Το Driver (1999) αποτελεί ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS1 και έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Μετά από 12 χρόνια και αρκετές αποτυχημένες συνέχειες, το Driver: San Francisco ουσιαστικά είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς που προσπαθεί να προσφέρει την μαγεία του αρχικού. Θυμηθείτε ότι από το Driver 2 κιόλας η Reflections άρχισε τις… αλχημείες, δίνοντας τη δυνατότητα στον παίκτη να βγαίνει έξω από το αμάξι και να περπατάει. Μπούρδες! Για το Driver 3 και τα άλλα που ακολούθησαν νομίζω δε χρειάζεται να αναφέρω κάτι…Οπότε ας περάσουμε στο ψητό. Καταφέρνει το Driver: San Francisco να μας δώσει αυτό που ζητάμε και μας λείπει τόσα χρόνια; Είναι ένα πραγματικό, καλό Driver; Η απάντηση θα σας αρέσει.
Ο αστυνόμος John Tanner, πρωταγωνιστής της σειράς, επιστρέφει στον κύριο ρόλο, όπως και ο άσπονδος εχθρός του Tanner, ο αρχι-εγκληματίας Charles Jericho, που επίσης επιστρέφει ως “κακός” του παιχνιδιού. Η δράση διαδραματίζεται στο πανέμορφο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο αποτελεί ανάσα φρέσκου αέρα για όλους εμάς που έχουμε μπουχτίσει με την (κατεστραμμένη) Νέα Υόρκη. O Jericho είναι φυλακισμένος, αλλά όχι για πολύ. Κατά την διάρκεια της μεταφοράς του καταφέρνει να αποδράσει μέσω οργανωμένης επιχείρησης από τους συνεργάτες του. Ακόμα χειρότερα, στην προσπάθειά του να τον σταματήσει, ο Tanner έχει ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα και πέφτει σε κώμα. Εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Τα γεγονότα του παιχνιδιού λαμβάνουν χώρα στο μυαλό του Tanner, ο οποίος προσπαθεί να πιάσει τον Jericho στη… φαντασία του.
Ομολογώ πως αυτή η “ψευτιά” της ιστορίας μου κακοφάνηκε από την πρώτη στιγμή. Δεν θέλω να παίζω αυτά που φαντάζεται ο ήρωας, θέλω να παίζω αυτά που ζει στην “πραγματικότητα”. Ευτυχώς το παιχνίδι καταφέρνει να σας κάνει να ξεχάσετε τις όποιες ενστάσεις, ενώ στη συνέχεια “φαντασία” και “πραγματικότητα” συνδέονται τουλάχιστον. Πάντως, η γενικότερη ιστορία και κυρίως η πλοκή του παιχνιδιού δεν αποτελούν τίποτα το ιδιαίτερο και υστερούν σημαντικά έναντι του πρώτου Driver, που για μένα πάντα είναι το σημείο αναφοράς. Περίμενα περισσότερα.
Το Driver: San Francisco είναι ένα καθαρόαιμο open-world driving game, που δανείζεται στοιχεία τόσο από τους προκατόχους του, όσο και από τίτλους όπως το Need for Speed και το Burnout. Κυκλοφορείτε με το αμάξι σας όπου θέλετε στην γεμάτη ζωή και κίνηση πόλη του Σαν Φρανσίσκο, η οποία ανοίγεται σταδιακά όσο προχωράτε το παιχνίδι. Το βασικό στοιχείο του gameplay, ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται σχεδόν τα πάντα, είναι το Shift. Πρόκειται για την περίφημη (από τα previews) δυνατότητα να τηλεμεταφέρεστε διανοητικά και να παίρνετε τον έλεγχο οποιουδήποτε άλλου οχήματος (εκτός των εκάστοτε εχθρικών) που κυκλοφορεί στην πόλη, όποτε θέλετε, όσο συχνά θέλετε. Το σώμα σας όμως παραμένει στο βασικό σας όχημα, οπότε δεν μπορείτε να ξεφύγετε τελείως με την τηλεμεταφορά, παρά μόνο να την χρησιμοποιήσετε προς όφελός σας. Η ύπαρξή του Shift δικαιολογείται από το γεγονός ότι η δράση διαδραματίζεται στο μυαλό του Tanner, οπότε μπορεί να κάνει υπερφυσικά πράγματα. Το gameplay του Driver: San Francisco σε μεγάλο βαθμό συνοψίζεται στη φράση “Shift και… άγιος ο Θεός!”
Oι δυνατότητες που σας προσφέρει το Shift είναι πολλές. Το πιο συχνό πράγμα που θα κάνετε στο παιχνίδι, καθώς κυνηγάτε ή προσπαθείτε να ξεφύγετε, είναι να τηλεμεταφέρεστε σε κάποιο επερχόμενο όχημα, κατά προτίμηση μεγάλο, και να στουκάρετε μετωπικά τους εχθρούς σας ώστε να τους σταματήσετε και να έχετε το πεδίο ελεύθερο. Το παιχνίδι κάποιες φορές ενθαρρύνει τέτοιου είδους κατάχρηση του Shift, κι έτσι γίνεται ίσως υπερβολικά εύκολο και προβλέψιμο. Αλλά μόνο κάποιες φορές. Την κατάσταση σώζει η ποικιλία των αποστολών. Από κυνηγητά με την αστυνομία μέχρι παρακολουθήσεις, και από αγώνες ταχύτητας μέχρι εντυπωσιακά κόλπα, οι περισσότερες εκ των αποστολών είναι διασκεδαστικές. Το θέμα είναι η δομή του τίτλου. Υπάρχουν οι βασικές αποστολές που εξελίσσουν την υπόθεση, οι οποίες ξεκλειδώνονται με την εκπλήρωση των λεγόμενων city missions. Αυτές είναι κάτι ανάμεσα σε κύριες και δευτερεύουσες αποστολές – σεναριακά δεν έχουν σχέση με την ιστορία, αλλά η εκπλήρωσή τους είναι απαραίτητη για να προχωρήσετε. Ως εκ τούτου, οι αποστολές που σας νοιάζουν πραγματικά είναι λίγες, και είστε αναγκασμένοι να κάνετε άσχετα πράγματα που πιθανότατα δεν σας απασχολούν ιδιαίτερα.
Ευτυχώς, οι παραδοσιακοί μηχανισμοί gameplay του Driver: San Francisco είναι εξαιρετικοί. Πρώτος και καλύτερος ο χειρισμός, που είναι απλά απολαυστικός. Ο ρεαλισμός δεν έχει τόση σημασία εδώ, όσο η διασκέδαση. Ο χειρισμός του Driver: San Francisco ενθαρρύνει τα κινηματογραφικά παντιλίκια και ούτε λίγο ούτε πολύ σας κάνει να νιώθετε υπερμάγκες, ότι κι αν οδηγείτε. Ακόμα καλύτερα, για πρώτη φορά σε παιχνίδι τέτοιου είδους υπάρχει εσωτερική κάμερα, η οποία όχι μόνο δεν είναι προχειροδουλειά, αλλά κάνει την εμπειρία ακόμα πιο έντονη! Στη μαμάτη δράση που προσφέρει το παιχνίδι συμβάλλουν τα μέγιστα και οι αστυνομικοί, που έχουν καλό ΑΙ, με λογική καμπύλη δυσκολίας. Ο συνδυασμός του φοβερού χειρισμού, της προσεγμένης εσωτερικής κάμερας, του σωστού εχθρικού ΑΙ, και μικρολεπτομερειών όπως η αργή κίνηση στα σοβαρά τρακαρίσματα των εχθρών και το πορωτικό animation των χεριών του χαρακτήρα σας καθώς στρίβει με χειρόφρενο, έχει ως αποτέλεσμα το Driver: San Francisco να διαθέτει ίσως τα πιο απολαυστικά αστυνομικά κυνηγητά που έχουμε δει σε παιχνίδι. Σε αυτόν τον τομέα, είναι άξιος διάδοχος του πρώτου Driver και με το παραπάνω.
Παρατηρώντας από ψηλά το Σαν Φρανσκίσκο (λες και είστε ο Θεός), θα παρατηρήσετε ότι η πόλη είναι γεμάτη με δραστηριότητες, challenges κλπ να κάνετε. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα ξεκλειδώματος/αγοράς αυτοκινήτων και αναβαθμίσεων, που βασίζεται σε πόντους που συλλέγετε οδηγώντας ριψοκίνδυνα και βέβαια εκπληρώνοντας τις δραστηριότητες και τις προκλήσεις που βρίσκετε. Παρεπιπτόντως, τα πάνω από 120 αμάξια που μπορείτε να οδηγήσετε είναι πραγματικά, για πρώτη φορά σε Driver. Προσωπικά, δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με αυτά τα έξτρα, κυρίως για να δω κατά πόσο το παιχνίδι αναγκάζει τον παίκτη να κάνει κι άλλα άσχετα πράγματα που μπορεί να μην θέλει. Ευτυχώς, μόνο μία φορά χρειάστηκε να επισκεφθώ το γκαράζ και να τσιμπήσω δύο αναβαθμίσεις γιατί τα βρήκα σκούρα σε μία αποστολή. Πάντως όλα αυτά προσθέτουν αξία στον τίτλο και σας δίνουν λόγους να συνεχίσετε να παίζετε ακόμα και όταν ολοκληρώσετε την ιστορία. Ας μην ξεχνάμε και το Film Director, στο οποίο σκηνοθετείτε τα δικά σας κλιπάκια και τα μοιράζεστε με την κοινότητα του παιχνιδιού.
Αυτό που πραγματικά θα σας κρατήσει για καιρό όμως είναι το ανέλπιστα καλό multiplayer του Driver: San Francisco. Υπάρχει πληθώρα από έξυπνα modes για έως 8 παίκτες, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν σχεδιαστεί με βάση το Shift. Ναι, εδώ το Shift όχι απλά έχει νόημα, αλλά κάνει το gameplay ακόμα πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό. Από αγώνες ταχύτητας (με ή χωρίς Shift), μέχρι ομαδικά modes διαφόρων ειδών, ετοιμαστείτε να κάνετε τρελά πράγματα με τα αμάξια σας. Προσωπικά ξεχωρίζω το θεότρελο Takedown mode, στο οποίο κάθε φορά ένας παίκτης πρέπει να ξεφύγει από τους υπόλοιπους που είναι αστυνομικοί και τον κυνηγάνε. Οι αστυνομικοί μπορούν να χρησιμοποιούν το Shift προς όφελός τους, ενώ ο φυγάς είναι κολλημένος στο αμάξι του και πρέπει να βασιστεί στις δικές του οδηγικές ικανότητες για να ξεφύγει, να περάσει από κάποια checkpoints και εν τέλει να αντέξει μέχρι να λήξει ο χρόνος. Φοβερή δράση και αγωνία σε ένα από τα πολλά ιδιοφυή modes του τίτλου. Αν δεν παίζετε κάποιο συγκεκριμένο mode, μπορείτε να κυκλοφορείτε ελεύθερα στην πόλη online με φίλους. Επίσης, όσο έπαιξα δεν συνάντησα προβλήματα με lag κλπ. Όλα (πολύ) καλά.
Στον τομέα των γραφικών, έχουμε μια ευχάριστη έκπληξη: το Driver: San Francisco τρέχει στα 60 fps, στο single-player τουλάχιστον. Περίμενα ότι στις κονσόλες θα θυσιάσουν το 60άρι για χάρη των εφέ, όπως τόσοι άλλοι, ειδικά εφόσον δεν μιλάμε για racing αλλά για open-world driving game. Όπως και να ‘χει, αποδεικνύεται ότι η Reflections έπραξε σωστά, καθώς το υψηλό και ομαλό frame rate ταιριάζει και συμβάλλει στην απόλαυση του παιχνιδιού. Κατά τ’ άλλα δεν πρόκειται ούτε για τον πιο όμορφο, ούτε για τον πιο άσχημο τίτλο του Xbox 360. Tα μοντέλα των αμαξιών (και οι ζημιές βεβαίως) ικανοποιούν, όπως και τα περιβάλλοντα. Αντίθετα, οι περαστικοί είναι ψιλοχάλια, αλλά δεν πειράζει. Όσο για τα εφέ, ξεχωρίζει o καπνός, που είναι από τους καλύτερους που έχουμε δει σε παιχνίδι του είδους και συμπεριφέρεται ρεαλιστικά, προσθέτοντας έτσι στην κινηματογραφικότητα. Ωραία πινελιά είναι επίσης τα διάφορα σκουπίδια (χαρτιά κλπ) που υπάρχουν στους δρόμους, ειδικά στα σοκάκια, τα οποία εκτοξεύονται καθώς περνάτε από πάνω τους με το αμάξι. Τέλος, τονίζω ξανά το υπερπορωτικό, μάγκικο animation των χεριών του χαρακτήρα όταν κάνετε μανούβρες με την εσωτερική κάμερα. Μπορεί να σας φαίνεται ασήμαντο, αλλά μόλις παίξετε θα καταλάβετε τι εννοώ.
Αν τα γραφικά ικανοποιούν, ο ήχος αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Οι ήχοι των μηχανών και εφέ όπως αυτά των τρακαρισμάτων και των λάστιχων που στριγγλίζουν, είναι εξαιρετικά. Από την άλλη, οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ψιλοάθλιες και συγκαταλέγονται στην όλη σεναριακή μετριότητα του παιχνιδιού. Τουλάχιστον πολλοί από τους διαλόγους έχουν γέλιο, ειδικά στις περιπτώσεις που ο Τanner τηλεμεταφέρεται σε άσχετα αμάξια και ως άλλο άτομο συνομιλεί με τους άγνωστους επιβάτες. Όσο για την μουσική, μπορείτε να επιλέγετε διάφορα κομμάτια καθώς οδηγείτε, τα οποία στην πλειοψηφία τους πάνε με το γενικότερο ύφος του τίτλου.
Το Driver: San Francisco μου αφήνει ακριβώς την ίδια αίσθηση που μου άφησε το Dead Rising 2 όταν βγήκε πέρσι τέτοια εποχή. Αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς, ένα παιχνίδι που σε καμμία περίπτωση δεν περίμενα να είναι τόσο καλό. Έχει απολαυστικό gameplay, μεγάλο κόσμο γεμάτο με πράγματα να κάνετε, και φανταστικό multiplayer. Θα ήθελα καλύτερη ιστορία και περισσότερες κύριες αποστολές, αλλά και πάλι, δεν έχω τρελά παράπονα. Και το σημαντικότερο, είναι άξιος διάδοχος του πρώτου Driver, επιτέλους. Πολύ απλά, τιμήστε το Driver: San Francisco!
+ “Κινηματογραφικός” arcade χειρισμός που αγγίζει την τελειότητα
+ Απολαυστικά κυνηγητά
+ Μεγάλος, πολυσύχναστος κόσμος
+ Εκπληκτικό multiplayer γεμάτο με πανέξυπνα modes
+ Ευχάριστη έκπληξη με 60 fps– Σεναριακή μετριότητα
– Σε κάποιες περιπτώσεις το Shift κάνει το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο και προβλέψιμο
– Λίγες κύριες αποστολές, αναγκαστικές άσχετες
– Χάλια ερμηνείεςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5
Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: Ubisoft
Ανάπτυξη: Reflections
Διάθεση: CD Media
Είδος: Open-world driving
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://driver-thegame.ubi.com/driver-san-francisco/en-GB/home/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 2/9/2011, 30/9/2011 (PC)
PEGI: 12