Twisted Metal Review

, Πέμπτη 19 Απριλίου 2012 0  

“Και τότε το Μέταλλο θα επιστρέψει και με την βοήθεια του Καλυψώ θα σημάνει την καταστροφή όλων των σουβλατζίδικων, των καταστημάτων λευκών ειδών και της όπερας του Σίδνεϊ και τότε θα έρθει ο Αρμαγεδών” είχε πει ο Πλάτωνας σε μια συνέντευξή του στο Mens Health. Και τελικά βγήκε αληθινός... Το Μέταλλο επέστρεψε και είναι ακόμα πιο... Στριμμένο!

Ο μεγαλοβιομήχανος Καλύψως (aka Calyspo, ναι το έκαναν αντρικό τ' όνομα έχει κανείς κανένα πρόβλημα;) με τα κόκκινα μάτια, που έχει περάσει μια ισιωτική στο μαλλί και κάθεται κοιτώντας σατανικά πίσω από το γραφείο του, διοργανώνει ένα τουρνουά καταστροφής οχημάτων με τίτλο Twisted Metal και υπόσχεται σε όποιον το κερδίσει να του πραγματοποιήσει οποιαδήποτε ευχή. Με αφορμή αυτό το τουρνουά μαθαίνουμε τις ιστορίες τριών χαρακτήρων που λαμβάνουν μέρος. Του κεντρικού πρωταγωνιστή και ψυχοπαθή κλόουν, Sweet Tooth, που από παγωτατζής, σύζυγος και πατέρας έγινε δολοφόνος, χήρος και έκανε το κεφάλι του ολυμπιακή φλόγα. Του Mr Grimm, που έχασε μικρός τον πατέρα του και από τότε πήρε τον κακό τον δρόμο βάζοντας μέικ απ στο πρόσωπο (σκοτώνει και ανθρώπους αλλά το χειρότερο έγκλημα είναι το μέικ απ). Κα τέλος, της Dollface, μιας πρώην μοντέλας, που την έφαγαν οι κακές οι γλώσσες για την ομορφάδα της και αποσύρθηκε με μια πελώρια λαχτάρα να μην αφήσει καμιά άλλη κοκάλω να κάνει καριέρα, βάζοντας μια μάσκα στο πρόσωπό της. Και οι τρεις μακάβριες ιστορίες παρουσιάζονται ενδιάμεσα από τα event του παιχνιδιού μέσω live action cutscenes με πραγματικούς ηθοποιούς, σε στιλ b-movie με στομφώδεις αφηγήσεις.

Το Twisted Metal ήταν, είναι και θα είναι πιστό στις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τους προηγούμενους τίτλους εκτός της εμφανέστατης αναβάθμισης των γραφικών. Σκοπός μας είναι, αφού επιλέξουμε από μια ποικιλία διαθέσιμων οχημάτων (φορτηγά, μηχανές, ελικόπτερα, αγωνιστικά αμάξια κ.α.) και εξοπλίζοντας τα με κάποιο όπλο, να ξαμοληθούμε εντός των ορίων μιας πίστας και να καταστρέψουμε τα αντίπαλα οχήματα έως ότου μείνουμε σαν την καλαμιά στον κάμπο, για να περάσουμε στην επόμενη πίστα.

Σε απευθείας μετάδοση από το κέντρο της Αθήνας...

Σε μερικές πίστες, όπου ο στόχος μας είναι απλά η καταστροφή των αντιπάλων μας, διαλέγουμε τρία από τα διαθέσιμα αμάξια και μπορούμε να τα αλλάζουμε στο γκαράζ της περιοχής, όπου ανανεώνεται η ενέργεια τους. Σε πίστες αγώνων ταχύτητας (και καταστροφής, αυτό είναι σετ) αλλά και στις πίστες με boss fights διαλέγουμε μόνο ένα όχημα. Σκόρπια στις πίστες βρίσκονται διάφορα όπλα, ανανεώσεις υγείας και λοιπά power ups. Κάθε όχημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά που το κάνουν ιδανικό για κάποιου είδους αγώνα ή για τα μέτρα κάποιου παίχτη, επιλέγοντας στρατηγικά μέσα από μεγαλύτερη ταχύτητα, περισσότερη υγεία, διαφορετικά όπλα. Επίσης μέσα από το κεντρικό μενού μπορούμε να κάνουμε customisation των οχημάτων αλλάζοντας χρώματα, σχέδια κλπ. Μετά το πέρας μιας πίστας ξεκλειδώνονται νέα οχήματα ή νέα όπλα.

Το παιχνίδι είναι τόσο ολντσκουλιά που χρησιμοποιεί τον ίδιο χειρισμό με τους προηγούμενους τίτλους, με το τετράγωνο για επιτάχυνση και τον κύκλο για φρένο κ.τ.λ. Εννοείται πως μας δίνεται η επιλογή αλλαγής του χειρισμού σε κλασικό racing. Τα περιβάλλοντα, ως επί το πλείστον είναι καταστρέψιμα, με τον κακό χαμό να γίνεται στην οθόνη από πυροβολισμούς, εκρήξεις, κατεδαφίσεις χωρίς ούτε ένα frame rate να φεύγει από την θέση του, μιλάμε για τρομερή πειθαρχία παρά τον πανζουρλισμό. Τα γραφικά είναι μια χαρά και δεν βγάζουν μάτια, αλλά ούτε και συγκλονίζουν.

Ο θόρυβος (γιατί ήχο δεν το λες) του παιχνιδιού είναι η χαρά της ηχορύπανσης με τις απαραίτητες μεταλιές να συνοδεύουν τις εκρήξεις. Μας δίνεται η δυνατότητα να ακούσουμε την δική μας μουσική με custom playlist - όχι ότι υπάρχει θέμα με το soundratck αλλά αφού μπορούμε να βάλουμε τον δικό μας θόρυβο γιατί να μην το κάνουμε (εννοείται μεταλιές, άντε και Rammstein ή Prodigy, μην βάλετε καμιά Lady Gaga και αυτοκτονήσει ο Sweet Tooth); Το κακό με την custom playlist είναι ότι δεν σταματάει να παίζει πουθενά, πλην των cutscenes, ακόμα κι όταν μας δίνονται οδηγίες πριν ξεκινήσουμε μια πίστα.

Αυτή είναι η Iron Maiden. Θα την δείτε έτσι αν της βάλετε να ακούσει Rihanna...

Ό,τι κι αν γράφουμε για την “ιστορία” και το offline, το μεγαλύτερο βάρος του παιχνιδιού δίνεται στο multiplayer. Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε online, LAN και split-screen όπου μπορούν να παίξουν έως και τεσσάρα άτομα. Στο online διαθέσιμα είναι Free for all, Team games και Οbjective games. Σ' αυτά διαθέσιμοι είναι αγώνες Deathmatch, Last Man Standing, Hunted και Nuke με δυνατότητα δημιουργίας ματσακίων στα μέτρα μας και αρκετό κόσμο. Η διασκέδαση που προσφέρει το online είναι ενδεικτική του πόσο πολύ δουλεύτηκε από τους δημιουργούς αλλά και του πόσο ταιριάζει στο ύφος του παιχνιδιού.

Το Twisted Metal, παρά τα χρόνια που περνούν, παραμένει σταθερό στις αξίες του. Δεν προσπαθεί να εισάγει νέες τεχνικές που πιθανόν να μην του ταιριάζουν και που θα ξενίσουν στους οπαδούς του και αυτό είναι τουλάχιστον υπέρ του. Η δυσκολία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι μεταλιές βοηθούν τα νεύρα να γίνουν γρηγορότερα τσατάλια και να βρισκόμαστε να παίζουμε την ίδια πίστα αρκετές φορές βυζοτραβούμενοι! Tip: Φτιάξτε δική σας playlist και εκτός των κομματιών που ταιριάζουν στο κλίμα του παιχνιδιού βάλτε και ένα “κουλό” κομμάτι (π.χ. “Φέρτε μου κάποια που να 'χει αισθήματα”, “Κι όπως θα παίρνω τις στροφές” κλπ.) έτσι ώστε όταν παίζει να χαλαρώνει λίγο την κατάσταση και να μην την πληρώσει κανένα αθώο χειριστήριο.

+ Παλιό, καλό, διασκεδαστικό Twisted Metal
+ Αρκετές επιλογές στο multiplayer

- Δεν προσφέρει κάτι καινούριο
- Δυσκολία

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

Πλατφόρμα: PS3
Έκδοση: Sony
Ανάπτυξη: Eat Sleep Play
Διάθεση: Sony Hellas
Είδος: Μάχες με οχήματα
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://twistedmetal.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 16/3/2012
PEGI: 18