Αν και έχω παίξει όλα τα παιχνίδια Need for Speed, ποτέ δεν ήμουν φανατικός οπαδός της σειράς. Όταν οι άλλοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους αστυνομικούς ή τρέχανε σε νυχτερινούς αγώνες street racing, εγώ καθόμουν και προσπαθούσα να βρω την χρυσή τομή στις ρυθμίσεις για τη Suzuka στο GT και στο Forza. Ώσπου ήρθε το Need for Speed Shift. Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν σηματοδότησε μόνο την έναρξη της φανατικής ενασχόλησής μου με τη σειρά, αλλά αποτελεί ένα από καλύτερα racers που έχω παίξει ποτέ.

Αυτό γιατί μου προσέφερε κάτι τόσο αγνό, τόσο όμορφο, κάτι θεωρητικά απλό, αλλά στην πράξη πολύ δύσκολο να καταφέρει ένα video game: την ρεαλιστική αναπαράσταση, την απόλαυση και την ένταση των αγώνων ταχύτητας με αυτοκίνητα... Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν τέλειο βέβαια. Ήταν όμως ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα για τη Slightly Mad και την ΕΑ. Και λέω “πρώτο βήμα”, γιατί το Shift πλέον είναι franchise, και μάλιστα ξεχωριστό από το Need for Speed. O στόχος της ΕΑ; Μα φυσικά να κυριαρχήσει στην κατηγορία των racing sims, με το πολυαναμενόμενο Shift 2 Unleashed. Στην μετά-GT5 εποχή όμως, ο ανταγωνισμός είναι ακόμα πιο έντονος, ενώ οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες, όπως και το hype. Σας λέω από τώρα ότι Shift 2 καταφέρνει να ανέβει στο βάθρο. Σε ποια θέση όμως; Η απάντηση στη συνέχεια.

Στα περισσότερα reviews, σε αυτό το σημείο ξεκινώ να γράφω για το career mode του παιχνιδιού, όμως αυτή τη φορά θα ξεκινήσω κατευθείαν με το gameplay, καθώς αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο προσόν του αρχικού τίτλου και είναι το μεγαλύτερο προσόν του καινούριου. Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, το Shift 2 παίρνει την συνταγή του προκατόχου του και την βελτιώνει σημαντικά. Την πιο δραστική βελτίωση την συναντάμε στον σημαντικότερο τομέα ενός racer: τον χειρισμό. Ο “γλιστερός” χειρισμός του πρώτου Shift, που εκνεύρισε αρκετούς gamers και επέβαλλε τη χρήση (ορισμένων) βοηθειών σε ακόμα περισσότερους, αποτελεί παρελθόν. Πλέον, τα αμάξια ελέγχονται χωρίς τέτοια προβλήματα και τα πάντα εξαρτώνται από το ταλέντο σας και βέβαια τις βοήθειες που έχετε ενεργοποιημένες. Προσωπικά, απενεργοποίησα τα πάντα μα τα πάντα και απόλαυσα στο έπακρο ότι είχε να μου δώσει το κάθε αυτοκίνητο και την προσπάθεια που έκανα κάθε φορά να δαμάσω το θηρίο. Προτείνω και εσείς να κάνετε το ίδιο. Να σημειώσω επίσης ότι αναδεικνύεται για άλλη μια φορα το πόσο καλό είναι το χειριστήριο του 360 για τα racing, καθώς και την εξαιρετική χρήση του rumble.

H εσωτερική κάμερα για άλλη μια φορά είναι απολαυστική.

Συνεχίζοντας με τους λόγους για τους οποίους το gameplay του Shift 2 μαμάει και δέρνει, περνάμε στο θέμα του AI. Καταρχάς, αν θέλετε την καλύτερη δυνατή εμπειρία, επιλέξετε τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας του ΑΙ. Oι μάχες που θα δώσετε με τους (έως 15) αντίπαλους οδηγούς είναι απλά ομηρικές, ειδικά στα κορυφαία πρωταθλήματα με τα αγωνιστικά. Γρήγοροι, απρόβλεπτοι, επιθετικοί, πιεστικοί, εκμεταλλεύονται τα λάθη σας. Αλλά και ανθρώπινοι, δεν μάχονται μόνο με εσάς αλλά και μεταξύ τους, κάνουν λάθη και συμπεριφέρονται διαφορετικά σε κάθε αγώνα. Και δεν εννοώ σε διαφορετικό event αλλά κυριολεκτικά σε κάθε αγώνα, δηλαδή αν πατήσετε restart θα δείτε ότι ο αγώνας που παίζετε εξελίσσεται διαφορετικά από την προηγούμενη φορά. Το ΑΙ του Shift 2 συχνά με έκανε να οδηγήσω στο όριο, μου έδωσε να καταλάβω ότι αν δεν ελαχιστοποιήσω τα λάθη, πιθανότατα δεν θα νικήσω. Προσοχή, επαναλαμβάνω ότι αναφέρομαι κυρίως στα κορυφαία και πιο δύσκολα events, τα οποία άλλωστε είναι και το “ζουμί” (περισσότερα γι αυτό το θέμα παρακάτω).

Δυστυχώς, το ΑΙ έχει και αδυναμίες, οι οποίες (ευτυχώς για το παιχνίδι) “κρύβονται” εύκολα και μάλλον μοιάζουν με bugs. Για κάποιο λόγο οι αντίπαλοι οδηγοί αργούν να θυμηθούν ότι υπάρχει όπισθεν και δεν λένε να ξεκολλήσουν από την μπάρα ή από όπου έχουν στουκάρει τέλος πάντων (ακόμα και από εσάς). Αν μπλοκαριστεί ο δρόμος τους... άντε να ξεμπλοκάρουν! Επίσης, αν τους πάρετε την εσωτερική, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζονται υπερβολικά υποχωρητικοί, αλλά ντάξει αυτό είναι πολύ μικρό θέμα.

Η απόλαυση... εντείνεται από την εσωτερική κάμερα, που, όπως και στο πρώτο Shift, κάνει την δουλειά της άψογα, με ιδανική αίσθηση της ταχύτητας. Μπορείτε να στρίβετε την γωνία θέασης και να κοιτάτε τους καθρέφτες και το υπόλοιπο “πιλοτήριο”. Στα τρακαρίσματα τα πάντα θολώνουν και γίνονται ασπρόμαυρα. Κλασικά όμορφα πραγματάκια, γνωστά από το πρώτο παιχνίδι. Έχετε υπόψη ότι μιλάω για την “παραδοσιακή” εσωτερική κάμερα. Βλέπετε, στο Shift 2 η Slightly Mad έχει προσθέσει και την λεγόμενη κάμερα κράνους, μέσω της οποίας υποτίθεται ότι βλέπετε και κινείστε ακριβώς όπως ένας πραγματικός οδηγός. Η helmet cam ουσιαστικά είναι η προοπτική της κανονικής εσωτερικής κάμερας, αλλά με περίγραμμα τις άκρες του κράνους, περισσότερη θολούρα και αυτόματη εστίαση αριστερά ή δεξιά ανάλογα με την στροφή που έρχεται (όπως κοιτούν οι οδηγοί στην πραγματικότητα). Προσωπικά, δεν με βολεύει ιδιαίτερα και θεωρώ ότι είναι απογοήτευση. Δεν αποκλείω όμως να αρέσει σε σας. Δοκιμάστε την και... βλέπετε.

Eτοιμαστείτε για τρελές κόντρες!

Υπάρχει επίσης πλήρες σύστημα ζημιών, που μπορεί ακόμα και να σας βγάλει εκτός αγώνα αν κάνετε χοντρό λάθος. Τα αμάξια δεν παθαίνουν απλά φθορές, αλλά παραμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό και χάνουν αεροτομές, ρόδες, τζάμια κλπ. Σε κάθε τρακάρισμα θα δείτε να εκτοξεύονται αμέτρητα κομματάκια από τα αμάξια και μάλιστα να μένουν στην πίστα, όπως μένουν και τα αντικείμενα του περιβάλλοντος που χτυπάτε, πχ τα προστατευτικά λάστιχα. Αν τα θαλασσώσετε τόσο πολύ που φτάσετε να τουμπάρετε, το παιχνίδι σας αναγκάζει να θαυμάσετε τις θεαματικές πιρουέτες σας από σπέσιαλ κάμερα! Σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι και οι νυχτερινοί αγώνες, που δεν προσφέρουν απλά... μαγεία, αλλά και τρελή ένταση και αγωνία. Στις κανονικές πίστες, όπου δεν υπάρχουν φώτα, ουσιαστικά πάτε στα τυφλά. Πρέπει να θυμάστε ακριβώς τις στροφές και τα σημεία φρεναρίσματος, ενώ την ίδια στιγμή παλεύετε με τους αντιπάλους. Απλά σκεφτείτε τα όσα γράφω παραπάνω για το ΑΙ και την κάμερα, σε νύχτα!

Το σύστημα προόδου του πρώτου Shift επιστρέφει και δουλεύει όπως πριν, όντας ενιαίο στο single-player και στο multi. Μαζεύετε πόντους εμπειρίας με τις επιτυχίες και τις επιδόσεις σας ακόμα και κατά την διάρκεια των αγώνων, κάτι που ενθαρρύνει την καλή οδήγηση ανά πάσα στιγμή. Με κάθε level που ανεβαίνετε, κερδίζετε διάφορα καλούδια, άλλα σημαντικά και άλλα λιγότερο σημαντικά, όπως νέα αμάξια και χρώματα. Είναι και κάποιες άλλες, μικρότερου βεληνεκούς λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα στις πίστες θα παρατηρήσετε ότι υπάρχουν χαλίκια, χώματα, φύλλα κλπ (ανάλογα με το περιβάλλον), που πετάγονται προς διάφορες κατευθύνσεις από τα αυτοκίνητα που περνούν με ταχύτητα. Καθώς τρέχετε διάφορα “σκουπιδάκια” κολλάνε στο τζάμι σας.

Όσον αφορά το “περιεχόμενο” του Shift 2, μπορώ να πω ότι έχει τα “σωστά” αμάξια και τις “σωστές” πίστες που πρέπει να έχει ένα παιχνίδι αυτού του είδους. Όπως ανέφερα και παραπάνω, τα αγωνιστικά είναι το ζουμί. Μπορείτε όμως να μετατρέψετε σε αγωνιστικό ακόμα και το απλό αμάξι σας, αφού συμπληρώσετε το απαιτούμενο ποσοστό αναβαθμίσεων. Πάντως μη φανταστείτε 500 και 1000 αμάξια, εδώ είναι λίγα -ή μάλλον λιγότερα- και καλά. Όπως πάντα, υπάρχουν πολλές ρυθμίσεις που μπορείτε να κάνετε για να βελτιστοποιήσετε τις επιδόσεις, αλλά και να αλλάξετε την εμφάνιση του αυτοκινήτου σας. Το “ρόστερ” των πιστών είναι εξαιρετικό και ανώτερο τόσο από του GT5, όσο και από του Forza 3. Θα τρέξετε σε πολλές γνωστές τοποθεσίες, αλλά και σε αρκετές που πιθανόν να μην γνωρίζετε, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν σε πολλά άλλα παιχνίδια. Καλό το Nurburgring, αλλά και το Bathurst πχ δε πάει πίσω! Υπάρχουν επίσης και κάποιες πλασματικές πίστες, κυρίως σε πόλεις, όπως αυτή του Τόκιο που είναι εκπληκτική.

Οι νυχτερινοί αγώνες απαιτούν τρελή προσοχή και συγκέντρωση.

Περνώντας στο τι ακριβώς παίζετε στο Shift 2, oι επίσημες άδειες σώζουν ένα κατά τ' άλλα συνηθισμένο career mode. Τρέχετε σε διαφόρων ειδών events, όπως κανονικούς αγώνες, αντοχής, eliminators και χρονομετρημένους γύρους. Η ΕΑ φρόντισε να εξασφαλίσει άδειες επίσημων πρωταθλημάτων όπως τα FIA GT1 (επιτέλους, παιχνίδι με κανονικό πρωτάθλημα με 10 events, όχι τρία και τέσσερα!) και GT3, αλλά και την παρουσία πραγματικών οδηγών. Ένας από αυτούς λειτουργεί ως μέντοράς σας από την αρχή ως το τέλος, ενώ οι υπόλοιποι αποτελούν τους βασικούς αντιπάλους σας σε κάθε πρωτάθλημα και σας χαρίζουν το υπεραμάξι τους αν τους νικήσετε. Το κυριότερο παράπονο που έχω από το career είναι η ευκολία με την οποία μπορείτε να φτάσετε τα κορυφαία πρωταθλήματα. Όχι μόνο τα τελικά events ξεκλειδώνονται υπερβολικά γρήγορα, αλλά και τα απαιτούμενα χρήματα για να τσιμπήσετε αγωνιστικό μαζεύονται πολύ εύκολα. Με λίγα λόγια, το career mode δεν σας αναγκάζει να κοπιάσετε, να προσπαθήσετε σκληρά για να φτάσετε στην κορυφή. Αφήστε που έτσι μειώνεται και η διάρκειά του.

Ένα κομμάτι του παιχνιδιού -events, βίντεο, εκπαίδευση, είδος αυτοκινήτων, είδος πιστών κλπ- είναι αφιερωμένο στο drifting. Δυστυχώς, είμαι εντελώς άσχετος για να προχωρήσω το θέμα και να σας πω τη γνώμη μου. Πολύ απλά, δεν ξέρω να driftάρω και δεν θα μάθω ποτέ. Δοκίμασα λίγο μπας και καταφέρω να πιάσω το απαιτούμενο σκορ στο tutorial (ούτε καν σε επίσημο αγώνα δηλαδή), κατάφερα να λιώσω εντελώς και τις δύο πίσω ρόδες χωρίς να πετύχω κάτι το ιδιαίτερο και από τότε... έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου και ούτε που ασχολήθηκα ξανά. Δεν μπορώ!

Το multiplayer δεν αφήνει περιθώρια για παράπονα (από το παιχνίδι τουλάχιστον). Έως 12 παίκτες μπορούν να πάρουν μέρος σε διαφόρων ειδών online αγώνες (δυστυχώς δεν υπάρχει split-screen), με την ανωριμότητα και την ηλιθιότητα να βασιλεύουν φυσικά, όπως σχεδόν σε όλα τα racers. Τα πράγματα είναι απλά: όποιος επιβιώσει από την πρώτη στροφή, μάλλον θα νικήσει και τον αγώνα! Οπλιστείτε με υπομονή και επιμονή. Επίσης, μην εκπλαγείτε αν ξαφνικά εμπλακείτε σε διαδικασία ανταλλαγής hate mail με άλλους παίκτες. Το Autolog κάνει τη δεύτερη εμφάνισή του σε NFS game, μετά το εξαιρετικό Hot Pursuit, και εδώ δουλεύει ακόμα καλύτερα, λόγω και του είδους που ταιριάζει περισσότερο. Ενημερώνεστε για τα πάντα, από τους χρόνους φίλων και όχι μόνο μέχρι τα badges που κερδίζετε και ειδήσεις σχετικά με το παιχνίδι. Όπου κι αν τρέχετε, ότι κι αν κάνετε, οι χρόνοι σας καταγράφονται και μπορείτε πολύ εύκολα να δοκιμάσετε να σπάσετε ρεκόρ που κατέχουν άλλοι.

Το GTR είναι ένα από τα υπεραμάξια του παιχνιδιού.

Ευτυχώς το στοιχείο που έκανε το multi του πρώτου Shift να ξεχωρίζει, επιστρέφει. Αναφέρομαι στο Driver Duel Championship. Πρόκειται για ένα πρωτάθλημα έξι γύρων και στον καθένα από αυτούς αντιμετωπίζετε έναν μόνο άλλο παίκτη. Αν τον νικήσετε, προχωράτε στον επόμενο γύρο, με στόχο να φτάσετε στον τελικό και να κερδίσετε το πρωτάθλημα. Αν χάσετε, ξεκινάτε από την αρχή (τον προκριματικό γύρο δηλαδή). Το καλό είναι ότι όλα αυτά δεν είναι συνεχόμενα. Πχ, μπορεί να έχετε φτάσει στον τελικό, αλλά να μην έχετε όρεξη να παίξετε άλλο. Δεν πειράζει, μπορείτε να παίξετε όποτε θέλετε. Αυτό γιατί οι συμμετέχοντες σε κάθε γύρο δεν είναι συγκεκριμένοι, αλλά τους βρίσκετε την στιγμή που θέλετε να παίξετε. Συναντάτε παίκτες που βρίσκονται στον ίδιο γύρο την στιγμή που πάτε να παίξετε. Όλη αυτή η διαδικασία είναι ο ορισμός του εθισμού. Κάθε φορά που αποκλείεστε θα νιώθετε οργή αλλά και όρεξη για άλλη μια προσπάθεια. Η δε κατάκτηση του πρωταθλήματος αποφέρει τρελή ικανοποίηση.

Το Shift 2 σχετικά όμορφο και ιδιαίτερα “ζωντανό” οπτικά. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων είναι αρκετά λεπτομερή, αν και όχι τόσο όσο του GT5. Αυτό όμως αντισταθμίζεται από τα όμορφα περιβάλλοντα, τις ζημιές και την αλληλεπίδραση με τα περιβάλλοντα. Επίσης, οι φωτισμοί στους νυχτερινούς αγώνες είναι εκπληκτικοί. Α και, όλοι θέλουμε 60 fps στα racers, αλλά υπάρχει ζωή και χωρίς αυτά, όπως αποδεικνύει το εν λόγω παιχνίδι. Όσο για τον ήχο, τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Οι ήχοι των μηχανών των αυτοκινήτων παίζει να αποτελούν ότι καλύτερο έχω ακούσει σε racing game. Είναι τόσο καλοί, που σας κάνουν ένα με το αμάξι που οδηγείτε. Δοκιμάστε να οδηγήσετε την αγωνιστική Aston Martin και θα... κουφαθείτε από τον θόρυβο. Εντωμεταξύ, και τα άλλα εφέ δεν πάνε πίσω. Εξάλλου, υποτίθεται πως ο τίτλος έχει πλήρες soundtrack, αλλά αυτό που θα ακούτε συνέχεια είναι το κομμάτι που παίζει όταν είστε στο μενού, και το οποίο είναι αρκετά καλό.

Θα εκτιμήσετε ιδιαίτερα τη δυνατότητα μετατροπής αυτοκινήτων παραγωγής σε αγωνιστικά.

Όπως γράφω και στην αρχή, το Shift 2 Unleashed καταφέρνει να ανέβει στο βάθρο. Σας λέω λοιπόν τώρα ότι παίρνει χαλαρά τη δεύτερη θέση. Για μένα είναι το δεύτερο καλύτερο racer αυτή τη στιγμή μετά το GT5, το οποίο υπερτερεί κυρίως λόγω του ότι είναι υπερφορτωμένο με περιεχόμενο και πράγματα να κάνει ο παίκτης. Γιατί από εκεί και πέρα, το Shift 2 σε κάποια σημεία είναι ανώτερο από τον εξομειωτή της Polyphony. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει σημασία είναι ότι πλέον υπάρχει και τρίτος σοβαρός διεκδικητής του στέματος και αυτό είναι ότι καλύτερο για μας και την συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών. Τσιμπήστε το Shift 2 χωρίς δεύτερη σκέψη!

+ Οδηγική απόλαυση
+ Πολύ καλό σε γενικές γραμμές ΑΙ
+ Σωστή επιλογή αμαξιών και πιστών
+ Καλό multi, με το εθιστικό Driver Duel να ξεχωρίζει και το Autolog να δένει το γλυκό
+ Οι νυχτερινοί αγώνες είναι τρελοί
+ Εντυπωσιακές συγκρούσεις και τούμπες
+ Εκπληκτικός ήχος
+ Επίσημα πρωταθλήματα

- Φτάνετε πανεύκολα στα κορυφαία πρωταθλήματα του career mode
- H helmet camera απογοητεύει
- Τα γραφικά του, αν και όχι άσχημα, δεν πείθουν
- Δεν έχει split-screen multiplayer
- Η ανωριμότητα και η ηλιθιότητα βασιλεύουν στο online, ενω οι επαφές μεταξύ των αυτοκινήτων δεν μπορούν να απενεργοποιηθούν
- Σποραδικά προβλήματα στο ΑΙ που κάποιες φορές κάνουν μπαμ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: Slightly Mad
Διάθεση: EA Hellas
Είδος: Racing
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.needforspeed.com/shift2unleashed
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 1/4/2011
PEGI: 3