Κατά την κυκλοφορία του For the King, το ξεχώρισα όχι ως roguelike παιχνίδι, καθώς σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν αναρίθμητες επιλογές indie τίτλων, αλλά ως ευκαιρία να δω μια αξιόλογη εκτέλεση των κανόνων του Dungeons and Dragons από ένα μικρό στούντιο. Ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι που απέτυχα να καταλάβω πραγματικά το παιχνίδι και για 13 δραματικές προσπάθειες δεν μπορούσα να προχωρήσω σε μεγάλες δυσκολίες, αντιμετωπίζοντας δραματικό θάνατο. Το For the King των IronOak Games και Curve Digital δεν είναι μια “μεταγλώττιση” των κανόνων του DnD, αλλά μια roguelike προοπτική πάνω σε επιτραπέζια παιχνίδια φαντασίας και μαχών όπως το Descent.

Τα roguelike τυπικά είναι αρκετά δύσκολα και, όπως καταλαβαίνετε, το For The King δεν διαφέρει. Οι μηχανισμοί του μπορεί να είναι πασιφανείς στους φαν των turn-based RPG, αλλά εύκολα τιμωρούνται απρόσεκτες επιλογές. Για να παραφράσω λίγο αυτό που το ίδιο το παιχνίδι ανακοινώνει κατά την εκκίνησή του, “μην περιμένετε να βγάλετε το παιχνίδι με την πρώτη, αγωνιστείτε για να μάθετε και κάθε προσπάθεια μπορεί να είναι καλύτερη από την προηγούμενη”. Σας εγγυώμαι πως θα προσπαθήσετε πολλές φορές σε μεγάλες δυσκολίες, ενώ μπορεί και σημεία να είναι πρακτικά αδύνατα να περαστούν χωρίς χρήση επιλογών από προηγούμενα playthrough.

Το For the King διαθέτει τρία διαφορετικά campaign, το καθένα ικανοποιητικό σε διάρκεια και αυτοτελές. Το πρώτο ονομάζεται The Brick of Chaos σε αυτό καλείστε να αναζητήσετε τον δολοφόνο του βασιλιά Bonner, κακό μάγο Βέξορ, ώστε να αναχαιτίσετε τα δαιμονικά σχέδιά του. Ακολουθεί το Dungeon Crawl, το οποίο βασίζεται περισσότερο σε καθαρό gameplay, έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και απαιτεί να καθαρίσετε πέντε κατακόμβες, όπως φαίνεται και από την ονομασία του. Το τρίτο campaign ονομάζεται The Treasure of Frostbit Peak και απαιτεί να αναζητήσετε ένα θησαυρό στις παγωμένες βουνοκορφές, ο οποίος παραμένει μη προσβάσιμος εξαιτίας όχι μόνο των καιρικών συνθηκών, αλλά και μιας σειράς “απρόσμενων” γεγονότων. Οι τρεις αυτές εμπειρίες είναι τελείως διαφορετικές, αλλά ως ιστορίες δεν είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και θα έλεγα πως απλώς αποτελούν μέσα για να αποκαλυφθεί η ποιότητα των turn-based μαχών του παιχνιδιού, να δείτε και να νιώσετε τις διαφορετικές κλάσεις που χειρίζεστε και εχθρούς που έχετε να αντιμετωπίσετε. Μεταξύ των τριών campaigns δεν αλλάζουν οι μηχανισμοί και η εμπειρία του tabletop RPG παραμένει υπερικανοποιητική.

Το πολυγωνικό στιλ γραφικών είναι πανέμορφο.

Κατά την αρχή κάθε παιχνιδιού ορίζετε μια ομάδα τριών χαρακτήρων μηδενικού επιπέδου με σχετικά αδύναμα όπλα, ικανότητες και ελάχιστα χρυσά νομίσματα, ανάλογα με τις κλάσεις που έχετε επιλέξει. Η δημιουργία χαρακτήρων είναι απλοϊκή - πέρα από την κλάση τους, μπορείτε να πειράξετε ελάχιστα την εμφάνιση. Υπάρχουν τέσσερις κλάσεις ξεκλειδωμένες εξαρχής -hunter, blacksmith, scholar, minstrel- ενώ άλλες έξι μπορούν να αποκαλυφθούν αργότερα, αφού ολοκληρώσετε τις περιπέτειες σας, αντιμετωπίσετε συγκεκριμένους εχθρούς ή τις αγοράσετε από το lore store. To lore store είναι ένα σύστημα που υπάρχει για να αλλάζει την εμπειρία σας σε μελλοντικές επαναλήψεις. Δεν έχει microtransactions, μην φοβάστε. Μέσα από αυτό ξεκλειδώνετε κλάσεις, αντικείμενα, περιοχές και μίνι-μάχες που αλλιώς δεν είναι προσβάσιμες. Το νόμισμα που χρησιμοποιεί είναι το lore και το προμηθεύεστε προχωρώντας στο παιχνίδι, νικώντας εχθρούς, ολοκληρώνοντας αποστολές και βρίσκοντας τυχαία books of lore.

Τα campaign λαμβάνουν χώρα σε χάρτες χωρισμένους σε εξαγωνικό grid, πάνω στο οποίο βρίσκονται διάφορα κτίρια, βλάστηση, εχθροί, ενώ ο χώρος που δεν μπορείτε να δείτε είναι καλυμμένος με ομίχλη. Για να κινηθεί ένας χαρακτήρας το παιχνίδι ρίχνει ένα εικονικό ζάρι ανάλογα με τους πόντους κίνησης που διαθέτει ο καθένας, δηλαδή την ταχύτητά του. Το σύστημα των ζαριών που χρησιμοποιεί το παιχνίδι δεν μοιάζει με το d20 και θα έλεγα πως κυρίως έχει ομοιότητες με το dice pool σύστημα του World of Darkness με τα d10. Κάθε κίνηση που κάνετε ελέγχεται από σύστημα ζαριών που επιθεωρεί τα στατιστικά σας, δημιουργεί ένα pool ζαριών και κάνει roll. Σε ένα pool πέντε ζαριών, τέσσερις επιτυχίες μπορεί να είναι critical success, για παράδειγμα. Στο πάνω μέρος της οθόνης υπάρχει χρονογραμμή που όχι μόνο παρουσιάζει τη σειρά με την οποία δρα ο κάθε ήρωας ή αντίπαλος, αλλά και εμφανίζει το μέγεθος του χάους στον κόσμο. Για να κρατήσετε το χάος σε ανεκτά επίπεδα πρέπει να δράσετε, να ολοκληρώσετε στόχους, να κερδίσετε μάχες κι έτσι το παιχνίδι αποκτά μια αίσθηση αγώνα με τον χρόνο, οπότε γίνεται ανεκτά αγχώδες και προκλητικό.

Ο χάρτης χωρίζεται σε εξαγωνικό grid και γύρω υπάρχει fog of war.

Το παιχνίδι βασίζεται σε μάχες και μέσα από αυτές οι χαρακτήρες σας γίνονται δυνατότεροι, ανεβαίνοντας σε επίπεδο και ποιότητα εξοπλισμού. Οι μάχες είναι στάνταρ για turn-based RPG και αρκετά βασισμένες στο RNG, δηλαδή την τύχη, τα ζάρια, σε σημείο που μπορούν να προκαλέσουν δυσφορία. Όταν χάνετε 10 συνεχόμενες επιθέσεις λόγω ζαριών, θα θυμάστε αρνητικά αυτή την εμπειρία πολύ περισσότερο απ' όσο θα θυμάστε θετικά τρία συνεχόμενα critical strikes. Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο που κάθε developer πρέπει να έχει κατά νου και να ενσωματώνει αλγορίθμους αποτροπής κακοτυχίας κατ’ εξακολούθηση στα παιχνίδια του. Σε αυτό το σημείο βοηθάει λίγο ο μηχανισμός του fate, δηλαδή μπορείτε για κάποιες ζαριές να χρησιμοποιήσετε πόντους fate για ευνοϊκότερα αποτελέσματα, με παρόμοιο τρόπο που μπορείτε να χρησιμοποιείτε action points στο DnD για ίδιο σκοπό. Ο κάθε χαρακτήρας έχει ορισμένο fate pool, το οποίο φαίνεται πάνω από το πορτραίτο του με τη μορφή σφαιρών. Κατά την διάρκεια της μάχης, πρέπει να έχετε το νου σας σε ενεργά buffs και debuffs καθώς και σε ειδικές αδυναμίες των εχθρών. Όπως είναι αναμενόμενο σε παιχνίδια αυτού του είδους, φαινομενικά δύσκολες μάχες μπορούν να διαρκέσουν λίγα λεπτά, ενώ μάχες που μοιάζουν εύκολες μπορούν να σας καταστρέψουν τα σχέδια μέσα σε λίγα χτυπήματα, λόγω ατυχίας ή απροσεξίας σε σημαντικές λεπτομέρειες και χειρισμούς.

Η κοινότητα του παιχνιδιού είναι πολύ μικρή αλλά αρκετά φιλική. Αναφέρομαι στο multiplayer μέρος, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον και περιλαμβάνει τοπικό co-op, καθώς και διαδικτυακή επιλογή. Δυστυχώς, όταν έπαιζα οι σέρβερ δεν ήταν αρκετά σταθεροί ή ο συμπαίκτης μου αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα σύνδεσης και δεν καταφέραμε να παίξουμε παραπάνω από κάποια λεπτά. Πάντως, η εμπειρία εντός παιχνιδιού ήταν η αναμενόμενη για turn-based μηχανισμούς, ήταν ομαλή και κατά την γνώμη μου κάνει το παιχνίδι να διαφέρει από τα υπόλοιπα της κατηγορίας του, αφού τα roguelike συνήθως δεν έχουν multiplayer.

Στην μέση της εικόνας φαίνεται το dice pool, με τρεις επιτυχίες από τις τέσσερις προσπάθειες.

Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα, δυστυχώς υπάρχει πληθώρα από bugs που μπορούν να καταστρέψουν την εμπειρία. Αντιμετώπισα πολλάκις corrupted saves που οδηγούσαν σε μαύρη οθόνη και λίγες φορές απίστευτα frame drops που με ανάγκασαν να κάνω επανεκκίνηση. Δεν έχω αμφιβολία πως τα προβλήματα θα διορθωθούν με τον καιρό, αλλά σίγουρα πρέπει να τα έχετε κατά νου του αν σκέφτεστε να ασχοληθείτε. Στη θετική πλευρά των πραγμάτων, οπτικά και ακουστικά το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα καλό. Αν και χαρακτηριστικό των γραφικών είναι το πολυγωνικό στιλ χαμηλής λεπτομέρειας, τα περιβάλλοντα και οι εχθροί φαίνονται διαυγείς και γεμάτοι χρώματα. Το soundtrack κυμαίνεται σε εξίσου υψηλό επίπεδο, με τις μουσικές επιλογές άλλοτε να χαλαρώνουν και άλλοτε να σας βυθίζουν σε μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα όταν επιβάλεται από το κλίμα. Άρα, πέρα από τα σημαντικά bugs, τα γραφικά και ο ήχος αφήνουν ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις.

Πέρα από τα τεχνικά προβλήματα και το RNG του (και την αυξημένη δυσκολία που αυτό δημιουργεί), το For the King είναι μια πολύ καλή επιλογή αν έχετε αναμνήσεις από επιτραπέζια παιχνίδια φανταστικών μαχών, από dungeon crawling, από Dungeons and Dragons και θέλετε να δοκιμάσετε πολλές φορές όχι απλώς την τύχη σας αλλά και το μυαλό σας. Σίγουρα προσφέρει αξιομνημόνευτες και επικές στιγμές όταν οι δυσκολότερες των μαχών ξεπερνιούνται. “Τα κατάφερα στο For the King μάνα, πάω να πάρω πίτσα”.