Καλώς ήρθατε στον Auraxis, έναν πλανήτη στον οποίο η μόνη σταθερά είναι ο πόλεμος και τίποτα άλλο. Μέχρι και λίγους μήνες πριν, δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να απολαμβάνει ένα MMOFPS σε ενιαίο κόσμο όπως αυτό του World of Warcraft. Για μένα ήταν απλά μια συνταγή για αποτυχία. Όσο για το PlanetSide 2, λόγο στρατιωτικών (real life) υποχρεώσεων, το γνώρισα όταν μιλώντας με κάποιον φίλο ένα βράδυ με προσκάλεσε να δοκιμάσω αυτό το “παιχνίδι που είναι σαν Starcraft ΜΜΟFPS”. “Δεν έχω λεφτά για άλλα MMO” του λέω. “Είναι free-to-play” μου λέει. “Σιγά μην είναι καλό...” και “Σιγά μην έχουμε τεχνολογία για MMOFPS” ήσαν οι πρώτες μου σκέψεις, καθώς το κατέβαζα από το Steam.

Όσον αφορά την τεχνολογία που υπάρχει για ένα τέτοιο παιχνίδι, θα έλεγα πως έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Το PlanetSide 2 πάσχει από ένα βασικό πρόβλημα: είναι βαρύ! Όμορφο αλλά πολύ βαρύ ακόμα και για καινούρια συστήματα. Όλα τα εντυπωσιακά γραφικά, οι πανέμορφες αντανακλάσεις και φωτισμός, χάνουν την αξία τους όταν στην ταλαιπωρημένη GeForce GTX 285 μου, έπαιζα με 15-20 FPS σε μεγάλες μάχες, σε μέτριες με υψηλές ρυθμίσεις γραφικών και με το Game Booster να έχει κλείσει τελείως τα Windows (το παιχνίδι δεν τρέχει σχεδόν καθόλου σε λιγότερο από 4GΒ RAM). Αλλά αξίζει. Οι μεγάλες αυτές μάχες είναι που κάνουν το PlanetSide 2 να ξεχωρίζει.

Σαν όλα τα MMO, κάνετε log in, διαλέγετε μία από τις τρεις παρατάξεις του παιχνιδιού, φτιάχνετε το χαρακτήρα σας (φύλο, εθνικότητα, όνομα) και πέφτετε στην μάχη μετά από ένα σύντομο briefing. Δεν υπάρχουν tutorials και οδηγίες στο PlanetSide 2. Μόνο πόλεμος. Αυτό που ακολουθεί είναι ώρες και ώρες χάους σε μάχες επικών διαστάσεων, με ορδές από πεζικό να καλύπτονται όπου βρουν από βροχές σφαιρών και ρουκετών, ή απλά να ορμάνε σε πεδιάδες και πλαγιές, συνοδευόμενοι από δεκάδες τανκ και άλλα οχήματα, με σμήνη από αεροσκάφη να καλύπτουν τους ουρανούς σε εντυπωσιακές αερομαχίες. Το PlanetSide 2 απλά μαγεύει με το μέγεθος του κόσμου που προσφέρει, με μάχες που κάνουν scripted σκηνές από τα μοντέρνα πολεμικά shooters (εσένα κοιτάω Call of Duty) να μοιάζουν βαρετές και καθόλου εντυπωσιακές. Τίποτα δεν είναι scripted στο PS2. Τα πάντα είναι αποτέλεσμα πράξεων των παιχτών.

Δείτε με τι χάρη τα reaver μας αποφεύγουν τα αντιαεροπορικά πυρά των Terran.

Τρεις αντίπαλες παρατάξεις βρίσκονται σε μόνιμο πόλεμο για τον έλεγχο των τριών ηπείρων του Auraxis: οι Terran Republic, Vanu Sovereignty, και New Conglomerate. Οι Terran Republic κυριαρχούν με στρατιωτική υπεροχή και δρακόντειους νόμους βυθίζοντας τους φτωχούς και ανυπεράσπιστους αποίκους του Auraxis σε φόβο και απελπισία. Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, τρελαμένοι με την τεχνολογία των χαμένων εξωγήινων πολιτισμών του Auraxis, οι Vanu Sovereignty προσπαθούν να προσηλυτίσουν αθώους πολίτες σε αυτή τη θρησκευτική τους λατρεία της τεχνολογίας και να τους μετατρέψουν σε μηχανές θανάτου στην προσπάθεια να εξαλείψουν οποιαδήποτε αντίσταση. Μόνο οι ένδοξοι υπερασπιστές της ελευθερίας, μαχητές του καλού και υπερασπιστές των αδύναμων, μπορούν να φέρουν πίσω την ελπίδα για ειρήνη στον πλανήτη: οι επαναστάτες New Conglomerate, με την cool space-country-rock μουσική τους, δανεισμένη από τη σειρά Firefly, θα συνεχίσουν να θυσιάζονται στα πεδία της μάχης για ένα καλύτερο αύριο για όλους.

Η κάθε παράταξη έχει το δικό της χρώμα (κόκκινο οι TR, μοβ οι VS και μπλε οι NC) και τα δικά της όπλα και οχήματα. Οι Vanu χρησιμοποιούν φουτουριστικά λέιζερ των οποίων οι βολές δεν επηρεάζονται από τη βαρύτητα και τα scythe, τα μαχητικά αεροσκάφη τους, είναι πολύ καλά σε μάχες στον αέρα. Οι NC έχουν το μόνο αρχικό bolt action sniper, το μόνο δηλαδή που είναι σκοτώνει με τη μία στα headshots. Τα MAX των Terran, κουβαλάνε τρομαχτικά mini-guns. Κάθε παράταξη έχει τη δική της “γεύση”.

Για κάποιο περίεργο λόγο σε όλο το παιχνίδι δεν υπάρχει ίχνος lore ή ιστορίας. Το μόνο που υπάρχει είναι τρεις μεγάλες ήπειροι. Κάθε ήπειρος είναι χωρισμένη σε τομείς και κάθε τομέας έχει ένα facility, ο έλεγχος του οποίου κρίνει και τον έλεγχο του τομέα. Κάτι που βασικά σημαίνει ότι οι παίκτες της παράταξης που το ελέγχει έχουν πρόσβαση σε περισσότερους πόρους για την αγορά οχημάτων, τανκ, αεροσκαφών ή εξοπλισμού πεζικού όπως χειροβομβίδες, C-4, medkits. Ο τρόπος με τον οποίο κατακτάτε βάσεις, θυμίζει παιχνίδια Battlefield. Καταλαμβάνετε σημεία A, B, C κλπ, και η ομάδα που έχει περισσότερα σημεία αρχίζει να ρίχνει την επιρροή της αντίπαλης παράταξης, μέχρι να αποκτήσει πλήρη έλεγχο της βάσης.

Μια εικόνα, 1000 λέξεις. Με δάκρυα στα μάτια, σας παρουσιάζω το περίφημο Crown.

Κάποιες βάσεις μπορεί να αποτελούνται από δύο-τρία απλά κτίρια: ένα δωμάτιο spawn προστατευόμενο από ασπίδες για την αμυνόμενη παράταξη και ένα capture point που πρέπει οι αντίπαλες ομάδες να πάρουν. Το spawn room, πάντα περιέχει τερματικούς πεζικού όπου μπορείτε να αλλάζετε την κλάση σας: Light Assault με jet pack, Infiltrators με snipers και cloaking, Engineer με repair tool, ammo packs και σταθερά turrets, Medic με heal gun, resurrection grenades και AoE Healing, Heavy Assault με έξτρα ασπίδες και rocket launchers. Tέλος, από εδώ μπορείτε να αγοράζετε και MAX suit, μια πανοπλία που λειτουργεί σαν όχημα/mech με επιπλέον θωράκιση και δυνατά όπλα. Άλλος τερματικός σταθμός που βρίσκεται σε τέτοιες μικρές βάσεις, είναι αυτός των βασικών οχημάτων.

Αυτές που κλέβουν την παράσταση όμως είναι οι μεγάλες βάσεις, με πολλά capture points, γεννήτριες ασπίδων που εμποδίζουν οχήματα ή/και πεζικό να περνάνε, τείχη με πύργους με αντιαεροπορικά και αντιαρματικά κανόνια, landing pads για αεροσκάφη και πολλές μικρότερες βάσεις γύρω από την κεντρική, που προσφέρουν επιπλέον spawn σημεία για τις παρατάξεις που τις ελέγχουν, οχήματα και αεροσκάφη. Δυστυχώς, με ένα απλό κείμενο δεν μπορώ να σας μεταφέρω το πόσο εντυπωσιακές είναι οι μεγάλες μάχες που λαμβάνουν χώρα σε τέτοιες βάσεις.

Να σημειώσω επίσης το πόσο διαφορετική εμπειρία μπορεί να είναι το PS2 ανάλογα με το πώς παίζει κανείς. Αν είστε μοναχικοί τύποι και παίζετε πάντα μόνοι σας, χωρίς ομάδα ή παρέα, τότε το PS2 γρήγορα θα καταντήσει βαρετό για σας. Ο μόνος τρόπος, κατά τη γνώμη μου, για να απολαύσετε το PS2, είναι με παρέα και Skype call. Το παιχνίδι προσφέρει επιλογές για επικοινωνία και δημιουργία squads (12 ατόμων) και platoons (τέσσερις squads μαζί), καθώς και την δημιουργία Outfits (αντί για guilds). Οι squad leaders μπορούν να οργανώνουν τις ομάδες τους, δίνοντας waypoints, χρησιμοποιώντας squad beacons, ή να δίνουν διαταγές σε ολόκληρο τον πληθυσμό της ηπείρου, με πρόσβαση σε ξεχωριστό κανάλι στο chat ή βάζοντας waypoints στον χάρτη που μπορούν να δουν όλοι οι παίκτες της παράταξης.

Δεν θέλω να κρίνω τους πιλότους των Terran Republic, αλλά, ρε παιδιά, με το να ανατινάζετε τα αεροσκάφη σας μόνοι σας στον αέρα ή με το να τα ρίχνετε στα γύρω βουνά, δεν θα καταφέρετε να πάρετε την βάση.

Ωραία ακούγονται όλα αυτά, θα μου πείτε, αλλά σίγουρα αναρωτιέστε πώς βγάζει τα λεφτά του ένα τέτοιο παιχνίδι και τι επιρροή έχει το μοντέλο των microtransactions στο gameplay. Όσο παίζετε, μαζεύετε experience. Το exp, πέρα από κοσμητικά level και τίτλους, σας δίνει certification points (certs), με τα οποία μπορείτε να αγοράζετε ικανότητες, αναβαθμίσεις και όπλα. Τα όπλα μπορείτε να τα αγοράζετε και στο in-game store με πραγματικά λεφτά. Αν αναρωτιέστε αν κάτι τέτοιο ξεπέφτει στο γνωστό πρόβλημα του “pay-to-win”, καλά κάνετε. Το store μπορεί να δώσει άδικο πλεονέκτημα σε παίκτες που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν 20 ευρώ για να φτιάξουν πχ ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος με hellfire πυραύλους αέρος-εδάφους, miniguns, flares, radars, stealth συστήματα και καφετιέρες που φτιάχνουν το καλύτερο cappuccino, ενώ εσείς είστε με το αρχικό αεροσκάφος που μόνο ένα πιστολάκι έχει από κάτω. Το πρόβλημα των pay-to-win παιχνιδιών είναι κάτι που απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Όσον αφορά το PlanetSide 2, προσωπικά δεν πιστεύω πως το πρόβλημα είναι αρκετά σημαντικό για να επηρεάσει την ευχαρίστηση. Άλλοι ίσως ενοχληθούν.

Κάτι άλλο ενοχλητικό στο store, είναι ότι οτιδήποτε αγοράσετε (ή ξεκλειδώσετε) μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο από τον χαρακτήρα με τον οποίο το αγοράσατε. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχετε ξοδέψει 40 ευρώ σε έναν χαρακτήρα, αγοράζοντας τα καλύτερα όπλα, τις καλύτερες αναβαθμίσεις για τα οχήματα και καμουφλάζ για όλες τις περιστάσεις, και ξαφνικά η παρέα σας αποφασίζει να ξεκινήσει να παίζει σε διαφορετικό server ή παράταξη από εσάς, αναγκάζοντας σας να ξεκινήσετε νέο χαρακτήρα, χάνοντας όλα όσα είχατε μαζέψει στον προηγούμενο.

Όπως αναφέρω πιο πάνω, το PlanetSide 2 είναι ωραίο. Οι νύχτες στον Auraxis είναι... υπερβολικά όμορφες για ένα FPS θα έλεγα, με την εναλλαγή ημέρας/νύχτας, με έναν σύνθετο εξωγήινο ουρανό, με το βόρειο σέλας να φωτίζει εντυπωσιακά τα χιονισμένα τοπία της ηπείρου Esamir και ρουκέτες και εκρήξεις να φωτίζουν τόσο “καλά” τα πεδία της μάχης, που η νύχτα γίνεται σχεδόν μέρα. Δημιουργείται έτσι μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρά, που δυστυχώς χαραμίζεται, διότι το παιχνίδι δεν έχει τι να κάνει με αυτό τον κόσμο που προσπαθεί να δημιουργήσει. Στον τομέα του ήχου, τα όπλα ακούγονται όπως θα περίμενε κανείς με εφέ ηχώ σε κλειστούς χώρους και εκρήξεις να ταρακουνούν ολόκληρες βάσεις όταν αυτές βομβαρδίζονται. Κάθε παράταξη έχει τη δική της μουσική, αν και δεν συμβάλλει ιδιαιτέρα στο gameplay. Απλά έκλεινα την μουσική και έβαζα την πολύ ταιριαστή στο παιχνίδι playlist μου, με Two Steps From Hell.

Μια ακόμα μέρα τελειώνει στον Auraxis, με τους New Conglomerate περήφανους νικητές της μάχης, και ένα βήμα πιο κοντά στο να φέρουν την ειρήνη στον πλανήτη.

Το είδος των MMOFPS είναι πλέον εδώ, αλλά έχει πολύ ακόμα δρόμο μέχρι να αρχίσει να ξεχωρίζει. Προς το παρόν το Planetside2 είναι ένα μεγάλο Battlefield. Πόσο πιο τέλειο θα ήταν αν μεταξύ των μαχών, θα μπορούσαν οι παίκτες να αράξουν σε μπαράκια, που θα έκαναν τόσο πιο σημαντική την άμυνα των περιοχών, αν οι παίκτες είχαν κάτι για το οποίο να νοιάζονται να προστατεύσουν. Ή αν εξωγήινοι έκαναν ξαφνικά την εμφάνισή τους σε τυχαίες στιγμές, όπως στο πρώτο Planetside, που υπήρχαν random events όπως βροχή μετεωριτών. Ελπίζω πως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα από το PlanetSide 2, που έχει τόσες δυνατότητες για το μέλλον. Τα πολλά unlockable perks και ικανότητες μπορούν να επεκτείνουν αρκετά τη ζωή του παιχνιδιού και το free-to-play μοντέλο που ακολουθεί βοηθά πολύ, αλλά η επαναλαμβανόμενη δράση και οι υπερβολικές απαιτήσεις hardware μειώνουν σημαντικά το ενδιαφέρoν, καθώς μπορεί να κουραστείτε και να βρεθείτε να κάνετε συνέχεια το ίδιο πράγμα, ειδικά αν παίζετε μόνοι σας.

Μετά από έναν μήνα καθημερινού “λιωσίματος” στο Planetside2 με την παρέα μου, που σιγά σιγά μεγάλωνε, φοβάμαι πως, αν η SOE δεν προσφέρει περισσότερα πράγματα σε επόμενα patch, από το τελευταίο που όλοι περίμεναν με ανυπομονησία, δεν θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε τόσο φανατικά με το παιχνίδι. Το χαμηλό frame rate που έχουμε όλοι μας, είναι αρκετό για να χάσω το ενδιαφέρον μου. Στο τελευταίο patch υποσχέθηκαν πως θα αντιμετώπιζαν τα προβλήματα των απαιτήσεων. Δεν είδα διαφορά. Τα SMG που βάλανε όμως, τα σπάνε!

Ride of the Valkyries

Δεν γνωρίζω αν ζούμε την γέννηση ενός νέου είδους, αλλά σίγουρα το Planetside2 αξίζει μια ματιά από τους fan των FPS. Δεν θα βρείτε εδώ, ούτε το ανταγωνιστικό gameplay παιχνιδιών τύπου Call of Duty, ούτε την ατμόσφαιρα και το καλογραμμένο και πλούσιο lore του The Secret World. Είναι όμως ένα ευχάριστο παιχνίδι για μεγάλες παρέες, με έντονες στιγμές δράσης και εντυπωσιακότατες μάχες, όπου τρεις παρατάξεις συγκρούονται για την ίδια βάση, με 100 και παραπάνω παίκτες σε κάθε πλευρά να πολεμούν δημιουργώντας ένα απολαυστικότατο χάος που δεν βρίσκετε σε άλλους τίτλους. Αν το PC σας το σηκώνει βέβαια. Ευτυχώς είναι F2P και μπορείτε να το δοκιμάσετε. Αυτά από τον 2nd lieutenant Mordread του NC Dark Edge Outfit του Woodman (EU). Τα λέμε στα πεδία της μάχης του Indar, όπου θα μας βρείτε να πολεμάμε με νύχια και με δόντια για το Crown στο κέντρο της ηπείρου. Κερνάω τσάι, NC comrades.

+ Εντυπωσιακά γραφικά που δημιουργούν ακόμα πιο εντυπωσιακές μάχες
+ Μεγάλος αριθμός παικτών στις μάχες
+ Το παίζετε δωρεάν
+ Πολλά υποσχόμενο μέλλον για το ίδιο το παιχνίδι αλλά και το είδος των MMOFPS
+ Πολύ διασκεδαστικό με παρέα

- Εκνευριστικά βαρύ, με σημαντικές πτώσεις στα FPS
- Επαναλαμβανόμενη δράση, μπορεί να καταντήσει κουραστική και βαρετή ειδικά αν παίζετε μόνοι σας
- Ελαφρά pay-to-win

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

Πλατφόρμα: PC
Ανάπτυξη: SOE
Έκδοση: SOE
Διάθεση: Download (free-to-play)
Είδος: MMOFPS
Παίκτες: Multiplayer
Επίσημο Site: https://www.planetside2.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 20/11/2012
PEGI: 16