Σίγουρα παραξενεύτηκα πολύ όταν έμαθα πριν μερικούς μήνες ότι η επόμενη κυκλοφορία των EA/MTV Games θα είχε ως βάση την μουσική των Green Day. Μετά το Beatles: Rock Band, όλοι περιμέναμε η επόμενη band-specific δημιουργία της Harmonix να είναι μια εξίσου σημαντική μπάντα, ή μία με πλούσια ιστορία. ΟΚ, το παραδέχομαι, είχα ακούσει στο λύκειο μερικά κομμάτια τους από το American Idiot. Παίζοντας το παιχνίδι ανακάλυψα πως το συγκρότημα όντως έχει μια κάποια ιστορία, όμως δεν θα περίμενα ποτέ αυτό να ήταν το επόμενο βήμα. Η Harmonix ισχυρίζεται πως η απόφαση λήφθηκε βάσει αιτημάτων των φίλων της σειράς... Μπορεί λοιπόν αυτός ο τίτλος να ικανοποιήσει όσους τον ζήτησαν τόσο επίμονα; Και για τους υπόλοιπους, μπορεί να αποτελέσει άξιο διάδοχο του Beatles: Rock Band;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μάλλον έρχεται πολύ γρηγορότερα και ευκολότερα απ'ότι θα θέλαμε. Σε αντίθεση με την ολιστική παρουσίαση της καριέρας των “Σκαθαριών”, η προσέγγιση που παίρνει το Green Day είναι περισσότερο επεισοδιακή. Το Career χωρίζεται σε τρία μέρη: ένα το 1994 με την κυκλοφορία του “Dookie”, ένα το 2005 με την κυκλοφορία του American Idiot και ένα το 2009 με την κυκλοφορία του “21st Century Breakdown”. Κάθε ένα από αυτά τα στάδια παρουσιάζει μια διαφορετική φάση της πορείας των Green Day, δείχνοντας πώς από εκεί που γέμιζαν μπαράκια και καταλήψεις, άρχισαν να γεμίζουν στάδια. Βέβαια, το πώς ακριβώς έγινε αυτό δεν παρουσιάζεται πουθενά, η αλλαγή φαίνεται σχεδόν αυτονόητη...

Κάθε επεισόδιο λοιπόν χωρίζεται σε τέσσερα sets τα οποία έχουν τέσσερα τραγούδια το καθένα. Το ξεκλείδωμα των τραγουδιών γίνεται ανά set, όπου κάθε set ανταποκρίνεται στο συγκεκριμένο επεισόδιο της ιστορίας των Green Day και είναι δυσκολότερο από το προηγούμενο σετ. Γενικότερα, αυτή η σπονδυλωτή διάρθρωση του Career θυμίζει περισσότερο Guitar Hero, ενώ είναι κάτι μεταξύ AC/DC Track Pack και του Beatles: Rock Band.

To motion-capturing έχει δει και καλύτερες μέρες...

Εδώ αξίζει να αναφέρω τα collectibles τα οποία ξεκλειδώνονται με κάθε σετ και κάθε τραγούδι. Αν οι παίκτες βγάλουν ένα σετ με τουλάχιστον τρία αστεράκια, ξεκλειδώνουν ένα “αυτοκόλλητο” σχετικό με την περίοδο του σετ. Στα πέντε αστεράκια, ξεκλειδώνουν άλλον ένα. Αυτό το σύστημα, εκτός από το ότι ωθεί τους τελειομανείς παίκτες να ξαναπαίζουν κάθε κομμάτι μέχρι να το κατακτήσουν (λες και δεν θα το έκαναν προηγουμένως!), ρίχνει και μια ματιά στα παρασκήνια της μπάντας, με ακυκλοφόρητο υλικό κτλ. Για τους φαν του συγκροτήματος είναι μια ενδιαφέρουσα προσθήκη αλλά χωρίς πολλή αξία για τους υπόλοιπους. Επίσης unlockable είναι η δυνατότητα παιξίματος των προαναφερθέντων albums back-to-back χωρίς αν απαιτείται η αγορά DLC, για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς.

Όσων αφορά το gameplay, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Ότι ξέρουμε ακόμα και από το Rock Band 2 συνεχίζει να ισχύει, με μοναδικές εξαιρέσεις ίσως την δυνατότητα τριπλών αρμονικών στα φωνητικά (που δίνει την δυνατότητα μέχρι και σε έξι παίκτες να συμμετάσχουν – πώς γίνεται αυτό όταν οι Green Day είναι τρεις, δεν ξέρω). Για την ακρίβεια, όλο το πακέτο, παρά την συνηθισμένη οπτική φρεσκάδα του, δίνει την αίσθηση ξαναζεσταμένου φαγητού. Δεν είναι παράξενο όμως. Η χρονική περίοδος κυκλοφορίας του παιχνιδιού τόσο κοντά με την πάρα πολλά υποσχόμενη ανακοίνωση του Rock Band 3 ήταν μάλλον ατυχής απόφαση. Βέβαια, είναι προφανές ότι η EA στοχεύει στο αγοραστικό κοινό που ή δεν θα ενδιαφέρεται να μάθει για αυτή την ανακοίνωση ή θα του αρέσουν τόσο οι Green Day που θα το αγοράσει ούτως ή άλλως.

Tré Cool; Εσείς αποφασίζετε.

Ποιο είναι όμως τελικά αυτό το αγοραστικό κοινό; Δεν μπορεί να είναι το σύνολο των φίλων των music games γιατί εκτός από Green Day, το παιχνίδι δεν διαθέτει κανένα άλλο συγκρότημα στο tracklist του. Αν είναι απλά και γενικότερα οι fans των Green Day, σε ποια κατηγορία ανήκουν αυτοί; Γιατί το παιχνίδι, όπως και όλα του είδους, είναι PEGI 12+ και ως εκ τούτου όλες οι βρισιές στα λόγια των τραγουδιών έχουν λογοκριθεί. Είναι άραγε τραγικά ειρωνικό ότι ένα pop punk συγκρότημα, με στίχους κατά του συστήματος και της αρχής, λογοκρίνεται για “bad language”, ή μήπως το αντίστοιχο “Teen” rating του με την ESRB εκφράζει πραγματικά και οριστικά το target group του; Όμως σε μερικά loading screens, τα κειμενάκια που παρεμβάλλονται παροτρύνουν τα παιδιά να παίξουν στις κιθάρες με τα μικρότερα κουμπιά. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Τι όμως μπορούμε να περιμένουμε από μια εκδότρια η οποία σε αναγκάζει να πληρώσεις 800 MS Points αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τα τραγούδια που έχεις ήδη αγοράσει σε κάποιο άλλο παιχνίδι της σειράς (ναι, αυτό συμβαίνει με τα τραγούδια του GD:RB); Τα συμπεράσματα είναι προφανή... Το Green Day: Rock Band δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα... Rock Band με θέμα τους Green Day. Δεν είναι όμως και τίποτα περισσότερο και υστερεί σημαντικά σε σχέση με τον προκάτοχο του ως προς την συνεκτική θεματικότητα.

Οι Green Day εν δράσει... με ένα περισσότερο μέλος!

Σίγουρα, δεν μπορώ να απολαύσω το παιχνίδι όσο θα το απολάμβανε κάποιος ο οποίος ακούει Green Day κάθε μέρα. Αυτός που (υποτίθεται) ζήτησε την δημιουργία του παιχνιδιού, θα το αγοράσει και σίγουρα θα το εκτιμήσει. Για εκείνον, το παιχνίδι αποκτά πολύ περισσότερο νόημα και άνετα θα άξιζε τουλάχιστον έναν περισσότερο βαθμό. Αυτός δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είμαι εγώ. Για εμάς τους υπόλοιπους (όποιοι κι αν είμαστε), το Green Day: Rock Band είναι μια αμελητέα προσθήκη στην τεράστια γκάμα των band games και στην ουσία ένα track-pack πολυτελείας.

+ Παρουσίαση, λειτουργικό gameplay στα επίπεδα της σειράς
+ Ολοκληρωμένα albums
+ Ενδιαφέροντα collectibles
+ Πολύ καλή αγορά για τους φαν

- Αποσπασματικό περιεχόμενο σε σχέση με το ολιστικό Beatles: Rock Band
- Φτωχό σε ποικιλία περιβαλλόντων
- “Σε ποιους τελικά απευθύνεται αυτό το παιχνίδι...;”
- Ουσιαστικά, τίποτα περισσότερο από ένα track-pack πολυτελείας.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (PS3, Wii)
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: Harmonix
Διάθεση: EA Hellas
Είδος: Mουσική
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.greendayrockband.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 11/6/2010
PEGI: 12