Γενικά είναι ωραία τα “walking sims”. Αυτή η αίσθηση μοναξιάς σε έναν περίεργο, μυστηριώδη και συχνά μετα-αποκαλυπτικό κόσμο ιντριγκάρει. Το χαρακτηριστικό των παιχνιδιών αυτών είναι η διαδραστικότητα με αντικείμενα του περιβάλλοντος και η αποκάλυψη της ιστορίας σταδιακά και μέσα από γράμματα, σημειώσεις, βιβλία ή άλλα αντικείμενα. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και το Paradise Lost της PolyAmorous, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει κάτι ξεχωριστό όπως πχ το Dear Esther), χάνει όμως σε πολλά σημεία, καταλήγοντας στο σωρό. Περισσότερα...