Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την επάνοδο κλασικών, πολυαγαπημένων παιχνιδιών, με… εκμοντερνισμένη μορφή. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι “παλιοί” fans αντιδρούν αρνητικά σε αυτό τον εκμοντερνισμό, με τρανό παράδειγμα το Syndicate, που έγινε… FPS. Έχουν δίκιο τελικά οι fans του Syndicate ή δικαιώνονται οι ΕΑ και Starbreeze για την επιλογή τους; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Το Syndicate είναι ένα ακόμα παιχνίδι που διαδραματίζεται σε έναν φουτουριστικό κόσμο, αρκετά διαφορετικό από τον δικό μας. Εν έτει 2069, η έννοια της χώρας δεν υφίσταται. Ο κόσμος έχει χωριστεί σε περιοχές που ελέγχονται από τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες -Syndicates- οι οποίες γιγαντώθηκαν με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Πλέον εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εμφυτευμένο νευρωνικό τσιπ από κάποια εταιρία, το οποίο τους προσφέρει πρόσβαση σε διάφορες ευκολίες και επηρεάζει κάθε τομέα της καθημερινότητάς τους, με αντάλλαγμα την παράδοση ατομικών ελευθεριών. Μεταξύ των αδίστακτων Syndicates μαίνεται κυριολεκτικά πόλεμος για την επικράτηση στην αγορά. Το όπλο της κάθε εταιρίας σε αυτό τον πόλεμο είναι οι Agents, βιονικοί υπερπράκτορες με ειδικά τσιπ που μπορούν να “χακάρουν” τα πάντα. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός τέτοιου πράκτορα της Eurocorp, ονόματι Miles Kilo, και είστε το απόλυτο όπλο στη μάχη με τις αντίπαλες εταιρίες… μέχρι να προδοθείτε.
Το Syndicate είναι κλασικό φουτουριστικό FPS, με πολύ έντονη την παρουσία της τεχνολογίας. Στο παιχνίδι αντιμετωπίζετε κυρίως στρατιώτες και πράκτορες άλλων εταιριών, χρησιμοποιώντας τόσο παραδοσιακά όπλα, όσο και τις δυνατότητες που σας προσφέρει το υπερτσιπ με το οποίο είστε εφοδιασμένοι. Εκμεταλλευόμενοι το τσιπ σας λοιπόν, για κάποια δευτερόλεπτα μπορείτε να μπαίνετε σε ένα είδους bullet-time mode, όπου τα πάντα κινούνται πιο αργά, ενώ μπορείτε να βλέπετε πού βρίσκονται οι κοντινοί σας εχθροί, ακόμα και μέσα από τοίχους. Από εκεί και πέρα, μπορείτε να κάνετε τα όπλα τους να σκάνε, να τους “χακάρετε” απενεργοποιώντας την πανοπλία τους, κάνοντάς τους να αυτοκτονούν, ή ακόμα και να πολεμούν στο πλευρό σας για κάποιο διάστημα. Με κάθε kill αποκτάτε ενέργεια για να χρησιμοποιήσετε αυτές τις δυνατότητες (ανταμείβεστε με περισσότερη αν κάνετε συνεχόμενα kills). Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αλληλεπιδράτε και με το περιβάλλον – για παράδειγμα μπορείτε να “χακάρετε” turrets ώστε να πυροβολούν τους εχθρούς σας. Τέλος, από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία των μαχών είναι τα melee kills πρώτου προσώπου, τα οποία σας δίνουν την εντύπωση ότι χειρίζεστε τον… Στίβεν Σιγκάλ.
Ωραία όλα αυτά δεν αρκούν για να κάνουν το Syndicate να ξεχωρίσει. Αυτό γιατί επαναλαμβάνονται συνεχώς, σε ένα single-player mode με λίγη ποικιλία, ανέμπνευστα επίπεδα και μικρή διάρκεια. Το παιχνίδι ουσιαστικά είναι μια σειρά μαχών, στην οποία κάνετε τα ίδια πράγματα συνέχεια, με φωτεινή εξαίρεση τις boss fights. Το πιστολίδι είναι βάναυσο, η ΑΙ των εχθρών καλή, κι όμως η γενικότερη αίσθηση που θα αποκομίσετε είναι ότι πρόκειται για ένα ακόμα FPS της σειράς. Δεν βοηθά βέβαια και η ψιλοαδιάφορη ιστορία, με την καθιερωμένη ανατροπή, που όμως δεν θα σας κάνει την παραμικρή εντύπωση, ενώ πριν το καταλάβετε θα έχετε φτάσει στο σεναριακό αποκορύφωμα. Απογοήτευση από όλες τις πλευρές. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί ο όλος κόσμος του παιχνιδιού είναι προσεγμένος και πειστικός, με βαθύ backstory που ανακαλύπτετε συλλέγοντας πληροφορίες κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Δυστυχώς το ίδιο το σενάριο δεν δουλεύτηκε ιδιαίτερα.
Ευτυχώς υπάρχει και το co-op, το oποίο είναι αρκετά ανώτερο. Μαζί με έως άλλους τρεις παίκτες, αναλαμβάνετε τον ρόλο άλλων πρακτόρων, σε εννιά αποστολές εμπνευσμένες απο το κλασικό original, αλλά πάντα στον ίδιο κόσμο με το single-player. Εδώ το gameplay του παιχνιδιού είναι πολύ πιο… καλοδεχούμενο, καθώς το ζήτημα δεν είναι η ποικιλία, αλλά η συνεργασία μεταξύ των παικτών για την αντιμετώπιση των εχθρών, με τις τεχνολογικές δυνατότητες στο επίκεντρο. Για παράδειγμα, όντας “συνδεδεμένοι” ο ένας με τον άλλο, μπορείτε να heal-άρετε τους συμπαίκτες σας όποτε έχουν πρόβλημα, και βέβαια να τους ανασταίνετε (“reboot” ο όρος του παιχνιδιού) όταν είναι ετοιμοθάνατοι. Υπάρχει επίσης ένα ολόκληρο ξεχωριστό σύστημα προόδου, βάσει του οποίου ξεκλειδώνετε νέες δυνατότητες και αναβαθμίσεις. Ακόμα, μπορείτε να επιλέγετε τον εξοπλισμό σας πριν από κάθε αποστολή, ανάλογα με το στιλ παιχνιδιού σας. Σε αυτά προσθέστε και τη δυνατότητα να φτιάξετε το δικό σας Syndicate μαζί με τους φίλους σας. Γενικώς, το co-op είναι φοβερά “ψαγμένο”, σε τέτοιο βαθμό που οι αποστολές φαντάζουν λίγες για τα κυβικά του. Ελπίζω να βγάλουν νέες αποστολές με τη μορφή DLC. Δυστυχώς, το παιχνίδι δεν διαθέτει versus multiplayer, ενώ μπορούσε και έπρεπε.
Όπως αναφέρω παραπάνω, ο ίδιος ο κόσμος του Syndicate είναι ένα από τα δυνατότερα στοιχεία του. Ο φουτουριστικός αυτός κόσμος αναδεικνύεται μέσω του τεχνικού τομέα, με την τεχνολογία πανταχού παρούσα, high-tech ατμόσφαιρα, πανύψηλους ουρανοξύστες, ιπτάμενα οχήματα, έντονους φωτισμούς (υπερβολικά έντονους μάλλον) και κάποιες εντυπωσιακές σκηνές κατά τις οποίες εξάγετε τα τσιπ των αντίπαλων πρακτόρων που μόλις νικήσατε, για να αναβαθμίσετε το δικό σας. Τα γραφικά λοιπόν κάνουν τη δουλειά τους, αν και δεν διακρίνονται ιδιαίτερα για την ποιότητά τους. Ο ήχος όμως διακρίνεται, με όλα τα εφέ να είναι εξαιρετικά και “πεντακάθαρα” και την ηλεκτρονική μουσική να ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του παιχνιδιού. Σοβαρές ερμηνείες και από το voice cast, το οποίο περιλαμβάνει τη Rosario Dawson και τον Brian Cox, αλλά η ιστορία δεν βοηθάει.
Επιστρέφοντας στο θέμα του προλόγου, ναι, η αλήθεια για το νέο Syndicate είναι κάπου στη μέση. Η απόφαση να επιστρέψει ως FPS είναι σωστή, καθώς η θεματολογία του είναι ιδανική γι αυτό το είδος. Από την άλλη, σαν παιχνίδι αποδεικνύεται μάλλον κατώτερο των προσδοκιών και του ονόματος που κουβαλάει. Μικρό και απογοητευτικό single-player, ωραίο co-op αλλά με λίγες αποστολές. Το Syndicate είναι μια χαμένη ευκαιρία, τόσο για τους δημιουργούς του, όσο και για τους fans. Περιμένουμε βελτιώσεις στο sequel (αν υπάρξει).
+ “Πειστικός” φουτουριστικός κόσμος
+ Ωραίο πιστολίδι
+ Ενδιαφέρον και προσεγμένο co-op
+ Eξαιρετικός ηχητικός τομέας– Απογοητευτική ιστορία
– Μικρό single-player με έλλειψη ποικιλίας
– Λίγες αποστολές στο co-op
– Aπουσία versus multiplayerΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0
Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: Starbreeze
Διάθεση: EA Hellas
Είδος: FPS
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.ea.com/syndicate
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 24/2/2012
PEGI: 18