Η High Voltage έχει βαλθεί να καλύψει τα κενά του Wii σε hardcore τίτλους. Με το παρόν παιχνίδι μάλλον φαίνεται ότι προσπάθησε πιο πολύ απ' ότι έπρεπε. Το Tournament of Legends είναι ένα fighter που ήρθε να ταράξει τα νερά (μιας φουσκωτής πισίνας) και να πρωτοτυπήσει! Μαζωχτείτε εκεί στην High Voltage, εσείς είστε ικανοί να μετατρέψετε το The Grinder από FPS σε top down shooter (…).

Η ιστορία πολύ περιληπτικά έχει ως εξής: o Thanatos (ο γνωστός) τα έχει πάρει και με αφορμή την εξαφάνιση του Δια (Jupiter) δεν συμμαζεύεται. Κάποιος λοιπόν πρέπει να τον σταματήσει. Σκοπός μας είναι να φτάσουμε στον Thanatos και να τον νικήσουμε αφού περάσουμε από κάθε μυθολογικό στερεότυπο ελληνο-ρωμαιο-αιγυπτιο-σκανδιναβικής προελεύσεως. Υπάρχουν οκτώ μαχητές διαθέσιμοι από την αρχή και δύο που ξεκλειδώνονται αργότερα. Ένας Ρωμαίος μονομάχος που φιλάει τα μούσκουλά του, μια Μέδουσα - κόμπρα, μια Αιγύπτια θεά με πρόσωπο γάτας, ο Thanatos ντυμένος κοράκι – τι σκατά, απόκριες έχουμε; Η ιστορία για τον κάθε χαρακτήρα μας παρουσιάζεται με την μορφή comic και είναι τόσο ρηχή, όσο κάθε παιχνιδιού ξύλου που σέβεται τον εαυτό του. Το ύφος και η ατμόσφαιρα θυμίζουν κάτι από War Gods και Mace: The Dark Age με ότι σχεδιαστικά συνεπάγεται αυτό. Αρχαιομεσαιωνικά περιβάλλοντα τιγκαρισμένα στο μάρμαρο, βαθιές φωνές κατευθείαν από την όπερα της Βιέννης και παραδοσιακές στολές – όχι καραγκούνας.

Πριν από κάθε μάχη επιλέγουμε ποια ειδική δύναμη και ποιο σετ όπλων θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε ενάντια στον συγκεκριμένο εχθρό δίνοντας ένα τόνο στρατηγικής στο παιχνίδι. Μετά από κάθε κερδισμένη μάχη παίρνουμε κάποια καινούρια δύναμη και αν είμαστε τυχεροί και κάποιο καινούριο όπλο, που προέρχονται από τον ηττημένο αντίπαλο.

Ήρθες πάλι(ε) τρελό καρναβάλι(ε).

Ο default χειρισμός κάνει χρήση των motion controls για τα βασικά χτυπήματα και των υπολοίπων κουμπιών για τα ειδικά - ευτυχώς ο χαρακτήρας μας κινείται με τον αναλογικό. Δεν είναι και η καλύτερη απόκριση που έχω συναντήσει σε παιχνίδι του Wii αλλά μας δίνεται η δυνατότητα επιλογής διαφορετικής μεθόδου χειρισμού με την επιλογή Tactician να είναι αυτή που θυμίζει κατά κάποιον τρόπο κλασσικό fighter. Το Tactician τοποθετεί τα χτυπήματα στον σταυρό κατεύθυνσης του Wiimote και αφήνει τις ειδικές κινήσεις στα υπόλοιπα κουμπιά. Υποστηρίζεται φυσικά και το Classic Controller, το οποίο και προτείνεται (γιατί όχι και του Gamecube; Στο κατούρι πηγάδησε;). Τα σπαστικά κουνήματα δεν τα γλιτώνουμε βέβαια αφού αν χάσουμε κάποιον γύρο για να επανέλθουμε στον επόμενο θα πρέπει να μας βγει ο καρπός κουνώντας Wiimote και Nunchuk.

Τα γραφικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημα. Αρκετά καλοσχεδιασμένοι οι κοινότυποι χαρακτήρες αλλά και οι επίσης κοινότυπες πίστες. Ο ήχος προσπαθεί να δώσει μια επικότητα στο παιχνίδι αλλά τελικά σημασία δεν έχει μόνο πώς λες κάτι, αλλά και τί λες. Αν αρχίσεις τα μπαρμπούτσαλα ακόμα και την φωνή του εκφωνητή του Mortal Kombat να ‘χεις το πολύ πολύ να γίνουν επικά μπαρμπούτσαλα.

Ρίξε κάτι πάνω σου κούκλα μου, θα πουντιάσεις…

Το παιχνίδι έχει μια «καταπληκτική» δεξιοκάβαλη κάμερα – δεν βλέπουμε την δράση με την κλασική, πλάγια κάμερα αλλά με αυτή πίσω δεξιά από τον χαρακτήρα – που δεν πολυβολεύει. Η κάμερα αλλάζει πλευρά συνήθως ανά γύρο, αλλά και όταν πετύχουμε εμείς ή ο αντίπαλος κάποιο δυνατό χτύπημα. Πολλά αρνητικά, όπως η ψιλοαργή μάχη χωρίς ιδιαίτερη ποικιλία σε combos και ειδικές κινήσεις. Όταν χάσουμε και αφού επιλέξουμε continue δεν μας δίνεται η δυνατότητα αλλαγής του χαρακτήρα. Και τέλος υπάρχουν μόνο τρία modes: story, versus και practice. Υποστηρίζεται φυσικά παιχνίδι δύο ατόμων αλλά δυστυχώς όχι online.

Η ατμόσφαιρα πάει περίπατο όταν οι λοβοτομημένοι χαρακτήρες ανοίγουν το στοματάκι τους και μας δίνουν το μυαλό αμπαλαρισμένο για δώρο. Εκεί που έχασα ακόμη και την παραμικρή εσάνς επικότητας είναι όταν εμφανίστηκε ένας χαρακτήρας σκελετός που χρησιμοποιεί καλάσνικοφ! Έλεος! Σε ξεκούδουνα σημεία κατά την διάρκεια της μάχης εμφανίζεται κάποιος εξωτερικός κίνδυνος (τέρας – δράκος) ο οποίος πρέπει κουνώντας τα Wiimote και Nunchuk προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση να αποφευχθεί αλλιώς θα χάσουμε κι εμείς αλλά και ο αντίπαλος (καλά ποιος χέστηκε για τον αντίπαλο) ένα μέρος της μπάρας υγείας. Τι καινοτομίες είναι αυτές; Από τα σκουπίδια του Tekken τις πήρατε;

Όπως βλέπουμε εδώ η κάμερα επικεντρώνεται το δεξί ημισφαίριο…

Το Τournament of Legends μπορεί να γίνει διασκεδαστικό και ευχάριστο αν δεν έχετε πολλές απαιτήσεις και δεν το περάσετε για κάποιο fighter με βάθος (για ποιoν με πέρασες;;;). Η χαμηλή τιμή και η προσπάθεια για πρωτοτυπία μας κάνει να συμπαθήσουμε ακόμη περισσότερο την High Voltage (πρέπει να τους καλοπιάνουμε γιατί περιμένουμε το The Conduit 2 οπότε ας πάμε με τα νερά τους). Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυαξίζει το παιχνίδι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αδυνατεί να προσφέρει μερικές διασκεδαστικές ώρες στους gamers χαμηλών απαιτήσεων.

+ Γραφικούλια που δεν τραυματίζουν τα τσακίρικα ματάκια μας
+ Χαμηλή τιμή (ότι πληρώνεις παίρνεις βέβαια)

- Κάμερα είναι αυτή; Θα αλλάξουμε σκηνοθέτη, φέρτε μας τον Αγγελόπουλο
- Χειρισμός που εφάμιλλός του δεν υπάρχει, όσο να πεις θέλει προσπάθεια να το πετύχεις
- Όλα τα στερεότυπα της μυθολογίας μαζεμένα

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

Πλατφόρμα: Wii
Έκδοση: Sega
Ανάπτυξη: High Voltage
Διάθεση: Zegetron
Είδος: Fighting
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.sega.com/games/tournament-of-legends/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: iούλιος 2010
PEGI: 16