Η λεγόμενη οικονομική κρίση έχει πλέον εισέλθει στις ρουτίνες όλων μας. Τις επιπτώσεις της τις βλέπει κανείς παντού: στις απροσδόκητα χαμηλές τιμές διάφορων προϊόντων, στην κατακόρυφη αύξηση των ανέργων, στα ανύσηχα και προβληματισμένα βλέμματα των προέδρων πολυεθνικών εταιριών. Τι γίνεται όμως με τη βιομηχανία του gaming; Μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από αυτήν την ύφεση; Η απάντηση σε αυτην την ερώτηση είναι μάλλον δύσκολο να βρεθεί. Κυρίως γιατί, όπως η πλειοψηφία των πραγμάτων στη σύγχρονη κοινωνία, η βιομηχανία των παιχνιδιών είναι εξαιρετικά ρευστή. Μπορεί από μια στιγμή στην άλλη, μέσω μίας ανακοίνωσης τα δεδομένα να αλλάξουν είτε προς τη θετική πλευρά, είτε προς την αρνητική.

Όμως ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή. Σίγουρα, στο πλαίσιο των 2,6 εκατομμυρίων το 2008, και των 200.000 (κιόλας!) το 2009 απολύσεων, αρκετές από αυτές αφορούσαν και τη δικιά μας βιομηχανία. Οι οικονομικές αναφορές των εταιριών είναι δυσοίωνες, αφού ακόμα και κολοσσοί (λέγε με EA) έχουν ζημίες για το προηγούμενο οικονομικό έτος, και λογικό είναι να μην έχουν υψηλές εκτιμήσεις για το επόμενο. Χαρακτηριστικά, η Nintendo παρά τα εξωπραγματικά κέρδη της την προηγούμενη χρονιά, χαμήλωσε τις οικονομικές εκτιμήσεις, κάτι που κόστισε στη μετοχή της -$44,8, έφτασε δηλαδή στα $313,9 ανα μετοχή, το χαμηλότερο ποσό των τελευταίων 18 χρόνων για την εταιρία.

Είναι έτσι φυσικό, οι δηλώσεις των προέδρων των εταιριών, όσον αφορά το gaming του 2010 και μετά να μην είναι γεμάτες με αισιοδοξία. Ο Mike Hayes, πρόεδρος της Sega Europe, πιστεύει πως πολλά νέα IPs (Intellectual Properties – ολοκαίνουρια franchises δηλαδή) πιθανότατα δε θα βρουν το δρόμο προς την παραγωγή, πράγμα που σίγουρα θα κοστίσει στους καταναλωτές. Δεν είναι, λοιπόν, τόσο δύσκολο να φανταστεί κανείς, πως πλέον πολύ δύσκολα θα ξοδεύονται μεγάλα ποσά στην ανάπτυξη παιχνιδιών, τη στιγμή που φυσά ένας αέρας απαισιοδοξίας. Οι τίτλοι που έρχονται πιθανώς δεν θα είναι τόσο προσεγμένοι όσο παλαιότερα, και τόσο οι developers, όσο και οι publishers θα ρίχνουν την προσοχή τους σε τίτλους που είναι σίγουρο πως θα αποφέρουν κέρδη, όπως πχ ένα Final Fantasy (το παράδειγμα είναι τυχαίο, δε θέλω να δηλώσω τίποτα).

Ακόμα και με έσοδα $5,1 δις, η μετοχή της έπεσε κατά 12,5%

Τι μπορούμε όμως εμείς, οι gamers, σαν καταναλωτές να κάνουμε; Σίγουρα καταστάσεις όπως η οικονομική κρίση αποτελούν ένα φαύλο κύκλο. Όπως οι εταιρίες ανακοινώνουν ζημίες και απολύουν κόσμο, έτσι και οι απλοί καταναλωτές αντιμετωπίζουν μια σειρά από προβλήματα: έχουν μειωμένα έσοδα (αφού ίσως να έχασαν τη δουλειά τους), προσπαθούν να περιορίσουν τα έξοδα τους όσο περισσότερο γίνεται και φυσικά δεν θέλουν να κάνουν άσκοπες επενδύσεις. Όμως, αυτό αντί να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής, είναι καταλυτικός παράγοντας στην οικονομική ύφεση. Σκεφτείτε – αν οι καταναλωτές πλέον δεν αγοράζουν προϊόντα που άλλοτε θα αγόραζαν, τότε πώς οι εταιρίες θα ορθοπoδήσουν; Δε λέω βέβαια να επιδιδόμαστε σε άσκοπες και ανούσιες αγορές, απλά να μην γινόμαστε σφιχτοχέριδες χωρίς λόγο. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους, αφού μερικές οικογένειες βρίσκονται σε πραγματικά δύσκολη κατάσταση.

Και μη νομίζετε πως τα παραπάνω δεν βρίσκουν εφαρμογή στη βιομηχανία του gaming. Αναλογιστείτε για λίγο, τί θα αγοράζατε αν έπρεπε να επιλέξετε. Έναν τίτλο που υποτίθεται πως ήταν κορυφαίος μόνο και μόνο από το όνομα, ή ένα μικρότερης εμβέλειας παιχνίδι, που αν και πολλοί το βρίσκουν συμπαθητικό έως πολύ καλό, εσείς δε θα το παίρνατε, επειδή δεν έχει σαν εκδότη τη Sony, τη Nintendo ή τη Microsoft;

In-Game εικόνα από το Demon's Souls (dengeki.com)

Το παιχνίδι που εικονίζεται πιο πάνω ονομάζεται Demon’s Soul. Η εταιρία που το αναπτύσσει, From Software, δεν είναι ιδιαίτερα διάσημη στη δύση – μάλιστα το τελευταίο παχνίδι που έβγαλε, το Armored Core for Answer έτυχε κακής αντιμετώπισης από τους gamers, αν και αρκετά διασκεδαστικό. Παρόλα αυτά το Demon’s Soul (που κυκλοφορεί το επόμενο Σάββατο στην Ιαπωνία) πήρε αρκετά καλή βαθμολογία από τα δύο βασικά περιοδικά της Ιαπωνίας για gaming, τα Famitsu και Dengeki. Το παιχνίδι είμαι σίγουρος πως θα τα πάει αρκετά καλά στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, μα καθόλου καλά στην περιοχή μας, όπου η προσπάθεια των μικρότερων developers δεν αναγνωρίζεται.

Αυτό που σε γενικές γραμμές προσπαθώ να πω, είναι πως η επιδεικτική άγνοια για τίτλους όπως το Demon’s Souls, μόνο αρνητικά μπορεί να προσφέρει στη βιομηχανία. Δεν αγοράζουμε τέτοιους τίτλους, δε βοηθάμε τις μικρότερες εταιρίες να αναπτυχθούν. Αυτές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά και κυρήσσουν πτώχευση. Θέλετε πραγματικά να δείτε ένα gaming, όπου οι τίτλοι θα μοιράζονται μεταξύ EA,Activision Blizzard και Ubisoft, ή θέλετε να δείτε ένα gaming όπου νέες ιδέες, σωστά υλοποιημένες τυγχάνουν αποδοχής και εκτίμησης, με αποτέλεσμα να υπάρχει περισσότερος ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών, που ισοδυναμεί με πιο προσεγμένα παιχνίδια;

O Bart δε θα το έκανε, εσείς γιατί;

Και φυσικά σε όλα τα παραπάνω λύση δεν είναι η πειρατεία, γιατί το κατέβασμα παιχνιδιών μπορεί να είναι καλό για την τσέπη μας, αλλά είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε για τους publishers και τους developers, ειδικά αυτήν την εποχή. Προσωπικά προτιμώ να έχω 10 λιγότερους τίτλους, παρά να γεμίσω ένα συρτάρι με άψυχα DVDs και στο τέλος να νιώθω και τύψεις επειδή έγινα ένας άτιμος κλέφτης.

Μέσα στη μηδενιστική και ταυτόχρονα αισιόδοξη ατμόσφαιρα αυτού του κειμένου, θέλησα να προβάλω ένα μύνημα, που για μένα είναι σημαντικό: ο gamer, σαν καταναλωτής, πρέπει να στηρίζει τις μικρότερες εταιρίες ανάπτυξης και να μην αρκείται μόνο σε τίτλους που έχουν σαν πλάτη ένα δυνατό παρελθόν. Γιατί αυτά είναι συνήθως τα παιχνίδια που απογοητεύουν περισσότερο…