Πριν από 11 χρόνια, η FromSoftware πυροδότησε μια τρόπον τεινά επανάσταση στο gaming με το Demon’s Souls, εγκαθιδρύοντας με εμφατικό τρόπο το είδος των hardcore RPG. Με την έλευση του PS5, η Bluepoint, μετά το αριστουργηματικό remake του Shadow of the Colossus, αναβιώνει τον πρωτομάστορα των παιχνιδιών soulsborne. Το remake του Demon’s Souls έρχεται όχι για να αντικαταστήσει στην συνείδηση των παικτών το αρχικό παιχνίδι, αλλά για να το εξελίξει εκμεταλλευόμενο την τεχνολογία του PS5.

Η ιστορία του Demon’s Souls σας μεταφέρει στο μυθικό βασίλειο της Boletaria, όπου η ανθρώπινη ματαιοδοξία και η ανάγκη για επιβολή κυριαρχίας ωθούν τον βασιλιά Allant στην αλόγιστη χρήση των souls arts (σκοτεινές μαγικές τεχνικές). Aποτέλεσμα η αφύπνιση του δαίμονα Old One και των στρατευμάτων του, που σκορπάνε τον όλεθρο στα πέρατα του βασιλείου. Αναλαμβάνετε το ρόλο ενός ατρόμητου πολεμιστή που ταξιδεύει στην Boletaria αλλά πεθαίνει άδοξα πάνω στην μάχη. Αυτομάτως, η ψυχή του μεταφέρεται στην διάσταση του Nexus και από εκεί ουσιαστικά ξεκινάει η περιπέτεια για εσάς. Σκοπός σας είναι η επιστροφή στον ανθρώπινο κόσμο και η απελευθέρωση της Boletaria από τον ζυγό του Old One.

Νωρίς στο παιχνίδι φτιάχνετε την εξωτερική εμφάνιση του χαρακτήρα σας και ακολούθως επιλέγετε class (ιππότης, μάγος κτλ), γνωστή διαδικασία που ακολουθείται συνολικά από τα παιχνίδια soulsborne. Μέσω του Nexus τηλεμεταφέρεστε πίσω στην Boletaria (και το αντίθετο) με κύρια επιδίωξή σας την εξολόθρευση των boss που κατοικοεδρεύουν στις περιοχές του βασιλείου. Ο κόσμος της Boletaria είναι πελώριος, ποικιλόμορφος και εξαιρετικά αφιλόξενος για εσάς. Βρίσκεστε να τριγυρνάτε από το παλάτι της Boletaria, σε νεκρικά μπουντρούμια, νοσηρές φυλακές, σκοτεινές σπηλιές κτλ, αντιμέτωποι με ορδές εχθρών. Ο δρόμος προς το κάθε boss είναι συγκεκριμένος αλλά πρέπει να τον ανακαλύψετε μόνοι σας. Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν χάρτης, βελάκια, objective markers να σας πιάσουν από το χεράκι. Μοναδικός σας σύμμαχος είναι τα archstones, μικρά checkpoints τα οποία εμφανίζονται από την στιγμή που σκοτώσετε boss.

Evening the odds.

Αυτό είναι και ένα από τα πιο δύσκολα στοιχεία του Demon’s Souls. Εν συγκρίσει με το Bloodborne όπου τα lamps προσφέρονται απλόχερα, εδώ διανύετε μεγαλύτερες αποστάσεις γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί να ξαποστάσετε. Ασφαλέστερος προορισμός ανάμεσα σε εσάς και το boss είναι το shortcut, ένα κρυφό πέρασμα που πρέπει να ανακαλύψετε, αν θελήσετε να βρείτε το επόμενο archstone. Ειδάλλως χτυπιέστε μέχρις εσχάτων για την επιβίωσή σας. Όταν ξεκινάτε σε μια περιοχή και χάσετε στην πορεία για το boss, εισέρχεστε σε soul form, με την μπάρα των ζωτικών ενδείξεών σας να φτάνει στο μέσον. Για να επιστρέψετε σε mortal form πρέπει να ρίξετε το boss ή να βρείτε loot-άροντας ένα φυλαχτό το οποίο σας επαναφέρει σε ανθρώπινη υπόσταση. Όντας σε soul form, πρακτικά αρκούν δύο-τρία εχθρικά χτυπήματα για να πέσετε, καθιστώντας εφιαλτικές τις ώρες που περιπλανιέστε μέχρι να φτάσετε στο boss. Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρω ότι χρειάστηκα περίπου 30 ώρες (με μέτρια εξερεύνηση) για να ολοκληρώσω το playthrough και να δω το ένα από τα δυο τέλη του παιχνιδιού. Για τους σκληροτράχηλους υπάρχει και το NG+.

Μια ακόμη δυσκολία του Demon’s Souls έγκειται στον τρόπο αντίδρασης και συμπεριφοράς σας in-game. Ο κόσμος του παιχνιδιού περιστοιχίζεται από μια αέναη ράβδο ισορροπίας που ονομάζεται world tendency. Ο εν λόγω μετρητής μεταβάλλεται από white σε black και διαφέρει ανά περιοχή. Αν σκοτώσετε κατά λάθος έναν ΑΙ χαρακτήρα, αν χρησιμοποιήσετε απανωτές φορές το φυλαχτό που σας επαναφέρει σε mortal form, τότε οι εχθροί σας κάνουν περισσότερο damage από το κανονικό, δυσκολεύντας ακόμη περισσότερο το έργο σας. Συνολικά, τα αίτια της αυξομοίωσης του world tendency διαφέρουν και δεν ερμηνεύονται εύκολα. Το χειρότερο που μπορεί να προκύψει από την μεταβολή του world tendency είναι τα black phantoms, δηλαδή εχθρικά φαντάσματα που περιβάλλονται από μια κόκκινη αύρα, τα οποία γενικότερα είναι μεγάλος μπελάς. Πολλά εξ αυτών σας έχουν κυριολεκτικά με ένα χτύπημα. Στην περίπτωση αυτή, δυο λύσεις προκρίνονται ως οι επικρατέστερες: είτε φαρμάρετε για souls προκειμένου να αυξήσετε τα χαρακτηριστικά σας, είτε σκοτώνετε το boss για να επαναφέρετε τα πράγματα στην προηγούμενη κατάσταση.

Firestarter.

Στην πάνω αριστερή πλευρά της οθόνης υπάρχουν τρεις μπάρες που ορίζουν τις βασικές ενδείξεις του χαρακτήρα σας: health, stamina και magic. Μεταβαίνοντας στο Nexus και πιο συγκεκριμένα στην Maiden in Black προσκομίζετε souls τα οποία νωρίτερα έχετε συλλέξει από τους νεκρούς εχθρούς για να κάνετε level up στις κατηγορίες των attributes. Προσφέροντας souls στους αντίστοιχους δείκτες, αυξάνετε την αποδοτικότητά σας σε κομβικούς τομείς του gameplay όπως αντοχή, damage, μαγεία κτλ. Η διαδικασία με τα souls μένει ως έχει. Αν χάσετε εντός της Boletaria, εμφανίζεστε στο τελευταίο archstone και προσεγγίζετε το σημείο που πεθάνατε νωρίτερα για να επανακτήσετε τα souls. Αν χάσετε εκ νέου στην πορεία, τα souls χάνονται οπότε... φτου και από την αρχή. Στο Nexus, πέραν της Maiden συναντάτε διάφορους ΑΙ χαρακτήρες που έχουν μια μικρή ιστορία να σας αφηγηθούν αλλά και σιδηρουργό σε περίπτωση που θέλετε να επιδιορθώσετε τον εξοπλισμό σας ή μάγους για να αποκτήσετε μαγικές δυνάμεις (πχ miracles).

Το σύστημα μάχης του Demon’s Souls βασίζεται στην παραγωγικότητα του damage που επιδεικνύετε, στην αποφυγή των εχθρικών επιθέσεων και φυσικά στο επιτυχημένο parry που οδηγεί σε θανατηφόρα αντεπίθεση από πλευρά σας. Ο χαρακτήρας σας επιτίθεται με light και heavy επιθέσεις, ενώ το dual wielding επιτρέπει τον χειρισμό ενός όπλου στο κάθε χέρι. Μπορείτε επίσης να κρατησετε ένα όπλο και με τα δυο χέρια, αυξάνοντας έτσι το συνολικό damage του. Το ύφος των μαχών εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το είδος των εχθρού που αντιμετωπίζετε, αν και κατά γενική ομολογία ο ρυθμός αναδεικνύει τη στιβαρότητα και το βάρος στις κινήσεις σας. Όλα αυτά εναπόκεινται στην θεωρία όμως. Το παιχνίδι, όπως και όλα τα παρόμοια με αυτό, στηρίζεται εξ ολοκλήρου στα αντανακλαστικά σας. Σας συστήνεται με μια προεπιλεγμένη βαθμίδα δυσκολίας και δεν αλλάζει. Δυσκολότερο γίνεται όταν εσείς δεν παίζετε σωστά. Αν σας κυριεύσουν τα νεύρα ή νιώσετε ότι δεν τα βγάζετε πέρα, οφείλετε να ξαναπροσπαθήσετε. Το παιχνίδι σας διδάσκει με έναν γλαφυρό η αλήθεια είναι τρόπο ότι χάνετε επειδή φταίτε εσείς. Γνωρίζετε προκαταβολικά ότι παίζετε κάτι εκ των πραγμάτων απαιτητικό οπότε μόνο η συγκέντρωση από μεριάς σας μπορεί να σας βοηθήσει. Δεν εφορμάτε απερίσκεπτα χωρίς κεντράρισμα στον αντιπάλου (lock-on) διότι θα βρεθείτε να χτυπάτε αέρα. Αποφεύγετε τα εχθρικά χτυπήματα με dodge ή parry με άψογο συγχρονισμό και δίχως να επιδίδεστε σε περιττές ενεργείες, ξοδεύοντας τα αποθέματά σας σε stamina κτλ.

Αν ρωτήσετε εμένα πάντως, θεωρώ αναχρονιστική την εν λόγω μεθοδολογία πλέον. Με κουράζει που πρέπει συνεχώς το μάτι να είναι στραμμένο στην stamina bar την ώρα μιας μάχης, γνωρίζοντας ότι ενδεχόμενο critical ή stugger attack θα με στείλει αδιάσβαστο. Έχω βαρεθεί τις χαμηλές ταχύτητες των παλιών soulsborne. 2020 φτάσαμε. Προτιμώ το σβέλτο hack and slash gameplay του Nioh ή του Sekiro έναντι των λοιπών soulsborne. Νισάφι πια!

Πελώριος δαίμονας εναντίον φιλότιμου ιππότη. Προγνωστικά;

Το οπλοστάσιό σας αποτελείται από όπλα διαφόρων ειδών όπως σπαθιά, κοντάρια, μαχαίρια, σφυριά, βαλίστρες, τόξα, τσεκούρια. Αντίστοιχα, η πανοπλία χωρίζεται τμηματικά σε κεφάλι, πόδια, γάντια, θώρακα. Αλληλεπιδρώντας με ΑΙ εμπόρους και loot-άροντας, ανακαλύπτετε επιπλέον εφόδια όπως βόμβες πυρίτιδας, elemental ξόρκια που βάζετε στο όπλο, βότανα για να heal-άρετε τον χαρακτήρα σας ή για να καθαρίσετε εχθρικό debuff κτλ. Γενικότερα, ο πυρήνας RPG-customization του παιχνιδιού είναι ζάμπλουτος από άποψη διαχείρισης και πλουραλισμού.

Ο εχθρικός πλυθυσμός του Demon’s Souls, για τα δεδομένα της εποχής που κυκλοφόρησε το παιχνίδι, εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Από τυπικούς στρατιώτες που φέρουν σπαθιά, ασπίδες και κοντάρια, μέχρι τερατόμορφα και σιχαμερά πλάσματα όπως gargoyles, δράκους, σκελετούς, νεκροζώντανους, φαντάσματα και όλα τα συναφή. Τα boss fights είναι πολυάριθμα, εντυπωσιακά στον σχεδιασμό, προσφέρουν τόνους αγωνίας και σίγουρα ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη. Μολονότι, η έκβαση των boss fights συνήθως οδηγεί σε κλιμάκωση, απογοητεύτηκα λίγο από την πρόκληση και τις broken αναμετρήσεις κάποιων μαχών. Τα περισσότερα boss διαθέτουν αυστηρά δύο-τρεις επιθέσεις που επαναλαμβάνονται μονότονα. Οι τακτικές εξόντωσης του κάθε boss δε, βγάζουν μάτι από χιλιόμετρα. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κανά σπουδαίο παίκτη αλλά μερικά boss πχ του Bloodborne με δυσκόλεψαν πολύ περισσότερο. Θα μου πείτε ορισμένοι τώρα “εντάξει, παιχνίδι του 2009 είναι, τί περίμενες;». Πέραν του απαράμιλλου τεχνικού τομέα για τον οποίο αναφέρομαι παρακάτω, περίμενα βελτίωση σε δομικά στοιχεία των boss fights. Περίμενα ένα ολικό ρετουσάρισμα στο επιθετικό παλμαρέ και στην νοημοσύνη των boss και αντιθέτως αυτό που βίωσα είναι μια φθηνή αναπαράσταση. Μιλάμε για παιχνίδι του PS5. Είδα boss να glitch-άρουν σε επιφάνειες και να βαράνε μονοκόματα προς μια κατεύθυνση. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ενοχλήθηκα ιδιαίτερα αλλά σίγουρα αιφνιδιάστηκα διότι πρόκειται για remake, όχι remaster.

Αναπόσπαστο μέρος της εμπειρίας είναι και το online, μέσα από το οποίο διαβάζετε τις γνώριμες επιγραφές-οδηγίες που αφήνουν σε διάσπαρτα σημεία άλλοι παίκτες. Υπάρχει επίσης co-op, όπου μπορείτε να παίξετε μαζί με άλλον ένα παίκτη. Αν θελήσετε να γίνετε και τσολαναράδες, εισβάλετε στον κόσμο άλλου παίκτη για να τον σκοτώσετε (invasion). Προσέξτε όμως διότι αυτή η διαδικασία μπορεί να σας γυρίσει τούμπαλιν, αφού ενδέχεται κάποιος παίκτης να εισβάλει σε σας την ώρα που παίζετε και να καταστρέψει την τρέχουσα πρόοδο σας. Μου συνέβη δυο φορές και μου κόστισε ακριβά. Γι αυτό και εγώ από ένα σημείο και έπειτα προτίμησα να παίζω χωρίς σύνδεση στο δίκτυο για να έχω την ησυχία μου.

Χάρη στο DualSense, η αίσθηση των όπλων είναι πιο έντονη από ποτέ.

Αδιαμφισβήτητα, σε τεχνικό επίπεδο το Demon’s Souls αποτελεί κορυφαίο επίτευγμα που αποτυπώνεται εκπληκτικά στο PS5. Ως συνήθως υπάρχουν πολλαπλά modes γραφικών. Προσωπικά, εννοείται ότι επέλεξα το performance για το καλύτερο δυνατό frame rate! Πριν ξεκινήσω το review, χάζευα gameplay βίντεο του αρχικού παιχνιδιού και πραγματικά συγκρίνοντάς το με το remake έπαθα πολιτισμικό σοκ. Από πού να ξεκινήσω; Από την κρυστάλλινη ανάλυση των υφών; Aπό την χρωματική πανδαισία ή από τα οπτικά εφέ της μαγείας; Από όπου και να το πιάσεις, είναι απίστευτη η οπτική μεταμόρφωση του τίτλου. Τα μοντέλα των χαρακτήρων και το φημισμένο art direction της FromSoftware ξεχειλίζουν από φρεσκάδα και ζωντάνια, έχοντας υποστεί καθολικό lifting! Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό να βλέπετε το αγέρωχο κάστρο της Boletaria να ορθώνεται επιβλητικά μπροστά σας, σε τέτοια κλίμακα, μετά από 11 χρόνια. Ο ήχος επίσης κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, από το τράνταγμα των όπλων και τους περιβαλλοντικούς ήχους, μέχρι τους μεταλλικούς διαξιφισμούς κατά την διάρκεια των μαχών. Επιστρέφουν και οι δαιδαλώδεις πολυσύνθετες οπερικές ενορχηστρώσεις, οι πένθιμες μελωδίες και οι ανατριχιαστικές ψαλμωδίες που στολίζουν μουσικά τον τίτλο. Το soundtrack αποτελεί ένα άνευ προηγουμένου αριστούργημα. Τέλος, το voice acting παρουσιάζει συνέπεια, αν και οι διάλογοι (για την ακρίβεια μονόλογοι, αφού ο ήρωας είναι μουγγός) στερούνται συνοχής και δεν κατορθώνουν να περάσουν το αίσθημα της απόγνωσης.

Το Demon’s Souls, o πατέρας των απανταχού hardcore RPG, επανέρχεται δριμύτερος στο PS5. Η δουλειά που έχει γίνει στην τεχνική ανανέωση του παιχνιδιού συνιστά κορυφαίο εγχείρημα, καθιστώντας το δικαιωματικά ως το κορυφαίο launch game της κονσόλας. Αν είστε κάτοχοι PS5, ακονίστε τα όπλα σας και ετοιμαστείτε να διαβείτε τις πύλες της κολάσεως για σαδομαζοχιστικές μάχες. Come forth, brave warriors!