Monopoly Review

, Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008 0  

Το 1935 ήταν σίγουρα μια αξιομνημόνευτη χρονιά για πολλούς λόγους –τότε γεννήθηκε ο Elvis, τότε πέθανε ο Λόρενς της Αραβίας και τότε ήταν που η Hasbro πατένταρε τη Monopoly, το επιτραπέζιο παιχνίδι που θα συντρόφευε γενιές ολόκληρες. Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, και μαζί τους οι συνήθειες – και κάπου εκεί έγινε φανερή η ανάγκη για την Monopoly να μεταβεί σε ένα στάδιο πιο εξελιγμένο και σαφώς πιο κερδοφόρο.

To ψηφιακό δηλαδή. Σίγουρα, η δημιουργία ενός αξιοπρεπούς παιχνιδιού υπό τη σκια ενός τόσο υπερεπιτυχημένου επιτραπέζιου είναι κάτι το απαιτητικό και πιεστικό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως η EA κατάφερε να δημιουργήσει έναν τίτλο που ανταποκρίνεται επάξια στις, περιορισμένες είναι η αλήθεια, απαιτήσεις μας, φυσικά με μια κάποια απόκλιση.

Αρχικά, το παιχνίδι αποτελείται μόλις από δύο επιλογές: την Παραδοσιακή (Traditional) Monopoly, και ένα ολοκαίνουριο, αποκλειστικό mode ονόματι Richest.

Σύμφωνα με τα δεδομένα της Hasbro περίπου 1 δις άνθρωποι στον πλανήτη ξέρουν περί τίνος πρόκειται η παραδοσιακή Μonopoly και ποιοι οι κανόνες αυτής. Παρόλα αυτά το παιχνίδι κάνει μια αξιοθαύμαστη δουλειά στο να εξηγεί αναλυτικά τους κανονισμούς, ενώ η εισαγωγή του κυρίου Monopoly, ως ένα πλήρως απαραίτητο συστατικό του κάθε παιχνιδιού, είναι μια απολύτως ευχάριστη προσθήκη.

Ο κύριος Monopoly

Ο κύριος Monopoly

Αρχικά ένα παιχνίδι μπορεί να απασχολήσει μέχρι και 4 παίχτες ταυτόχρονα, είτε αυτοί είστε εσείς και τρία φιλαράκια, είτε εσείς και τρία bots. Tα πάντα υποβοηθούνται από την τύχη, αφού οι κινήσεις σας εξαρτώνται από την έκβαση της εκάστοτε ζαριάς. Για τη δική μας ευτυχία και για την ομαλή ροή του παιχνιδιού, το παιχνίδι αναλαμβάνει το μοίρασμα των χρημάτων και τη διακίνηση των καρτών είτε αυτές αποτελούν τίτλους ιδιοκτησίας είτε κάρτες Πιθανοτήτων (Chances) είτε κάρτες Αποφάσεων (Community Chests).

Φυσικά δε λείπουν οι κλασσικές επιλογές, όπως η ανταλλαγή ιδιοκτησιών (με σκοπό πάντα να δημιουργήσετε μια Monopoly) ή να χτίσετε σπίτια και ξενοδοχεία, αφου αποκτήσετε τους τίτλους που αντιστοιχούν στο ίδιο χρώμα (δύο ή τρεις ανάλογα). Ένα παιχνίδι της παραδοσιακής επιλογής μπορεί να διαρκέσει για ώρες ολόκληρες, πράγμα που καταντάει κουραστικό, αλλά ευτυχώς η ΕΑ προνόησε να ενεργοποιήσει την επιλογή Pause & Resume έτσι ώστε να σταματήσουμε το παιχνίδι όποτε εμείς θέλουμε και να το συνεχίσουμε όποτε μας κάνει κέφι.

Για αυτούς που βαριούνται όμως υπάρχει και το Richest Mode. Εδώ τα πράγματα χωριζονται σε τρεις κατηγορίες, αυτές των 6, 9 και 12 γύρων (15,30 και 45 λεπτά αντίστοιχα). Αρχικά παίζονται τέσσερα ζάρια και στη συνέχεια, μέσω ενός mini-game αποφασίζεται ποιος θα ρίξει πρώτος. Αυτός έχει την επιλογή να διαλέξει ανάμεσα στις τέσσερις ζαρίες, ανάλογα με το τί τον συμφέρει. Αν για παράδειγμα διαλέξει τον αριθμό 6, το παιχνίδι θα διαλέξει στην τύχη ξανα έξι κομμάτια του πίνακα της Monopoly και θα τα δώσει στον παίκτη. Στην περίπτωση που αυτά τα έχει προλάβει κάποιος άλλος παίκτης, ο πρώτος υποχρεούται να τον πληρώσει δίνοντας του άλλες ιδιοκτησίες του. Νικητής είναι αυτός που στο τέλος όλων των γύρων έχει τα περισσότερα λεφτά, τα οποία αντιστοιχούν σε ποιες περιοχές του πίνακα έχει.

Σίγουρα διασκεδαστικό -είναι όμως άξιος διάδοχος του επιτραπέζιου;

Σίγουρα διασκεδαστικό -είναι όμως άξιος διάδοχος του επιτραπέζιου;

Εύκολο και κατανοητό. Αυτό είναι το Richest Mode, και παρόλο που βασίζεται καθαρά στην τύχη, χωρίς να απαιτεί από τον παίκτη να έχει κάποια πρακτική στρατηγική (τουλάχιστον στην έκδοση των 6 γύρων) καταφέρνει να είναι εθιστικό. Το μόνο πρόβλημα που μπορώ να βρω στο Richest Mode είναι τα mini-games που περιέχονται – μερικά είναι εκνευριστικά δύσκολα ενώ άλλα δεν υπακούν σωστά στις εντολές που δίνει ο παίκτης μέσω του χειριστηρίου.

Είναι ευκόλως εννοούμενο πως το παιχνίδι θα καταντούσε κουραστικό αν περιελάμβανε μόλις έναν πίνακα. Για αυτό η EA αποφάσισε πως 9 πίνακες, συμπεριλαμβανομένου και του ολοκαίνουριου World Board, είναι καλύτεροι, και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί της, αφού μερικοί από αυτούς (όπως αυτός που βασίζεται στα τυριά του κόσμου –ναι καλά διαβάσατε) εμπνέουν ένα αυθόρμητο γελιο στο παίκτη και προκαλούν άμεσα μια θετική διάθεση.

Ο τεχνικός τομέας του τίτλου είναι φανερό πως έχει δουλευτεί και όλη η δουλειά έχει γίνει σωστά. Δεν υπάρχει aliasing, τα γράμματα πάνω στον πίνακα είναι ευανάγνωστα, η μουσική που συνοδεύει τον τίτλο είναι αξιοπρεπέστατη καθώς και η παρουσίαση των μενού είναι απλή και κατανοητή. Σημείο αναφοράς για το παιχνίδι αποτελεί ο κύριος Monopoly ο οποίος κατά τη διάρκεια όλων των παιχνιδιών μας συντροφεύει με τις ατάκες του ενώ η φωνή του παρόλο που επαναλαμβανόμενη και μουντή, προσφέρει έναν άλλον τόνο στο παιχνίδι.

To παιχνίδι έχει αξιοπρεπέστατα γραφικά

To παιχνίδι έχει αξιοπρεπέστατα γραφικά

Τέλος το μόνο σοβαρό αρνητικό που μπόρεσα να βρω στο Monopoly είναι η πλήρης έλλειψη online multiplayer. Καταλαβαίνω πως το να παιχτεί ένα παραδοσιακό παιχνίδι δύο και τριών ωρών μπορεί να καταντήσει κουραστικό, αλλά τουλάχιστον το Richest Mode θα μπορούσε να μορφοποιηθεί και για online αναμετρήσεις.

Ξέρετε, για μένα αυτό δεν ήταν ένα εύκολο review. Αγαπάω από μικρός τη Monopoly και γενικά όλα τα επιτραπέζια. Το παιχνίδι αυτό δεν ήθελα να έχει μειονεκτήματα, ήθελα να έχει μια καλύτερη τύχη, η περίοδος όμως στην οποία κυκλοφορεί το καταδικάζει σε μια άδικη αφάνεια. Δυστυχώς για αυτό, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το κλασσικό επιτραπέζιο...

+Οι παραδοσιακοί κανόνες, άψογα δουλεμένοι για Online μορφή
+Το Richest Mode
+Ο κύριος Monopoly

-Όχι για όλους
-Ενοχλητικά mini-games
-Aπογοητευτική η απουσία online multiplayer

Βαθμολογία: 7.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (PS3, Wii, PS2)
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: EA
Διάθεση: EA Hellas
Είδος: Επιτραπέζιο
Παίκτες: 1-4
Επίσημο Site: http://hasbro.ea.com/brandlanding.action?brandName=monopoly
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 24/10/2008
PEGI: 3+