Λατρεύω το Dreamcast. Όπως λέει και ο azazel “κάθε 9 του Σεπτέμβρη, ανάβω και μια λαμπάδα στην μνήμη του”. Ευκαιρία λοιπόν να γράψω ένα ακόμα κείμενο γι αυτή τη θρυλική κονσόλα που πέθανε με τόσο άδοξο τρόπο. Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σε όσους δεν πρόλαβαν το Dreamcast. Πρόκειται για μια λίστα με 10 λόγους για τους οποίους η κονσόλα της Sega ήταν μπροστά από την εποχή της, χαράζοντας το δρόμο για τα συστήματα που ακολούθησαν.

1. Το Dreamcast ήταν η πρώτη κονσόλα με online δυνατότητες εξαρχής.

Αυτό που στις ημέρες μας θεωρούμε στάνταρ για τις κονσόλες, πριν από μια δεκαετία δεν ήταν και τόσο δεδομένο. Το Dreamcast ερχόταν με dial-up modem ήδη κουμπωμένο στην κατάλληλη θύρα, έτοιμο να πάρει ρυθμίσεις του ISP. Στην Αμερική οι καταναλωτές απολάμβαναν 56k, ενώ στην Ευρώπη και αργότερα στην Ιαπωνία μόνο 33.6k. Οι Iάπωνες σε αυτήν την περίπτωση ήταν ακόμα πιο άτυχοι, αφού τα πρώτα μοντέλα έρχονταν σκέτα. Προς το τέλος της ζωής του Dreamcast κυκλοφόρησε ένας “broadband adaptor”, που στην ουσία επέτρεπε την σύνδεση μέσω ethernet.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Σίγουρα, πολλά από τα σημερινά πράγματα που κάνουμε online δεν υπήρχαν τότε ούτε γι αστείο. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε cross-game chat, ούτε downloadable παιχνίδια α-λα Xbox Live. Παρόλα αυτά οι παίκτες μπορούσαν να ευχαριστηθούν παιχνίδια online όπως NFL και Unreal Tournament, να συμμετέχουν σε leaderboards όπως στο Crazy Taxi 2 ή να κατεβάζουν έξτρα πίστες και αποστολές στo VMU τους όπως στο Sonic Advenure 2 και το Skies of Arcadia. Άξιο αναφοράς φυσικά είναι το Phantasy Star Online, το οποίο είναι το πρώτο (και ίσως το πιο πετυχημένο) online RPG με πολλά στοιχεία από MMO. Οι παίκτες μπορούσαν να το ευχαριστηθούν μέσω των servers του Dreamarena. Αργότερα, όταν η υπηρεσία έκλεισε, υπήρχε μια δεύτερη έκδοση με servers ειδικά γι αυτό το παιχνίδι. Το PSO παίζεται ακόμα και σήμερα, με hacked εκδόσεις και servers.

2. Το Dreamcast μπορούσε να συνδεθεί με VGA.

Πολύ πριν το Xbox 360, το Dreamcast ήταν η πρώτη κονσόλα που συνδεόταν με οθόνες VGA μέσω ειδικού καλωδίου.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Ανώτερη ποιότητα εικόνας στα περισσότερα παιχνίδια. Η αληθινή δύναμη του Dreamcast αποκαλυπτόταν στους παίκτες σε 480p και progressive scanning. Τα περισσότερα παιχνίδια, και ειδικότερα όσα είχαν 3D γραφικά φαίνονταν κρυστάλλινα. Παρόλα αυτά υπήρχαν και κάποια προβλήματα. Πρώτα απ’ όλα, δεν υποστήριζαν όλα τα παιχνίδια αυτόν τον τρόπο απεικόνισης, πράγμα που σήμαινε ότι με το VGA καλώδιο σε λειτουργία, δεν ξεκινούσαν και εμφάνιζαν ένα μήνυμα λάθους. Υπήρχε τρόπος να αποφευχθεί αυτό, απλά βγάζοντας το καλώδιο, ξεκινώντας το παιχνίδι και μετά ξαναβάζοντας το. Αυτό το μικρό κόλπο έπιανε σχεδόν πάντα. Το άλλο αρνητικό είναι ότι τα παιχνίδια με 2D sprites όπως το Marvel VS Capcom, έχαναν κάτι από την ομορφιά τους, αφού οι χαρακτήρες εμφανίζονταν θολοί. Βλέπετε, οι χοντρές οριζόντιες γραμμές των οθονών καθοδικού σωλήνα (γνωστές ως scanlines) έκρυβαν τις άκρες από τα pixels των sprites κάνοντας τα να φαίνονται πιο καθαρά. Γι αυτό, σε αυτήν την ειδική περίπτωση είναι προτιμότερη η παλιά καλή τηλεόραση παρά το monitor.

3. Το Dreamcast ήταν η πρώτη παιχνιδομηχανή με κάμερα ως περιφερειακό και χρησιμοποιούσε motion controllers.

Η Sega είχε εξοπλίσει το Dreamcast με πολλά και διαφορετικά περιφερειακά για να ενισχύσει την εμπειρία σε μερικά παιχνίδια. Το DreamEye είναι η πρώτη κάμερα-περιφερειακό κονσόλας, ενώ το Rapala Fishing Rod και οι μαράκες από το μουσικό παιχνίδι Samba De Amigo, δεν ήταν τίποτε άλλο από motion controllers, πολύ πριν εμφανιστεί το Wii.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Τα περιφερειακά ήταν συμβατά με τα παιχνίδια για τα οποία προορίζονταν, αλλά και με πολλά άλλα, αν και αυτό δεν ήταν γραμμένο κάπου. Η Sega ήθελε να δικαιολογήσει την αγορά τους και για άλλα παιχνίδια, στα οποία πρόσθεσε «κρυφά» motion controls. Το Virtua Tennis 2Κ2 χρησιμοποιούσε το Rapala Fishing Rod όπως ακριβώς χρησιμοποιήθηκε το Wii Remote αργότερα στο Wii Sports Tennis. Οι μαράκες του Samba de Amigo μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο Mister Driller. Το DreamEye είναι μια άλλη ιστορία. Επρόκειτο για μια αρχαία ψηφιακή κάμερα που μπορούσε κάποιος να πάρει μαζί του. Χωρούσε 31 φωτογραφίες .jpg, οι οποίες μπορούσαν να προβληθούν και να υποστούν επεξεργασία στο Dreamcast. Υπήρχε και η δυνατότητα χρήσης της ως webcam. Δυστυχώς το DreamEye δεν βγήκε ποτέ στη Δύση, κι έτσι χάσαμε την πρώτη κάμερα που κυκλοφόρησε για κονσόλα.

4. Το Dreamcast είχε πληκτρολόγιο και ποντίκι.

Θα μου πείτε «ΟΚ, αυτά υπήρχαν και παλαιότερα» και θα συμφωνήσω. Λάτρεψα το Mario Paint στο SNES και τα RTS στο PSX με χρήση ποντικιού. Όμως στο Dreamcast τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά.

Τι σήμαινε αυτό για τους gamers;

Το Dreamcast σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο με θράσος στις τωρινές κονσόλες και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει: επέτρεπε σχεδόν σε ΟΛΑ τα FPS που κυκλοφόρησαν γι αυτό να παίζονται με ποντίκι και πληκτρολόγιο. Παιχνίδια όπως τα Quake 3 Arena και Unreal Tournament δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από πλευράς gameplay με τα αδερφάκια τους στο PC. Η Sega φυσικά, δεν γινόταν να μην αφήσει «κρυμμένες» εκπλήξεις - το REZ μπορούσε να παιχτεί με ποντίκι κανονικότατα. Τέλος, δεν θα μπορούσε να λείπει το chat από το Phantasy Star Online και η ευκολία που προσέφερε στους παίκτες στην επικοινωνία και το παίξιμο. Ειδική περίπτωση, από πολλές απόψεις, ήταν το θεότρελο Typing of the Dead, στο οποίο ο παίκτης καλείται να παίξει το κλασικό House of The Dead, αλλά αντί να πυροβολάει με lightgun, πρέπει να πληκτρολογεί λέξεις και φράσεις πολύ γρήγορα. Αστείο μέχρι δακρύων, με πολλές στιγμές που τα δάχτυλα κόντευαν να πάρουν φωτιά. Απλά ιδιοφυές.

5. Το Dreamcast είχε δύο από τις πιο ακριβές παραγωγές όλων των εποχών.

Φυσικά αναφέρομαι στα Shenmue και Shenmue 2. Μιλάμε για πανάκριβα παιχνίδια, που χρειάστηκαν 70 εκατομμύρια δολάρια για να φτιαχτούν ή 92 εκατομμύρια με τα σημερινά δεδομένα. Πολλά λεφτά. Δυστυχώς οι φτωχές πωλήσεις και ο πρόωρος θάνατος του Dreamcast μας άφησαν με μια ανολοκλήρωτη ιστορία.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Δύο από τα πιο όμορφα παιχνίδια που φτιάχτηκαν ποτέ και στέκονται επάξια ακόμα και σήμερα. Το Shenmue σε VGA θυμίζει περισσότερο παιχνίδι πρώτης γενιάς του 360. Τα Shenmue δεν είναι για όλους, με την έννοια ότι οι δημιουργοί δεν ήθελαν κλισέ παιχνίδια όπου οι παίκτες πρώτα σπάνε στο ξύλο τους πάντες και μετά κάνουν ερωτήσεις. Ήθελαν μια πιο πραγματική εμπειρία. Οι παίκτες έπρεπε να διαχειριστούν τα λεφτά τους, τον χρόνο τους, να βρουν δουλειά και πραγματικά να αναζητήσουν αυτό που ήθελαν, γεγονός που απαιτούσε υπομονή και πολλές ερωτήσεις σε αγνώστους. Προσωπικά βρίσκω το χωριό στο Shenmue και την πόλη στο Shenmue 2 από τις πιο ζωντανές που έχουν εμφανιστεί σε video game. Κάθε NPC είχε τη δικιά του ατζέντα με δραστηριότητες. Έκανε ο καθένας την ζωούλα του και πραγματικά η κάθε ζωή ήταν εντελώς διαφορετική από την άλλη. Αυτό το πλήθος στους δρόμους του παιχνιδιού του Shenmue δημιουργούσε μια ζωντανή ατμόσφαιρα. Ο κόσμος χάζευε, έτρεχε, δούλευε, πήγαινε για ψώνια. Πρόκειται ίσως για την πιο ανθρώπινη εμπειρία σε video game.

6. Το Dreamcast υποστηριζόταν από πραγματικό λογισμικό.

Θυμάστε τι έγραφε δεξιά στην πρόσοψη του Dreamcast; “Compatible with Windows CE”. Το Dreamcast ήταν καρπός της συνεργασίας της Sega με την Microsoft. Τα περισσότερα παιχνίδια εκκινούσαν μια έκδοση των Windows CE, ενώ άλλα χρησιμοποιούσαν γραφικά βασισμένα στο DirectX.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Οι προγραμματιστές ήξεραν ήδη πώς να προγραμματίσουν σε DirectX, οπότε ανησυχούσαν λιγότερο για τεχνικά πράγματα και μπορούσαν να επικεντρωθούν στο να φτιάξουν καλύτερα παιχνίδια. Το Xbox και το Xbox 360 μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία με πολλές από τις βιβλιοθήκες τους να είναι ήδη γνωστές από το PC, κάνοντάς τα εύκολα στον προγραμματισμό. Η AM2 επίσης μπορούσε ως first-party να προγραμματίσει εξίσου καλά, αφού η δομή του Dreamcast σχεδιάστηκε πάνω στο Naomi – το arcade της AM2. Δηλαδή, και οι first-party αλλά και οι third-party προγραμματιστές είχαν ίσες ευκαιρίες να μεγαλουργήσουν. Φυσικά, τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Δεν θα ήταν τόσο αγαπημένο το Dreamcast αλλιώς…

7. To Dreamcast είχε καταπληκτικά παιχνίδια σε κάθε είδος.

Μερικές κονσόλες έχουν καλύτερα platformers, άλλες καλύτερα RPG και άλλες καλύτερα beat 'em up. Το Dreamcast είχε ένα προβάδισμα στα ξυλίκια και τα shmups (βλέπε Ikaruga, Bangai-O, Border Down). Παρόλα αυτά, για κονσόλα που έζησε μόνο τρία χρόνια, η ποσότητα καλών παιχνιδιών είναι εντυπωσιακή. Υπήρχε τουλάχιστον ένας αξιοσημείωτος τίτλος για κάθε είδος!

Τί σημαίνει αυτό για τους gamers;

Δεν βαριόσουν ποτέ με το Dreamcast. Μπορεί να μην πρόλαβε να αποκτήσει τη δυσθεώρητη ποικιλία του PS2, αλλά για το χρόνο που έζησε, παιχνίδια όπως το Skies of Arkadia, το Resident Evil: Code Veronica και το Shenmue είναι επιτεύγματα. Τα δε «ραλάκια», από τα arcade όπως το Vanishing Point και το San Francisco Rush 2049, μέχρι το V-Rally και το Tokyo Racing, ευχαριστούσαν και τους πιο απαιτητικούς. Υπήρχαν ακόμα και life simulators όπως το L.O.L. – Lack of Love και το Seaman. Υπήρχε πραγματικά κάτι για όλους.

8. Η memory card του Dreamcast ήταν μια μικροκονσόλα από μόνη της.

Το VMU (Visual Memory Unit) είχε τη δική τoυ LCD οθόνη και κουμπάκια. Πολλά από τα παιχνίδια περιείχαν mini-games στα save files τους. Έτσι, όταν οι παίκτες δεν ήταν κοντά στo Dreamcast, μπορούσαν να πάρουν ένα κομμάτι του μαζί τους και να παίζουν.

Τί σήμαινε αυτό για τους gamers;

Ένα παράδειγμα πολύ γνωστό είναι το Chao mini-game του Sonic Adventure 2. Ο παίκτης μεγάλωνε το Chao του σε στιλ Tamagochi και όσο το ζωάκι του εξελισσόταν, τόσα εξτρά μπορούσε να έχει στο βασικό παιχνίδι, την επόμενη φορά που θα φόρτωνε από το save του. Δεν ήταν μόνο αυτή η χρήση τoυ VMU. Πολλά παιχνίδια χρησιμοποιούσαν την οθόνη όσο ήταν συνδεδεμένη στο χειριστήριο του Dreamcast. Για παράδειγμα στο Shenmue, όταν ο Ryo εξασκούταν σε μια νέα τεχνική, το VMU εμφάνιζε μια μπάρα προόδου και όταν πλέον ο ήρωας την μάθαινε, τότε έβγαζε ένα ευχάριστο μπιπ. Πολλοί θα σκεφτούν «ΟΚ, τί το πρωτότυπο έχει το VMU; Το ίδιο δεν έκανε και η Sony με το PocketStation;». Προφανώς δεν ανέφερα ότι το VMU ήταν στάνταρ. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των χειριστηρίων του Dreamcast παγκοσμίως είχε πάνω του VMU. Το PocketStation δεν βγήκε καν εκτός Ιαπωνίας. Μάλιστα το Dreamcast στην Ιαπωνία βγήκε νωρίτερα, οπότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Sony αντέγραψε τον ανταγωνισμό και σε αυτή την περίπτωση.

9. Το Dreamcast ήταν η βάση πάνω στην οποία σχεδιάστηκε το Xbox.

Η Microsoft ολοκλήρωσε τη συνεργασία της με τη Sega με πολύτιμα μαθήματα και έτοιμη να κατακτήσει την αγορά στη θέση της Sega που την άφησε δια παντός. Διαπίστωσε ότι ένα OS σε μια κονσόλα βοηθάει στον προγραμματισμό, και σχεδίασε το χειριστήριο του Xbox με εμφανείς επιρροές από το χειριστήριο του Dreamcast. Πάντως μη διανοηθείτε να παίξετε Space Channel 5 στο Xbox 360 με το αρχικό χειριστήριό του, γιατί ως γνωστόν το D-pad είναι άθλιο. Δεν πάρθηκαν όλα τα μαθήματα τελικά...

10. Το Dreamcast ζει!

Όχι μόνο στην καρδιά των gamers, αλλά και στην τεράστια κοινότητα από homebrewers και modders που είναι δραστήρια ακόμα και σήμερα. Το Dreamcast μπορεί να μετατραπεί σε πολυμηχάνημα που τρέχει DivX ταινίες από δισκάκια, παίζει MP3, τρέχει emulators των παλιών συστημάτων της Sega και της Nintendo (και της Sony, όσο περίεργο και αν ακούγεται – μέσω του BLEEMcast). Φορτώνει ακόμα και desktop εκδόσεις Linux και Windows CE με δυνατότητα να τρέχει διάφορα applications και να μπαίνει στο internet. Για να μην αναφέρουμε ότι ακόμα και σήμερα βγαίνουν νέα παιχνίδια από ανεξάρτητους προγραμματιστές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κανονικά παιχνίδια της κονσόλας. Τρανό παράδειγμα το φετινό Gunlord, ένα 2D platformer με επιρροές από Turrican και Metroid. Φυσικά δεν ξεχνάμε τα ίδια τα παιχνίδια που ακόμα και σήμερα αντέχουν στο χρόνο. Το Jet Set Radio δεν δείχνει εύκολα την ηλικία του. Το REZ και το Cosmic Smash ακόμα αποδεικνύουν τη δύναμη της αφαιρετικότητας στα γραφικά. Το Shenmue φαίνεται σαν σημερινός τίτλος σε VGA. Παιχνίδια όπως το Crazy Taxi παραδίδουν μαθήματα ευχαρίστησης και διασκέδασης.

Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται ένα ακόμα αφιέρωμα στο ιστορικό Dreamcast. Τώρα που διαβάσατε όλο αυτό, γιατί δεν ψάχνετε να βρείτε ένα Dreamcast; Μπορείτε να βρείτε φθηνά τόσο την κονσόλα όσο και παιχνίδια γι αυτή. Κάντε το και θα με θυμηθείτε.

"A candle that burns twice as bright, burns half as long." Dreamcast, θα σε έχουμε για πάντα στην καρδιά μας!