Όσοι έχουν παίξει το Parasite Eve ξέρουν τι εστί αναμονή. Έχουν περάσει πάνω απο 10 ολόκληρα χρόνια από το Parasite Eve 2 και οι φανατικοί της σειράς περίμεναν πως και πως κάτι νέο από την σειρά. Λίγη Aya Brea βρε παιδάκι μου να χαρούμε λίγο, να ανοίξει το ματάκι μας. Το The 3rd Birthday μας έπιασε εξ απηνής (με την καλή έννοια) αλλά γεννά ενα μεγάλο ερωτηματικό: γιατί δεν φέρει τον τίτλο Parasite Eve; Η φάβα έχει πάντα κάποιο λάκκο…
Το παιχνίδι ξεκινά με την καταστροφή της Νέας Υόρκης από ορδές περίεργων ριζών και επιθετικών μορφών ζωής που ονομάζονται Twisted. Η Aya Brea συμμετέχει σε μια οργάνωση ονόματι Counter Twisted Investigation (CTI εν συντομία) και πάσχει απο αμνησία. Η οργάνωση χρησιμοποιεί την δυνατότητά της να εισχωρεί την συνείδησή της στα σώματα άλλων και την στέλνει στο παρελθόν με την βοήθεια ενός ειδικού μηχανήματος για να ανακαλύψει την πραγματική αιτία δημιουργίας των Twisted και να τους εξαλείψει απ’ ευθείας από την στιγμή της δημιουργία τους. H Aya έχει μερικές φλασιές μνήμης κατά την διάρκεια των αποστολών της και όσο συνεχίζει η ιστορία, τα κομμάτια σιγά σιγά μπαίνουν στην θέση τους. Η μήπως όχι;
Η ιστορία είναι περίπλοκη και σε ορισμένες στιγμές απλά δεν βγάζει νόημα. Ίσως κάποιοι να την καταλάβετε, ίσως κάποιοι όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην προσπάθειά τους να το κάνουν όσο πιο συμβολικό ή εσωτεριστικό γίνεται, το έκαναν τόσο ακατανόητο που αν δεν δείτε το storyline κάπου γραμμένο, δεν θα το καταλάβετε. Βέβαια, το πόσο κατανοητό ή αρεστό είναι το σενάριο έχει να κάνει με διάφορους παράγοντες όπως το γούστο και την οπτική του καθενός. Εγώ πάντως που περίμενα κάτι δυνατό, πήρα κάτι περίπλοκο που με μπέρδεψε και έχασα το ενδιαφέρον μου. Το χειρότερο σας το είπα; Η δυναμική Aya πλέον είναι “νιάου βρε γατούλα”. Έχει λόγους μεν να είναι φοβισμένη (spoilers) αλλά παραείναι άβουλη σε σχέση με τα παλαιότερα παιχνίδια.
Απο πλευράς gameplay, πρόκειται για ένα 3rd person shooter με RPG στοιχεία. Η Aya έχει στην διάθεσή της οτι όπλο έχει ο άνθρωπος που ελέγχει εκείνη την στιγμή, κάνοντάς το οπλοστάσιό της σχεδόν ατέλειωτο. Το πιστολίδι είναι αρκετά απλό, αφού το παιχνίδι δεν κουράζει τον παίκτη με την στόχευση (εξ’ άλλου δεν έχει δεύτερο αναλογικό το PSP) και υιοθετεί έναν μηχανισμό αυτόματης στόχευσης που δεν επιλέγει πάντα τον σωστό στόχο. Υπάρχει και σύστημα κάλυψης που επιτρέπει στην Aya να κρύβεται πίσω από αντικείμενα, αλλά ούτε κι αυτό είναι πολύ αποτελεσματικό γιατί αφενός τα περισσότερα αντικείμενα κάλυψης σπάνε μετά απο λίγες επιθέσεις και αφετέρου, ούτε κι αυτός ο μηχανισμός δουλεύει ικανοποιητικά. Θα βρεθείτε δηλαδή πολλές φορές εκτεθειμένοι στα εχθρικά πυρά γιατί το παιχνίδι αδυνατεί να καταλάβει πότε θέλετε να κρυφτείτε.
Παραδόξως οι μάχες λειτουργούν ικανοποιητικά, δημιουργώντας μερικές δυνατές στιγμές. Το πρόβλημα όμως που θα ενοχλήσει πραγματικά είναι μάλλον η περίεργη κάμερα, της οποίας οι ρυθμίσεις είναι στον σταυρό, πράγμα που κάνει την διαχείρισή της αδύνατη κατά την διάρκεια των μαχών.
Η Aya έχει δύο μεγάλους άσους στο μανίκι της. Πρώτον, τις δυνάμεις να μεταφέρει την συνείδησή της από άτομο σε άτομο, που σας δίνει το πλεονέκτημα σε πολλές μάχες. Μπορείτε να επιλέξετε σε ποιον θα πάτε, να πολεμήσετε απο σημεία που οι εχθροί δεν έχουν προσέξει ή απλά να αφήσετε το σώμα αυτού που πεθαίνει και ψυχορραγεί για να σώσετε το τομάρι σας. Την ίδια τεχνική μπορείτε να κάνετε στους εχθρούς. Όταν οι εχθροί παρουσιάζουν κάποιο άνοιγμα, μπορείτε να κάνετε dive και να τους κάνετε μεγάλη ζημιά εκ των έσω, δίνοντάς σας σοβαρό προβάδισμα στην μάχη. Μπορείτε επίσης να συγκεντρώσετε τα πυρά πολλών συμπολεμιστών σας σε έναν εχθρό στοχεύοντας τον (με την αυτόματη -πάντα- στόχευση) χωρίς να πυροβολείτε για λίγο. Με αυτόν τον τρόπο, εχθροί με μεγάλη αντοχή σκοτώνονται ευκολότερα και δημιουργούνται και τα προαναφερθέντα ανοίγματα για να προκαλέσετε ζημιά με dive.
Τέλος, το Liberation είναι κάτι σαν hyper mode που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αφού έχετε κανονίσει αρκετούς εχθρούς. Οι κινήσεις της Aya γίνονται πολύ πιο γρήγορες και τα πυρά κάνουν μεγαλύτερη ζημιά. Κρίμα που είναι αρκετά μικρό και έτσι η πρωταγωνίστρια γυρνά στον παλιό οκνηρό της εαυτό.
Το RPG στοιχείο είναι κι αυτό παρόν. Σκοτώνοντας εχθρούς αποκτάτε experience points που χρησιμοποιούνται για την αναβάθμιση των διαφόρων χαρακτηριστικών της Aya όπως η υγεία. Επίσης, όσο χρησιμοποιείτε έναν τύπο όπλου, τόσο καλύτεροι θα γίνεται σε αυτό και θα αποκτήσετε πρόσβαση σε καλύτερα όπλα αυτού του τύπου. Μπορείτε να αγοράζετε και αναβαθμίσεις μέσω τον OE chips και να εξασφαλίσετε στην πρωταγωνίστρια μια ευκολότερη ζωή και σε εσάς λιγότερες στιγμές θυμού απο αιφνίδιους θανάτους. Το πρόβλημα είναι οτι οι εν λόγω μηχανισμοί δεν είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένοι στο παιχνίδι όσο προσωπικά θα ήθελα. Δηλαδή, ενώ είμαι OK με το να παίζω με τον εξοπλισμό, τα ρούχα της Aya (σαν πανοπλίες ενα πράγμα, μόνο που είναι… ρούχα) και τα διάφορα στοιχεία της, δεν βρήκα μεγάλη διευκόλυνση σε κάποια δύσκολα σημεία που βασίζονται περισσότερο στην στρατηγική και όχι στο κατάλληλο level/εξοπλισμό.
Ας περάσουμε όμως και στα γραφικά του τίτλου, που εκεί απλά δίνει ρέστα. Τι να εκθειάσω πρώτα; Τα καταπληκτικά μοντέλα; Τα περιβάλλοντα που είναι αρκετά όμορφα (αν και γραμμικά) και τα υπέροχα cutscenes; Η Square Enix μας έχει δώσει τα ομορφότερα παιχνίδια του PSP και συνεχίζει να το κάνει με επιτυχία. Είναι όμως η ομορφιά το πάν; Ο ήχος είναι κι αυτός ικανοποιητικός αφού η εναλλαγή των μουσικών θεμάτων κατά την διάρκεια των μαχών βοηθάει στην δημιουργία έντονης ατμόσφαιρας και άγχους. Είναι δε απολύτως ταιριαστή με το τι διαδραματίζεται στην οθόνη. Οι χαρακτήρες επίσης έχουν αρκετά καλοδουλεμένες φωνές, εκτός απο αυτήν της Aya. Είναι που είναι η ηρωίδα μέσα στην μούχλα, το να κάνει σαν να της τρώνε το κέικ όταν την χτυπάνε στην μάχη πάει πολύ. Χώρια που είναι τόσο άψυχη η φωνή της όσο και η ίδια σαν ηρωίδα.
Το 3rd Birthday με προβλημάτισε. Ενώ σαν παιχνίδι έχει κάποιες ιδιαίτερες στιγμές, τα προβλήματά του καταδεικνύουν εναν τίτλο που δεν δουλεύτηκε όσο θα έπρεπε. Ενώ όλοι οι μηχανισμοί gameplay όπως η μεταφορά απο σώμα σε σώμα είναι φανταστικά εκτελεσμένοι, κάποια άλλα σημεία θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα. Πολύ πολύ καλύτερα.
+ Πανέμορφα γραφικά
+ Το σύστημα με την μεταφορά απο σώμα σε σώμα είναι διασκεδαστικό
+ Μάχες που απαιτούν στρατηγική
+ Πλούσιο RPG σύστημα…-. ..που παραδόξως δεν είναι καθόλου βαθύ
– Προβλήματα με την κάμερα
– Ακαταλαβίστικο σενάριο
– Μικροπροβλήματα με το σύστημα κάλυψης
– Το auto-targeting ήθελε λίγη δουλειά παραπάνω
– Η Aya είναι άβουλη και κλαψιάραΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0
Πλατφόρμα: PSP
Έκδοση: Square Enix
Ανάπτυξη: Square Enix
Διάθεση: CD Media
Είδος: 3rd person shooter RPG
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.the3rdbirthdaygame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 1/4/2011
PEGI: 16