Δηλώνω μεγάλος φαν της σειράς Final Fantasy. Αποτελεί ένα franchise το οποίο με έκανε να διαπιστώσω από νωρίς οτι τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι απλά «παιχνίδια», αλλά μια μορφή τέχνης. Έχοντας “ζήσει” όλα τα Final Fantasy που έχουν βγει, εύκολα καταλαβαίνει κανείς δύο πράγματα. Πρώτον οτι μου αρέσουν τα παραδοσιακά JRPGs και ειδικά το συγκεκριμένο και δεύτερον οτι λόγω αυτής της ιδιαίτερης σχέσης μου με την εν λόγω σειρά οι πολλές αλλαγές στην επιτυχημένη συνταγή αντιμετωπίζονται με καχυποψία και δρυμίτατη κριτική. Αυτήν την στιγμή όμως επιβάλλεται να είμαι αντικειμενικός και να γράψω μια κριτική που θα απευθύνεται και στους φανατικούς του franchise αλλά και σε αυτούς που σκέφτονται για πρώτη φορά να το δοκιμάσουν.

Προς τι όλος αυτός ο πρόλογος; Για πολλούς λόγους, οι οποίοι θεωρώ είναι εξισου σημαντικοί να αναφερθούν, διότι κάθε νέο Final Fantasy αποτελεί μια από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες στην βιομηχανία. Έχει από φανατικούς υποστηρικτές μέχρι ορκισμένους εχθρούς, όμως είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός οτι η σειρά έχει αλλάξει και καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζονται τα RPG στις μέρες μας.

Το ύφος του Final Fantasy δύσκολα το βρίσκεις αλλού. Mιλάμε για τον ορισμό της έννοιας «φαντασία» με πανέμορφους κάθε φορά κόσμους, γεμάτους μαγεία που σε ταξιδεύουν και είναι απόλυτα αυθεντικοί. Η καλλιτεχνική δουλειά, τουλάχιστον, είναι σχεδόν πάντα στην κορυφή της βιομηχανίας. Δεν είναι διόλου τυχαίο άλλωστε οτι κάτι κάνουν σωστά για να έχει τέτοια επιτυχία και να απολαμβάνει τέτοιες πωλήσεις όσο ελάχιστα άλλα franchises όπως φυσικά και το γεγονός οτι κάθε νέο Final Fantasy αποτελεί σημείο αναφοράς και σύγκρισης με τον ανταγωνισμό. Και ερχόμαστε στο Final Fantasy XIII, που έχει το πολύ δύσκολο – ομολογουμένως - έργο του να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να ικανοποιήσει ένα τεραστιο κοινό και παράλληλα να κάνει ένα βήμα παραπέρα καθώς πρόκειται για το πρώτο “next-gen” Final Fantasy.

Τέσσερα χρόνια υπό ανάπτυξη, με μια τεράστια ομάδα από πίσω του, δεν θέλει και πολύ για να δημιουργήσει τρελό hype και προσδοκίες στον χώρο. Η διαφορά όμως είναι οτι για πρώτη φορά πριν την κυκλοφορία ενός Final Fantasy, είχαμε τόσο «αρνητικό» hype και κριτική, το οποίο δικαιολογείται απόλυτα εξαιτίας και κάποιων ριζικών αλλαγών στον σχεδιασμό, αλλά κυρίως (κατά την ταπεινή άποψη του γράφων) λόγω αρκετών «άστοχων» δηλώσεων της Square Enix σχετικά με την ανάπτυξη του τίτλου. Αλλαγές που ακούγοντάς τες, τρέμει το φυλλοκάρδι κάθε φανατικού της σειράς. Γραμμικό Final Fantasy χωρίς πόλεις; Final Fantasy χωρίς World Map, χωρίς side-quests, χωρίς εξερεύνηση;! Θου Κύριε τω στόματι σου! Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο 2010 λοιπόν και κρατάω στα χέρια μου το Final Fantasy XIII με ανάμεικτα συναισθήματα να αμφιταλαντεύονται μέσα μου. Βάζω το δισκάκι στο PS3 και ξεκινάω το ταξίδι, χωρίς να ξέρω τι με περιμένει.

Ξεκινάω λοιπόν και σας λέω οτι, όσα διαβάσατε περί γραμμικότητας και ελλείψεων ισχύουν, μέχρι ενός σημείου! Ναι το παιχνίδι είναι γραμμικό και έχει ίσως το μεγαλύτερο και πιο επίπονο tutorial που έχω δει ποτέ. Oύτε λίγο ούτε πολύ να σας πω απλά ότι αποκτάτε απόλυτη ελευθερία στο σύστημα μάχης μετά από περίπου 25(!!) ολόκληρες ώρες. Και όταν λέμε tutorial το εννοούμε. Δεν μπορείτε να αλλάξετε το party των χαρακτήρων σας, έχετε περιορισμένη δυνατότητα αναβάθμισης των δυνάμεών σας και είστε υποχρεωμένοι να παίξετε συγκεκριμένους ρόλους που θα εξηγήσω παρακάτω.

Εκτός αυτού, το μοτίβο των πρώτων αυτών 25 ωρών χαρακτηρίζεται από την εξής διαδικασία: προχωράτε προς μία και μόνο κατεύθυνση, κάνετε μάχες, βλέπτε cutscenes, ακολουθεί μάχη με κάποιο αφεντικό και φτου κι από την αρχή. Η Square Enix ακολούθησε αυτήν την συνταγή διότι θέλει να δώσει έμφαση στην ιστορία και έναν γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι. Εν μέρει συμμερίζομαι αυτήν την επιλογή, καθώς η ιστορία είναι γραμμένη έτσι ωστε να δικαιολογεί σεναριακά γιατί τρέχετε σαν τον Βέγγο και γιατί δεν έχετε χρόνο, αλλά και την δυνατότητα εξερεύνησης στα πρώτα κεφάλαια. Αυτό όμως που δεν δέχομαι είναι ο υπερβολικός βαθμός γραμμικότητας που υπάρχει. Συνέχεια θα ακολουθείτε μια ευθεία πορεία, με ελάχιστες μικρές διακλαδώσεις που θα οδηγούν πάντα σε ένα όμορφα τοποθετημένο θησαυρό. Πραγματικά δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με τα γραμμικά παιχνίδια, απλά θεωρώ οτι θα μπορούσαν να προσφέρουν έστω μια ποικιλία εναλλακτικών διαδρομών ή οι χάρτες να ήταν λίγο πιο ανοιχτοί.

Το σενάριο και η ιστορία είναι άκρως σημαντικά για ένα RPG και η Square Enix επικαλειται την έμφαση σε αυτά τα στοιχεία ως κύριο αίτιο της γραμμικής φυσης του τίτλου. Χωρίς να χαλάσω την εμπειρία σε κανέναν, θα πω λίγα λόγια για την κεντρική ιδέα πίσω από την ιστορία. O κόσμος του Final Fantasy XIII αποτελείται από την Pulse, που είναι στην ουσία ο κεντρικός πλανήτης, και την Cocoon, μια τεράστια αιωρούμενη πόλη.

Σύμφωνα με το σενάριο, οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει εδω και πολλά χρόνια την άγρια και αφιλόξενη Pulse και έχουν καταφύγει στην ασφάλεια της Cocoon, που σύμφωνα με τους Θρύλους, δημιούργησαν κάποιες θεότητες προκειμένου να τους προστατέψουν. Οποιαδήποτε επαφή ή ανάμειξη με στοιχεία της Pulse αντιμετωπίζεται ως επιδημία και ακολουθεί η απέλαση όλων των «μολυνσμένων» και η εξορία τους από την Cocoon. Έτσι ξεκινάει η ιστορία, με τους ήρωές μας να βρίσκονται, ο καθένας για δικούς του λόγους, μέσα σε αυτούς που επρόκειντο να απελαθούν. Όμως φυσικά οι στόχοι τους είναι διαφορετικοί από ότι δείχνουν αρχικά και τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη πορεία.

Οι χαρακτήρες του FFXIII ποικίλουν. Έχουμε από κλασσικούς χαρακτηρες όσον αφορά τα γιαπωνέζικα πρότυπα, μέχρι εντελώς νέους με σαφείς δυτικές επιρροές. Αρχικά αρκετοί χαρακτήρες ίσως φανούν από υπερφύαλοι μέχρι απλά εκνευριστικοί, όμως αυτό γίνεται επίτηδες και εξηγείται στην πορεία με αρκετά όμορφο και πειστικό τρόπο. Η εξέλιξη όλων των χαρακτήρων και οι σχέσεις μεταξύ τους αναπτύσσονται ιδιαίτερα και υπό την μορφη flashbacks που θυμίζουν έντονα την σειρά Lost.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθώ στην πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στα cutscenes και την κινηματογραφικότητα αυτών. Πραγματικά οι χαρακτήρες κινουνται και συμπεριφέρονται πολύ ρεαλιστικά με εξαιρετικό voice acting για πρώτη φορά στην σειρά. Η γλώσσα του σώματος και η σκηνοθεσία των σκηνών αυτών κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, με κάποιες πραγματικά εντυπωσιακές στιγμές και σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά και σε δράση. Ειδικά δε τα cutscenes υπό μορφή CGI είναι από άλλο πλανήτη. Προσωπικά έμεινα αρκετά ικανοποιημένος με την ιστορία του FFXIII. Δεν το θεωρώ το καλύτερο που έχει να επιδείξει η σειρά, αλλά σίγουρα συγκαταλέγεται στα πολύ καλά.

To δεύτερο επίμαχο στοιχείο ενός RPG και το πιο σημαντικό όσον αφορά το gameplay, είναι το σύστημα μάχης. Στο FFXIII, όσο δεν προχωράτε σε διαδρόμους και δεν βλέπετε cutscenes, θα έρχεστε αντιμέτωποι με μια ποικιλία εχθρών. Η Square Εnix είχε δηλώσει πως για το νέο τίτλο της σειράς θέλει να προσφέρει γρήγορη και έντονη δραση, σε συνδυασμό με στρατηγική και δυσκολία. Κάτι τέτοιο ακούγεται πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί, καθώς η φρενήρης δράση είναι ακρως αντιφατική με την έννοια της τακτικής και της στρατηγικής. Με χαρά μπορώ να σας πω ότι το σύστημα μάχης του FFXIII είναι εξαιρετικό, ιδιοφυές, βαθύ, επιτυγχάνει απόλυτα τον στόχο του και ναι, είναι το καλύτερο σύστημα μάχης που έχουμε δει σε Final Fantasy.

Oι εχθροί είναι ορατοί στον κόσμο και μπορείτε να τους αποφύγετε εξολοκλήρου έαν επιθυμείτε, οποιαδήποτε επαφή με αυτούς όμως σας οδηγεί σε μάχη. To σύστημα αποτελείται από έξι διαφορετικούς ρόλους που μπορούν να πάρουν οι χαρακτήρες: Medic (ο... γιατρός της ομαδας), Commando (physical damage) , Ravager (magic damage), Synergist (ξόρκια υποστήριξης/ενδυναμωσης του party), Saboteur (ξόρκια αποδυνάμωσης εχθρών) και Sentinel (το tank της ομαδας που συγκεντρώνει τις επιθέσεις των εχθρών απάνω του). Με βάση αυτούς τους ρόλους δημιουργείτε συγκεκριμένα συστήματα επίθεσης ανάλογα με το τι χρειάζετε κάθε φορά.Ο κάθε χαρακτήρας ειδικεύεται αρχικά μόνο σε συγκεκριμένους ρόλους και το παιχνίδι όπως είπα σας αναγκάζει να παίζετε με συγκεκριμένους συνδυασμούς επίτηδες, ώστε να εξοικειωθείτε μαζι τους, αλλά πιο μετά σας δίνεται η δυνατότητα να ξεκλειδώσετε όλους τους ρόλους για όλους τους χαρακτήρες.

Το party αποτελείται από τρία άτομα, με έναν leader τον οποίο και χειρίζεται ο παίχτης, ενώ οι υπόλοιποι ελέγχονται από το Α.Ι. Παρόλα αυτά είναι λάθος να νομίζει κανείς οτι δεν έχει έλεγχο στο τι κάνουν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Αυτό γίνεται διότι ανά πάσα στιγμή μέσα στην μάχη μπορείτε να αλλάξετε τον ρόλο που έχουν τα μέλη του party σας, μέσω της λειτουργίας “Paradigm Shift”. Μπορείτε να έχετε προκαθορισμένα μέχρι και έξι διαφορετικά paradigms, το κάθε ένα από τα οποία θα εξυπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό μέσα στην μάχη. Για παράδειγμα ξεκινάτε μια μάχη με ένα επιθετικό σχήμα που αποτελείται από Commando, Ravager και Synergist, ώστε να buff-αρετε την ομάδα σας και να κάνετε ελεγχόμενη ζημιά Αν τα βρείτε σκούρα και δεχτειτε αρκετη ζημια γυρνάτε μονομιάς μέσω Paradigm Shift σε ένα αμυντικό σχήμα με Sentinel, Commando, Medic ώστε να ανακτήσετε δυνάμεις.

Κύριος στόχος σας σε κάθε μάχη θα είναι να «σπάσετε» την άμυνα των εχθρών, καθώς οι επιθέσεις σας δεν θα κάνουν ιδιαίτερη ζημιά αλλιώς. Αυτό επιτυγχάνεται όταν κάνετε chain τόσες επιθέσεις μέχρι να γεμίσει μια μπάρα. Με το που γίνει αυτό ο εχθρός μπαίνει σε κατάσταση “stagger” και είναι πλέον ευάλωτος στις επιθέσεις σας, για περιορισμένο όμως χρόνο. Αυτο σημαίνει φυσικα κατευθείαν αλλαγή Paradigm Shift σε φουλ επιθετικό σχήμα (Commando, Commando, Ravager) για να τον ξεπαστρέψετε γρήγορα. Ειδικά στις μάχες με τα αφεντικά είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσετε την άμυνα, αλλιώς πολύ απλά δεν θα τα καταφέρετε. Επίσης, οι συνθήκες με τις οποίες επιτυγχάνετε stagger διαφέρουν από αντίπαλο σε αντίπαλο.Οι επιλογές στην στρατηγική είναι πραγματικά πάρα πολλές και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία εχθρών που απαιτούν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση με βάση τις αδυναμίες τους. Μόλις δε, ξεκλειδώσετε όλους τους ρόλους για όλους τους χαρακτήρες, μπορείτε να φτιάξετε απίστευτους συνδυασμους για τα Paradigm Shifts σας.

Και όλο αυτό είναι γρήγορο... πολύ γρήγορο... πάρα πολύ γρήγορο. Είναι τόσο εντυπωσιακό, στιλάτο και απολαυστικό που δεν μπορείς παρα να θαυμάσεις αυτό που βλέπεις στην οθόνη σου. Θα πιασετε τον εαυτό σας να κοιτάει την χορογραφία και να απορεί «εγώ τα έκανα όλα αυτά;». Μιλάμε για το απόλυτο πάντρεμα δράσης και στρατηγικής. Στην αρχη θα σας φανεί πολύ εύκολο και ίσως αυτοματοποιημένο, όμως όσο προχωράει ο τίτλος το παιχνίδι γίνεται πραγματικά δύσκολο (πρωτόγνωρο για την σειρά) και το παραμικρό λάθος μπορεί να είναι μοιραίο. Γι αυτό άλλωστε και υπάρχει η επιλογή retry, καθώς θα χάσετε αρκετές φορές.

Το σύστημα μάχης υποστηρίζεται από το Crystarium Board, το οποίο στην ουσία λειτουργεί όπως το sphere grid του FFX. Στο τέλος κάθε μάχης και ανάλογα με το rating, συλλέγετε crystarium points τους οποίους και ανταλλάσετε για να μάθετε νέες ικανότητες και να αναβαθμίσετε τους χαρακτήρες σας. Κάθε ρόλος έχει συγκεκριμένο και διαφορετικό μονοπάτι και οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα μεταξύ των χαρακτήρων. Βέβαια και πάλι όπως είπα, για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού έχετε περιορισμένη πρόσβαση στο Crystarium Board… Επίσης, εκτός από τους χαρακτήρες, αναβάθμιση υφίστανται και τα όπλα και τα accessories, και μέσα από αντικείμενα που αποκτάτε μπορειτε να βελτιώσετε τα χαρακτηριστικά τους και να τους δώσετε νέα μορφή και ιδιότητες.

Καλά τα παραπάνω, αλλά με την εξερεύνηση, τις πόλεις, την γραμμικότητα και όλα αυτά τι γίνεται; Άλλωστε ένα RPG πρέπει να συνοδεύεται από το στοιχείο της εξερεύνησης, ιδιαίτερα όταν έχεις ένα πανέμορφο κόσμο μπροστά σου. Δυστυχώς εδώ τα πράγματα είναι όπως τα είπα στην αρχή. Για τις πρώτες 25 ώρες το παιχνίδι κινείται σε ράγες και σας περιορίζει υπερβολικά σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν πόλεις, αλλά δεν μπορείτε να σταματήσετε, ούτε και αυτές έχουν κάτι προς εξερεύνηση.

Το παραδοσιακό μοτίβο από τα παλιά Final Fantasy, όπου κάθε πόλη σήμαινε ξεκούραση, ηρεμία και επίσκεψη σε μαγαζιά για αναβαθμίσεις κλπ δεν υφίσταται πλέον. Ακόμα και τα μαγαζία αυτά καθεαυτά δεν υπάρχουν και ότι αγοράζετε το κάνετε από τα save points που διαθέτουν online shops, από όπου και κάνετε την δουλειά σας. Δεν το κρύβω οτι σε κάποιο σημείο κουράστηκα και βαρέθηκα, όσο καλό και αν είναι το σύστημα μάχης, καθώς η όλη διαδικασία γίνεται αρκετά μονότονη και συν τοις άλλοις το παιχνίδι σε αναγκάζει να παίξεις με χαρακτήρες και ρόλους που δεν σε ενθουσιάζουν ιδιαίτερα.

Υπάρχει όμως ένα τρελό turning point προς το τέλος του παιχνιδιού που πραγματικά τα φέρνει όλα τούμπα. Ο τίτλος ανοίγει διάπλατα και η φύση του αλλάζει εντελώς, σε τέτοιο βαθμό που θαρρείς οτι παίζεις άλλο παιχνίδι! Δεν θέλω να αποκαλύψω περισσότερα, απλά σας πληροφορώ ότι θα βρειτε αρκετή έκταση για εξερεύνηση με τα πιο αχανή τοπία που εμφανίστηκαν πότε σε παιχνίδι της σειράς. Εκεί θα βρείτε και αρκετά side-quests με την μορφή hunting missions, όπως είχαμε δει στο FFXII, και ένα μικρό mini-game με τα συμπαθέστατα Chocobos. Τα hunting missions σας βαζουν να εντοπίσετε και να κερδίσετε συγκεκριμένους ισχυρούς εχθρούς, οι οποίοι ποικίλουν από μικροσκοπικό μέγεθος μέχρι κυριολεκτικά τεράστιο. Το κακό είναι ότι αργεί πολύ να ανοίξει έτσι το παιχνίδι, χρειάζεται πολλή υπομονή και δεν αδικώ όσους δεν «άντεξαν» τις πρώτες 25 ώρες και έγραφαν τα πολλά αρνητικά σχόλια που διαβάζαμε κατά καιρούς. Αν όμως επενδύσεις σε αποζημιώνει και με το παραπάνω, απλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο.

Σε αυτό εδώ το σημείο δεν μπορώ μην σχολιάσω τον οπτικό τομέα του παιχνιδιού. Όπως ανέφερα, όλα τα Final Fantasy έχουν την μοναδική ικανότητα να φιλοξενούν υπέροχους και πανέμορφους κόσμους και το ΧΙΙΙ δεν αποτελεί εξαίρεση. Η καλλιτεχνική δουλειά είναι μνημειώδης, μια ωδή στην φαντασία με τοπία απαράμιλλης ομορφιάς να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια σας. Από βιομηχανικές περιοχές, κρυστάλινες λίμνες μέχρι και άγρια φύση, η ποικιλία των τοπίων που θα συναντήσετε στο ταξίδι σας είναι εκπληκτική.

Νιώθεις οτι θέλεις να μάθεις περισσότερα να εξερευνήσεις, να χαθείς μέσα στα τοπία, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δυσβάσταχτο το γεγονός οτι δεν σε αφήνει να το κάνεις σε ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Δεν είναι λίγες οι φορές που κοιτάς την οθόνη σου και νομίζεις οτι βλέπεις CGI γραφικά. Οι χαρακτήρες είναι λεπτομερέστατοι με τα πιο ρεαλιστικά μαλλιά ever σε παιχνίδι και ο φωτισμός και τα textures εξαιρετικά. Τα δε εφέ κατά την διάρκεια της μάχης είναι εκθαμβωτικά, με μερικά από τα πιο εντυπωσιακά spells που έχουμε δει ποτέ. Και όλα αυτα χωρίς ίχνος – πραγματικά - κολλήματος στο frame rate. Μοναδικό ψεγάδι που μπορώ να βρω είναι μερικά animations που δεν κινούνται σε ανάλογα επίπεδα όταν είστε εκτός μάχης.

Ο οπτικός τομέας συνοδεύεται από ένα εξίσου εντυπωσιακό soundtrack με υπέροχες μελωδίες και μερικά από τα καλύτερα battle themes που εμφανίστηκαν ποτέ στην σειρά. Ταυτόχρονα, όπως προανέφερα, το voice acting κινείται σε υψηλά επίπεδα ως επί το πλείστον με μερικές πολύ καλές και ανθρώπινες ερμηνείες.

Εν τέλει, διαβάζοντας κανείς αυτό το... τεράστιο review, θα αναρωτιέται που κατατάσσεται το FFXIII σε σχέση με τα παλιά. Θα σας πω απλά ότι το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι το καλύτερο Final Fantasy εαν έκανε κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά. Δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός οτι ο παίχτης επί 25 ώρες βρίσκεται εγκλωβισμένος στον ρυθμό και τους περιορισμούς που του επιβάλλονται. Αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα, ιδίως όταν μιλάμε για RPG και πολύ απλά δεν μπορείς να δίνεις απόλυτη ελευθερία τόσο αργά όσο κάνει το FFXIII.

Το παιχνίδι έχει εκπληκτικό σύστημα μάχης, ενδιαφέρουσα ιστορία και υπέροχα γραφικά, αλλά σε κάποιο σημείο πραγματικά νιώθεις οτι “πνίγεσαι” και θέλεις να πάρεις μια ανάσα. Επίσης, είναι αμαρτία να επισκέπτεσαι κάποιες πανέμορφες πόλεις και τοποθεσίες και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα σε αυτές. Παρόλα αυτα όμως, ο τίτλος θα ανταμείψει όσους έχουν υπομονή, αφού προς το τέλος αλλάζουν άρδην τα πάντα και είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε, να αναβαθμίσετε και να απολαύσετε στο 100% τις αρετές του. Κοντολογοίς, το FFXIII αποτελεί ένα μαγικό ταξίδι σε έναν υπέροχο κόσμο, αλλά στην αρχή θα σας πάει «χεράκι-χεράκι» και απαιτεί από εσάς υπομονή και κατανόηση.

+ Εξαιρετικό σύστημα μάχης που συνδιάζει άψογα δράση, ταχύτητα και στρατηγική
+ Υπέροχος καλλιτεχνικός τομέας και γραφικά, με τοπία μοναδικής ομορφιάς
+ Ενδιαφέρουσα ιστορία και συνολικά καλές ερμηνείες από το καστ
+ Turning point που σε αποζημειώνει εαν αφιερώσεις χρόνο

- Πολλοί περιορισμοί για ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας
- Μερικοί χαρακτήρες δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες
- Πολλά παραδοσιακά στοιχεία έχουν αφαιρεθεί.

BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

Πλατφόρμα: PS3 (Xbox 360)
Έκδοση: Square Enix
Ανάπτυξη: Square Enix
Διάθεση: CD Media
Είδος: JRPG
Παίκτες: Single player
Επίσημο Site: http://www.finalfantasy13game.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 9/3/2010
PEGI: 16