H Ninty έκανε την έκπληξη πέρσι στην Ε3 του 2009 όταν ανακοίνωσε το Super Mario Galaxy 2. Αφού μας ήρθε το πλαγιομετωπικό, καθώς δεν μας έχει συνηθίσει σε δυο παιχνίδια Super Mario στην ίδια γενιά, περιμέναμε να δούμε τι παραπάνω έχει να προσφέρει η συνέχεια του καλύτερου, μέχρι τώρα, παιχνιδιού στο Wii μας. Το sequel έπρεπε να κάνει μεγάλες προσπάθειες για να βγει κακό (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, βλ. DMC 2) αν και δεν περιμέναμε τεράστιες διαφορές και στροφή 180 μοιρών από το πρώτο.

Το δυνατό σημείο της σειράς, το σενάριο, είναι παρόν και μας υπόσχεται ανατροπές, ίντριγκες, ερωτικά τρίγωνα (και άλλα σχήματα) και γενικά μια αγωνία που φτάνει στο ζενίθ μέχρι και τον τερματισμό του. Θα προσπαθήσω να μην αποκαλύψω πολλά γιατί δεν μου αρέσει να κάνω spoilers. Το παιχνίδι ξεκινάει με εμάς να χειριζόμαστε τον Mario σε ένα 2D επίπεδο πηγαίνοντας προς το κάστρο της πριγκίπισσας Peach που μας έχει καλέσει να δούμε τα αστέρια που πέφτουν τρώγοντας “μπισκότα” (το βουτάει το μπισκότο στο γάλα ο Mario). Και αναπάντεχα η πριγκίπισσα Peach απαγάγεται από τον Bowser! Σοβαρά τώρα πριγκίπισσα κανόνισε την πορεία σου, ή πάρε σωματοφύλακες ή σε βλέπω στα 70 σου να έρχεται ο Mario με το πι και τον καθετήρα να σε σώσει (και να μην του κάθεσαι κιόλας του δύσμοιρου). Έχουμε κι άλλες δουλειές, δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Το σύστημα που επικρατεί είναι το ηλιοκεντρικό, όχι το Peachοκεντρικό. Μαζέψου…

Μεταφερόμαστε στην hub area μας, που διαφέρει κατά πολύ από το προηγούμενο παιχνίδι καθώς αυτή τη φορά είναι ένας πλανήτης στο σχήμα του κεφαλιού του Mario. Με το περίεργο αυτό όχημα ταξιδεύουμε διαλέγοντας στον εκάστοτε προορισμό μας πάνω σε έναν χάρτη σε στυλ New Super Mario Bros. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε κόσμους με τον κάθε ένα να έχει από επτά επίπεδα/ πλανήτες. Στο έβδομο επίπεδο κάθε κόσμου αντιμετωπίζουμε έναν αρχηγό για να περάσουμε στον επόμενο κόσμο. Σκοπός μας είναι σε κάθε επίπεδο να φτάσουμε στο τέλος και να πάρουμε το χρυσό αστεράκι που βρίσκεται εκεί για να ανοίξουμε τον επόμενο πλανήτη.

Κοίτα ένα 3DS! Πούντο; Πούντο;

Ευχάριστοι και με ποικιλία οι αρχηγοί, αν και κάποιοι είναι οι ίδιοι με το πρώτο παιχνίδι, όλοι έχουν το δικό τους, έξυπνο τρόπο να τους αποτελειώσουμε. Αρκετή ποικιλία και στα επίπεδα/ πλανήτες. Μερικά θυμίζουν το παλιό λατρεμένο Mario 64, ενώ κάποια είναι αποκλειστικά 2D και άλλα είναι σχεδόν ίδια με αυτά του πρώτου SMG. Αρκετά και τα checkpoints σε κάθε πίστα σε μορφή σημαιακίων για να μην ξεκινάμε από την αρχή κάθε ρημαδοεπίπεδο επειδή κάπου μας έκατσε μια στραβή.

Ο βαθμός δυσκολίας είναι κυμαινόμενος και σε καμμία περίπτωση το παιχνίδι δεν είναι εύκολο. Μας δίνεται όμως η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε την βοήθεια που είχαμε και στο New Super Mario Bros. Wii, με την οποία η πίστα... τερματίζεται από μόνη της! Αφού χάσουμε μερικές φορές, στο επίπεδο εμφανίζεται μια σκοτεινή, γνώριμη μορφή (Rosalina;;) που προσφέρεται να τελειώσει το επίπεδο για εμάς. Αλλά στο τέλος μην περιμένετε χρυσό αστέρι - ένα στο χρώμα του χθεσινού φαγητού το πρωί στη λεκάνη παίρνουμε και πολύ μας πέφτει! Για να μάθουμε να είμαστε φυγόπονοι!

Ακόμα όμως και για σένα φίλε μου που είσαι εντελώς αγιαλαγιούχου, η Nintendo μερίμνησε και έχει ένα συνοδευτικό DVD στην συσκευασία του Super Mario Galaxy 2 για να σου μάθει πως παίζεται το περίπλοκο αυτό παιχνίδι. Θα σου δείξει πως να συνδέσεις το nunchuck με το wiimote, πως να τα κρατήσεις στα χέρια σου αλλά και ποιο - αδιευκρίνιστα καλά κρυμμένο - κουμπί κάνει τον Mario να πηδήξει! Αχ Nintendo τελικά μας σκέφτεσαι όλους, ακόμα και τα τέκνα σου με IQ που δεν ξεπερνάει σε αριθμό τα γράμματα του ονόματος της κονσόλας σου! Α και για να μην ξεχάσω, το DVD είναι DVD-Video οπότε δεν μπορείτε να το τρέξετε στο Wii σας. Πόσο χρήσιμο είναι τελικά ένα PS3/Xbox360 για να παίξω Mario;!

Και στο είπα, μη φας κολοκυθοκορφάδες. Ορίστε τώρα.

Όσο για τις ειδικές δυνατότητες του Mario, εκτός των κλασικών Fire Mario και Rainbow Mario, έχουμε την επιστροφή του Bee Mario (εννιά μελισσούλες αγκαλιά), του Boo Mario (who you gonna call?) και του Spring Mario (ντόινγκ, ντόινγκ) από το πρώτο SMG. Υπάρχουν επίσης και αρκετές νέες ειδικές δυνατότητες του υδραυλικού, όπως ο Cloud Mario με τον οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε μέχρι και τρία σύννεφα πλατφόρμες και να πηδήξουμε πάνω τους, ο Drill Mario με τον οποίο μπορούμε να τρυπήσουμε το έδαφος και να βρεθούμε στην άλλη πλευρά ή και μέσα σε κάποιον πλανήτη, και ο Rock Mario που μεταμορφώνεται σε ένα συμπαγή βράχο μπορεί να σπάσει και να διαλύσει ότι βρει μπροστά του.

Ο Yoshi επιστρέφει με τις δικές του δυνάμεις που μας βοηθούν να προχωρήσουμε το παιχνίδι, όπως ο Dash Yoshi που παίρνει φωτιά και τρέχει σαν ντοπαρισμένο, ο Burp Yoshi που αιωρείται για λίγο ξεφουσκώνοντας σαν μπαλόνι και ο Blimp Yoshi που ανάβει σαν πορτατίφ για να φωτίσει σκοτεινά μέρη και να αποκαλύψει αόρατους διαδρόμους. Όταν χρησιμοποιούμε τον Yoshi μπορούμε να τραβήξουμε αντικείμενα με την γλώσσα του, να καταπιούμε εχθρούς και να πηδήξουμε ψηλότερα.

Λάμπεις Yoshi μου, λάμπεις!

Επιστρέφει και το (ψευτο)co-op, όπου ο δεύτερος παίχτης είναι μια ασήμαντη κουκίδα στην οθόνη μας και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ακινητοποιεί εχθρούς και να μαζεύει διάφορα αντικείμενα. Ουάου οστεοπόρωση! Ούτε το γκαγκά ξαδερφάκι μου, που έχει μόνο παιχνίδια με τον Μπομπ Σφουγγαράκη, δεν δέχεται να το παίξει.

Τα γραφικά είναι τόοοοοοοσο πολύ όμορφα, χαρούμενα, χρωματιστά, γλυκούλικα, χουχουλιάρικα και άλλα πολλά κοσμητικά επίθετα που κολλάνε ένα χαμόγελο ευτυχίας στην μούρη μας (ακόμα και τα LSD είναι λιγότερο αποτελεσματικά). Δεν έχουν τεράστια διαφορά με το πρώτο αλλά και εκείνο ήταν τόοοοοοσο πολύ όμορφο, χαρούμενο, χρωματιστό κτλ κτλ. You get my point. Ο χειρισμός δεν άλλαξε από το πρώτο παιχνίδι. Παλιός, καλός, γνώριμος και κυρίως ευκολονόητος. Ο ήχος είναι επίσης πολύ καλός, μπορεί να μην έχει την τόση ενορχήστρωση του πρώτου παιχνιδιού (μες το βιολοντσέλο και την μπαλαλάικα ήταν το μέγαρο) αλλά έχει κλασσικές μελωδίες Mario (κάπου άκουσα και country αλλά το αφήνω ασχολίαστο!).

Που κοιτάς εσύ ρε; Σάτυρε…

Τα παιχνίδια της κύριας σειράς Super Mario (χωρίς ρακέτες, μπασκέτες και καρτάκια) έχουν εξελιχθεί με τον καιρό σε κάτι σαν το Tetris. Κανείς δεν μπορεί να τα ακουμπήσει ή να τα κατακρίνει. Τι να κράξεις στο Tetris; Τα γραφικά του ή τον χειρισμό του; Είναι όλα “δεδομένα” και αναμενόμενα να δουλεύουν με αρμονία. Έτσι είναι τα παιχνίδια Super Mario, όλα περιμένεις να δουλεύουν τέλεια και να μην απογοητεύουν και αυτή η θέση σίγουρα δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Η Nintendo μπορεί να την έχει ξεζουμίσει την μασκότ της, αλλά τα παιχνίδια της κύριας σειράς κάνουν αραιές και ποιοτικές εμφανίσεις στις κονσόλες μας και πάντα παρουσιάζουν κάτι καινοτόμο χωρίς να ξενίζει (“so familiar, yet so new” που λένε και στην Κάτω Αχλαδίτσα). Γιατί το καλό το gameplay είναι να το’ χεις, δεν το περνάς με παρακέντηση (ούτε με patches).

Δεν περίμενα από ένα παιχνίδι όπως το Super Mario Galaxy να έχει κάτι λιγότερο για συνέχεια από ένα άλλο καταπληκτικό παιχνίδι. Το Super Mario Galaxy 2 παίρνει την σκυτάλη από τον προηγούμενο τίτλο ως το καλύτερο παιχνίδι στο Wii, το “must have” της κονσόλας και το πιο διασκεδαστικό και ολοκληρωμένο platformer της γενιάς που διανύουμε. Α και για να μην το ξεχάσω, πολύ καλή η “ελληνοποίηση” της συσκευασίας από την Nortec που είναι από τις λίγες αντιπροσωπείες που μας κάνει περήφανους που είμαστε Έλληνες gamers. Keep it up!

+ Αξιόλογο, ποιοτικό, ολοκληρωμένο platformer
+ Χειρισμός, γραφικά και ήχος στα στάνταρ που μας έχουν συνηθίσει τα παιχνίδια Super Mario
+ Νέες δυνατότητες, νέοι πλανήτες, «νέοι» σύμμαχοι

- Εεεε… Το ανούσιο co-op ίσως;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 10

Πλατφόρμα: Wii
Έκδοση: Nintendo
Ανάπτυξη: Nortec
Διάθεση: Nortec
Είδος: Platformer
Παίκτες: Single-player, co-op
Επίσημο Site: http://supermariogalaxy.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 11/6/2010
PEGI: 3