To Papo and Yo καταφέρνει να ξεχωρίζει χωρίς να διαπρέπει στον τεχνικό τομέα, στους μηχανισμούς ή στο σενάριο. Το καταφέρνει γιατί πραγματεύεται ένα τόσο λεπτό και σοβαρό ζήτημα όπως η οικογενειακή βία και δεν χάνει ούτε στιγμή τη σοβαρότητα και τον σεβασμό του στο θέμα. Παράλληλα περνά μηνύματα με αλληγορίες και μας δείχνει τη σκληρή πραγματικότητα μέσα από την φαντασία ενός παιδιού.

O Quico, ένα μικρό αγόρι σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, είναι κρυμμένος στην ντουλάπα του για να αποφύγει τον πατέρα του που τον κακοποιεί. Από εκεί μπαίνει σε έναν δικό του κόσμο στον οποίο όλα όσα ζει στην πραγματικότητα εξηγούνται με την φαντασία του και το παιδικό του μυαλό. Εκεί ο πατέρας του είναι ένα μεγάλο, παραδομένο στα πάθη του, τέρας. Τις περισσότερες φορές ένα άκακο τέρας χωρίς συναισθήματα, αλλά μπορεί να γίνει επιθετικό και βίαιο. Στον φανταστικό αυτό κόσμο, με την καθοδήγηση ενός κοριτσιού, αναζητά την απελευθέρωση απ' τα δεσμά του πατέρα του.

Το Papo and Yo είναι platformer με απλοϊκούς γρίφους. Πρέπει να οδηγήσουμε τον Quico μέσα από διάφορα επίπεδα στο στόχο του, που είναι η λύτρωσή του από τον πατέρα του. Στο παιχνίδι έχουμε τη βοήθεια του παιχνιδιού-ρομπότ του Quico, που τον βοηθά να κάνει μεγαλύτερα άλματα και να φτάνει απομακρυσμένα κουμπιά, αλλά και του τέρατος που χρησιμοποιούμε συνήθως το βάρος και το μέγεθός του αναλόγως με την περίσταση. Το τέρας μπορούμε να το δελεάσουμε προσφέροντας του τροφή ή χρησιμοποιώντας το όταν κοιμάται. Αν το τέρας καταναλώσει βατράχους που βρίσκονται σκορπισμένοι στα επίπεδα, τότε γίνεται βίαιο και επιτίθεται συνεχώς στον Quico έως ότου του δώσουμε έναν καρπό-αντίδοτο.

Στη φαντασία του μικρού όλα μπορούν να γίνουν γέφυρες.

Στο Papo and Yo δεν υπάρχει “game over”. Μπορούμε να πέσουμε στο κενό αλλά θα εμφανιστούμε ξανά σε κάποιο κοντινό σημείο. Το τέρας μπορεί να μας επιτίθεται συνεχώς και συνεχίζει επ' αόριστον αν εμείς δεν του δώσουμε το αντίδοτο. Άλλοι εχθροί δεν υπάρχουν. Αν εμείς φροντίσουμε το τέρας να μην φάει βατράχους, τότε ο μόνος μας αντίπαλος είναι το περιβάλλον. Ο χειρισμός γίνεται λίγο απαιτητικός σε διάφορα σημεία όπου ζητούνται άλματα ακριβείας, αλλά ελλείψει χρονομέτρου ή “game over” η πρόκληση είναι μηδαμινή. Οι γρίφοι είναι υπερβολικά απλοϊκοί, διαδικαστικές ενέργειες απλά για να περάσουμε στον επόμενο, εξίσου εύκολο, γρίφο. Σημαντικό ρόλο στην επίλυση αυτών των γρίφων παίζει η βαρύτητα και γενικά η χειραγώγηση των πιστών. Το παιχνίδι προτιμά να θυσιάσει την οποιαδήποτε δυσκολία για να πει όσο καλύτερα γίνεται την ιστορία του.

Η ιστορία δεν μας δίνεται μέσω αφήγησης ή μακροσκελών διαλόγων. Όλα εξηγούνται με εικόνες, συμβολικές κινήσεις και αλληγορικά νοήματα. Οι πίστες είναι όμορφες και ατμοσφαιρικές, γεμάτες με φτωχικές φαβέλες, πλακόστρωτα και την μουντάδα των παραγκουπόλεων. Οι γρίφοι είναι σχεδιασμένοι με κιμωλία και σκορπισμένα στα επίπεδα υπάρχουν κουτιά με ζωγραφισμένες οδηγίες. Εμβόλιμα στο παιχνίδι εμφανίζονται playable cutscenes όπου βλέπουμε αναμνήσεις του Quico από σημαντικά γεγονότα με τον πατέρα του. Η μουσική και τα λιγοστά λόγια των χαρακτήρων είναι εναρμονισμένα με την ατμόσφαιρα και δίνουν ζωή στον κόσμο του Quico. Τεχνικά το παιχνίδι έχει αρκετά προβλήματα. Το animation του πρωταγωνιστή είναι λίγο απότομο και το τέρας καμιά φορά περνάει μέσα από τοίχους ή κολλάει σε άσχετα σημεία, μερικές σκιές εδώ κι εκεί εξαφανίζονται και το screen tearing είναι μπόλικο. Ο χειρισμός είναι επίσης λίγο απότομος και η κάμερα καμιά φορά ξεχνιέται με την γρηγοράδα του πρωταγωνιστή και χάνεται πίσω από τοίχους.

Όμως παρά τα τεχνικά προβλήματα, την ευκολία και την μικρή διάρκεια, το Papo and Yo έχει να σας δώσει πολλά. Οι έντονες στιγμές, εκεί που τα νοήματα σταματούν να είναι αλληγορικά αλλά δίνονται ωμά και ρεαλιστικά, εκεί που ο κόσμος φωτίζεται και σκοτεινιάζει πάλι, δείχνοντας μας δύο πλευρές μιας κατάστασης, εκεί που μια σκιά αλλάζει με ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών και η σκληρή πραγματικότητα διαδέχεται την φαντασία, εκεί το Papo and Yo μας κάνει να το εκτιμήσουμε γι 'αυτό που είναι. Το μελαγχολικό, σχεδόν καταθλιπτικό τέλος εξηγεί τις αλληγορίες και δίνει ελπίδα και λύτρωση στον μικρό Quico. Η ευκολία και η μικρή διάρκεια του παιχνιδιού θα ξενίσει πολλούς, αλλά ίσως αν κρατούσε παραπάνω να έχανε την “μαγεία” του και να γινόταν βαρετό.

Η συμβιωτική σχέση μεταξύ του τέρατος και του Quico.

Το Papo and Yo δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ανήκει στην κατηγορία video games που χαρακτηρίζονται καλύτερα με την λέξη “εμπειρίες”. Δείχνει ότι τα παιχνίδια όχι μόνο δεν είναι απλά μια ακόμη τέχνη, αλλά ένας διαδραστικός καμβάς που μπορεί να εκφράσει κάποιος την δική του εμπειρία και να την μεταδώσει στους άλλους, με τον καθένα να μπορεί να αναγνωρίσει κάτι δικό του μέσα από αυτή. Ο βαθμός μπορεί να φαίνεται χαμηλός, γιατί το βαθμολογώ πρώτα σαν παιχνίδι και μετά σαν “τέχνη”, αλλά πιστέψτε με, το Papo and Yo αξίζει την προσοχή σας.

+ Εμπειρία
+ Ατμόσφαιρα
+ Μερικές έντονες στιγμές κάνουν όλο το παιχνίδι

- Τεχνικά προβλήματα
- Μικρή διάρκεια
- Ευκολία

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

Πλατφόρμα: PS3
Έκδοση: Sony
Ανάπτυξη: Minority
Διάθεση: PSN
Είδος: Puzzle platformer
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.weareminority.com/papo-yo/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 14/8/2012
PEGI: 12