Tο LittleBigPlanet ήταν ίσως το πρώτο παιχνίδι του PS3 που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Έχοντας εξελιχθεί πλέον σε μία από τις μεγαλύτερες σειρές της Sony, το LittleBigPlanet τώρα καταφθάνει στο PS Vita, με στόχο να επαναλάβει την επιτυχία.
Η λογική του παιχνιδιού, προφανώς, δεν έχει αλλάξει. Eλέγχετε το Sackboy μέσα σε ψευtο-3D επίπεδα που είναι με μπόλικη φαντασία ή φτιάχνετε τα δικά σας επίπεδα, ακριβώς όπως τα φαντάζεστε. Αυτό που έχει αλλάξει όμως, είναι η ομάδα -ή μάλλον οι ομάδες- ανάπτυξης του παιχνιδιού. Με τη Media Molecule να είναι απασχολημένη με το πολλά υποσχόμενο Tearaway, το LBP Vita αναπτύχθηκε από την Double Eleven σε συνεργασία με την Tarsier. Τι το καινούριο φέρνει αυτή η μετάβαση;
Καταρχήν, το παιχνίδι (κυρίως το campaign) έχει μια πιο «σκοτεινή» και πιο μυστηριώδη αύρα από τα προηγούμενα. Σε γενικές γραμμές, το σενάριο έχει να κάνει με τον Puppeteer, μια άγνωστη οντότητα, που προσπαθεί να καταστρέψει τον πλανήτη Carnivalia με διάφορους τρόπους – ιστορία γνωστή και αναμενόμενη για LBP. Αυτή τη φορά όμως, τα επίπεδα μοιάζουν σα να βγήκαν από κάποιου είδους διεστραμμένη ένωση της κουλτούρας των Tim Burton και American McGee. Από πολύχρωμες ζούγκλες μέχρι θεοσκότεινα ορυχεία, θα δείτε μια μεγάλη ποικιλία από ιδέες στο παιχνίδι, όλες ταιριασμένες πολύ σωστά στη φιλοσοφία της σειράς, και φυσικά με τη χιουμοριστική διάθεση που προσωπικά λατρεύω. Πράγματι, όσο διεστραμμένος και αν είναι ο εκάστοτε κόσμος, δεν ξεφεύγει από την πιο χαλαρή διάθεση των LBP.
Οι δυνατότητες του Sackboy είναι πάνω κάτω αυτές που είτε θυμάστε από παλιά, είτε φαντάζεστε. Μπορεί να γαντζωθεί, να πηδάει μικρές και μεγάλες αποστάσεις, να φοράει κράνος που εκτοξεύει πυραύλους και λοιπά. Η πιο μεγάλη καινοτομία (κατά κάποιον τρόπο) που εισάγει το LittleBigPlanet Vita όσον αφορά το συμπαθέστατο πρωταγωνιστή, είναι πως μπορεί να κολυμπά χωρίς μάσκα, ενώ το νερό δίνει μια πιο στιβαρή παρουσία ακόμα και σε μη-υποβρύχια επίπεδα. Πέρα από το νερό, όμως, οι developers δεν ενσωμάτωσαν κάτι πραγματικά καινούριο όσον αφορά τις ικανότητες του Sackboy. Αντ’ αυτού, προτίμησαν να περιορίσουν κάποια extras για το δεύτερο μισό του campaign, τα οποία είχαμε δει στα πολύ πρώτα επίπεδα του LBP2.
Όπως και νά’χει, αλίμονο αν οι Tarsier και Double Eleven δεν χρησιμοποιούσαν έστω και στο ελάχιστο τις δυνατότητες του PS Vita. Σε διάσπαρτα σημεία στα επίπεδα χρειάζεται να κουνήσετε blocks με την οθόνη αφής, ή να «παίξετε» με το touch panel ώστε να φανερώσετε κάποιες πλατφόρμες, ή ακόμα και να χρησιμοποιήσετε το γυροσκόπιο για να κάνετε κούνια με το γάντζο. Το παιχνίδι ποτέ δε βασίζεται υπερβολικά σ’αυτές τις ιδιότητες του φορητού, οπότε δεν πέφτει στην παγίδα του να μετατρέπεται σε μια κακή διαφήμιση. Ίσα ίσα που μερικές φορές η αφή δένει απροβλημάτιστα με το gameplay. Παραταύτα, έχω ακόμα ενστάσεις για το πόσο περιορίζεται ο ειρμός του παίκτη όταν πρέπει να πάρει τα χέρια του από τα πλήκτρα και να «παίξει» με την οθόνη.
Από εκεί και πέρα, απαραίτητη είναι η αφή κατά την πλοήγηση στα μενού, ενώ η πραγματική ευκολία που προσφέρει γίνεται φανερή στον editor (που είναι σχεδόν ίδιος με αυτόν του LBP2), όπου τα πράγματα απλουστεύονται απίστευτα χωρίς τα πλήκτρα στη μέση. Η όλη δημιουργία των επιπέδων είναι πλέον πιο άμεση, και, χωρίς βέβαια να περιορίζονται οι διαθέσιμες επιλογές, η περιήγηση στο popit είναι πιο γρήγορη και ομαλή (όχι πως στα άλλα παιχνίδια υπήρχε κάνα σπουδαίο πρόβλημα). Πέρα από όλα τα άλλα, ενεργό ρόλο έχουν και οι κάμερες του Vita, που μπορούν να παράγουν είτε κάποιο sticker, είτε κάποιο texture, πάντα βγάζοντας μια απλή φωτογραφία μέσα από το παιχνίδι. Η ιδέα είναι τουλάχιστον λειτουργική και χρήσιμη, αν εξαιρέσει κανείς το πόσο ανίκανες είναι οι ίδιες οι κάμερες του φορητού.
Στο preview του παιχνιδιού, είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου για το κατά πόσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι ένα LBP χωρίς την φυσική παρουσία φίλων, για να τους βρίζω όταν χάνουν. Όντως, το παιχνίδι σε κάποιες στιγμές μου φάνηκε βαρετό, αν και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το ίδιο φυσικά, αλλά με τις συνήθειες μου. Αυτό όμως που είναι πραγματικά πρόβλημα είναι το μόνιμο lag που υπάρχει στο online co-op, ακόμα και στις πιο απλές πίστες όπου κυνηγάμε τα trophies. Μία κατάσταση που παρεμένει χωρίς λύση εδώ και αρκετό καιρό και που είναι σαφέστατα απαράδεκτη για ένα παιχνίδι που βασίζεται τόσο πολύ στο co-op.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους χρόνους loading που είναι απαράδεκτα μεγάλοι για ένα παιχνίδι που είναι εγκατεστημένο σε μνήμη flash. Πάνω από 10 δευτερόλεπτα offline, πάνω από 15 άμα συνδεθείτε στο PSN, συν οι χρόνοι για να μπείτε στο cockpit – απαράδεκτα πράγματα. Κατά τ’άλλα, το LBP Vita είναι πανέμορφο, με καλοσχεδιασμένα επίπεδα, ακόμα και αν δε φτάνουν τα άπιαστα του LBP2. Οι φωτοσκιάσεις είναι εντυπωσιακές, τα καρέ σπάνια πέφτουν κάτω από τα 30fps και οι υφές είναι πλήρως ικανοποιητικές. Η μουσική και τα εφέ παραμένουν υπέροχα, με σαφείς επιρροές από καλλιτέχνες όπως ο Parov Sterla και ο Goran Bregovic, και με μία ακόμη άψογη ερμηνεία από τον Stephen Fry, που έχει το ρόλο του αφηγητή.
Εν τέλει, το LittleBigPlanet για PS Vita είναι πολύ κοντά στο ιδανικό φορητό LBP. Μπορεί να μην είμαι ιδιαίτερος οπαδός της χρήσης της οθόνης αφής στα games, εν προκειμένω όμως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο, οπότε δεν έχω λόγο να παραπονιέμαι. Το παιχνίδι παραμένει όσο διασκεδαστικό ήταν πάντοτε, ακόμα και αν παίζετε μόνοι. Αν μάλιστα διορθωθεί και το απαράδεκτο lag, τότε θα έχουμε να κάνουμε με έναν σπουδαίο τίτλο.
+ Πανέμορφα επίπεδα
+ Ο editor παραμένει κορυφαίος
+ Η χρήση της οθόνης αφής διευκολύνει πολύ τη δημιουργία επιπέδων
+ Καταπληκτική μουσική– Lag
– Απαράδεκτοι χρόνοι loadingΒΑΘΜΟΛΟΓΙA: 8.0
Πλατφόρμα: PS Vita
Έκδοση: Sony
Ανάπτυξη: Double Eleven,Tarsier Studios
Διάθεση: Sony Hellas, PSN
Είδος: Puzzle platformer
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.littlebigplanet.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 19/9/2012
PEGI: 7