Αναρωτιόμουν πώς να ξεκινήσω τον πρόλογο. Να έλεγα ότι επιτέλους το Duke Nukem Forever είναι εδώ; “Σώπα ρε μάστορα, τυφλοί θαρρείς πως είμαστε και δεν το βλέπουμε;” θα ήταν οι απάντηση των περισσοτέρων. Να έλεγα πως δεν μου προκαλεί εντύπωση που όλοι το θάβουνε; Αναμενόμενο. Να πω ότι πλέον δεν θα έχουμε πρωταπριλιάτικα αστεία να λέμε; Ή μήπως το νέο πρωταπριλιάτικο αστείο να το ονομάσω Duke Nukem Forever and Ever; Μήπως να πω τελικά ότι η αναμονή δεν άξιζε; Μπααααα. Ούτως ή άλλως, με μια κλεφτή ματιά στην βαθμολογία ο καθένας θα το καταλάβαινε. Γιατί όπως λέει κι ένα άσμα από τις Μάσκες… Τι; Πες μου τι; Δεν ξέρω τι να πωωω. Ήταν το τέλος εποχής!

Αυτό ακριβώς λοιπόν. Ένα τέλος εποχής. Το οριστικό τέλος της ανάπτυξης ενός παιχνιδιού καταδικασμένου από τα αποδυτήρια. Και κανονικά θα έπρεπε να ήμουν αυστηρότερος μετά από τις τόσες αρλούμπες που είχε πετάξει ο Broussard κι η παρέα του. Αν αυτό είναι το καλύτερο παιχνίδι ever που προσπαθούσαν να τελειοποιήσουν τόσα χρόνια, εγώ είμαι ο δαμαστής του Godzilla. Η πλάκα της υπόθεσης είναι ότι το scripted trailer του 2001 φαντάζει πολύ καλύτερο από το τελικό προϊόν που έχουμε στα χέρια μας. Ειλικρινά, από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις.

Υποθέτω ότι το σενάριο είναι μια καλή έναρξη. Και τι σενάριο έτσι; Εντάξει, αντικειμενικά τώρα τόσο το Duke Nukem, όσο και το Serious Sam δεν προσπαθούν να θαμπώσουν τον παίκτη με το πολύπλοκο σενάριό τους οπότε λογικό κι αυτονόητο είναι να περιμένουμε λίγα πράγματα στον συγκεκριμένο τομέα. Οι εξωγήινοι που έφαγαν την σκόνη του Δούκα επιστρέφουν στην Γη. Ο πρόεδρος (όλοι οι πρόεδροι τελικά σκ@τά τα κάνουν… ρε μήπως εκεί στην 3D Realms παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα; ) νομίζει ότι έρχονται φιλικά αυτή την φορά και δίνει ρητές εντολές στον Δούκα. “Κάτσε στα αυγά σου, το ‘χω.” του λέει κι ο Δούκας σαν μέγας επαναστάτης φωνάζει το περιβόητο “Baaaaaaaaaaaalls of Steel” ρίχνοντας στο καπάκι κι ένα κωλοδάχτυλο κι έτσι μάχη ξεκινάει.

Μην χαλάσουμε την παράδοση των τελευταίων reviews. Bυυυυυυζάκιαααααααα!

Ο τεχνικός τομέας είναι ολίγον τι τραγικός. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί μια αναβαθμισμένη έκδοση της Unreal Engine και διαθέτει αρκετές χαμηλές υφές. Το εντυπωσιακότερο από όλα είναι το τρισάθλιο Depth Of Field που χρησιμοποίησε η 3D Realms (κι αναφέρομαι στην 3D Realms γιατί υπήρχε ήδη αυτό το εφέ, πριν καν αναλάβει το ρετουσάρισμα του τίτλου η Gearbox). Μερικές φορές δεν βλέπετε τίποτα εξαιτίας του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, απουσιάζουν άλλα, πιο ουσιώδη οπτικά εφέ, όπως τα soft particles. Όσο για τις πίστες… παίζει να μην έχω ξαναδεί πιο “άδειες”. Και με έκπληξη διαπίστωσα ότι η μαγεία του ίδιου του Δούκα έχει χαθεί. Τι κι αν το παιχνίδι διαθέτει καλή αντίληψη σώματος, τι κι αν ένα χαριτωμένο σύστημα διαμελισμών δηλώνει παρόν, τι κι αν το SSAO είναι από τα καλύτερα που έχω δει, τι κι αν υπάρχει επιλεκτική καταστρεψιμότητα στο περιβάλλον; Όλα αυτά είναι ωραίες λεπτομέρειες αλλά δεν μπορούν με τίποτα να κερδίσουν τόσο τον old-school fan του Δούκα, όσο και τους νέους gamers.

Και ήθελα να ήξερα ποιος ήταν ο λόγος που ο John St. John βαριόταν τόσο όταν ηχογραφούσε τις ατάκες του Δούκα. Που πήγε το πάθος, το μεράκι κι η διάθεση που υπήρχε στο Duke Nukem 3D; Δεν είναι υπερβολή να πω ότι οι ατάκες του Δούκα είναι κρύες και υποτονικές. Το ίδιο ισχύει και για τους τρίτους χαρακτήρες. Κατά γενική ομολογία, το παιχνίδι φαίνεται άψυχο. Με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό. Μοναδική ηχητική όαση; Οι αναφορές που γίνονται σε γνωστά franchises όπως το Halo και το Half-Life. Όλα τα υπόλοιπα ηχητικά εφέ κυμαίνονται σε αρεστά επίπεδα χωρίς όμως να υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που να προκαλεί εντύπωση.

Το μενού σήμερα έχει καρβουνιστό αρουραίο. Yummyyyyyyyyyy!

Κι ήρθε η ώρα να δούμε το gameplay του Duke Nukem Forever. Μολονότι αρκετοί θα πουν ότι gameplay έμελε και όφειλε να είναι παρόμοιο με εκείνο του Duke Nukem 3D, πρέπει να αναρωτηθώ: από πότε ο Δούκας κουβαλάει μόνο δύο όπλα; Από πότε ο Δούκας κουβαλάει μόνο πέντε ρουκέτες για τον εκτοξευτή πυραύλων του; Από πότε το σύστημα αποθήκευσης είναι αποκλειστικά μέσω checkpoints; Από πότε ο Δούκας οδηγεί τζιπάκι; Από πότε η υγεία του αναπληρώνεται αυτόματα; Από πότε ο Δούκας μπλέκει με QTE’s; “What were they thinking dudes?” που λέει κι ο AVGN. Η τραγική αλήθεια είναι ότι η 3D Realms προσπάθησε να εκσυγχρονίσει τον Δούκα κι αυτό της γύρισε σαν μπούμερανκ. Είναι άξιο απορίας το πως κατάφερε η εταιρεία να “δανειστεί” όλα τα αρνητικά στοιχεία των σημερινών παιχνιδιών. Κι αυτός ακριβώς είναι κι ένας λόγος που το παιχνίδι φαίνεται μέτριο και κατώτερο των περιστάσεων.

Οφείλω να παραδεχτώ πάντως ότι η αρχή του παιχνιδιού μου φάνηκε πολύ καλή. Η πίστα στο στάδιο μου ξύπνησε παλιές αναμνήσεις και η όλη “εισαγωγή” μου έφερε κάτι από Half-Life. Παρόλο που η εταιρεία προσπάθησε να βασιστεί αποκλειστικά και μόνο στον χαρακτήρα του Δούκα σε αυτό το αρχικό μέρος, μου άρεσε (και έπαιξα τα φλιπεράκια μου και το μπιλιαρδάκι μου). Από εκεί και μετά όμως το μοτίβο είναι γνωστό και επαναλαμβανόμενο. Πήγαινε εκεί, σκότωσέ τους, λύσε έναν μικρό γρίφο και φτου κι απ’ την αρχή μέχρι να φτάσεις στο αφεντικό. Σε αυτό βέβαια ευθύνεται και το κάτω του μετρίου level design. Όταν η πίστα δεν προσφέρει συγκινήσεις και κάτι το διαφορετικό, είναι αυτονόητο να κουράζεσαι και να βαριέσαι στο άψε σβήσε. Οι μοναδικές πίστες που μετράνε στο παιχνίδι, είναι αυτές στις οποίες έχετε συρρικνωθεί. Είναι λες και την ανάπτυξη των συγκεκριμένων πιστών τις ανέλαβε κάποια άλλη ομάδα. Και είναι σίγουρο ότι θα τις ευχαριστηθείτε στο έπακρο. Για την ακρίβεια, οι συγκεκριμένες πίστες είναι αυτές που θα σας μείνουν όταν τελειώσετε το παιχνίδι.

Ο john2 στα decks του Duke Nukem Forever. Δώσεεε! Ντουφ ντουφ τσιβ τσιβ, ντουφ ντουφ, μπαμ μπααααααααμ!

Το multiplayer μέρος διαθέτει τέσσερα είδη παιχνιδιού. Αυτά είναι τα: Dukematch, Team Dukematch, Capture The Babe και Hail To The King. Όπως και στις κονσόλες, έτσι και στο PC μπορούν να συμμετέχουν μέχρι 8 άτομα. Τα δύο πρώτα δεν χρειάζονται ιδιαίτερη επεξήγηση, αφού τα συναντάμε σε όλα τα FPS παιχνίδια. Το Hail To The King είναι μια παραλλαγή του Κing of the Hill, ενώ στο Capture The Babe, δύο ομάδες τεσσάρων ατόμων προσπαθούν να αρπάξουν τα “γκομενάκια” των πιστών. Σκεφτείτε το σαν το Capture The Flag, μόνο που αντί για σημαίες, υπάρχουν γκόμενες. Πάντως, με την ξενέρα που θα έχετε φάει από το single-player, θεωρώ κομματάκι δύσκολο να ασχοληθείτε ιδιαίτερα με τo online.

Τελικά η γεύση που αφήνει στο τέλος της ημέρας το DNF είναι πικρή. Κι αυτό γιατί δεν δικαιολογείται τέτοιος κύκλος ανάπτυξης για το παιχνίδι που έχουμε στα χέρια μας. Το παιχνίδι είναι μέτριο και όσο κι αν αναπολούμε τις παλιές καλές εποχές, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε πόσο εκτροχιάστηκε η όλη προσπάθεια της 3D Realms. Είναι αστείο το ότι αυτό που έμελλε να είναι το καλύτερο Duke Nukem game κρίνεται απλά μέτριο για τα τωρινά δεδομένα. Και δεν είναι βέβαια μόνο ο τεχνικός τομέας που το ζημιώνει. Αν ήταν μόνο αυτός, θα ήμουν διατεθειμένος να το παραβλέψω. Δυστυχώς όμως το Duke Nukem Forever είναι ένα αποτυχημένο παιχνίδι και άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας low-budget τίτλος. Ένας τίτλος που φαίνεται να έχει δημιουργηθεί από τριτοκλασάτες εταιρείες όπως η City Interactive, κι όχι από την θρυλική 3D Realms. Epic fail. Ή όπως αλλιώς θα έχετε ακούσει αυτές τις μέρες… Fail To The King, Baby!

+ Επιτέλους κυκλοφόρησε
+ Το εισαγωγικό μέρος του παιχνιδιού
+ Οι πίστες στις οποίες έχετε συρρικνωθεί
+ Από τις καλύτερες υλοποιήσεις του SSAO που έχουμε δει

- Τεχνικός τομέας γενικότερα
- Αποτυχημένος εκσυγχρονισμός του gameplay
- Το voice acting είναι εντελώς ανιαρό και κρύο
- Αυτόματη αναπλήρωση υγείας; Δύο μόνο όπλα; QTE’s; Ρε πάνε καλά;
- Δεν θα έχουμε πλέον το γνωστό πρωταπριλιάτικο αστείο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5

Πλατφόρμα: PC (review), PS3, Xbox 360
Έκδοση: 2K
Ανάπτυξη: 3D Realms, Gearbox
Διάθεση: CD Media
Είδος: FPS
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.dukenukemforever.com
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 10/6/2011
PEGI: 18