Spelunky Review

, Τρίτη 24 Ιουλίου 2012 0  

Πριν κάποια χρόνια είχα παίξει λίγο το Spelunky, ένα freeware παιχνίδι που είχα πετύχει στην τύχη. Για κάποιο λόγο (ίσως εξαιτίας άλλων τίτλων, ίσως γιατί δεν του έδωσα τη δέουσα προσοχή) δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση τότε. Τώρα, του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία στο ΧΒLA και συνειδητοποίησα τί διαμάντι είχα αγνοήσει. To Spelunky, ένα indie game από τον Derek Yu, είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο ευχάριστες φετινές εκπλήξεις, με τέτοιες επιλογές στο gameplay που θυμίζει GTA στα καλύτερα του, δημιουργία τυχαίων επιπέδων που βάζει τα γυαλιά στο Diablo και επίπεδο δυσκολίας που απαιτεί προσοχή και ικανότητα αντάξια του Dark Souls.

Ο πρωταγωνιστής του Spelunky είναι ένας ανώνυμος τυχοδιώκτης/σπηλαιοδύτης, ένας μικρούλης Indiana Jones με κόκκινη μύτη, του οποίου η άφιξη στην είσοδο της μυστηριώδους σπηλιάς ξεκινάει και την “ιστορία” του παιχνιδιού. Η κάθοδός του είναι ένα ταξίδι στα έγκατα αυτού του στοιχιωμένου βουνού, όπου βρίσκονται χαμένες πόλεις, υπόγειες ζούγκλες, παγωμένες σπηλιές και χαμένοι ναοί σε αρχαίους, μοχθηρούς θεούς. Οι κίνδυνοι που κρύβονται στα βάθη των σπηλαίων αυτών είναι τόσοι πολλοί όσοι και οι θησαυροί που περιμένουν έναν γενναίο αρχαιοκάπηλο να τους “ελευθερώσει”. Ο ήρωάς μας λοιπόν, απτόητος, εξοπλισμένος αρχικά με λίγα σχοινιά και λίγες βόμβες (Τermi: “βόμπες, βόμπες!”) έχει σκοπό να βρει τον περιβόητο μεγάλο θησαυρό του βουνού.

Το Spelunky είναι ένα κλασικοφανές 2D action platform. Τo βουνό χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές, κάθε μια από τις οποίες έχει πίστες τις οποίες πρέπει να διασχίσετε χρησιμοποιώντας στην αρχή, σχοινιά και εκρηκτικά. Πολύ συντομά όμως μπορείτε να βρείτε αντικείμενα όπως αξίνες, αλεξίπτωτα, jet-packs, καραμπίνες, ακτινοβόλα όπλα, αρχαιότητες με μαγικές ιδιότητες και πολλά αλλά. Σε κάθε πίστα βρίσκονται εχθροί που ποικίλουν, από τις κλασικές νυχτερίδες, αράχνες και φίδια, μέχρι μούμιες, φαντάσματα, ανθρωποφάγα φυτά και τον χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων, που μπορούν να αντιμετωπιστούν με πάρα πολλούς τρόπους, καθώς και με αυτόν που έρχεται ενστικτωδώς σε κάθε gamer: πηδάτε πάνω στο κεφάλι τους. Οι θησαυροί, κυρίως χρυσάφι και πετράδια, προσθέτουν στο σκορ σας, ενώ υπάρχουν και δεσποινίδες που πρέπει να τις κουβαλήσετε μέχρι την έξοδο προκειμένου να κερδίσετε έναν πόντο ζωής και ένα φιλί.

Στην αρχή όλα φαίνονται απλά...

Οι πίστες είναι τυχαία φτιαγμένες. Κάθε φορά που φορτώνετε το παιχνίδι, βρίσκεστε σε μία αρκετά διαφορετική πίστα, ενώ υπάρχει σταδιακή άνοδος του βαθμού δυσκολίας όσο προχωράτε πιο μέσα στο βουνό. Παρόλο που η ποικιλία στη δημιουργία των πιστών είναι μεγάλη, ποτέ δε θα βρεθείτε σε αδύνατες καταστάσεις, πάντα υπάρχει μια λύση. Κάθε εμπόδιο που συναντάτε μπορείτε να το αντιμετωπίσετε με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους, κάθε τετραγωνάκι χώματος ή τοίχου μπορεί να καταστραφεί με τα κατάλληλα μέσα (π.χ. αξίνα η εκρηκτικά). Η πραγματική εξερεύνηση βρίσκεται στην ανακάλυψη καινούργιων τρόπων να παρακάμπτετε/εξουδετερώνετε τους κινδύνους αυτούς. Το Spelunky είναι από τα λίγα (πρόσφατα) παιχνίδια που όχι μόνο δεν υποδεικνύουν στον παίκτη τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, αλλά και επιβραβεύουν τις πρωτοβουλίες και τις πρωτοτυπίες προσφέροντας μια ικανοποίηση που εγώ προσωπικά δεν ένιωσα πχ σε κανένα Gears of War.

Τα γραφικά είναι απλοϊκά μεν, αλλά λειτουργικά. Ο όλος σχεδιασμός έχει μια ανάλαφρη και καρτουνιστικη διάθεση, πράγμα που αντισταθμίζει ωραία το πόσο βάρβαρα σκληρό και ανελέητο είναι το παιχνίδι. Ο ήχος είναι ευχάριστος και η μουσική “κολλητική” (ειδικά το πρώτο κομμάτι στις σπηλιές), αν και δεν κλέβει την παράσταση. Εδώ είναι που η έκδοση του XBLA υπερτερεί της freeware. Θυμίζει ακόμα παλιά 8-bit παιχνίδια βέβαια, αλλά η βελτίωση είναι σημαντική και το αποτέλεσμα πολύ όμορφο. Υπάρχει επίσης local multiplayer, είτε co-op, είτε κλασικό deathmatch, που υποστηρίζει μέχρι τέσσερα άτομα, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα παρέα να το τεστάρω.

... μετά έρχονται τα Γιέτι, οι εξωγήινοι και τα ακτινοβόλα.

Όσον αφορά την περίφημη δυσκολία του Spelunky, νομίζω πως ο χαρακτηρισμός “ανελέητο” που αναφέρω παραπάνω, ταιριάζει περισσότερο από το “δύσκολο” (στο κάτω κάτω υπάρχει speed run όλου του παιχνιδιού σε κάτι λιγότερο από τρία λεπτά). Εδώ είναι που το παιχνίδι μου θύμισε το Dark Souls. Το Spelunky δεν συγχωρεί λάθη, δεν εξηγεί πώς πρέπει να προχωρήσετε, απλά σας αφήνει να βρείτε ή τη λύση ή... έναν φρικτό θάνατο. Σε ένα τόσο καλά σχεδιασμένο παιχνίδι όμως οι απότυχίες είναι απλά ο τρόπος που βελτιώνεσαι και μαθαίνεις, δεν είναι άκαρδες τιμωρίες αλλά σκληρά μαθήματα και αυτός είναι ένας λόγος που πολύ σπάνια εκνευρίστηκα με τις (πολλές) αποτυχίες μου. Ο χειρισμός στην αρχή θα σας πάρει λίγο χρόνο να το συνηθίσετε, αλλά μετά από λίγο φαίνεται πολύ φυσικός και αποτελεσματικός.

Welcome to the Jungle (we got fun and games)

Το Spelunky δεν είναι για όλους. Είναι ένα παιχνίδι που ανταμείβει το χρόνο που αφιερώνετε σε αυτό, όχι με ανούσια achievements, αλλά με πραγματική ικανοποίηση, αυτή που νιώθετε όταν καταφέρνετε κάτι δύσκολο. Το αν η έκδοση του XBLA αξίζει τα 1200 MS Points τελικώς εξαρτάται από εσάς. Ουσιαστικά πληρώνετε για αρκετά πιο όμορφα γραφικά, local multiplayer και τη δυνατότητα να παίζετε από την άνεση του καναπέ σας. Προσωπικά έχω δώσει 50 και 60 ευρώ για παιχνίδια στα οποία το Spelunky βάζει τα γυαλιά. Αν θέλετε, παίξτε πρώτα την freeware έκδοση και αποφασίστε μετά. Ότι και να κάνετε, πάντως, ασχοληθείτε μαζί του και θα βρείτε ένα “θησαυρό” πριν ακόμα μπείτε στη σπηλιά.

+ Εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία επιλογών που ανταμείβει τη φαντασία του παίκτη
+ Δυσκολία που κάνει την εμπειρία άκρως ικανοποιητική και ελάχιστα εκνευριστική
+ Οι τυχαίες πίστες δίνουν τεράστια replayability

- Χειρισμός που θέλει συνήθεια
- Απαιτεί χρόνο και προσπάθεια σαν παιχνίδι

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PC
Έκδοση: Microsoft
Ανάπτυξη: Mossmouth
Διάθεση: XBLA
Είδος: Action adventure, platformer
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.spelunkyworld.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 4/7/2012
PEGI: 7