Donkey Kong Country Returns Review
Τι γίνεται πια με τα reboots/remakes; Στέρεψε η βιομηχανία από ιδέες; Μας κούρασε το πολύ το πίου πίου και τα περίπλοκα παιχνίδια των τελευταίων ετών; Ό,τι και να συμβαίνει εκτός από τις αρπαχτές και τα μπαρμπούτσαλα που μας πουλάνε οι εταιρείες, αναβιώνουν και παιχνίδια που αξίζουν και τιμούν τις ρίζες τους. Ένα από αυτά είναι και το Donkey Kong Country Returns. Όσοι μεγάλωσαν με SNES θα θυμούνται πως έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν κυκλοφόρησε το Donkey Kong Country πριν από πολλά πολλά χρόνια. Το DKCR δεν μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο προκάτοχος του, αλλά λίγο πιο νοσταλγικά.
Το σενάριο του παιχνιδιού έχει ως εξής: τα παμπόνηρα Tikis υπνωτίζουν όλα τα ζωάκια του νησιού που μένει ο Donkey Kong και κλέβουν τις μπανάνες του. Τον DK όμως δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά και ξεκινάει το Tikiκυνηγητό για να πάρει τις μπανάνες του πίσω. Στο δρόμο για την σωτηρία της μπανάνας θα έχει χορηγούς, εκτός των εκπληκτικών του δυνάμεων (και της Chiquita) τους πιστούς του φίλους. O Diddy, o Rambi, ο παππούς Cranky είναι παρόντες και έτοιμοι να διασώσουν την τιμή των Kong!

Σκίσε με ν’ αλλάξω ράφτη.
Το νησί των Kong είναι ένας κλασικός χάρτης οχτώ κόσμων με τουλάχιστον επτά πίστες ο κάθε ένας και από ένα boss battle στο τέλος τους πριν προχωρήσουμε στον επόμενο. Ο DK κάνει τα γνωστά: πηδάει από πλατφόρμα σε πλατφόρμα και από εχθρό σε εχθρό, μαζεύει μπανάνες, κομμάτια παζλ, νομίσματα, μπαλόνια (ζωές) και γράμματα Kong μέχρι να φτάσει στο τέλος της πίστας και σώσει ένα ακόμα τσαμπί ταλαιπωρημένων μπανάνων. To νησί έχει αρκετή ποικιλία στα περιβάλλοντα. Πίστες που οδηγούμε τον DK μέσα από ορυχεία με το τρενάκι ή πετάμε με το ιπτάμενο βαρέλι. Που και που στα επίπεδα μεταφερόμαστε στο background της πίστας για να βρούμε κάποιο καλά κρυμμένο κομμάτι παζλ ή να μπούμε σε μια bonus stage. Βάθος στα περιβάλλοντα και στο gameplay που λίγα παιχνίδια του είδους καταφέρνουν τόσο καλά.
Το παιχνίδι είναι πανέμορφο. Οι πρωταγωνιστές, οι συμπρωταγωνιστές, οι κομπάρσοι, οι εχθροί, οι ηλίθιες γκριμάτσες, τα περιβάλλοντα... αχ αυτά τα περιβάλλοντα! Οι πίστες είναι απερίγραπτες! Ζωηρά χρώματα, ζωντανό και πλούσιο background, όμορφο animation των χαρακτήρων, όλα είναι σαν ταινία της Pixar (χωρίς τα ηλίθια αστεία και την ελληνική μεταγλώττιση - thank God). Το παιχνίδι πλαισιώνεται επίσης με γνωστές μελωδίες και ηχητικά εφέ που μόνο να το κάνουν καλύτερο μπορούν.

Πιάσε ένα Mojito και ανέβα στην αιώρα.
Χειριζόμαστε τον DK είτε με το Wiimote οριζόντια ή με τον συνδυασμό Wiimote και Nunchuk. Στην δεύτερη επιλογή χρησιμοποιούμε τον αναλογικό για να κατευθύνουμε τον γοριλάκο. Όμως 2D platformer με αναλογικό δεν το θέλει ούτε ο Δίας. Όποια μέθοδο και να χρησιμοποιήσουμε τα κουνήματα δεν τα γλιτώνουμε. Κουνάμε πάνω κάτω το wiimote για να αρχίσει ο DK να χτυπάει το έδαφος ή κρατώντας το κάτω στον σταυρό κατεύθυνσης και κουνώντας πάνω-κάτω το χειριστήριο ο DK φυσάει για να φανερώσει κρυμμένα μυστικά πίσω από λουλούδια ή σβήνει φωτιές. Ο DK εκτός από το να κάνει άλματα μπορεί να πιαστεί από γρασίδι, να αιωρηθεί σαν τον Ταρζάν από κλαδιά, να κάνει roll για να πάρει παραμάζωμα τους εχθρούς που βρίσκονται στο διάβα του.
Το DKCR, όπως όλα τα σωστά platformers που σέβονται το όνομα τους και την κληρονομιά τους, θέλει ακρίβεια στον χειρισμό. Ο τίτλος δείχνει από τα πρώτα κιόλας επίπεδα άγριες διαθέσεις με σαδομαζοχιστικές τάσεις. O DK έρχεται εφοδιασμένος με μαστίγιο, χειροπέδες και δερμάτινα με σκοπό να σας κάνει να φωνάξετε: “πονάω αλλά μ’ αρέσει!” Θέλει υπομονή και αρκετά εφόδια σε μπαλόνια! Σε κάποια σημεία το παιχνίδι αρχίζει να καταβροχθίζει τις ζωές σαν τοφάλα που είναι σε δίαιτα δύο βδομάδες και βάζεις μπροστά της πιτόγυρα με έξτρα τζατζίκι. Την μια στιγμή έχεις 15, την άλλη 7 και ξαφνικά βλέπεις άδεια την λαδόκολλα. Το παιχνίδι όμως, όπως και η τοφάλα, δεν το μετανιώνει γιατί έτσι μας πάει μέχρι τέλους!
Ευπρόσδεκτη η αυξημένη δυσκολία, αλλά μερικά παραπάνω checkpoints θα ήταν χρήσιμα. Ευτυχώς στις πίστες που ο DK μας κάνει τις bitches του, υπάρχουν πάνω από ένα checkpoint και έτσι, ναι μεν το τρώει το μπινελικάκι του, αλλά όλα τα ξεχνάμε μόλις τελειώσει η πίστα. Η Nintendo ακολούθησε την συνταγή των τελευταίων Mario δίνοντας στον παίχτη την δυνατότητα αφού χάσει κάποιες φορές, αν θέλει να τερματίσει την πίστα χωρίς να παίξει.

Βρήκες κανένα τσιμπούρι;
Υπάρχει και η επιλογή για 2nd player με τον δεύτερο παίχτη να χειρίζεται τον Diddy κάνοντας το παιχνίδι διασκεδαστικότερο με παρέα – και τις ζωές να πέφτουν σαν τον γενικό δείκτη του χρηματιστηρίου. Αν δεν παίζετε με κάποιον άλλο, ο Diddy θα είναι προσκολλημένος στην πλάτη του DK δίνοντάς του ώθηση στο άλμα και extra καρδούλες. Και ο παππούς Cranky με το μπακάλικο επιστρέφει και είναι αγιογδύτης όπως πάντα. Δεν βάζει συγγένειες πάνω από το χρήμα. Ο ρινόκερος Rambi κάνει μια φιλική συμμετοχή αλλά δυστυχώς σε λίγες πίστες.
Η αλήθεια είναι ότι μπουχτίσαμε με τον ρεαλισμό. Μετά από αρκετά χρόνια εμμονής με την «κινηματογραφική απεικόνιση», η βιομηχανία επενδύει σε αυτό που την έκανε το μεγαθήριο που είναι σήμερα. Την διασκέδαση! Το Donkey Kong Country Returns είναι ένα απολαυστικό και πλήρες 2D platformer και από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες του Wii. Είτε είστε νοσταλγοί, είτε λάτρεις αυτού του είδους παιχνιδιών, το DKCR είναι must buy!
+ Πανέμορφα γραφικά
+ Χειρισμός-σεμινάριο για platformers
+ Διασκεδαστικό με γερές δόσεις νοσταλγίας- Αυξημένος βαθμός δυσκολίας
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0
Πλατφόρμα: Wii
Έκδοση: Nintendo
Ανάπτυξη: Retro
Διάθεση: Nortec
Είδος: Platformer
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://donkeykong.nintendo.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 3/12/2010
PEGI: 3