχνιέται η μάχη στο στομάχι του βάτραχου που γινόταν αποκλειστικά με μεγάλα αυγά), αλλά πλέον παίζουν μεγαλύτερο ρόλο. Πρώτα απ' όλα με τα κλασικά μεγάλα αυγά, μπορείτε να ρημάξετε τα πάντα στην πίστα ή όπου χρειάζεται, γιατί όταν τα πετάτε, κομματιάζουν οτιδήποτε στο πέρασμά τους. Αυτά ονομάζονται eggdozers και έχουν τρελή δύναμη. Αμέσως μετά έρχονται τα metal eggdozers που ως bonus σας επιτρέπουν να εξερευνήσετε περιοχές που βρίσκονται κάτω από το νερό, αφού σας βαραίνουν αρκετά για να βυθιστείτε.

Μην ρωτάτε πως το κάνει αυγό αυτό το πράγμα. Απλά... μπλιεχ.

Μην ρωτάτε πως το κάνει αυγό αυτό το πράγμα. Απλά... μπλιεχ.

Απο εκεί και πέρα τα πράγματα είναι λίγο-πολύ τα ίδια. Το level design, παρόλο που δεν αγγίζει την απόλυτη ιδιοφυία του πρώτου, είναι καλό, αν και τις περισσότερες φορές κάνει το παιχνίδι αρκετά εύκολο. Η κάθε πίστα έχει τα δικά της gimmicks τα οποία αναφέρονται στο όνομα της πίστας, όπως π.χ. το Seesaw Scramble που είναι γεμάτο τραμπάλες και το Lose the Lunge Fish στο οποίο σας κυνηγάει ένα τεράστιο ψάρι και πρέπει να προσέχετε πού και πώς πηδάτε για να μην σας φάει. Για τους έξι κόσμους υπάρχει μια σχετική ποικιλομορφία, πράγμα αρκετά θετικό αφού δεν θα βαρεθείτε. Παρόλα αυτά, το level design δεν έχει να επιδείξει κάτι φρέσκο ή έστω κάτι διαφορετικό. Δεν βλέπετε τις περίπλοκες και γεμάτες πράγματα πίστες του αρχικού Yoshi's Island, ακόμα και αν το νέο παιχνίδι στοχεύει στη νοσταλγία των παικτών. Ίσως το μόνο που θα σας κρατήσει είναι τα αντικείμενα προς συλλογή που βρίσκονται κρυμμένα σε διάφορα μέρη. Αυτά καταμετρώνται στο τέλος κάθε πίστας και αν τα έχετε πάει καλά σε κάποιον κόσμο, τότε ξεκλειδώνεται μία επιπλέον πίστα.

Εκεί που τα πράγματα σκουραίνουν ακόμα περισσότερο είναι στις μεταμορφώσεις των Yoshis. Πλέον, αντί για κάποιο κομμάτι της κάθε πίστας που πρέπει να περάσετε με κάποια μεταμόρφωση, όπως το ελικοπτεράκι και το τρένο, υπάρχουν εντελώς ξεχωριστά κομμάτια τα οποία “σπάνε” τις πίστες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτά τα κομμάτια είναι ότι ο χειρισμός γίνεται αποκλειστικά με το κούνημα του 3DS δεξιά και αριστερά. Ο χειρισμός δεν είναι ότι καλύτερο, ενώ το 3D, αν αποφασίσετε να παίξετε με αυτή τη λειτουργία ενεργοποιημένη, πάει περίπατο για τα καλά. Ο Yoshi μπορεί να μεταμορφωθεί σε διάφορα πράγματα όπως ελικοπτεράκι, κομπρεσέρ(;), καροτσάκι ορυχείου και άλλα. Όλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο: κουνάτε το 3DS ως τιμόνι δεξιά ή αριστερά και οποιοδήποτε κουμπί έχει μια λειτουργία όπως το άλμα. Αυτά τα κομμάτια πρέπει να τα ολοκληρώσετε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλιώς πρέπει να τα παίξετε από την αρχή. Θα μπορούσαν απλά να μην υπάρχουν ή ακόμα καλύτερα να ήταν κομμάτια της πίστας που παίζετε και να είχαν κανονικό χειρισμό με τα κουμπιά.

Γιατί όταν αγοράζετε ένα Yoshi, αγοράζετε ΚΑΙ ελικόπτερο.

Γιατί όταν αγοράζετε ένα Yoshi, αγοράζετε ΚΑΙ ελικόπτερο.

Το δεύτερο ενοχλητικό στοιχείο είναι τα 2-player minigames. Το Yoshi's New Island επιτρέπει παιχνίδι για δύο αλλά μόνο με minigames, μόνο local και η ποιότητά του είναι, εχμ, χάλια. Τα minigames ως επι το πλείστον είναι βαρετά και έχουν να κάνουν κυρίως με την ταχύτητα που ο κάθε παίκτης μαζεύει-πετάει-σπάει πράγματα σε ένα λεπτό. Είναι πολύ πιθανό να παίξετε μια φορά και να μην ασχοληθείτε με αυτό το mode ποτέ ξανά.

Ας περάσουμε στον τεχνικό τομέα που έχει κι αυτός αρκετά... σκοτεινά σημεία. Το Yoshi's New Island προσπαθεί να αντιγράψει το παιδικό στιλ με τα παστέλ χρώματα και τις νερομπογιές/κηρομπογιές του πρώτου παιχνιδιού. Την περισσότερη ώρα τα καταφέρνει, ακόμα και αν οι πολυγωνικοί χαρακτήρες φαίνονται παράταιροι. Οι δημιουργοί θα μπορούσαν να είχαν πάει σε κάτι πιο cell shaded για να υπάρχει περισσότερη αρμονία με το παστέλ παρασκήνιο, αλλά δεν φαίνεται να υπήρχε αρκετή όρεξη γι αυτό. Το ίδιο ισχύει με τις περιοχές που έχουν λάβα και υπάρχει ένα πορτοκαλί εφέ φωτισμού που δείχνει ακόμα περισσότερο το πόσο αυτοακυρώνεται το στιλ του παιχνιδιού. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ατμοσφαιρικό σε μερικά σημεία, απλά μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά.

Η λογική των υπερφυσικά μεγάλων κακών του Power Rangers δεν πιάνει πια. Κάτι που δεν ξέρει ο Magikamek.

Η λογική των υπερφυσικά μεγάλων κακών του Power Rangers δεν πιάνει πια. Κάτι που δεν ξέρει ο Magikamek.

Παράπονα έχω και για τον ηχητικό τομέα. Όχι τόσο για τα ηχητικά εφέ, που είναι αρκετά καλά και βρίσκονται σε αρμονία με την όλη παιδικότητα του τίτλου. Αυτό όμως που δεν πραγματικά παλεύεται είναι η μουσική. Ξεχάστε τα χαρούμενα θέματα του αρχικού Yoshi's Island. Ακόμα και το μέτριο απ' όλες τις πλευρές Yoshi's Island DS είχε καλύτερη μουσική από αυτό το... βατερλό. Ακούτε κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια μοτίβα, τα οποία δεν έχουν ούτε την χάρη, ούτε την χαρακτηριστικότητα των προαναφερθέντων παιχνιδιών. Γενικά η μουσική του Yoshi's New Island είναι αδιάφορη. Προσωπικά περίμενα κάτι πιο ζωντανό και ιδιαίτερο ή έστω ένα καλό φρεσκάρισμα των παλιών. Δυστυχώς όμως... Δυστυχώς.

Εν τέλει το Yoshi's New Island μόνο... “New” δεν είναι. Υπάρχουν κάποιες ιδέες σπαρμένες εδώ κι εκεί, αλλά δεν αρκούν. Σε μια πλατφόρμα όπως το 3DS που έχει τόσα ποιοτικά platformers, η ίδια η Nintendo προσφέρει κάτι κατώτερο των προσδοκιών. Το Yoshi's New Island δεν είναι κακό παιχνίδι σε καμία περίπτωση, αλλά σίγουρα δεν είναι ούτε New Super Mario Bros. 2, ούτε Donkey Kong Country Returns 3D. Περιμέναμε περισσότερα.

  • Καλό level design
  • Μερικές φρέσκες ιδέες εδώ κι εκεί
  • Αρκετή ποικιλία
  • Ποιοτικά ηχητικά εφέ
  • Οι νέες ιδέες είναι τόσο διάσπαρτες που δεν κάνουν μεγάλη διαφορά
  • Τα minigames του 2-player mode είναι βαρετά και επαναλαμβανόμενα
  • Το στιλ γραφικών βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του
  • Αδιάφορη μουσική
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:3DS
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Arzest
ΕΚΔΟΣΗ:Nintendo
ΔΙΑΘΕΣΗ:Nortec
ΕΙΔΟΣ:Platformer
ΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayer
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://yoshisnewisland.nintendo.com/
HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:14/3/2014
PEGI:3