Θα το πω και ας φανώ κακός. Η Dotemu σκοπεύει να γίνει μονοπώλιο νοσταλγίας για παλιές και αγαπημένες σειρές που είναι ξεχασμένες εδώ και δεκαετίες από τις μητρικές εταιρίες τους. Έχει στο ενεργητικό της “φρεσκαρισμένες” εκδόσεις των I Have No Mouth And I Must Scream, R-Type 1 και 2, Sanitarium και Raiden Legacy. Ταυτόχρονα κάνει και εκπληκτικά remakes ή μοντέρνες συνέχειες παιχνιδιών όπως το αναπάντεχα διασκεδαστικό Pang Adventures. Το νέο της αριστούργημα είναι το remake του Wonder Boy 3. Υπό την καθοδήγηση του Ryuichi Nishizawa, δημιουργού της σειράς Wonder Boy, η Dotemu και η Lizardcube μας δίνουν ένα παιχνίδι που σφίζει από μεράκι, στιλ και ομορφιά.

H ιστορία του Wonder Boy: The Dragon’s Trap ακολουθεί το τέλος του Wonder Boy 2: In Monster Land και ξεκινάει στο κάστρο του μηχανικού δράκου που τρομοκρατεί την Wonder Land. Στην πραγματικότητα το παιχνίδι ξεκινάει σαν τέλος του προηγούμενου παιχνιδιού, μόνο που μόλις ξεκάνετε τον μηχανικό δράκο, μια κατάρα πέφτει στον ήρωα και τον μεταμορφώνει σε lizard-man. Αυτή η κατάρα δεν μπορεί να αντιστραφεί μέχρι να βρείτε τον σταυρό της σαλαμάνδρας. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να νικήσετε τους διάφορους δράκους που υπάρχουν στον κόσμο, με τελευταίο τον Vampire Dragon.

Το Wonder Boy: The Dragon’s Trap είναι 2D platformer και παίζετε ως πέντε διαφορετικές μορφές: lizard-man, lion-man, mouse-man, hawk-man και piranha-man. Η κάθε μορφή έχει τις δικές της ιδιότητες, ενώ έχει και διαφορετικά στατιστικά όπως attack, defense και charm. Για παράδειγμα ο mouse-man μπορεί να σκαρφαλώνει ειδικούς τοίχους που έχουν φτιαχτεί από mouse blocks, ο lion-man μπορεί να σπάει πέτρες που βρίσκονται στο έδαφος και είναι από τις πιο δυνατές μορφές, ο piranha-man μπορεί να κολυμπάει ενώ φέρει πλήρη εξάρτυση και ο hawk-man μπορεί να πετάει και να αποκτάει πρόσβαση σε σημεία που δεν μπορούν οι άλλοι χαρακτήρες. Μπορείτε επίσης να είστε απλά Wonder Boy (ή Wonder Girl), αλλά πρέπει να ολοκληρώσετε το παιχνίδι τουλάχιστον μια φορά.

Το κάστρο μπορεί να καταστρέφεται στην εισαγωγή, όμως έχει ακόμα αρκετά μυστικά.

Απο εκεί και πέρα, το παιχνίδι αρχίζει και γίνεται λίγο πιο RPG. Aντί να έχει ξεχωριστές πίστες όπως άλλα 2D platformers, διαθέτει έναν ενιαίο κόσμο με ένα μικρό χωριό ως hub. Aπό αυτό, και εφόσον διαθέτετε τη σωστή μορφή, έχετε πρόσβαση σε διάφορα σημεία του κόσμου. Εδώ εντοπίζεται το πρώτο πρόβλημα που έχει να κάνει με την δομή του τίτλου. Την εποχή που το The Dragon’s Trap έκανε την εμφάνισή του στις οικιακές κονσόλες, ένας τρόπος για να αυξηθεί ο χρόνος παιχνιδιού ήταν το να μην υπάρχουν ξεκάθαρες οδηγίες για το τί πρέπει ο παίκτης να κάνει για να προχωρήσει. Κληρονομώντας αυτό το χαρακτηριστικό, σε μια εποχή όπου τα παιχνίδια έχουν πλέον ξεκάθαρες οδηγίες και η δυσκολία έρχεται... απλά αυξάνοντας την πραγματική δυσκολία, το ότι δεν υπάρχει πουθενά ξεκάθαρη οδηγία για το πού πάτε μετά σίγουρα είναι εκνευριστικό. Αυτό βέβαια ισχύει και για κάποια αντικείμενα και για τον τρόπο που λειτουργούν τα charms, τα οποία βρίσκετε διάσπαρτα στο παιχνίδι. Για παράδειγμα, ανακαλύπτετε ότι μπορείτε να σπάτε τα πέτρινα blocks επειδή πήρατε το thunder ring.

Το δεύτερο αρνητικό που και αυτό αποτελεί κληρονομιά της αρχικής έκδοσης, είναι το grinding. Όχι για XP, όχι για έξτρα δυνατότητες ή όπλα (ασχέτως αν ξαφνικά πέσετε πάνω σε κάποιο μυστικό που σας τα προσφέρει), αλλά για λεφτά. Τα λεφτά είναι κάτι αρκετά σημαντικό στον κόσμο του Wonder boy, με την έννοια ότι τα καλύτερα όπλα, και μερικά που χρειάζονται για να προχωρήσετε, βρίσκονται σε φανερά και κρυφά καταστήματα. Τα οποία καταστήματα τα έχει όλα το ίδιο μονόφθαλμο γουρούνι που καπνίζει (μην ρωτάτε). Εσείς όμως πρέπει να μαζέψετε αρκετά λεφτά για να αγοράσετε όλα τα σιδηρικά, να ανεβάσετε defence και attack στον χαρακτήρα σας, διότι μερικές περιοχές έχουν απίθανα δύσκολους εχθρούς που βαράνε εξίσου δυνατά. Πού τα βρίσκετε αυτά τα λεφτά; Νικώντας εχθρούς φυσικά. Κάθε τί που σκοτώνετε αφήνει αντικείμενα πίσω του. Τις περισσότερες φορές είναι νομίσματα ή σακούλες με λεφτά ή σπανιότερα καρδιές που γεμίζουν το HP σας και ακόμα πιο σπάνια κάποιο αντικείμενο για τις ειδικές επιθέσεις σας. Λεφτά βρίσκετε επίσης στις κρύπτες και στα μυστικά του παιχνιδιού και μερικές μάλιστα “αναπληρώνονται” όταν βγαίνετε στο κεντρικό μενού και κάνετε load. Οπότε πρέπει να τρέχετε δεξιά και αριστερά στον κόσμο του παιχνιδιού μαζεύοντας πλούτο για να μπορέσετε να προχωρήσετε. Κάτι που κάποτε ήταν αποδεκτό, όμως πλέον σε μια εποχή όπου τα παιχνίδια μπορούν να έχουν περιεχόμενο για να κρατάνε το ενδιαφέρον, είναι κι αυτό ένα περίεργα ενοχλητικό χαρακτηριστικό.

Τα φίδια στις πυραμίδες δεν αστειεύονται καθόλου.

Από την άλλη, αυτή είναι η μαγεία των παλιών παιχνιδιών, δεν σας παίρνουν από το χεράκι για το οτιδήποτε και απαιτούν από εσάς περισσότερη επιμονή για να προχωρήσετε. Βέβαια, υπάρχουν και άλλα μικροπροβλήματα, όπως τα ασαφή hitboxes των εχθρών, που ενώ έχουν βελτιωθεί μαζί με άλλα στοιχεία φτιάχνοντας το παιχνίδι από την αρχή, εντούτοις βλέπετε τα χτυπήματά σας να μην βρίσκουν απόκριση. Τίποτα όμως από αυτά δεν στέκεται εμπόδιο στην απόλαυση του παιχνιδιού.

Βασικός παράγοντας αυτής της απόλαυσης είναι αναμφίβολα η πανέμορφη παροουσίαση. Τα πάντα έχουν ξανασχεδιαστεί από το μηδέν και στο χέρι από ταλαντούχους καλλιτέχνες και animators. Η προσοχή που έχει δοθεί είναι πραγματικά απίστευτη, από τις μορφές του χαρακτήρα που όλες έχουν διαφορετικά animation, μέχρι τον τρόπο που κινούνται οι εχθροί και τα bosses. Τα πάντα στον οπτικό τομέα σφίζουν από χαρακτήρα, έχουν φτιαχτεί με βάση τα αρχικά sprites και είναι καθόλα αναγνωρίσιμα από όσους έχουν παίξει το αρχικό Wonder Boy 3. Εκεί που πάρθηκαν αρκετές ελευθερίες, για το καλό του παιχνιδιού, είναι τα backgrounds και τα στοιχεία των πιστών. Αντικαθιστώντας τα απλά ενιαία χρώματα για παρασκήνιο, οι δημιουργοί έδωσαν ρέστα όχι μόνο σχεδιάζοντας νέα πανέμορφα σκηνικά που ζωντανεύουν με parallax scrolling, αλλά και εισάγοντας ψήγματα από backstory στον κόσμο. Βλέπετε μνημεία και αγάλματα παλιών ηρώων και μικρές λεπτομέρειες στον διάκοσμο που μαρτυράνε την παλαιότητα των κτιρίων και των τοποθεσιών, δίνοντας περισσότερο βάθος σε έναν κατά τ' άλλα 8-bit κόσμο.

Ένα από τα πιο αγαπημένα -και πιο δύσκολα- bosses.

Και μπορείτε να κάνετε την σύγκριση άμεσα, αφού υπάρχει επιλογή να παίζετε και την αρχική, κάτι που θυμίζει το Monkey Island πριν από μερικά χρόνια και είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Η εναλλαγή μεταξύ νέας και παλιάς έκδοσης γίνεται άμεσα με ένα κουμπί και τόσο απρόσκοπτα που δεν διακόπτεται στιγμή η δράση. Μάλιστα υπάρχουν και άλλες επιλογές για την 8-bit εκδοση, όπως η καμπυλότητα της υποτιθέμενης CRT TV και το πλήθος και πάχος των scanlines έτσι ώστε να έχετε μια πιο αυθεντική εμπειρία αν θέλετε. Μπορείτε επίσης να επιλέξετε την 8-bit μουσική με τον ίδιο τρόπο, όμως δε λέει γιατί η δουλειά που έχει γίνει στον ήχο είναι τουλάχιστον εκπληκτική. Νέα ηχητικά εφέ και πλήρως διασκευασμένα κομμάτια του αρχικού παιχνιδιού σε απίθανα ωραίες και περίπλοκες ενορχηστρώσεις που σας καθηλώνουν, ενώ όπου υπάρχει ανακύκλωση μουσικής (που στο αρχικό υπήρχε λόγω περιορισμένης χωρητικότητας), αλλάζει η ενορχήστρωση για να ταιριάζει περισσότερο με την εκάστοτε τοποθεσία, προσθέτοντας λεπτομέρειες και όργανα. Τον όλο οπτικοακουστικό τομέα θα μπορούσα να τον συνοψίσω σε μία λέξη: αγάπη. Αγάπη για το παιχνίδι και την ιστορία του, αγάπη για την τέχνη από τον κάθε σχεδιαστή του πρότζεκτ, αγάπη για τους gamers που έχουν γλυκές αναμνήσεις, αλλά και αυτούς που μαθαίνουν τώρα τί εστί Wonder Boy. Κοινώς, δεν θα μπορούσε να έχει γίνει καλύτερα.

Η ενασχόλησή με το Wonder Boy: The Dragon’s Trap δεν παίρνει πάνω από τρεις ώρες, αφού είναι γενικά μικρό παιχνίδι. Ακόμα και αν προσπαθείτε να ανακαλύψετε τα μυστικά, που είναι πολλά, δεν σας παίρνει πολύ παραπάνω. Όμως, πέραν των προβλημάτων που προέρχονται κυρίως επειδή βασίζεται σε ένα παιχνίδι από μια άλλη εποχή του gaming, το The Dragon’s Trap είναι μια πραγματική απόλαυση που δεν πρέπει να χάσετε, ειδικά αν δεν έχετε πειστεί ακόμα ότι τα videogames είναι τέχνη.