Πολλοί έχουν πειστεί ότι o ερχομός των ζόμπι είναι αναπόφευκτος. Τί γίνεται όμως όταν συμβεί και πρέπει να αντιμετωπίσετε όχι μόνο τα ζόμπι αλλά και τους ζωντανούς; Το Deadlight φέρνει μια νέα οπτική στην Αποκάλυψη και το κάνει με πολλούς τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος είναι το... 2.5D. Δηλαδή κινείστε σε δύο διαστάσεις αλλά το παιχνίδι είναι πλήρως τρισδιάστατο και μάλιστα σε Unreal Engine. Αυτό του δίνει πολλές ομοιότητες με ένα άλλο παρόμοιο παιχνίδι XBLA, το Shadow Complex. Οι ομοιότητες όμως δεν μένουν στην προοπτική αλλά εκτείνονται και στο gameplay που είναι πανομοιότυπο. Χειρίζεστε τον Randall Wayne, έναν από τους επιζώντες, ο οποίος ψάχνει να βρει την οικογένειά του αγωνιωδώς. Ο χειρισμός θα σας θυμίσει πολύ παιχνίδια όπως το Prince of Persia ή το Super Metroid, με τον χαρακτήρα να έχει αρκετές ακροβατικές ιδιότητες.

Το ζουμί της υπόθεσης εδώ είναι να είσαστε γρήγοροι και έξυπνοι ώστε να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερη επαφή με τα ζόμπι. Αυτό σημαίνει ότι επιστρατεύετε πολύ σκαρφάλωμα (αφού τα ζόμπι είναι εντελώς ατσούμπαλα), τρέξιμο και γρήγορα αντανακλαστικά. Υπάρχουν φυσικά και όπλα, όπως το κλασικό 8mm και ένα τσεκούρι για μάχες σώμα με σώμα, αλλά στο πυροβόλο έχετε ελάχιστα πυρομαχικά για όσο το έχετε στην κατοχή σας (γιατί δεν το έχετε καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού) και το τσεκούρι εξαντλεί την αντοχή του χαρακτήρα σας και τον αφήνει ανοιχτό σε περεταίρω επιθέσεις. Η αντοχή είναι μια άλλη προσθήκη που σας αναγκάζει να κάνετε διαχείριση των δυνάμεών σας. Κάθε φορά που ο Wayne τρέχει σαν τρελός ή κρέμεται από κάποιο περβάζι, η σχετική μπάρα μειώνεται. Αν τελειώσει, ο Wayne χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεκουραστεί και σε περίπτωση που κρέμεται από κάπου, πέφτει.

Οι επιρροές από το Limbo ειναι εμφανείς, όμως θα ήταν άδικο να πούμε ότι πρόκειται για αντιγραφή.

Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι αρκετά ευρηματικός. Τις περισσότερες φορές έχετε να κάνετε με σκαρφάλωμα και μεγάλα άλματα, αλλά σε κάποια στιγμή, εκείνη που συναντάτε έναν περίεργο τύπο που σας συστήνεται ως The Rat, στο παιχνίδι εισέρχεται και το στοιχείο του platforming γρίφου. Αυτό που ΔΕΝ είναι το Deadlight όμως είναι παιχνίδι τύπου Metroidvania. Ναι υπάρχουν μυστικά μονοπάτια και κρυμμένα καλούδια δεξιά κι αριστερά, αλλά πρόκειται για ένα γραμμικό παιχνίδι και αρκετά μικρό σε διάρκεια. Το γεγονός ότι πολλά από τα εμπόδια θα τα ξεπεράσετε με λίγη δοκιμή, κάνει την δυσκολία ακόμα μικρότερη και το παιχνίδι ακόμα πιο εύκολο. Ο μόνος λόγος που θα γυρίσετε είναι για τα διάφορα collectables όπως το ημερολόγιο του Wayne, ταυτότητες από νεκρούς και κάτι LCD portables που μπορείτε να παίξετε στο κυρίως μενού. Όλο αυτό ζήτημα να σας πάρει παραπάνω από τέσσερις ώρες και το εννοώ.

Ας περάσουμε στο δεύτερο αρνητικό στοιχείο του Deadlight, και εδώ ως άνθρωπος που έχω δει ένα κατιτίς από ταινίες με ζόμπι έχω μια μεγάλη ένσταση. Οι νεκροζόντανοι του Deadlight είναι εντελώς ανίκανοι. Δεν μπορούν να περάσουν πάνω από εμπόδια κατώτερα του ύψους τους, δεν βλέπουν μπροστά τους με αποτέλεσμα να πέφτουν σε τρύπες, δεν περνάνε πόρτες (παρά μόνο αν το θέλει το σενάριο να τις σπάνε). Γενικά, αν μια πραγματική αποκάλυψη είχε αυτά τα ζόμπι που στερούνται βασικά ένστικτα, τότε θα κρατούσε μια βδομάδα και θα τελείωνε χωρίς κανένας να πάρει χαμπάρι.

Οι οροφές θυμίζουν τόσο Cannabalt όσο και Mirror's Edge. Εδώ ο τύπος πάντως μοιάζει με ninja.

Στον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού, αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι ναι μεν θυμίζει το Shadow Complex, αλλά μέσα μπλέκονται και άλλες τεχνοτροπίες που τις έχουμε ξαναδεί αλλού. Η επιρροή του Limbo είναι αισθητή, με αρκετές σκοτεινές περιοχές όπου οι σκιές κυριαρχούν, ενώ τα αγωνιώδη ανθρωποκυνηγητά στις οροφές θυμίζουν Cannabalt και Mirror’s Edge. Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από την Tequila works. Τα γραφικά είναι μουντά και αρκετά ρεαλιστικά ως προς τη θεματολογία. Το Seattle είναι κατεστραμμένο, ενώ η καταστροφή είναι εμφανής στους δρόμους και τα μακρινά κτίρια, αλλά και μέσα σε σπίτια και διαμερίσματα που το καθένα έχει να πει την δικιά του τραγική ιστορία θανάτου. Πρόκειται για μια πολύ πειστική απεικόνιση μεταποκαλυπτικής κατάστασης. Ο ήχος είναι αρκετά καλός, με την μουντή ή την αγωνιώδη μουσική να σας ακολουθεί στις κορυφώσεις του δράματος επί της οθόνης. Βέβαια η χρήση της σιωπής είναι έντονη, αυξάνοντας την ένταση και την αγωνία σε κάποια σημεία. Οι φωνές είναι ταιριαστές, αν και μερικές φορές θα προτιμούσα οι χαρακτήρες να μιλάνε αποκλειστικά στις cutscenes. Όσον αφορά τον ήχο πάντως τα παράπονα είναι ελάχιστα.

Τόσο από πλευράς σεναρίου όσο και gameplay, οι ζωντανοί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά σας.

Η Tequila Works παίρνει δύο αρκετά κουρασμένα είδη -platforming και survival horror- και τα συνδυάζει αρκετά καλά στο Deadlight, αν και η μικρή διάρκεια και replay αξία αφαιρούν αρκετούς πόντους από το παιχνίδι. Παρόλα αυτά, το Deadlight αξίζει την προσοχή σας ως κάτι καινούριο που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους μεταποκαλυπτικούς τίτλους.

+ Ωραία γραφικά και ήχος
+ Ρεαλιστική απεικόνιση της καταστροφής
+ Δανείζεται στοιχεία από πολλά παιχνίδια χωρίς να τα αντιγράφει
+ Καλά δομημένοι και αρκετά γνώριμοι μηχανισμοί

- Μικρή διάρκεια
- Μικρή replay αξία
- Τα ζόμπι είναι θεόχαζα
- Eύκολο

BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

Πλατφόρμα: Xbox 360
Έκδοση: Microsoft
Ανάπτυξη: Tequila Works
Διάθεση: XBLA
Είδος: Platformer, survival horror
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.deadlightgame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 1/8/2012
PEGI: 16