Joy Ride Turbo Review
Πριν λίγα χρόνια, η Microsoft παρουσίασε το Joy Ride, ένα πολλά υποσχόμενο kart racer με Avatars, το οποίο θα ήταν free-to-play, προσφέροντας γκάζια και βόλτες με φίλους στο Xbox Live. Όμως, η υπόσχεση αυτή δεν υλοποιήθηκε ποτέ, εξαιτίας του... Kinect! Το παιχνίδι μετεξελίχθηκε στο αποτυχημένο Κinect Joy Ride, launch game του Kinect με κανονική μορφή και τιμή. Φέτος, η Microsoft μας δίνει το Joy Ride Turbo για XBLA, το οποίο επιτέλους αφήνει στην άκρη τα motion controls και δίνει έμφαση στο multiplayer, αν και το αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ καλύτερο.
Ξεκινώντας από τα βασικά, το Joy Ride Turbo χωρίζεται σε τρία βασικά modes: Championship Series, Stunt Track και Single Race, κάθε ένα εκ των οποίων χωρίζεται σε αγώνες αυτοκινήτων στα 100, 200 και 300 κυβικά. Βέβαια, εκτός των παρεχόμενων αυτοκινήτων, μην περιμένετε κάποια τραγική διαφορά από κατηγορία σε κατηγορία, καθώς οι πίστες και το χαμηλό επίπεδο δυσκολίας δεν αλλάζουν. Στο Championship Series, το οποίο είναι και το κύριο mode του τίτλου, υπάρχει, πέρα της κατηγοριοποίησης με βάση κυβικών, και η κατηγοριοποίηση με βάση το είδος του αυτοκινήτου. Εδώ οι τρεις κατηγορίες είναι muscle, truck και sport car series, κάθε μία εκ των οποίων έχει τρεις πίστες των τριών γύρων, με μία τέταρτη των πέντε γύρων να κάνει την εμφάνισή της μετά την ολοκλήρωση των υπολοίπων.
Σε κάθε αγώνα υπάρχουν διάσπαρτα κουτιά με power-ups, όπως δυναμίτες, νίτρο και όπλα, τα οποία κρατάνε το κλειδί για την επιτυχία. Επίσης, στην οθόνη υπάρχει o ανάλογος μετρητής boost, ο οποίος αυξάνεται με κάθε drift ή κόλπο στον αέρα. Όταν ολοκληρωθεί η μπάρα, μπορείτε να ενεργοποιήσετε το νίτρο, το οποίο αυξάνει την ταχύτητα του οχήματός σας για κάποια δευτερόλεπτα. Πέραν αυτών, υπάρχουν επίσης κρυμμένα σε κάθε πίστα διάφορα κουτιά, τα οποία περιέχουν κομμάτια αυτοκινήτων, ενώ μόλις μαζέψετε όλα τα κομμάτια ενός οχήματος μπορείτε να το ξεκλειδώσετε, δίνοντας και τα απαραίτητα χρήματα.

Πετάω επιτέλους!
Οι παίκτες ξεκινούν με ένα όχημα για κάθε κατηγορία να είναι ξεκλειδωμένο, ενώ άλλα τέσσερα βρίσκονται κλειδωμένα. Βέβαια, εκεί ξεκινούν και τα προβλήματα του τίτλου.Για να ξεκλειδώσετε κάθε όχημα πρέπει να βρείτε τα ανάλογα κουτιά, τα οποία περιέχουν κομμάτια διαφόρων αυτοκινήτων. Όμως, ακόμη και αν έχετε μαζέψει όλα τα κουτιά από όλους τους αγώνες του Championship, μπορεί ακόμα να μη μπορείτε να ξεκλειδώσετε κάποιο αυτοκίνητο, αναγκάζοντας σας να αναζητήσετε τα υπόλοιπα κομμάτια στο Stunt Track, ενώ, ακόμα και έτσι, μπορεί πάλι κάτι να λείπει.
Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι οι ίδιοι οι αγώνες. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν πολλαπλά μονοπάτια σε κάθε πίστα, όπως επίσης και πολλά περισσότερα κουτιά κλπ, τα προαναφερθέντα είναι πολύ λίγα, χωρίς να μπορούν να προσφέρουν έστω την ανάλογη ποιότητα. Επίσης, οι αντίπαλοι δεν προσφέρουν κάποια ουσιαστική δυσκολία, καθώς πηγαίνουν απλά στο δρόμο τους, χωρίς να κοπιάζουν να σας νικήσουν. Για όλα αυτά βέβαια, υπάρχει η προσθήκη τετραπλού co-op στην ίδια κονσόλα ή και μέχρι οκτώ άτομα online, αλλά με μόνο τις 10 παρεχόμενες πίστες, η επανάληψη είναι κάτι που σίγουρα θα σας κουράσει.
Από την άλλη, υπάρχει το Stunt Park, στις παρεχόμενες πίστες του οποίου σας επιτρέπεται να εξερευνήσετε ελεύθερα και να κάνετε τρελά κόλπα, να μαζέψετε coins και κομμάτια αυτοκινήτων αλλά και να δημιουργήσετε τις δικές σας διαδρομές. Αν και το Stunt Park χωρίζεται σε υποκατηγορίες κυβικών, δεν αγωνίζεστε εναντίων κάποιου αντιπάλου, καθώς πρόκειται πιο πολύ για εξερεύνηση παρά για αγώνα. Αυτός ίσως είναι ο λόγος που είναι τόσο διασκεδαστικό, καθώς η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας σε συνδυασμό με το μεγάλο σκέλος της πίστας προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία.

Το τετραπλό co-op είναι ίσως ο μοναδικός λόγος για να αποκτήσετε το Joy Ride Turbo.
Όσον αφορά τα γραφικά, μην περιμένετε τίποτα τρελό. Ναι μεν η όλη καρτουνίστικη προσέγγιση είναι αρκετά όμορφη, όμως λείπει το απαιτούμενο επίπεδο λεπτομέρειας. Το motion blur λειτουργεί άψογα, αλλά, δεδομένου ότι πρόκειται για kart racer, μπορεί να σας ζαλίσει πολύ εύκολα. Τα Xbox Avatars βέβαια, τα οποία χρησιμοποιείτε στο Joy Ride Turbo, έχουν πολύ καλά animations. Ο δε ηχητικός τομέας του τίτλου είναι φτωχός, με επαναλαμβανόμενα μουσικά κομμάτια (μετά από καιρό αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω δικιά μου μουσική σε παιχνίδι), αδύναμα εφέ και κακούς ήχους των αυτοκινήτων.
Εν κατακλείδι, το Joy Ride Turbo όχι μόνο δεν καταφέρνει να διορθώσει τα προβλήματα του Kinect Joy Ride, αλλά ανοίγει ακόμη μεγαλύτερα θέματα. Ναι μεν η προσθήκη χειρισμού με κανονικό χειριστήριο και online/offline co-op είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτξ, όμως η αίσθηση της επανάληψης, τα παράλογα unlockables, η υπερβολική ευκολία, αλλά και το προβληματικό multiplayer “βυθίζουν” το παιχνίδι. Γνωρίζοντας τις κινήσεις της Microsoft τόσα χρόνια, λογικά σε λίγο καιρό θα δούμε κάποιο πακέτο DLC που θα προσφέρει περισσότερες πίστες και αυτοκίνητα, οπότε θα σπάσει κάπως η «μονοτονία». Μέχρι τότε όμως, το Joy Ride Turbo παραμένει κολλημένο στην μετριότητα.
+ Χειρισμός με κανονικό χειριστήριο
+ Όμορφα μοντέλα και animations των Αvatars
+ Το Stunt Park
+Τετραπλό co-op και multiplayer- Μόλις 10 πίστες
- Τραγικά εύκολοι αντίπαλοι
- Προβληματικό online
- Αδύναμος ηχητικός τομέας
- Παράλογος τρόπος ξεκλειδώματος νέων οχημάτων
- Τρομερά επαναλαμβανόμενο gameplayΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.0
Πλατφόρμα: Xbox 360
Έκδοση: Microsoft
Ανάπτυξη: BigPark
Διάθεση: XBLA
Είδος: Kart racing
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: xbox.com
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 23/5/2012
PEGI: 3