Ε ψιτ Spider-Man! Με πήρε ο Batman πριν λίγο και μου είπε ότι αν δεν θες να δεις την Mary Jane (ή μαλλλον την Gwen) κουρεμένη γουλί και να τη σέρνουν γυμνή στους δρόμους της Νέας Υόρκης, να σταματήσεις να τον αντιγράφεις. ΟK; Μάθανε τώρα όλοι, μετά την επιτυχία της σειράς Arkham όλα τα superhero games να τα κάνουν ολόιδια.
Στο ταινιοπαίχνιδο The Amazing Spider-Man, o Peter Parker ξεναγείται από την Gwen Stacy στα εργαστήρια της Oscorp ώσπου ένα ατύχημα μολύνει τους πάντες με κίνδυνο να τους μετατρέψει σε μεταλλαγμένα ζώα. Ανάμεσα σ’ όλους τους μολυσμένους είναι και η Gwen (ο μον ντιε!) που κινδυνεύει να μεταλλαχτεί σε κάτι μαλλιαρό. Φυσικά ενώ όλοι μεταλλάσσονται με σχετική ταχύτητα η Gwen το ψιλοκαθυστερεί για να μην τελειώσει γρήγορα το παιχνίδι! Ο Peter αλλάζει και πλέον ως Spider-Man προσπαθεί να σώσει την πόλη, αλλά κυρίως την Gwen, από την μετάλλαξη. Για να το καταφέρει αυτό ζητάει την βοήθεια ενός επιστήμονα και παλιού του εχθρού, τον οποίο ελευθερώνει απ’ το άσυλο για να φτιάξει το αντίδοτο.
Το The Amazing Spider-Man είναι ένα παιχνίδι δράσης τρίτου προσώπου, όπου, χειριζόμενοι τον Spidey, κάνοντας κούνια από δω κι από κει με τον ιστό του και πλακώνοντας στο ξύλο διάφορους πετροβολημένους εχθρούς, γεμίζουμε την πόλη με αράχνες και τις νοικοκυρές με νεύρα. Το παιχνίδι δανείζεται αρκετά στοιχεία απ’ τα τελευταία παιχνίδια Batman. Βασικά δεν δανείζεται απλά, αλλά έχει πάρει το φωτοτυπικό και δεν έχει αφήσει μελάνι ούτε για δείγμα. Από τις μάχες μέχρι τα στοιχεία stealth και από τους αεραγωγούς έως τα άσυλα, είναι απορίας άξιο πώς ένα παιχνίδι της Activision, μιας εταιρείας βουτηγμένης μέχρι το λαιμό στην καινοτομία και το πλασάρισμα νέων ιδεών, αντιγράφει τόσο ξεδιάντροπα τους τίτλους της Rocksteady.
Η πόλη είναι ελεύθερη για εξερεύνηση και η κίνησή μας σ’ αυτή γίνεται με τον ιστό. Οι περισσότερες αποστολές λαμβάνουν χώρα εντός κτιρίων όπου με στοιχεία απόκρυψης και μάχες βασισμένες σε counter attacks προσπαθούμε να εκπληρώσουμε τις βαρετές και επαναλαμβανόμενες αποστολές. Η τεχνική μάχης είναι ίδια με αυτή του Batman. Με το τετράγωνο κάνουμε επίθεση και όταν εμφανιστούν πάνω απ’ το κεφάλι του Spidey πέντε άσπροι κεραυνοί κινούμενοι με φορά αντιστρόφως ανάλογη με την κίνηση του κεφαλιού του, σημαίνει ότι κάποιος μας επιτίθεται, οπότε πατάμε το τρίγωνο για να τον αποκρούσουμε. Οι μάχες είναι αρκετά πιο γρήγορες απ’ αυτές του Batman οπότε η τεχνική αυτή μάλλον δεν βολεύει. Αφήστε που ο ήρωας χοροπηδάει τόσο πολύ στην οθόνη και η κάμερα κάνει διάφορα τσαλίμια που δεν προλαβαίνουμε να δούμε όταν κάποιος μας επιτίθεται για να κάνουμε το counter attack. Απ’ το βαρετό σύνολο των αποστολών ξεχωρίζουν μερικές εντυπωσιακές μάχες με bosses, ειδικά αυτές που εκτυλίσσονται σε εξωτερικούς χώρους.
Όσους περισσότερους εχθρούς αποτελειώσουμε τόσο περισσότεροι και οι πόντοι εμπειρίας, που μας επιτρέπουν να ξεκλειδώσουμε διάφορες τεχνικές αλλά και να αναβαθμίσουμε ήδη υπάρχουσες. Ο Spidey έχει την δυνατότητα να σκαρφαλώνει σε τοίχους, ταβάνια και φυσικά να κάνει κούνια με τον ιστό του σε όλο τον τόπο. Πατώντας το R1 μπαίνει σε μια φάση slow motion, όπου βλέποντας σε πρώτο πρόσωπο, μπορούμε με την ησυχία μας να διαλέξουμε τον επόμενο στόχο μας. Είναι μια βολική τεχνική που διευκολύνει πολύ τα προβλήματα της κάμερας.
Η περιήγηση στην πόλη είναι ευχάριστη ακόμα και αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε που ακριβώς πιάνεται ο ιστός όταν δεν υπάρχουν κτίρια τριγύρω (ως συνήθως στα Spider-Man games). Οι υποαποστολές, που είναι σκορπισμένες στην πόλη, είναι εντυπωσιακά αδιάφορες (να τραβήξουμε φωτογραφίες, να σώσουμε κόσμο πηγαίνοντας τους στο πρώτων βοηθειών κλπ) αλλά η εξερεύνηση της πόλης έχει αξία για τα συλλεκτικά comics που μπορούμε να μαζέψουμε και να τα διαβάσουμε στα extras. Πλην των comics, ξεκλειδώνονται και νέες στολές αλλά και βιογραφικά χαρακτήρων, concept art κλπ.
Ευαίσθητη η κάμερα, η οποία είναι καλή σε εξωτερικούς χώρους, αλλά στους εσωτερικούς αποπροσανατολίζει, ειδικά σε κάτι απότομες κινήσεις του ήρωα. Οι cutscenes αλλά και γενικά η ιστορία είναι βαρετή, χωρίς να κορυφώνεται κάπου. Μερικά λάθος τοποθετημένα checkpoints μας αναγκάζουν να ξεκινάμε απ’ την αρχή διάφορα σημεία του παιχνιδιού (έχουμε κακομάθει μάλλον). Οι ηλίθιες ατάκες του Spider-Μan δεν βοηθούν την κατάσταση, αλλά αν δεν έλεγε βλακείες και μιλούσε σοβαρά δεν θα ήταν ο αγαπημένος μας Spidey αλλά η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ με κοκκινομπλέ κολάν.
Τα γραφικά είναι αδιάφορα. Μόνο η γυαλιστερή στολή του ήρωά μας ξεχωρίζει, αλλά κι αυτή σιγά σιγά γίνεται κουρέλι απ’ το ξύλο. Αφήστε που τις περισσότερες φορές λόγω ηλίθιας κάμερας βλέπουμε την κωλοχωρίστρα του Spiderman, όπου προφανώς τον κόβει η στολή. Ανέκφραστα τα πρόσωπα, με την Gwen να υποφέρει μεν αλλά συγχρόνως να φοβάται μην της σπάσει η μάσκα. Αλλά αυτό που θαυμάζουμε στο παιχνίδι, ειδικά όταν ξεκινάει, δεν είναι τα “υπέροχα” γραφικά, ούτε ο “θαυμάσιος” ήχος, αλλά το θεσπέσιο screen tearing που κάνει την εμφάνιση του αρκετές φορές όταν γυρνάμε απότομα την κάμερα. Υπάρχει συμβατότητα με το PlayStation Μove, όμως είναι μια εντελώς αχρείαστη προσθήκη που κάνει δυσκολότερο το παιχνίδι, με ελλειπή χειρισμό κάμερας, και κουμπιά σε θέσεις που δεν βολεύουν.
Το The Amazing Spider-Μan σε γενικές γραμμές είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι, τουλάχιστον για τους οπαδούς του Spiderman. Όμως η βαρετή ιστορία και οι επαναλαμβανόμενες αποστολές, σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη αντιγραφή των παιχνιδιών Batman, του κόβουν πόντους. Περνάει ψιλοαδιάφορο, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι είναι ένα ακόμα superhero game που συνοδεύει ταινία.
+ Απολαυστική περιήγηση στην πόλη
+ Unlockables
+ Μερικές εντυπωσιακές μάχες– Επαναλαμβανόμενες αποστολές
– Βαρετή ιστορία
– Κλεμμένες τεχνικές, που δεν ταιριάζουν και πολύ στο παιχνίδιΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0
Πλατφόρμα: PS3 (review), Xbox 360, Wii, PC, 3DS, DS
Έκδοση: Activision
Ανάπτυξη: Beenox
Διάθεση: IGE
Είδος: Action adventure
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.theamazingspidermangame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 29/6/2012, 10/8/2012 (PC)
PEGI: 12