Δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι στην πρόσφατη ιστορία του gaming που να ήταν τόσο “do or die” όσο το Halo Infinite. Το μέλλον της σειράς Halo, η οποία κατά την τελευταία δεκαετία έμεινε πίσω από τον ανταγωνισμό σε αρκετούς τομείς, το μέλλον της 343 Industries, η οποία πλέον ήταν υπό ασφυκτική πίεση και αμφισβήτηση, ακόμα και το μέλλον του Xbox Series X και του Game Pass ως ένα βαθμό, “κρέμονταν” από το Halo Infinite. Συνοδευόμενο από τεράστιες προσδοκίες, κουβαλώντας “ασήκωτη” κληρονομιά και έχοντας μακροχρόνια, ταραχώδη ανάπτυξη (και μάλιστα εν μέσω ιού), το παιχνίδι έδειχνε καταδικασμένο να αποτύχει. Και πιθανότατα αυτό θα είχε συμβεί αν έβγαινε πέρσι όπως ήταν το αρχικό πλάνο. Ευτυχώς όμως σώθηκε από την απόφαση της 343 Industries και της Microsoft να βγει ένα χρόνο αργότερα. Το αποτέλεσμα; Το Halo Infinite είναι ένας θρίαμβος που ανοίγει μια νέα εποχή για τη σειρά Halo, επαναφέροντάς την στην κορυφή.

Το Halo Infinite διαδραματίζεται κάποιο καιρό μετά το Halo 5. Η δράση λαμβάνει χώρα στο μυστηριώδες -και κατεστραμμένο- Zeta Halo, όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις της ανθρωπότητας (UNSC) πολεμάνε τους αδίστακτους Banished (οι κακοί από το Halo Wars 2). Για την ακρίβεια, ο πόλεμος έχει ήδη τελειώσει, με μεγάλους νικητές τους Banished, οι οποίοι έχουν τον πλήρη έλεγχο του halo ring. Ο Master Chief, έχοντας καταφέρει να επιβιώσει από την ήττα και με την βοήθεια ενός πιλότου, επιστρέφει στο Zeta Halo, με σκοπό να ανακαλύψει και να σταματήσει τα σχέδια των Banished. Σε αυτή την περιπέτειά του, έχει την βοήθεια μιας νέας ΑΙ, ονόματι Weapon, που αντικαθιστά την Cortana. To παιχνίδι επίτηδες ξεκινάει χωρίς να δίνει στον παίκτη πλήρη εικόνα του τί έχει συμβεί. Γιατί γίνεται μάχη στο Zeta Halo; Ποια είναι η νέα Α; Τι απέγινε η Cortana που την είχε δει... δικτάτορας του γαλαξία; Πού είναι ο Atriox, ο πανίσχυρος αρχηγός των Banished; Γιατί έχει καταστραφεί ένα μέρος του halo ring; Όλα αυτά και άλλα ερωτήματα απαντώνται στην πορεία. Απλά μην περιμένετε εμφάνιση ούτε των άλλων Spartans της Blue Team, ούτε του Spartan Locke, που (πολύ βολικά) είναι απασχολημένοι σε άλλες αποστολές. Το παιχνίδι αποτελεί μια προσωπική περιπέτεια του Master Chief, απαντώντας έτσι στα παράπονα των παικτών για το Halo 5.

Για την ακρίβεια, ολόκληρη η ιστορία είναι ένα “άλμα εμπρός”, μακριά από τα γεγονότα του Halo 5. Νέα τοποθεσία, νέοι χαρακτήρες, νέα διακυβεύματα. Η αλήθεια είναι πως το να βλέπεις ένα ακόμα Halo να αφήνει πίσω την ιστορία του προκατόχου του δημιουργεί αρνητική εντύπωση. Δεν υπάρχει ίχνος από τους Prometheans, ούτε καν κάποιο guardian (πέρα από ένα πεσμένο που φαίνεται στο βάθος). Όμως στην προκειμένη περίπτωση νομίζω δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο μετά την άθλια ιστορία του 5. Το Infinite επιτέλους κλείνει οριστικά το κεφάλαιο “Cortana” (που έπρεπε να είχε κλείσει με το Halo 4) και ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο για τη συνέχεια της σειράς με τους Banished αλλά και μία ολοκαίνουρια, άκρως ενδιαφέρουσα απειλή. Πέρα από αυτό το θέμα, η ιστορία έχει αρκετά δυνατά σημεία. Ο Master Chief από πλευράς προσωπικότητας είναι καλύτερος από ποτέ, κάτι ανάμεσα στον υπερμάγκα των παλαιότερων Halo και τον ευάλωτο, ψυχικά κουρασμένο ήρωα που είδαμε στο Halo 4. O αρχικακός του παιχνιδιού, Escharum, αποδεικνύεται πολύ πιο ενδιαφέρων από ότι φαινόταν αρχικά, βλέποντας τον Chief ως πρόκληση. Η Weapon έχει εκπληκτική εξέλιξη και πολύ ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση με τον Chief κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Ο δε πιλότος, αν και δευτερεύων χαρακτήρας, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια “γλάστρα”.

Tο παιχνίδι περιλαμβάνει ιδιαίτερα συναισθηματικές σκηνές με ωραία σκηνοθεσία. Επίσης δίνει μεγάλη έμφαση στην έμμεση αφήγηση, δηλαδή “ξεδίπλωμα” της ιστορίας και εν ώρα gameplay. Σε συγκεκριμένα επίπεδα, καθώς παίζετε βλέπετε σκηνές από το πρόσφατο παρελθόν της Cortana που αποκαλύπτουν τις σκέψεις, τις πράξεις και την κατάληξή της στο παιχνίδι. Πέρα από αυτό, υπάρχει και μια άλλη μορφή έμμεσης αφήγησης. Κατά την διάρκεια της περιπέτειας, συλλέγετε ηχητικά αρχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόσμο του παιχνιδιού. Αυτά περιλαμβάνουν ηχογραφημένους διαλόγους ή μηνύματα που αποκαλύπτουν περισσότερες πτυχές της ιστορίας και λεπτομέρειες για γεγονότα λίγο πριν το παιχνίδι, όπως τί συνέβη στο διαστημόπλοιο Infinity, η προσπάθεια διάφορων Spartans να χαλάσουν τα σχέδια των Banished στο Zeta Halo, αλλά και σκέψεις του ίδιου του Escharum. Θα τα λατρέψετε και θα θέλετε να τα βρείτε όλα, ειδικά αν είστε παλιός φαν της σειράς Halo.

Παρόλο που η 343 Industries αρέσκεται στο να κάνει παραλληλισμούς μεταξύ του Halo Infinite και του Halo 1 για λόγους νοσταλγίας, οι ουσιαστικές ομοιότητές τους είναι λίγες (ευτυχώς). Απλά το Infinite παίρνει το concept του λατρεμένου επιπέδου The Silent Cartographer του Halo 1 και το εξελίσσει στον μέγιστο βαθμό. Ως εκ τούτου, το παιχνίδι αποτελεί έναν συνδυασμό από παραδοσιακά, γραμμικά επίπεδα και ολόκληρες open-world περιοχές, με τα δύο είδη να εναλλάσσονται κατά την διάρκεια της περιπέτειας. Τα γραμμικά επίπεδα διαδραματίζονται σε περιβάλλοντα είτε των Banished, είτε στις αρχαίες εγκαταστάσεις του Zeta Halo με την γνωστή αρχιτεκτονική των Forerunners. Είναι ακριβώς ότι έχουμε συνηθίσει στα Halo games, κάνουν την δουλειά τους, αλλά υποφέρουν από οπτική μονοτονία. Το “ζουμί” του παιχνιδιού είναι οι open-world περιοχές. Οι Banished πλέον έχουν κυριαρχήσει στο Zeta Halo κι εσείς ως Master Chief καλείστε να τους... πετσοκόψετε, πολεμώντας και εκδιώκοντάς τους σταδιακά από διάφορα σημεία. Αυτές οι open-world περιοχές εκτείνονται τόσο οριζόντια, όσο και κάθετα (βουνά, φαράγγια κτλ). Είναι οριοθετημένες αλλά κοντά μεταξύ τους (λόγω του κομματιασμένου halo ring) και αργότερα στο παιχνίδι μπορείτε να πηγαίνετε από την μία στην άλλη.

Κάθε τέτοια open-world περιοχή είναι μια “παιδική χαρά” γεμάτη αποστολές προς εκπλήρωση και πράγματα προς συλλογή μέσω εξερεύνησης. Σε αυτή μπορείτε να πάτε όπου θέλετε και να ασχοληθείτε με ότι θέλετε. Στον χάρτη υπάρχουν διάσπαρτα κεντρικά οχυρά των Banished που μπορείτε να καταστρέψετε, βάσεις που μπορείτε να καταλάβετε, ομάδες από πεζοναύτες που μπορείτε να βοηθήσετε και σημαντικοί Banished (κάτι σαν mini-boss) που μπορείτε να δολοφονήσετε. Με κάθε τέτοια αποστολή που ολοκληρώνετε, κερδίζετε διάφορων ειδών ανταμοιβές όπως οχήματα, όπλα, πεζοναύτες που σας ακολουθούν στην μάχη, σημεία fast-travel, αποκάλυψη περισσότερων σημείων ενδιαφέροντος κτλ. Όλα αυτά είναι προαιρετικά και θεωρητικά μπορείτε να ασχοληθείτε κατευθείαν με τις βασικές αποστολές που προχωράνε την ιστορία. Όμως το παιχνίδι είναι ιδιοφυώς σχεδιασμένο έτσι ώστε να σας ανταμοίβει για κάθε τί που πετυχαίνετε, ωθώντας σας να ασχοληθείτε με τα πάντα. Αν “καθάριζετε” αρκετές ή όλες τις δευτερεύουσες αποστολες πριν περάσετε στο εκάστοτε story mission, φτάνετε να έχετε στην διάθεσή σας πιο δυνατά όπλα και οχήματα που κάνουν την ζωή σας αρκετά πιο εύκολη.

Tο πιστολίδι των Halo -τόσο της Bungie, όσο και της 343- πάντα ήταν απολαυστικό, αλλά εδω είναι καλύτερο από ποτέ – βασικά αγγίζει την τελειότητα. Τεράστια ποικιλία όπλων (UNSC, Banished, Forerunner), με το καθένα να έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και τρομερή αίσθηση και βάρος. Όπως πάντα, κουβαλάτε δύο όπλα, οπότε συχνά πρέπει να επιλέγετε ποια θα πάρετε και ποια θα αφήσετε. Το άλλο στοιχείο που κάνει το shooting τόσο καλό: οι εχθροί. Έχουν εξίσου μεγάλη ποικιλία, από διάφορων ειδών brutes και elites, μέχρι jackals και grunts, συν sentinels, ενώ υπάρχουν και νέες προσθήκες όπως οι ιπτάμενοι skimmers. Κάθε τύπος εχθρού έχει δυνατά και αδύνατα σημεία και διαφορετικό στιλ μάχης. Τα kills και ειδικά τα headshots προσφέρουν απίστευτη ικανοποίηση. Επίσης το παιχνίδι είναι γεμάτο με παραδοσιακά boss fights, κάτι πρωτοφανές για Halo (και άκρως καλοδεχούμενο). Κάθε boss έχει την δική του μοναδική προσωπικότητα, εξοπλισμό και επιθέσεις, απαιτώντας να προσαρμοστείτε και να βρείτε συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης. Οι περισσότερες μάχες με boss είναι συγκλονιστικές. Θα... φτύσετε αίμα, ειδικά στους υψηλότερους βαθμούς δυσκολίας, αλλά θα τα ευχαριστηθείτε δεόντως.

Η εχθρική νοημοσύνη συνολικά κυμαίνεται στα υψηλά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η σειρά Halo. Οι εχθροί, πάντα στο πλαίσιο των ξεχωριστών χαρακτηριστικών τους, κινούνται συνεχώς, σας πετάνε χειροβομβίδες, καλύπτονται και αποφεύγουν τα πυρά σας, ενώ κάποιες φορές κρύβονται αν έχετε κάποιο όχημα και υπερτερείτε σε δύναμη πυρός. Αν αυτοί είναι σε όχημα και τους πυροβολάτε, προσπαθούν να βγουν έγκαιρα πριν αυτό καταστραφεί. Όμως δεν είναι όλα ρόδινα με την ΑΙ. Υπάρχουν κάποια -ευτυχώς όχι πολύ συχνά- προβλήματα, που μάλλον έχουν να κάνουν με το pathfinding των εχθρών. Καθώς πλέον πρέπει να κινούνται σε ανοιχτές περιοχές, καμιά φορά μπερδεύονται, φτάνουν ως ένα σημείο και σταματούν να σας κυνηγάνε. Επίσης κάποιο boss ίσως κολλήσει ακίνητο στο περιβάλλον, όντας εύκολος στόχος για σας (προσωπικά όταν μου έγινε αυτό δεν καταδέχτηκα να το σκοτώσω έτσι και ξαναέπαιξα την μάχη). Τέλος, οι marines που σας ακολουθούν μπορούν κι αυτοί να κολλήσουν σε κάποια “εύκολα” σημεία. Όλα αυτά συμβαίνουν και είναι ξενερωτικά ειδικά για τα δεδομένα των Halo.

Όμως πέρα από τα όπλα, έχετε και άλλα... εργαλεία στην διάθεσή σας. Πρώτος και καλύτερος ο γάντζος, που σας επιτρέπει να φτάνετε απομακρυσμένα σημεία, να “τσιμπάτε” εχθρούς πηγαίνοντας καρφωτά κατά πάνω τους, να αρπάζετε αντικείμενα και να καταλαμβάνετε οχήματα. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού αποκτάτε επίσης έναν αισθητήρα κίνησης τον οποίο εκτοξεύετε όπου θέλετε και σας αποκαλύπτει ότι απειλές υπάρχουν σε εκείνο το σημείο, ένα προστατευτικό τοίχος που μπλοκάρει εχθρικά πυρά αλλά επιτρέπει τα δικά σας, καθώς και έναν προωθητήρα που σας επιτρέπει να κάνετε άμεσες κινήσεις αποφυγής. Στις μάχες, ανάλογα με το στιλ παιχνιδιού σας, μπορείτε να χρησιμοποιείτε όποιο θέλετε – ή και κανένα αν προτιμάτε μόνο όπλα. Τα gadgets αυτά (και η ασπίδα σας) αναβαθμίζονται με spartan cores που επίσης βρίσκετε διάσπαρτα στον κόσμο του παιχνιδιού και “ξοδεύετε” όπου θέλετε όπως στα RPG. Φυσικά, Halo χωρίς οχήματα δεν γίνεται. Αποκτάτε μέσω των βάσεων ή βρίσκετε στις διάφορες περιοχές γνώριμα οχήματα των UNSC και Banished. Η δε πεζοναύτες, στις βάσεις που έχετε απελευθερώσει, αμέσως ανεβαίνουν στο όχημά σας έτοιμοι για μάχη – και μάλιστα είναι ανέλπιστα αποτελεσματικοί. Η αίσθηση του να οδηγείτε ένα warthog γεμάτο στρατιώτες σπέρνοντας τον όλεθρο στις τάξεις των εχθρών είναι μοναδική.

Όπλα, χειροβομβίδες, gadgets, οχήματα, πεζοναύτες, στοιχεία του περιβάλλοντος (όπως ενεργειακά δοχεία που εκρήγνυνται, σαν τα κλασικά... βαρέλια που συναντάμε σε τόσα παιχνίδια). Το πώς πολεμάτε και το πώς προσεγγίζετε μια κατάσταση εξαρτάται από εσάς. Αυτή η απόλυτη ελευθερία αποφάσεων και κινήσεων εκτοξεύει στα ύψη την διασκέδαση που προσφέρει το παιχνίδι. Περισσότερο από κάθε προηγούμενο Halo, σας κάνει να νιώθετε ως ο υπερστρατιώτης που πράγματι είναι ο Master Chief. Μπορείτε να κάνετε τα πάντα – αλλά και να πάθετε τα πάντα. Πχ μπορεί να συναντήσετε μια εχθρική περίπολο, να σας επιτεθεί ένα banshee από μακριά ή ξαφνικά να εμφανιστεί ένα phantom και να ξεφορτώσει μια ομάδα εχθρών. Αυτή η ελευθερία εκτείνεται και στην εξερεύνηση. Σχεδόν κάθε γωνία του Zeta Halo κρύβει κάτι ενδιαφέρον από τον πόλεμο μεταξύ UNSC και Banished που προηγήθηκε, όπως κατεστραμμένα αεροσκάφη και οχήματα, κατασκηνώσεις (νεκρών) πεζοναυτών, στρατόπεδα σκοποβολής των Banished, σπηλιές, κρυφές αίθουσες, πάντα γεμάτα όπλα, πυρομαχικά, οχήματα κτλ προς χρήση. Υπάρχουν ακόμα μεγάφωνα προπαγάνδας (!) των Banished που μπορείτε να καταστρέψετε για επιπλέον πόντους εμπειρίας. Όλα αυτά με δυναμικό κύκλο μέρας-νύχτας, αν και δυστυχώς όχι δυναμικό καιρό. Το παιχνίδι είναι τόσο εθιστικά διασκεδαστικό, που θα θέλετε να το “ξεζουμίσετε”, ψάχνοντας μέχρι και το τελευταίο collectible στον ανοιχτό κόσμο του, ακόμα και όταν ολοκληρώσετε την ιστορία.

Καλώς ή κακώς, τα γραμμικά επίπεδα που υπάρχουν στην αρχή, στην μέση και στο τέλος του παιχνιδιού, είναι αυτά που προχωράνε την ιστορία περισσότερο. Εδώ η όλη φάση είναι αρκετά διαφορετική. Πολεμάτε κυρίως σε κλειστούς χώρους και διαδρόμους, που θυμίζουν παλαιότερα Halo. Κατά καιρούς βρίσκεστε και σε πιο μεγάλους χώρους-αρένες, όπου πρέπει να σκοτώσετε όλους τους εχθρούς για να προχωρήσετε. Καθώς εδώ δεν υπάρχουν οχήματα, η σωστή χρήση των όπλων και των gadgets είναι ακόμα πιο σημαντική. Αντίθετα με τις open-world περιοχές, αυτά τα γραμμικά επίπεδα του παιχνιδιού είναι αρκετά δύσκολα, κυρίως γιατί αντιμετωπίζετε πολύ δυνατούς εχθρούς σε περιορισμένο χώρο. Πχ σε κάποια φάση πολεμάτε δύο πανίσχυρους brute chieftains ταυτόχρονα και αργότερα δύο εφιαλτικούς hunters ταυτόχρονα μέσα σε μία αίθουσα χωρίς τρόπο διαφυγής. Πάντως συνολικά το παιχνίδι δεν είναι απαγορευτικό από πλευράς δυσκολίας, Ναι, στο legendary σε κάποια σημεία απαιτεί αρκετές προσπάθειες και υπομονή, αλλά αυτός είναι ο σκοπός του ύψιστου βαθμού δυσκολίας. Σε κάθε περίπτωση, μην παίξετε σε οτιδήποτε κάτω του heroic, θα σας φανεί υπερβολικά εύκολο.

Στο multiplayer σας περιμένει... άλλο κόλλημα. Το Halo Infinite παίρνει το παλιό καλό multiplayer των Halo της Bungie και το διανθίζει με διάφορα νέα στοιχεία, όπως o γάντζος και άλλα εξαρτήματα (κάποια εκ των οποίων δεν υπάρχουν στο campaign). Πρόκειται για κλασικό arena shooter, όπου όλοι ξεκινάνε έχοντας τον ίδιο εξοπλισμό, με την καλή γνώση του χάρτη και τη σωστή χρήση των όπλων που εμφανίζονται σε αυτόν να είναι τα κλειδιά για τη νίκη. Τo παραδοσιακό Arena είναι 4v4 σε διάφορα modes όπως team deathmatch και capture the flag. Αν όμως θέλετε μάχες μεγαλύτερης κλίμακας, υπάρχει το Big Team Battle, που είναι 12v12, επίσης σε διάφορα modes. Προσωπικά, ως παίκτης που προέρχεται από το Battlefield, λατρεύω το BTB λόγω μεγαλύτερου χαμού, αλλά και γιατί αναδεικνύει στο έπακρο όλα τα καλοδουλεμένα συστήματα του παιχνιδιού όπως η χρήση οχημάτων. Οι χάρτες ποικίλλουν και ως συνήθως είναι βασισμένοι στον κόσμο της σειράς Halo. Δυστυχώς, οι αρχικοί χάρτες για BTB είναι μόλις τρεις, παρόλο που το BTB διαφημίζεται ως βασικό μέρος του multiplayer πακέτου.

Ένα multiplayer πακέτο που, ως γνωστόν, είναι free-to-play (για πρώτη φορά στη σειρά Halo). Το βασικό DLC του παιχνιδιού, δηλαδή χάρτες, modes κτλ, είναι δωρεάν. Ότι περιεχόμενο είναι προς αγορά με πραγματικά χρήματα δεν επηρεάζει το gameplay και αφορά κυρίως την εμφάνιση του spartan σας. Μπορείτε να αγοράσετε το σχετικό battle pass που δίνει διάφορες τέτοιες κοσμητικές ανταμοιβές, όπως νέα χρώματα και εξαρτήματα πανοπλίας ή και ολόκληρες νέες πανοπλίες, καθώς παίζετε όλο και περισσότερο. Υπάρχει επίσης in-game shop όπου μπορείτε να αγοράσετε κοσμητικό περιεχόμενο έξω από το battle pass. Μιλάμε για πράγματα που ενίοτε είναι γελοία, όπως... αυτάκια γάτας για την πανοπλία σας, και σχεδόν πάντα είναι πανάκριβα. Το F2P μοντέλο ανοίγει το παιχνίδι κυριολεκτικά σε όλους (ούτε καν Xbox Live Gold δεν απαιτείται πλέον), αλλά έρχεται με γνωστές αδυναμίες. Άλλη μία τέτοια είναι το σύστημα προόδου του παιχνιδιού, που δίνει XP μόνο με την εκπλήρωση challenges. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν χρειαζόταν να είναι F2P. To Game Pass από μόνο του διασφαλίζει πολύ κόσμο για το παιχνίδι. Μιλώντας για κόσμο, να σημειωθεί ότι υπάρχει cross-play και μάλιστα στα ranked match με βάση τον τρόπο χειρισμού.

Πολύς λόγος έχει γίνει για τα γραφικά του Halo Infinite, ειδικά μετά την παρουσίαση-φιάσκο του 2020. Ευτυχώς το παιχνίδι λίγο θυμίζει εκείνο το demo. Εδώ συναντάμε την πολυδιαφημισμένη έμπνευση του παιχνιδιού από το ένδοξο παρελθόν. Το στιλ χαρακτήρων και περιβαλλόντων των Halo 4/5 δίνει τη θέση του σε κάτι που θυμίζει τα Halo της Bungie, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τη 343. Ο Master Chief είναι εντυπωσιακός και επιβλητικός, με την πιο ωραία (και φθαρμένη) πανοπλία του μέχρι τώρα. Το ίδιο ισχύει και με τους spartans των παικτών στο multiplayer. Οι δε εχθροί έχουν φανταστικές λεπτομέρειες (πχ η πανοπλία των brutes σπάει καθώς τους πυροβολάτε) και εξίσου καλό animation. Επίσης πεθαίνουν απολαυστικά, με τα rag doll physics να είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει σε παιχνίδι (τρελή ικανοποίηση όταν σκοτώνετε έναν εχθρό και βλέπετε το πτώμα του να κυλάει κάτω στη βουνοπλαγιά). Ο ανοιχτός κόσμος και η δράση του παιχνιδιού δεν επηρεάζουν το frame rate, που είναι καρφωμένο στα 60fps, αν και με συμβιβασμούς (ξαφνική εμφάνιση δέντρων κτλ από μακριά, “φτωχές” εκρήξεις). Αν έχω ένα παράπονο από τον οπτικό τομέα, αυτό αφορά την περιορισμένη ποικιλία περιβαλλόντων. Oι open-world περιoχές είναι όλες αυτό το γνωστό δασώδες-βραχώδες περιβάλλον με μικρές διαφοροποιήσεις, ενώ τα γραμμικά επίπεδα καταντούν επαναλαμβανόμενα. Τουλάχιστον οι εσωτερικοί χώροι έχουν εξαιρετικές υφές και φωτισμούς.

Από την άλλη, ο ήχος δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παράπονα. Πρώτα απ' όλα το soundtrack του παιχνιδιού, που είναι αντάξιο -αν όχι καλύτερο- αυτών των παλιών Halo. Μουσική που βγάζει επικίλα, ατμόσφαιρα, μυστήριο ή συναίσθημα, σας μένει στο μυαλό ακόμα και όταν δεν παίζετε. Αν ακούσετε το soundtrack έχοντας ολοκληρώσει το παιχνίδι, αμέσως θα θυμηθείτε σε ποια μάχη/κατάσταση υπάρχει το κάθε κομμάτι. Είναι τεράστια υπόθεση αυτό. Το δε multiplayer, έχει το δικό του, ξεχωριστό μουσικό σύνολο, με post-rock κομμάτια. Απίστευτη δουλειά από τους τέσσερις(!) συνθέτες του τίτλου. Στα του voice acting, ο Steve Downes παραδίδει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του ως Master Chief, βοηθούμενος από το υλικό που έχει στα χέρια του. Όμως την παράσταση κλέβει η Jen Taylor, που παίζει τη Weapon, συν την Cortana και τη Dr Halsey, με διαφορετικό στιλ και χροιά σε κάθε ρόλο, αποδεικνύοντας ότι είναι εκ των κορυφαίων voice actors της γενιάς της. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στις ομιλίες των εχθρών εν ώρα μάχης. Υπάρχει τρελή πάρλα από τους εχθρούς, με τα grunts να είναι ξεκαρδιστικά, τους brutes να βγάζουν βαρβαρότητα και τους elites να είναι πιο... σοβαροί. Ακόμα και οι πεζοναύτες μιλάνε συνέχεια. Τέλος, τα ηχητικά εφέ είναι εξίσου κορυφαία, με τα όπλα και τα headshots να ξεχωρίζουν.

Η όλη ενασχόλησή μου με το Halo Infinite ήταν μια διαδικασία πανηγυρικής διάψευσης κάθε ανησυχίας που είχα για το παιχνίδι (εκτός από την μικρή ποικιλία περιβαλλόντων) και έκπληξης γι αυτό που ζούσα την δεδομένη στιγμή. Προσπαθώ να σκεφτώ αν έχει ξαναϋπάρξει πρόσφατα τέτοιος συνδυασμός διασκέδασης, ποιότητας και διάρκειας στο χώρο των FPS. Κανένα άλλο παιχνίδι ή σειρά παιχνιδιών δεν μου έρχεται στο μυαλό. Το Halo Infinite δεν είναι απλά το Halo των ονείρων μας. Είναι ένα από τα καλύτερα FPS των τελευταίων ετών και μέτρο σύγκρισης για το είδος από εδώ και πέρα.