Τέτοια εποχή πριν δύο χρόνια, η τότε ξεχασμένη σειρά Red Faction επέστρεψε θριαμβευτικά στο προσκήνιο με το εκπληκτικό Red Faction: Guerrilla. Tο συγκεκριμένο παιχνίδι το αγαπήσαμε εμείς οι fans του RF, και περιμέναμε ο διάδοχός του να είναι μια συναρπαστική εξέλιξη της επιτυχημένης συνταγής. Δυστυχώς, η Volition είχε άλλη άποψη. Φαίνεται ότι το Red Faction franchise είναι καταδικασμένο να είναι ή του ύψους ή του βάθους – από το καλό original πήγαμε στο αδιάφορο sequel, μετά στο απολαυστικό Guerrilla και τώρα ήρθε η ώρα του Red Faction: Armageddon. Μαντέψτε…
Oι αδυναμίες του παιχνιδιού είναι εμφανείς σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας από την ιστορία. Mισό αιώνα μετά την επανάσταση του Guerrilla, ο Άρης γίνεται και πάλι πεδίο μάχης. Μια νέα καταστροφή χτυπά τους κατοίκους του πλανήτη και η ζωή στην επιφάνεια γίνεται αδύνατη. Έτσι, αναγκάζονται να ζήσουν στα ορυχεία κάτω από την επιφάνεια για να επιβιώσουν. Σα να μην έφτανε αυτό, εμφανίζεται και μια νέα, θανάσιμη απειλή: εντομοειδή φρικιαστικά πλάσματα βγαίνουν από τα έγκατα του πλανήτη και σκοτώνουν τους πάντες και τα πάντα. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο του Darius Mason, εγγονού των ηρώων της επανάστασης Alec Mason και Samanya, και προσπαθείτε να βρείτε λύση, με τη βοήθεια του Red Faction. Όλα αυτά τη στιγμή που άθελά σας έχετε βοηθήσει τόσο στο να γίνει η επιφάνεια του Άρη ακατοίκητη, όσο στην απελευθέρωση των φρικιών.
Μπερδευτήκατε; Μην τρελαίνεστε. Ο Darius Mason έχει καλές προθέσεις, απλά είναι και ολίγον… γκαντέμης. Κατά τ’ άλλα, είναι πλήρως αδιάφορος σαν χαρακτήρας. Τόσο αυτός, όσο και η ιστορία γενικώς, έχει ελάχιστη σχέση με τα προηγούμενα Red Faction. Επαναλαμβάνω ότι ακόμα και ο ίδιος ο Darius είναι εγγονός των πρωταγωνιστών του Guerrilla, ούτε καν γιος! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αποφάσισαν να απομακρυνθούν τόσο πολύ από τα γεγονότα των προηγούμενων, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι δεν τους βγήκε σε καλό. Αδιάφοροι και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, προβλέψιμη εξέλιξη της ιστορίας, τίποτα ιδιαίτερο το τέλος. Απογοήτευση.
Διαβάζοντας τις δύο παραπάνω παραγράφους, ίσως και να αναρωτιέστε “Καλά, είναι Red Faction αυτό;”. Ακόμα δεν έχετε δεί τίποτα. Δυστυχώς, το στοιχείο του παιχνιδιού που αποξενώνει περισσότερο, τους fans της σειράς τουλάχιστον, είναι το ίδιο το gameplay του. Μιλάμε για ένα γραμμικό shooter τρίτου προσώπου, που διαδραματίζεται σε κλειστούς χώρους και στο οποίο αντιμετωπίζετε κατά κύριο λόγο αμέτρητα, τετράποδα και δίποδα, μεγάλα και μικρά, εντομοειδή φρικιά. Ξεχάστε τον ανοιχτό κόσμο του Guerrilla, ξεχάστε τους στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής, με τους οποίους οι μάχες είχαν ενδιαφέρον. Εδώ πολεμάτε συνεχώς επαναλαμβανόμενους, κουραστικούς εχθρούς, παίρνετε μια ανάσα, κάποιες στιγμές ελέγχετε και mechs, και μετά ξανά το ίδιο. Kι όλα αυτά, τη στιγμή που αρκετές από τις αποστολές είναι ανούσιες και έχουν προστεθεί ξεκάθαρα για να αυξήσουν την διάρκεια του παιχνιδιού και τίποτα περισσότερο. Πυροβολάτε συνέχεια, διάφορα πράγματα. Πυροβολάτε τόση πολλή ώρα, που το ίδιο το παιχνίδι έχει μηχανισμό που σας επιτρέπει να στοχεύετε αυτόματα διαφορετικό εχθρό με κάθε διπλοπάτημα της σκανδάλης.
Μέσα στην όλη σεναριακή και ουσιαστική μονοτονία, ευτυχώς κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία της σειράς έχουν μείνει ανέπαφα. Πρώτα και καλύτερα τα καταστρέψιμα περιβάλλοντα. Κάθε ανθρώπινη κατασκευή μέσα στα ορυχεία μπορεί να καταστραφεί, με τον γνωστό εντυπωσιακό τρόπο που θαυμάσαμε στο Guerrilla. Μάλιστα, αυτή τη φορά, βασικό ρόλο gameplay έχει και η δυνατότητα που έχετε να ξαναφτιάχνετε τα πάντα, με τη συσκευή Nano Forge. Δεύτερον, τα τρελά όπλα. Και αυτό το Red Faction έχει ορισμένα από τα καλύτερα και πιο ικανοποιητικά όπλα που έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ σε video. Είναι κρίμα που η ίδια η φύση του παιχνιδιού δεν σας αφήνει να τα χαρείτε στο έπακρο, όντας κλεισμένοι σε υπόγειες περιοχές και αντιμετωπίζοντας εχθρούς που δεν ταιριάζουν σε RF. Tέλος, οφείλω να επαινέσω το σύστημα αναβάθμισης του εξοπλισμού και των δυνατοτήτων του χαρακτήρα, το οποίο είναι προσεγμένο, προσφέρει επιλογές και σας επιτρέπει να αναβαθμίσετε τους τομείς που ταιριάζουν στον τρόπο που παίζετε.
Mετά από αυτό το σύντομο θετικό διάλειμα, επιστρέφω στα αρνητικά, αφού δεν λένε να τελειώσουν τα άτιμα. Αν έχετε παίξει το multiplayer του Guerrilla, νομίζω συμφωνείτε πως ήταν καλό. Ε λοιπόν, και αυτό αφαιρέθηκε από το Armageddon! Αντ’ αυτού, υπάρχει το Infestation co-op mode το οποίο είναι – τι άλλο – survival τύπου Horde, αλλά και αυτό σχετικά αδιάφορο. Τέσσερις παίκτες αντιμετωπίζουν συνεχόμενα κύματα εχθρών αυξανόμενης δυσκολίας, ως συνήθως. Το έχουμε δει ήδη πολλές φορές, και θα το ξαναδούμε άλλες τόσες (μέχρι η Epic να φέρει και πάλι την επανάσταση με το Gears 3). Άξιζε πραγματικά η αφαίρεση του vs multiplayer και η αντικατάστασή του με το Infestation; Δε νομίζω. Εξάλλου, υπάρχει ένα ακόμα έξτρα mode, το Ruin. Σε αυτό είστε ελεύθεροι να διαλύσετε τα πάντα, θαυμάζοντας στην πορεία την εντυπωσιακή τεχνολογία καταστροφής που χρησιμοποιεί το παιχνίδι.
Το Armageddon τα πάει καλά στον τεχνικό τομέα, κυρίως γιατί η κλίμακά του είναι περιορισμένη. Από τη στιγμή που η δράση διαδραματίζεται σε κλειστούς χώρους, η Volition δεν είχε να ανησυχεί για θέματα όπως το draw distance κλπ. Έτσι, επικεντρώθηκε στο πως να κάνει το παιχνίδι πιο όμορφο, και φαίνεται. Τα πανέμορφα εφέ όπλων, εκρήξεων, καταστροφής κλπ, είναι χάρμα οφθαλμών και κλέβουν την παράσταση. Δυστυχώς, το frame rate δεν μένει πάντα ανέπαφο και κάποιες φορές πέφτει όταν γίνεται χαμός επί της οθόνης. Στα του ήχου, και πάλι τα εφέ είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει. Αντίθετα, οι διάλογοι είναι προβλέψιμοι και γεμάτοι κλισέ, ενώ η μουσική περνάει σχεδόν απαρατήρητη.
Κλείνω αυτό το κατά κύριο λόγο αρνητικό review, όπως το ξεκίνησα. Ως παλιός και φανατικός οπαδός της σειράς Red Faction, που ήμουν εκεί όταν ξεκίνησε η επανάσταση στον Άρη το 2001 στο PS2, περίμενα κάτι όχι απλά καλύτερο – περίμενα κάτι άλλο. Περίμενα μία εξέλιξη του επιτυχημένου από όλες τις απόψεις Guerrilla. Κανείς δεν θα τους έλεγε τίποτα αν απλά βελτίωναν την δοκιμασμένη συνταγή. Τελικά μας δώσανε ένα παιχνίδι που δεν ξεχωρίζει, μοιάζει ελάχιστα με τον προκάτοχό του, αλλά είναι παρόμοιο με τα τόσα άλλα shooters που κυκλοφορούν εκεί έξω. Το Red Faction: Armageddon δεν είναι απαραίτητα κακό παιχνίδι. Απλά δεν είναι Red Faction.
+ Εντυπωσιακή καταστροφή
+ Τρελά όπλα
+ Προσεγμένο και βαθύ σύστημα αναβάθμισης
+ Πανέμορφα εφέ
+ Το Ruin mode είναι διασκεδαστικό– Γραμμικό, με κλειστές, μονότονες πίστες
– Koυραστικοί, επαναλαμβανόμενοι εχθροί που δεν ταιριάζουν σε Red Faction
– Προχειροφτιαγμένη ιστορία που ουσιαστικά δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα
– Αφαιρέθηκε το vs multiplayer για να αντικατασταθεί με ένα καθόλα συνηθισμένο co-op mode
– Προβλέψιμοι και γεμάτοι κλισέ χαρακτήρες και διάλογοι
– Αρκετές από τις αποστολές είναι εντελώς ανούσιεςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5
Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: THQ
Ανάπτυξη: Volition
Διάθεση: Zegetron
Είδος: 3rd person shooter
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.redfaction.com
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 10/6/2011
PEGI: 18