"Τα διαμάντια είναι παντοτινά", υποστήριξε για πρώτη φορά το 1957 ο Ian Fleming, δημιουργός του James Bond. Πολλά χρόνια αργότερα, η περίφρημη φράση, που έχει χρησιμοποιηθεί σε κάθε λογής περίπτωση, βρίσκει εφαρμογή και στο gaming, με τη μόδα των HD (συνήθως) Collections. Συλλογές δηλαδή παλιών κλασικών τίτλων που βρίσκουν το δρόμο τους στις σύγχρονες κονσόλες και σε ακόμα πιο σύγχρονο κοινό. Μία από τις πιο πολυσήμαντες και ποθητές συλλογές από τότε που ξεκίνησε αυτή η τάση, είναι η συλλογή Metal Gear Solid. Δύο παιχνίδια-βαρόμετρα για την επιτυχία του PS2, που έχουν χαρακτηριστεί από τρανταχτά παραδείγματα ποστμοντερνισμού έως την επιτομή του είδους του stealth. Το κείμενο αυτό όμως δεν αφορά τα ίδια τα παιχνίδια – η ανάλυσή τους έχει γίνει πάμπολλες φορές όλα αυτά τα χρόνια. Αντ’αυτού θα σας μιλήσω για το πώς έχει γίνει η μεταφορά (με την υπογραφή της Armature) των παιχνιδιών της συλλογής, από τις εκδόσεις των PS360 στο PS Vita.

Καταρχήν, λίγα λόγια για το περιεχόμενο της έκδοσης αυτής. Πέρα από την απουσία του αρχικού Metal Gear Solid (που είναι ελαφρώς απογοητευτική από μόνη της), η MGS Collection του Vita δεν περιλαμβάνει ούτε το MGS: Peace Walker, του PSP. Οι λόγοι δεν είναι ξεκάθαροι, πολλοί όμως λενε πως φταίει η χωρητικότητα της κάρτας, μια δικαιολογία μάλλον χωρίς υπόσταση, αφού το παιχνίδι ούτως ή άλλως υπάρχει στο PS Store και με ένα κουπόνι θα μπορούσε η Konami να λύσει το θέμα αυτό. Όπως και να 'χει, όποια και αν είναι η δικαιολογία, η έλλειψη του Peace Walker κάθεται άσχημα, εφόσον η συλλογή για το PS Vita κοστίζει το ίδιο (αν όχι περισσότερο) από ότι στις άλλες πλατφόρμες. Από εκεί και πέρα βέβαια, δεν υπάρχουν ιδιαίτερα στραβοπατήματα, αφού περιλαμβάνονται οι επανεκδόσεις Substance και Subsistence των MGS2 και MGS3 αντίστοιχα, δηλαδή οι πλήρεις, σούπερ-ντούπερ εκδόσεις, με ένα σωρό περιεχόμενο. Επιπλέον, υπάρχουν και τα... μουσειακά Metal Gear και Metal Gear 2: Solid Snake του MSX (μιλάμε για παιχνιδια του ’87 και του ’90).

Η μεταφορά τώρα των δύο αριστουργημάτων του PS2 είναι απλά ικανοποιητική. Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι της Armature δεν μπήκαν στη διαδικασία να ρετουσάρουν τους κώδικες των αρχικών εκδόσεων (που ήταν φτιαγμένοι για τη δυσκίνητη κονσόλα της Sony) και όπως ήταν αναμενόμενο, προτίμησαν τη διαδικασία του porting των παιχνιδιών από το PS3, που έχει και μια άλφα συγγένεια με το Vita. Η επιλογή αυτή έχει κάποια απόρροια που κατά πάσα πιθανότητα αφορά το σχετικά «φρέσκο» hardware του Vita. Σε πρώτη φάση, κανένας από τους δύο τίτλους δε διατηρεί σταθερό frame rate, και αυτό γίνεται αρκετά έντονο στο MGS2 όπου η εναλλαγή μεταξύ των 60fps (ως επί το πλείστον) στο gameplay και των 30fps στις cutscenes... βγάζει μάτι. Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στο MGS3 είναι μάλλον καλύτερη, αφού οι developers επέλεξαν να διατηρήσουν ένα σταθερό αριθμό 30fps καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, προσθέτοντας όμως κάποια εφέ που δεν υπήρχαν στην αρχική έκδοση.

Η ''κλειδωμένη'' κάμερα στο MGS2 ξενίζει.

Πέρα από το τεχνικό κομμάτι όμως, στην έκδοση του Vita υπάρχουν και ορισμένα χαρακτηριστικά κομμένα και ραμμένα για το φορητό. Αυτά μεταφράζονται σε μερικές πολύ περιορισμένες (ειδικά στο MGS2) κινήσεις που μπορείτε να κάνετε πάνω στη οθόνη του φορητού, όπως για παράδειγμα η επιλογή των όπλων. Οι ιδιορρυθμίες αυτές του χειρισμού δε με προβλημάτισαν ιδιαίτερα, τα παιχνίδια όμως πέφτουν στην κλασική παγίδα όλων εκείνων των τίτλων που έχουν παρόμοιες «ευκολίες»: η ροή της δράσης κόβεται με την απαίτηση να έχετε κάθε τόσο ένα δάχτυλο να “ταξιδεύει” πάνω στην οθόνη. Εντελώς παράταιρη βρήκα και τη λειτουργία του touchpad που μόνο να με εκνευρίσει κατάφερε. Για παράδειγμα, όπως εκτελεί grip ο ήρωας (να κρέμεται δηλαδή), μέσω του touchpad ελέγχετε προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί. Το θέμα όμως είναι πως όπως εσείς κρατάτε το Vita και χειρίζεστε τον Snake μέσω του αναλογικού (σα φυσιολογικοί άνθρωποι), τα δάχτυλα σας ακουμπουν στο touchpad, με αποτέλεσμα να προκαλείται ένα μίνι-μπάχαλο.

Πέρα όμως από το χειρισμό, υπάρχει και το πολυδιαφημισμένο σύστημα Transfarring της Konami, η δυνατότητα δηλαδή να μεταφέρετε saves και trophies από την έκδοση του PS3 στην έκδοση του Vita και αντίστροφα. Υποθέτω αν έχετε και τις δύο, είναι κάτι το βοηθητικό, αλλά αυτούς τους καιρούς, ποιος θα πάρει δύο φορές το ίδιο παιχνίδι, απλά σε διαφορετικές κονσόλες. Τέλος, μια απουσία στο παρουσιολόγιο, αυτή του multiplayer. Ενώ στις επιτραπέζιες κονσόλες υπάρχει το multiplayer του Peace Walker, το Vita εξαιτίας της έλλειψης του ίδιου του παιχνιδιού, μένει χωρίς online παιχνίδι. Το MGS3 στο PS2 έδινε τη δυνατότητα αυτή, αλλά oι συντελεστές της συλλογής αποφάσισαν να μην το συμπεριλάβουν. Δεν είναι κάτι το συγκλονιστικά λάθος βέβαια, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει, τουλάχιστον στο φορητό.

Το MGS3 παραμένει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των '00s.

Όπως και να έχει το θέμα, τα προβληματάκια αυτά πολύ δύσκολα θα σας ξενερώσουν τόσο ώστε να σταματήσετε να ασχολείστε. Πράγματι, αν έχετε PS3 ή 360, η αγορά της συλλογής Metal Gear Solid στο Vita θα μπορούσε να είναι μια αφελής κίνηση, αφού παίρνετε λιγότερα δίνοντας τα ίδια χρήματα. Όμως αν σαν φανατικοί Metal Gear fans θέλετε ντε και καλά να απολαύσετε δύο κλασικές παιχνιδάρες στην πανέμορφη OLED του φορητού, να ξέρετε πως θα περάσετε πολύ ωραία. Με ένα MGS2 που ταιριάζει ανέλπιστα στη λογική της φορητής κονσόλας, και με ένα MGS3 που είναι πράγματι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της προηγούμενης δεκαετίας, η Metal Gear Solid HD Collection αποδεικνύει, πως, πράγματι, τα διαμάντια είναι παντοτινά.

+ Δύο κορυφαία παιχνίδια στην κορυφαία οθόνη του PS Vita
+ Substance - Subsistence
+ Mεταφορά στο Vita χωρίς σπουδαίες θυσίες...

- ...αν εξαιρέσει κανείς την αδικαιολόγητη απουσία του Peace Walker
- Θα μπορούσε να περιλαμβάνει και το multiplayer του MGS3

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

Πλατφόρμα: PS Vita (review), Xbox 360, PS3
Έκδοση: Konami
Ανάπτυξη: Kojima Productions
Διάθεση: Zegetron
Είδος: Stealth action
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.konami.com/games/mgshd
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 29/6/2012 (PS Vita), 3/2/2012 (PS3, Xbox 360)
PEGI: 18