I Am Alive Review

, Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012 0  

Tι θα γίνει άραγε όταν επέλθει η αναπόφευκτη καταστροφή του πολιτισμένου κόσμου; Πολυετείς, διεθνείς, έρευνες απο ιδρύματα με κύρος και εκτόπισμα στον ακαδημαϊκό χώρο, έχουν δείξει ότι πιθανότατα αυτό θα γίνει όταν ξυπνήσουν οι νεκροί και τα ζόμπι ξεχυθούν στους δρόμους πεινασμένα για ανθρώπινο εγκέφαλο. Ευτυχώς φωστήρες και λόγιοι της εποχής μας, όπως ο μεγάλος George A. Romero ή ο Max Brooks, μας έχουν εκπαιδεύσει με έργα τους - ταινίες, βιντεοπαιχνίδια και βιβλία, περιγράφουν με λεπτομέρεια όλα τα dos and don'ts για την επερχόμενη Αποκάλυψη. Τι θα γίνει όμως αν αντί για τους νεκροζώντανους, όσο απίθανο και αν ακούγεται, το τέλος της κοινωνίας μας έρθει απλά απο μια τεράστια φυσική καταστροφή; Το I Am Alive, ένας τίτλος που πραγματεύεται ακριβώς αυτό, έρχεται να δώσει μια φρέσκια οπτική στα παιχνίδια επιβίωσης.

Ο πρωταγωνιστής του I Am Alive είναι ένας άνθρωπος που, ένα χρόνο πριν την αρχή του παιχνιδιού, ήταν κανονικός οικογενειάρχης, με γυναίκα, παιδί, σπίτι, πιθανότατα κάποιο δάνειο. Ξαφνικά όλα αυτά διαλύθηκαν απο την “Καταστροφή”. Σεισμός; Mετεωρίτης; Ότι και να ήταν, έφερε την ολοκληρωτική διάλυση της κοινωνίας και μετέτρεψε τις μεγαλουπόλεις του πλανήτη σε σωρούς απο τσιμέντο, γεμάτες χάσματα και σκόνη. Φωτιές σε μεταλλικά βαρέλια είναι η μοναδική ένδειξη ανθρώπινης ζωής. Το μόνο που θέλει ο πρωταγωνιστής του I Am Alive είναι να ξαναβρεί την οικογένειά του, ένα χρόνο μετά την Καταστροφή. Απλό στα λόγια... στην πράξη, όμως, όχι. Η ιστορία του I Am Alive είναι απλή και δεν θα την χαρακτήριζα αξιομνημόνευτη. H μικρή διάρκεια του παιχνιδιού πιστεύω λειτουργεί υπέρ του, καθώς αν παρατράβαγε η ιστορία θα καταντούσε κουραστική και ψεύτικη.

Εμπόδιο στον στόχο του στέκονται οι επιζήσαντες, που έχουν βρει καταφύγιο στα ερείπια της πόλης, με ελάχιστους να είναι φιλικοί, τους περισσότερους να είναι από σκεπτικοί και καχύποπτοι μέχρι και εχθρικοί. Ακόμα και η ίδια η πόλη αποτελεί έναν τεράστιο αντίπαλο, με κτίρια που γκρεμίζονται, δρόμους διαλυμένους και μπλοκαρισμένους, τρύπες ασφυκτικά γεμάτες με σκόνη και ερείπια που ακόμα και ο πρωταγωνιστής του Assassin's Creed θα ζοριζόταν να σκαρφαλώσει. Το οπλοστάσιο του ήρωα δεν είναι καθόλου φανταχτερό. Ένα σκοινί αναρρίχησης, ένα μαχαίρι, νερό, φαγητό, ένας φακός και ένα πιστόλι. Πολύ σπάνια και πολύτιμα αντικείμενα είναι οι σφαίρες, μια-δυο το πολύ και αραιά τοποθετημένες, κουτιά πρώτων βοηθειών, λίγα παραπάνω όπλα και αναρριχητικά βοηθήματα.

Tουλάχιστον δεν έχει κίνηση...

Η σπανιότητα των πυρομαχικών (και της επιλογής Retry, αν παίζετε σε υψηλό βαθμό δυσκολίας, που συνιστώ ανεπιφύλακτα) αλλάζει δραματικά το gameplay σε σχέση με άλλα παρόμοια παιχνίδια. Οι περισσότερες μάχες με επιθετικούς survivors στην πόλη πρέπει να νικηθούν είτε με τη χρήση του αιφνιδιασμού, είτε με πολύ λελογισμένη χρήση των πυρομαχικών. Για παράδειγμα, σας την έχουν πέσει τρεις και έχετε μόνο μία σφαίρα. Χωρίς να τραβήξετε πιστόλι, αφήνετε έναν να πλησιάσει και του επιτίθεστε ξαφνικά με το μαχαίρι, τραβάτε πιστόλι και αμέσως σκοτώνετε τον πιο επικίνδυνο απο τους άλλους δυο και στη συνέχεια (χωρίς σφαίρες πια) στοχεύετε τον τελευταίο και τον αναγκάζετε να πετάξει τα όπλα του και να φύγει. Οι μάχες είναι αναζωογονητικά διαφορετικές σε σχέση με άλλα πρόσφατα παιχνίδια και αναγκάζουν τον παίχτη να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται τις συγκρούσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με τα περιορισμένα retry, συνθέτουν μια κατάσταση άγχους που ταιριάζει πολύ με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Τα κομμάτια αναρρίχησης είναι πιο γνώριμα. Κάθε ενέργεια και κόπος αδειάζει μια μπάρα αντοχής και η διαχείριση της αντοχής σε μεγάλες αναρριχήσεις είναι πολύ σημαντική. Αυτό επιτυγχάνεται με σωστές στάσεις, αναπλήρωση των υγρών ή με τη χρήση αναρριχητικού εξοπλισμού. Απλό και ξεκάθαρο σαν σύστημα και συνοδευόμενο από καλό σχεδιασμό (με σπάνιες εξαιρέσεις), κάνει την αναρρίχηση να είναι αγχωτικό και δύσκολο εγχείρημα, χωρίς όμως να είναι εκνευριστικό.

Οι μάχες θέλουν σωστή χρήση αιφνιδιασμού, πυρομαχικών και... τσαμπουκά.

Τα γραφικά είναι το αδύναμο σημείο του παιχνιδιού. Απο μακριά τα πράγματα φαίνονται ΟΚ, αν και οι θολές πολυκατοικίες, πνιγμένες σε σύννεφα σκόνης δεν είναι και καμιά σοβαρή απόδειξη για λεπτομέρειες στα γραφικά. Παρόλα αυτά οι φωτισμοί και ο σχεδιασμός της πόλης κάποιες φορές κάνουν τα πράγματα να φαίνονται αποδεκτά και ταιριαστά στο κλίμα του παιχνιδιού. Απο κοντά δυστυχώς τα γραφικά είναι απογοητευτικά, τα textures είναι χαμηλής ποιότητας, θολά και χωρίς μεγάλη ποικιλία. Το καλύτερο που μπορεί να πει κανείς για τα γραφικά και την ως επί το πλείστον γκρίζα χρωματική παλέτα, είναι ότι ταιριάζουν με το ύφος ενός κόσμου πνιγμένου στη σκόνη και γεμάτο γκρεμισμένο τσιμέντο, αλλά αυτό απο μόνο του δεν τα κάνει όμορφα. Το animation του ήρωα και των εχθρών είναι καλό για τα δεδομένα των downloadable, οι cutscenes όμως είναι άγαρμπες και άκομψες. Οι ήχοι και το voice acting διατηρούν ένα μέτριο επίπεδο, χωρίς να κλέβουν την παράσταση, άλλα ούτε και απογοητεύουν.

Αν και θολά, από μακριά φαίνονται σχετικά καλά τα πράγματα.

Το I Am Alive είναι κάτι που δε βλέπουμε συχνά. Ένα παιχνίδι βασισμένο σε μια φρέσκια ιδέα, αρκετά καλά εκτελεσμένη. Είναι ατμοσφαιρικό και καλοφτιαγμένο, με το gameplay να αποτελεί καλοδεχούμενη έκπληξη διαφορετικότητας. Το μικρό budget ευτυχώς ξοδεύεται σωστά και παρόλο που η ιστορία και τα γραφικά δεν θα συγκινήσουν κανέναν, η προσοχή που έχει πέσει στον πυρήνα του I Am Alive έχει ως αποτέλεσμα έναν πολύ δυνατό τίτλο. Δεν είναι για όλους, αλλά θα ικανοποιήσει τους fans των survival (όχι horror) games και όσους θα 'θελαν να παίξουν κάτι διαφορετικό. Αν σας ενδιαφέρει έστω και λίγο, μη διστάσετε.

+ Πρωτότυπο concept
+ “Πετυχημένη” ατμόσφαιρα
+ Πολύ ενδιαφέρον σύστημα μάχης

- Mονότονα γραφικά
- Άκομψο animation
- Αδιάφορη ιστορία

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3
Έκδοση: Ubisoft
Ανάπτυξη: Ubisoft Shanghai
Διάθεση: Downloadable
Είδος: Survival
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://iamalive-game.ubi.com/iamalive/en-GB/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 7/3/2012 (XBLA), 4/4/2012 (PSN)
PEGI: 18