Έχετε γράψει ποτέ σε ημερολόγιο; Το μόνο μέρος όπου ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αποτυπώσει την ιστορία του, χωρίς φραγμούς και χωρίς δισταγμούς. Αν όχι, σας καλώ να αναρωτηθείτε γιατί: ήταν η ιστορία της ζωής σας ανιαρή και δεν είχε νόημα, ή μήπως φοβηθήκατε τι θα συμβεί αν κάποιος έβρισκε τον πολύτιμο αυτό θησαυρό; Όποια και αν είναι η περίπτωση, σας διαβεβαιώ πως η εμπειρία θα σας φανεί από δημιουργική ως λυτρωτική. Αν η απάντηση στο αρχικό ερώτημα είναι ναι, τότε ξέρετε ήδη πολύ καλά τι προσπαθεί να κάνει το Dear Esther.

Συνέρχεσαι σε ένα νησί. Δε θυμάσαι πως βρέθηκες εκεί. Δεν έχεις ξεχάσει όμως, απλά δε χρειάζεται να ανακαλέσεις. Σου έρχεται η παρόρμηση να μιλήσεις στην Esther. Την αισθάνεσαι κοντά σου, ξέρεις όμως ότι δε θα την ξαναδείς. Ποτέ, γιατί η ύπαρξη της δεν υφίσταται πια. Αισθάνεσαι δεμένος με το νησί. Η καταθλιπτική του ατμόσφαιρα σου είναι οικεία. Δεν ονειρεύεσαι, σου είναι όντως οικεία. Έχεις ξαναβρεθεί εδώ, πολλές φορές. Κάθε μία από αυτές σου έδωσε κάτι, κάτι από το νησί. Μια πληροφορία από την ιστορία του ίσως; Ή μήπως ήταν απλά ψύγματα ιστορίας κεκαλυμμένα με φαντασία; Περπατάς. Χωρίς να εξερευνάς. Τα μονοπάτια που ανοίγονται είναι γνωστά. Τα έχεις διασχίσει προηγουμένως.

Χαμογελάς. Ξαφνικά βλέπεις μια σπηλιά, και θυμάσαι μια ιστορία. Ο ερημίτης άραγε πέθανε πράγματι στα 106 του; Τα λόγια των βοσκών γι’αυτόν είχαν πάντοτε μια γεύση... πικρίας. Ο ελιτισμός του, έλεγαν, δεν τον άφηναν να επιτρέχει σε άνθρωπο να τον πλησιάσει. Κανείς δεν τον έβλεπε, όμως όλοι ήταν σίγουροι πως υπήρχε, και πως, μέρα με τη μέρα, στοίχειωνε το νησί. Συνεχίζεις τη διαδρομή σου. Ρίχνεις μια ματιά προς τη μεριά του ωκεανού. Τα νησιά που φαίνονται πίσω από τα αφρώδη κύματα, είχες ακούσει κάποτε, πως δεν είναι τίποτε παρά γίγαντες σε αιώνιο λήθαργο. Ακίνητοι φρουροί του ωκεανού, παρατηρούν τα πάντα. Τελικά αυτοί οι βοσκοί είχαν μεγάλη φαντασία.

Kάποτε εδώ υπήρχαν άνθρωποι.

Ανεβαίνεις στο λόφο και προχωράς. Παράξενα σχήματα δημιουργούνται. Οι γνώσεις σου, που δεν περιορίζονται σε φολκλόρ ανέκδοτα, σε βοηθάνε να θυμηθείς: συμβολίζουν το θάνατο. Τον μαέστρο της ζωής – αυτός αποτελεί το μεγαλύτερο φόβο των ανθρώπων, και συνεπώς χαράζει πιο εύκολα την πορεία τους απ’ ότιδήποτε άλλο. Οι γραμμές στους βράχους, φανερώνουν το ανθρακικό ασβέστιο που είναι το θεμέλιο του νησιού. Η κιμωλία τελικά είναι ύπουλο πράγμα. Και συμβολικό. Αυτό, με το οποίο συμβολιζόταν ο θάνατος κάποιου, μπορούσε να αποτελέσει και το τέλος κάποιου άλλου. Εύθραστο και σε σημεία δύσβατα, ήταν πράγματι ύπουλο.

Το ναυάγιο που συναντάς λίγο πιο κάτω είναι αποκαρδιωτικό. Ποιός καημένος καπετάνιος έφτασε σε μια τόσο δύσκολη θέση; Και ξάφνου, θυμάσαι ένα φίλο σου. Και εχθρό σου. Κάποτε σου είχε κάνει κακό, αλλά δε θες να τα θυμάσαι αυτά. Άλλωστε, δεν ήσουν άνθρωπος που ζητούσε απολογίες. Ήθελες πάντα να έχεις σοβαρές κουβέντες. Και καθώς τα θυμάσαι αυτά, να, ο πρώτος μεγάλος λόφος. Στην κορυφή, μια καλύβα. Η ανάβαση του μέρους, σε κουράζει. Στην τελική, ζεις ενάντια στο χρόνο.

Σκοτεινιάζει, και φτάνεις στην καλύβα. Ένα από τα λίγα σημάδια, πως κάποτε, εδώ ζούσαν άνθρωποι. Η θέα μοναδική. Ο ήλιος, χαμένος βαθιά μέσα στα σύννεφα, δε μπορεί να δώσει στο νησί παρά μόνο ελάχιστες από τις ακτίνες του. Η θάλασσα, αφρισμένη χτυπάει χωρίς σπαραγμό τους ακίνητους βράχους. Και εσύ αισθάνεσαι παράξενα, δέος, συνδυασμένο με ηρεμία. Δε θες να αποφασίσεις, δεν έχει νόημα – πρέπει να συνεχίσεις την πορεία σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή θα είναι η τελευταία σου φορά στο νησί. Φτάνεις σε ένα απότομο ύψωμα. Παραδίνεις τον εαυτό σου στο έλεος του, χωρίς να σε νοιάζει. Ούτως ή άλλως, τα παυσίπονα έχουν αφοπλίσει τον πόνο από τα περισσότερα επίθετα του. Δεν είναι ούτε αβάσταχτος, ούτε φρικτός. Είναι η μοναδική σου συντροφιά αυτές τις ώρες. Αυτός, και οι σκέψεις σου.

Συνέρχεσαι από την πτώση και θυμάσαι την Esther. Πως πέθανε. Ποιά σχέση είχε με τα παιδιά της. Δε θες όμως να μοιραστείς τι σχέση είχες μαζί της. Δε θες να βαρύνεις τον εαυτό σου με τις ασχήμιες που μπορεί να έφερνε μια τέτοια σκέψη. Δεν είχε σημασία αν ήταν γυναίκα σου, ερωμένη ή απλά μια πολύ ποθητή παρουσία. Σήμαινε κάτι για σένα. Την ήθελες δίπλα σου, την αγαπούσες. Προχωράς και σκέφεσαι. Η νύχτα συνεχίζει να απλώνεται, και οι σπηλιές ετοιμάζονται να σε υποδεχτούν. Δεν έχεις κάτι να χάσεις, αποφασίζεις να τις επισκευτείς. Μια τελευταία φορά.

Ο λαβύρινθος ετοιμάζεται να σας υποδεχτεί.

Ο λαβύρινθος που απλώνεται μπροστά σου σε συγκλονίζει. Σου δίνει την αφορμή να ξεφύγεις από τις καταθλιπτικές σου σκέψεις, σε αφήνει να τον εξερευνήσεις ανενόχλητος, να ανακαλύψεις τα μυστικά του, σα να ήταν πρώτη φορά. Τα καταφέρνει. Οι σταλακτίτες που ορθώνονται μπροστά στα μάτια σου, σου θυμίζουν τη μαγεία της φύσης. Είναι πραγματικότητα αυτά που βλέπεις, είναι δυνατόν; Τα σημάδια που έχουν αφήσει εδώ οι άνθρωποι διαταράσσουν την αρμονία του μέρους. Μα για μισό λεπτό! Αν και αυτά τα σημάδια είναι απόρροια των παυσιπόνων; Αν ο πόνος έγινε σύντροφος αντί για εχθρός , με αντάλλαγμα τη λογική σου;

Το μαρτύριο της αμφιβολίας τελειώνει. Μετά το λαβύρινθο, ο τελευταίος λόφος. Τώρα είσαι πια σίγουρος, η ζωή σου θα τελειώσει σύντομα. Το μυαλό σου και η λογική σου σε εγκαταλείπουν σιγά σιγά. Το φεγγάρι έχει πάρει τη θέση του ήλιου σε έναν καθαρό, πια, ουρανό. Άλλο ένα σημάδι πως υπήρχαν άνθρωποι κάποτε στο νησί αυτό. Μια κεραία λειτουργεί. Λειτουργεί! Δεν έχεις το κουράγιο να σκεφτείς όμως γιατί. Έχει έρθει η ώρα. Θυμάσαι για μια τελευταία φορά την Esther. Θα είστε μαζί σε λίγο. Για πάντα.

Για να σας πω την αλήθεια, δε βρήκα κάποιον άλλον τρόπο να περιγράψω το Dear Esther. Έπρεπε να αναλύσω τι σκέφτεται ο πρωταγωνιστής και συνεπώς ο παίκτης, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια μονήρης παρουσία σε ένα απομονωμένο νησί. Σε ένα πανέμορφο νησί. Που τόσο τεχνικά, όσο και ατμοσφαιρικά, δείχνει το δρόμο για τα adventures του μέλλοντος. Στο mod αυτό, που κατέληξε παιχνίδι με τη βοήθεια του Indie Fund, εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βοηθάτε τον ήρωα να περπατήσει ανάμεσα στα μονοπάτια του νησιού. Καθώς το εξερευνάτε, ο ήρωας μοιράζεται μαζί σας τις σκέψεις του, αναλαμβάνετε δηλαδή το ρόλο ενός ημερολογίου. Ένα ημερολόγιο που δεν έχει, ούτε σταθερή δομή, ούτε συγκεκριμένο νόημα. Οι σκέψεις του ήρωα δε συμβιβάζονται για τον παίκτη, απλά υπάρχουν. Ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε ο David Lynch με τις ταινίες του, οι δημιουργοί του Dear Esther αφήνουν στους παίκτες να δώσουν ερμηνία σε αυτά που αναλογίζεται ο, ανώνυμος κατά τ’ άλλα, πρωταγωνιστής. Υπάρχει, βέβαια, ένα γενικότερο πλαίσιο: η Esther, οι πληροφορίες για το ίδιο το νησί, το παρελθόν του ήρωα. Όλα αυτά, απλά εξιστορούνται, χωρίς να αναλύονται.

Η έξοδος!

Το ίδιο το νησί, φαίνεται αφιλόξενο. Αλλά παράλληλα σε προκαλεί να το εξερευνήσεις. Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει το DE τόσο μοναδικό. Μπορεί να θολώνει πολύ τα νερά μεταξύ κανονικού παιχνιδιού και μιας interactive ταινίας (ναι, περισσότερο από το Heavy Rain), αλλά το κάνει με έναν τέτοιο τρόπο που σαγηνεύει και μαγνητίζει τον παίκτη. Τεχνικώς συγκλονιστικός, με εικόνες που πολύ σπάνια βλέπουμε στη βιομηχανία και με μια δόση μυστηρίου, ο τόπος που καλούμαστε να εξερευνήσουμε (περπατώντας) αξίζει από μόνος του τις ώρες που θα δαπανήσετε στο παιχνίδι. Και σα να μην έφτανε αυτό, από πίσω παίζει ένα τρομερό soundtrack – καταθλιπτικό, χωρίς όμως να κουράζει, μινιμαλιστικό, χωρίς να του λείπουν οι εξαίσιες μελωδίες, δένει απίστευτα όμορφα με τα υπόλοιπα στοιχεία που απαρτίζουν το Dear Esther.

Με gameplay που απαρτίζεται από το WASD και το ποντίκι, το Dear Esther δυσκολεύομαι να το χαρακτηρίσω «παιχνίδι» με την παραδοσιακή έννοια. Είναι κάτι λιγότερο, και κάτι περισσότερο: μια εμπειρία, που νομίζω ότι όλοι πρέπει να τη ζήσουν. Στην τελική, δείτε το απλά ως ένα δείγμα avant-garde gaming – δεν είναι για όλους, και η δομή του είναι πολύ παράξενη για να εδραιωθεί, πειραματίζεται όμως με τεχνικές και μεθόδους που πολύ εύκολα μπορούν να βρουν το δρόμο τους και σε άλλα παιχνίδια. Δεν βάζω ούτε βαθμό, ούτε θετικά/αρνητικά. Το Dear Esther δεν κατατάσσεται πουθενά, δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Και αυτός είναι ο λόγος που θα αδικούσα κάποιον, είτε του έβαζα 10, είτε 5. Όποιος και αν είναι αυτός.

Πλατφόρμα: PC
Έκδοση: thechineseroom
Ανάπτυξη: thechineseroom
Διάθεση: Steam
Είδος: Adventure
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://dear-esther.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 14/2/2012
PEGI: -