Μετά το Sorcery, η Sony μας δίνει ακόμη ένα παιχνίδι που επιδεικνύει τις ικανότητες του PlayStation Move, με πρωτότυπους τρόπους. Ο λόγος για το Datura, που είναι ένας από τους πιο μυστήριους τίτλους που έχουμε δει ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια, πολλές εταιρείες στρέφονται σε καλλιτεχνικές indie παραγωγές, αναπτύσσουν ιδιαίτερα παιχνίδια με κρυφά μηνύματα που έχουν κάτι να πουν στον εκάστοτε gamer ή τίτλους ώριμους και δύσκολους ως προς την αξιολόγησή τους, όπως το Flower ή το πιο πρόσφατο Journey. Το Datura, της Plastic, βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω. Την Plastic την ξέρουμε κι από άλλες παρόμοιες παραγωγές, οι οποίες όμως εστίαζαν σε περίεργα αφηγηματικά στοιχεία χωρίς κανένα νόημα και αταίριαστα. Το Datura πάλι, μέχρι σήμερα τουλάχιστον λίγοι το γνώριζαν. Τη δατούρα όμως, το στοιχείο όπου βασίζεται ο τίτλος, πιθανότατα τη γνωρίζουν πολλοί. Πρόκειται για φυτό που λειτουργεί ως ναρκωτικό, με παραισθησιογόνο δράση σε όποιον έρχεται σε επαφή μαζί του και είναι γνωστό με τον χαρακτηρισμό διαβολόχορτο. Τα όποια αποτελέσματα μπορεί να έχει μια δατούρα στον άνθρωπο, είναι σίγουρο πως τα περισσότερα θα τα βιώσετε στο Datura και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Από την πρώτη σκηνή του Datura, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο τίτλος σφύζει από προσωπικότητα και φρεσκάδα, έχοντας κάτι καινούριο να πει, ενώ η σκηνοθεσία θυμίζει συνεχώς δουλειά του David Lynch. Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής, ξυπνάει μέσα σε ένα ασθενοφόρο υπό τη βοή της σειρήνας, ξαπλωμένος σε φορείο και προσπαθώντας να δραπετεύσει, κάτι που φυσικά οδηγεί σε βέβαιο θάνατο. Αφού εισαχθούμε στη λογική του gameplay, είτε με το Move είτε με το DualShock, μπορούμε να αφαιρέσουμε τα καλώδια και συνεπώς την επαφή με το περιβάλλον. Μετά την προσωρινή απώλεια των αισθήσεών μας, ξυπνάμε σε ένα δάσος βγαλμένο από… παραμύθι. Δέντρα, πέτρινα αγάλματα, φύλλα, μαζί με διάφορες απλές κατασκευές, συντελούν ένα ομολογουμένως πανέμορφο περιβάλλον. Μην έχοντας συνειδητοποιήσει πού ακριβώς βρισκόμαστε ακόμα, προχωράμε χαμένοι δάσος αλληλεπιδρώντας με διάφορα αντικείμενα. Είναι ένα όνειρο, ένα ταξίδι από τη ζωή στο θάνατο ή το αντίθετο;
Φυσικά η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα ποτέ δε μας δίνεται και δυστυχώς ή ευτυχώς μένουμε μέχρι την απορία στο τέλος. Μπορεί αρχικά να φαίνεται πως οι δημιουργοί δεν ήξεραν ούτε και οι ίδιοι τι θέλουν να κάνουν ή να μη μπορούν να οδηγήσουν την ιστορία κάπου, αλλά έπειτα από πολλή σκέψη θα ανακαλύψετε πως οι σεναριογράφοι το είχαν σκεφτεί βαθιά, χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα. Πολλές φορές έρχεστε αντιμέτωποι με ηθικά, απλά διλλήματα του καλού και του κακού. Αν πράξετε αναλόγως θα έχετε διαφορετικό τέλος και κατάληξη, αλλιώς, αν δε μείνετε ικανοποιημένοι από τις τελικές επιλογές σας μπορείτε να ξεκινήσετε το παιχνίδι από την αρχή.
Ο ήρωας περπατάει, σέρνοντας προσεκτικά το δεξί του πόδι, φέρνοντας το μπροστά και μετά το αριστερό, όντας παγιδευμένος στο άγνωστο και αναζητώντας απαντήσεις. Εξαρχής δίνεται η εντύπωση πως το παιχνίδι βαδίζει στα χνάρια του Heavy Rain. Μια αλληλεπιδραστική περιπέτεια, με έντονο το στοιχείο adventure. Θα κληθείτε να λύσετε puzzles, να εξερευνήσετε, να σώσετε ένα παιδί, να χειριστείτε ένα οπλοπολυβόλο σε μια παλαιότερη εποχή μέσω flashback, να οδηγήσετε και να έχετε τραγικό τέλος ή απλά να είστε θεατές και να παρακολουθείτε.
Προχωρώντας στο gameplay, τα πράγματα είναι απλά. Η Plastic ακολούθησε εν μέρει την πετυχημένη συνταγή του Heavy Rain. Ο παίκτης μπορεί να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον και να κινείται μόνο με ένα πλήκτρο. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές που ο χειρισμός του Datura προκαλεί δυσφορία. Σε σημεία γίνεται απίστευτα αργός και προβληματικός, με αποτέλεσμα να προκαλεί εκνευρισμό. Επιπρόσθετα, το calibration του Move ώρες-ώρες δεν έχει την απαραίτητη λειτουργικότητα και συνεχώς η απόκριση προβληματίζει, αφού, στην ουσία ο χειρισμός είναι αλλού γι αλλού. Από την άλλη, κάποιοι από τους μηχανισμούς που αφορούν το Move θυμίζουν έντονα το Sorcery, και ευτυχώς, έχουν υλοποιηθεί σωστά. Γενικά, το τελικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως η χρήση του Move θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αν και αυτό δε σημαίνει ότι απογοητεύει. Καθώς συνεχίζετε το ταξίδι σας, θα περάσετε από διάφορα «hubs» του δάσους, ενώ παράλληλα υπάρχουν διασκορπισμένα διάφορα side-quests που ξεκλειδώνουν πτυχές της ιστορίας. Όσοι δεν διαθέτετε Move και γι αυτό το λόγο διστάζετε να αγοράσετε το Datura, μη διστάζετε, καθώς θα εκπλαγείτε από το πόσο πιο σωστός και στιβαρός είναι ο χειρισμός με το DualShock.
Το πιο δυνατό χαρτί του Datura είναι αδιαμφισβήτητα ο τεχνικός του τομέας. Ο σχεδιασμός του δάσους είναι μαγευτικός, η χρωματική παλέτα πολυποίκιλη και μελαγχολική και η όλη οπτική πανδαισία που προκύπτει, φλερτάρει με τον όρο «tέχνη», προσφέροντας ένα κορυφαίο αισθητικό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει και για τον ήχο. Τα ambient κομμάτια θα σας συνεπάρουν και δε θα θέλετε ποτέ να τελειώσουν, ακούγοντάς τα ξανά και ξανά. Τέλος, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, ο τίτλος διαθέτει υποστήριξη 3D απεικόνισης, η οποία είναι ικανοποιητική και σε κάποιες περιπτώσεις εντυπωσιάζει. Μην περιμένετε να βρίσκεται στο επίπεδο του Uncharted, αλλά στέκεται επάξια.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε πως το Datura δεν είναι video game, με την παραδοσιακή έννοια. Ούτε όμως και μια interactive ταινία. Ο καθένας μπορεί να το χαρακτηρίσει όπως θέλει. Είναι σαν την περίπτωση του Dear Esther – κάποιοι θα λατρέψουν μια ώρα έντονης σκέψης και προβληματισμού, ενώ κάποιοι θα την απορρίψουν…
+ Εκπληκτική, ατμοσφαιρική και διαδραστική αφήγηση
+ Μοναδική, καλλιτεχνική, ψυχεδελική αίσθηση– Απευθύνεται σε πολύ περιορισμένο κοινό
– Μέτριος χειρισμός
– Πολλοί θα βρουν δυσνόητη την ιστορίαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5
Πλατφόρμα: PS3
Έκδοση: Sony
Ανάπτυξη: Plastic
Διάθεση: PSN
Είδος: Adventure
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://gr.playstation.com
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 9/5/2012
PEGI: 16