Αραιά και που, πέφτουν στα χέρια μας μερικά εκπληκτικά indie games. Ένα από αυτά είναι το Legend of Grimrock, ένα dungeon crawler RPG, εμπνευσμένο από κλασικά παιχνίδια όπως το Dungeon Master, το Eye of the Beholder, και το Ultima Underworld. Εκ πρώτης όψεως, το Legend of Grimrock φαντάζει απλό στην σύλληψη. Κι όμως, η Almost Human κατάφερε να δημιουργήσει έναν άκρως εθιστικό τίτλο που θα σας κρατήσει καρφωμένους στις οθόνες σας.

Το σενάριο του παιχνιδιού είναι πέρα για πέρα τυπικό. Πιο τυπικό... πεθαίνεις που λέμε. Ένα γκρουπ φυλακισμένων έχει καταδικαστεί σε θάνατο και έχει εξοριστεί στο Όρος Grimrock, το οποίο είναι στην ουσία ένας λαβύρινθος από μπουντρούμια και κατακόμβες, που δημιουργήθηκε από έναν αρχαίο πολιτισμό. Ο σκοπός σας πολύ απλός: να κατεβείτε το βουνό και να μην ψοφήσετε κατά την περιήγησή σας στα μπουντρούμια. Απλά πράγματα μωρέ.

Ο τομέας των γραφικών του παιχνιδιού είναι σχετικά καλός για indie τίτλο. Οι υφές είναι υψηλής ανάλυσης, το μοντέλο φωτισμού εκπληκτικό και άκρως ατμοσφαιρικό και το animation των αντιπάλων σχετικά καλό. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα μπουντρούμια του Legend of Grimrock. Παρόλο που όλα δείχνουν πανέμορφα, από ένα σημείο και μετά θα βαρεθείτε να βλέπετε τα ίδια και τα ίδια. Προφανώς αυτός είναι κι ο λόγος που λέγονται μπουντρούμια, αλλά, όπως και να έχει, περίμενα να δω κάτι περισσότερο. Κατά γενική ομολογία, μπορούμε να πούμε ότι το Legend of Grimrock είναι ευχάριστο στο μάτι χωρίς να ωθεί στα όρια ακόμα και τους υπολογιστές μέτριας ισχύος. Κοινώς, θα τρέχει ομαλά ακόμα κι αν δεν διαθέτετε βαρβάτο PC.

Ώρα για μια βουτιά.

Σε ανάλογα πλαίσια κυμαίνεται και ο ήχος. Ενώ λοιπόν το παιχνίδι μας φτιάχνει με την εκπληκτική μουσική στο κεντρικό μενού, ξαφνικά αυτή χάνεται καθόλη την διάρκειά του. Ω ναι, δεν υπάρχει καθόλου in-game μουσική. Αυτό βέβαια έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του όμως. Αφενός δημιουργείται μια ωραία και μουντή ατμόσφαιρα, αφετέρου από ένα σημείο και μετά ο παίκτης κουράζεται και νιώθει την ανάγκη να ακούσει κάτι άλλο πέρα από τις κοτρόνες που σείονται, τα ουρλιαχτά, τα σπαθιά και τις ροχάλες από τις αράχνες. Ευτυχώς όλα τα εφέ είναι ποιοτικά και καλοδουλεμένα.

Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αν το gameplay του παιχνιδιού μετράει, σωστά; Κι εδώ ακριβώς είναι το βασικό συστατικό της επιτυχίας του Legend of Grimrock. Όπως προανέφερα, το καμάρι της Almost Human είναι ένα old-school dungeon-crawler RPG. Σκεφτείτε το σαν ένα Heroes of Might and Magic με την δράση να εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο (αντί για turn-based) και σε οπτική πρώτου προσώπου. Αν δεν έχετε παίξει τη σειρά της Ubisoft, σκεφτείτε το σαν μια σκακιέρα στην οποία μετακινείτε τον χαρακτήρα σας ανά τετράγωνα. Στην κατοχή σας έχετε τέσσερις παίκτες: δύο μαχητές, μια rogue και έναν μάγο (το προκαθορισμένο γκρουπ).

Sub Zero, wins.

Στην αρχή, κάτι τέτοιο ίσως σας ξινίσει. «Μα είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα; Εγώ ρε κουμπάρε θέλω να πάω όπου γουστάρω» θα αναφωνήσετε. Κι όμως, μετά από λίγο θα το έχετε συνηθίσει τόσο που θα σας αρέσει το όλο στιλ περιήγησης. Σε αυτό βοηθάει και το ότι έχουμε real-time μάχες, με αποτέλεσμα να οδηγείστε σε έναν άτυπο χορό με τους αντιπάλους σας. Να με συγχωρείτε αλλά τέτοια χορογραφία πραγματικά δεν την έχω ξαναδεί σε άλλα παιχνίδια.

Σε μια μάχη με τρεις αράχνες, τα πλήκτρα είχαν πάρει φωτιά. Με γοργούς ρυθμούς κινoύμαι πίσω από μια αράχνη και της κάνω ένα “surprise attack” με την rogue μου. Φεύγω εν συνεχεία και με πηδηματάκια προσπαθώ να ευθυγραμμίσω τους αντιπάλους μου. Μόλις τα καταφέρνω, εξαπολύω, σαν γνήσιος Sub-Zero, μια επίθεση μαγείας με πάγους που προκαλεί σε όλους ζημιά. Οι αράχνες μπορούν να με δηλητηριάσουν αλλά έχουν χάσει αρκετή ενέργεια. Ορμάω με τον μινώταυρό μου, ο οποίος δέχεται αρκετά τσιμπήματα και δηλητηριάζεται. Κοιτάω την ενέργειά του. Αντέχει. Απομακρύνομαι και ξεκινάω τις επιθέσεις εξ αποστάσεως. Πεθαίνουν οι δύο αράχνες. «Τώρα οι δυο μας» λέω στην τρίτη. Ο μινώταυρος υποφέρει, αφού το δηλητήριο κυλάει στις φλέβες του. Χρειάζεται ξεκούραση. Θα την έχει μόλις ψοφήσει το αρθρόποδο. Ο χορός συνεχίζεται από τετράγωνο σε τετράγωνο, με εμένα να αποφεύγω τις επιθέσεις της κι αυτή να τις τρώει για τα καλά. Πεθαίνει. Τέλεια, ώρα για ξεκούραση.

Το inventory του παιχνιδιού.

Προκειμένου να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα με το interface του παιχνιδιού, ας αναφερθούμε λίγο και σε αυτό. Όπως βλέπετε στις εικόνες, στα δεξιά μας έχουμε τους χαρακτήρες μας. Καθένας μπορεί να εξοπλιστεί με δύο αντικείμενα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να κουβαλάει μια ασπίδα και ένα σπαθί ή έναν δαυλό (πράγμα που θα σας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο) και ένα στιλέτο. Προσοχή. Στις μάχες σας πρέπει να κάνετε δεξί κλικ πάνω στο όπλο του χαρακτήρα για να “βαρέσετε” τον αντίπαλο. Αν κάνετε κλικ απλά στο τετράγωνο του χαρακτήρα, ενδέχεται να μην κάνει τίποτα. Πατώντας πάνω στο εικονίδιο του εκάστοτε χαρακτήρα, μπαίνουμε στο inventory του, όπου μπορούμε να του φορέσουμε νέα πανοπλία, να χρησιμοποιήσουμε potions ή να φάμε κάνα κοψίδι.

Μιας και αναφέρθηκα στο κοψίδι, οφείλω να αναφερθώ λίγο στο πόσο σημαντικό είναι το φαγητό στο Legend of Grimrock. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, στο Legend of Grimrock ο χαρακτήρας σας πρέπει να τρώει για να αναπληρώνει την ενέργειά του. Ναι, ακόμα κι όταν ξεκουράζονται, οι χαρακτήρες σας πρέπει να έχουν γεμάτο το στομάχι τους διαφορετικά δεν θα αναπληρώσουν την ενέργεια. Αυτό προσθέτει μια ξεχωριστή διάσταση στο παιχνίδι, καθώς πρέπει να διαχειριστείτε σωστά το φαγητό που έχετε στην κατοχή σας.

Κάτι άλλο που επίσης μου προκάλεσε εντύπωση είναι το πόσο σταθερό και bug-free είναι το Legend of Grimrock. Ειλικρινά, δεν συνάντησα ούτε ένα bug ή glitch, πράγμα που δείχνει πόσο προσεγμένος είναι ο κώδικάς του. Σαφώς και το όλο στιλ του παιχνιδιού είναι περιορισμένο (πράγμα που σημαίνει ότι και ο αριθμός των πιθανών bugs είναι ελαχιστοποιημένος) αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Κατά καιρούς έχουμε δει πολλά ελπιδοφόρα indie games να κατακρεουργούνται από τα bugs τους και ευτυχώς το Legend of Grimrock δεν είναι ένα από αυτά.

Η επίθεση της βιοχλαπάτσας.

Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα πολλά για το Legend of Grimrock, όπως πχ το βαθύ skill tree system ή τους έξυπνους γρίφους που διαθέτει ή τα κρυφά μέρη που μπορείτε να ανακαλύψετε. Θα αρκεστώ όμως να σας πω κάτι που ένιωσα και που πιστεύω ότι πρέπει να μοιραστώ. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το review το διαβάζετε για να δείτε τι άποψη έχει ο Χ reviewer κι όχι για να δείτε τα πράγματα που περιγράφει το manual του παιχνιδιού. Το Legend of Grimrock λοιπόν με έκανε να κολλήσω, χωρίς να βαρεθώ σε κανένα σημείο. Σε μια εποχή που κατακλυζόμαστε από σωρεία παιχνιδιών, θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι πάρα, μα πάρα πολύ σημαντικό.

Άσχετα από τα τεχνικά του ή μη επιτεύγματα, όταν ένα παιχνίδι είναι ευχάριστο, σε βάζει να σκεφτείς και δεν σε κουράζει ή δεν σε κάνει να πεις «Ώχου μωρέ, πάλι πρέπει να παίξω;» τότε... Στοπ στην πρόταση, τι λέξη έγραψα; “Πρέπει”; Πρέπει. Ναι, σε αυτή την λέξη θέλω να επικεντρωθώ. Βλέπετε ο reviewer ΠΡΕΠΕΙ να παίξει ένα παιχνίδι ακόμα κι αν δεν του αρέσει. Όταν λοιπόν ένας τίτλος δεν σε ωθεί σε μία τέτοια σκέψη, καταλαβαίνεις ότι αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του. Και το Legend of Grimrock τα αξίζει, και μάλιστα έχει ιδιαίτερα χαμηλή τιμή. Εύγε Almost Human!

+ Εθιστικό
+ Δεν κουράζει
+ Όμορφο στο μάτι
+ Στοιχεία γρίφων που σπάνε την μονοτονία
+ Χορογραφία εξαιτίας του τρόπου περιήγησης
+ Χαμηλή τιμή και μεγάλη διάρκεια

- Χρειαζόταν περισσότερη ποικιλία στα μπουντρούμια
- Απουσία μουσικής μέσα στο παιχνίδι
- Τυπικότατο σενάριο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

Πλατφόρμα: PC
Έκδοση: Almost Human
Ανάπτυξη: Almost Human
Διάθεση: Download
Είδος: Dungeon-crawler RPG
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.grimrock.net/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 11/4/2012
PEGI: -