To όνομα “Airtight Studios”, από μόνο του πιθανόν να μη σας λέει τίποτα. Το όνομα “Crimson Skies” όμως λέει πολλά. Η Airtight λοιπόν, αποτελείται από πολλά πρώην μέλη της FASA, δημιουργού του εκπληκτικού Crimson Skies: High Road to Revenge και το Dark Void είναι το νέο της πόνημα. To “ένδοξο” αυτό παρελθόν των συγκεκριμένων developers με έκανε να αισιοδοξώ για το Dark Void, όμως με το που έπιασα στα χέρια μου και ξεκίνησα το παιχνίδι, προσγειώθηκα απότομα...

Στο Dark Void αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός πιλότου ονόματι Will, o oποίος πετάει πάνω από το περίφημο και μυστηριώδες Τρίγωνο των Βερμούδων. Από την εν λόγω περιοχή κανείς δεν περνάει αλώβητος και ο ήρωάς μας δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Πέφτει λοιπόν το αεροπλάνο του αλλά ο ίδιος επιζεί και ανακαλύπτει ότι έχει μεταφερθεί σε μια άλλη περίεργη διάσταση ονόματι Void. Πρόκειται για το μέρος όπου έχουν φυλακιστεί οι Watchers, μια αρχαία εξωγήινη φυλή που επιθυμεί να επιστρέψει στην δική μας διάσταση και να ελέγξει την ανθρωπότητα. Εμπόδιο για τους Watchers αποτελούν οι Survivors, μια ομάδα ανθρώπων που τους πολεμούν με στόχο την αποτροπή των σχεδίων τους. Εσείς γίνεστε μέλος της “αντίστασης” και αντιμετωπίζετε τους Watchers. Δυστυχώς, πέρα από μία ενδιαφέρουσα αποκάλυψη σχετικά με τους Watchers στην μέση του παιχνιδιού, η ιστορία δεν έχει να παρουσιάσει κάτι άλλο αξιοσημείωτο, ενώ και το τέλος προσπαθεί να συγκινήσει αλλά προσωπικά με άφησε αδιάφορο.

To Dark Void είναι κατά βάση ένα third-person shooter, με gameplay που χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Τις μάχες στο έδαφος και τις μάχες στον αέρα. Ως προς τις μάχες στο έδαφος, το παιχνίδι είναι κλώνος του Gears of War στους περισσότερους τομείς. Πυροβολάτε και καλύπτεστε όπως στο GeoW, παρακολουθείτε την δράση όπως στο GeoW, γενικώς παίζετε όπως στο GeoW, αλλά δεν το απολαμβάνετε τόσο πολύ. Λίγα όπλα, επαναλαμβανόμενοι εχθροί, ΑΙ που δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο... Σε περίπτωση που αναρωτιέστε τί αντιμετωπίζετε, οι εχθροί είναι διάφορα ρομποτοειδή, που ελέγχονται από τους Watchers. Μοναδική αναλαμπή στην γενικότερη μετριότητα είναι οι λεγόμενες “κάθετες” μάχες, όπου η δράση διαδραματίζεται σε κάθετο άξονα. Με την βοήθεια του jetpack που σας δίνει ο Nikola Tesla (!), απογειώνεστε και αιωρείστε, ανεβαίνoντας ή κατεβαίνοντας επίπεδο και στην πορεία καθαρίζετε εχθρούς.

Οι εναέριες μάχες είναι από τα λιγοστά ενδιαφέροντα στοιχεία του Dark Void.

Το δεύτερο και πιο ενδιαφέρον μέρος του gameplay είναι οι εναέριες μάχες. Προσοχή, μην το μπερδεύετε με τα όσα ανέφερα παραπάνω. Εδώ μιλάμε για καταστάσεις που θυμίζουν Crimson Skies. Οι κλειστοί χώροι δίνουν τη θέση τους σε ανοιχτά περιβάλλοντα, που σας προσφέρουν μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Το jetpack αυτή τη φορά σας μετατρέπει σε... μαχητικό και πετάτε κανονικά, κάνοντας διάφορες εντυπωσιακές μανούβρες και καταρρίπτοντας τους εχθρούς με τα πολυβόλα σας. Επίσης, μπορείτε να χρησιμοποιείτε και σκάφη, τόσο φιλικά όσο και εχθρικά. Ειδικά όσον αφορά τα εχθρικά, η διαδικασία κατάληψής τους είναι θεαματική και διασκεδαστική. Μέχρι και αντιαεροπορικά όπλα βρίσκονται κατά καιρούς στη διάθεσή σας. Τα flying sequences λοιπόν, αποτελούν το higlight του παιχνιδιού. Είναι τουλάχιστον διασκεδαστικά και η κλίμακα των μαχών κάποιες φορές είναι εντυπωσιακή, αφού πέρα από τους... ιπτάμενους δίσκους των Watchers, αντιμετωπίζετε και άλλους πολύ μεγαλύτερους εχθρούς. Παρόλα αυτά, δεν στέκονται ικανά να “σώσουν” το παιχνίδι.

Απογοητευτικός είναι και ο τεχνικός τομέας του Dark Void. Θολούρα, προβληματικό frame rate, textures που πάσχουν από έλλειψη λεπτομέρειας, ψιλοαδιάφορο level design... θέλετε κι άλλα; Μόνο τα μοντέλα των χαρακτήρων μπορώ να πω ότι είναι κάπως ικανοποιητικά, αλλά φέρνω στο μυαλό μου τον σχεδιασμό των εχθρικών ρομπότ και... “χαλιέμαι” πάλι. Όσο για τον ήχο, η μουσική τα πάει καλά, τα εφέ είναι κάπου στη μέση και το voice cast εκνευρίζει, κυρίως λόγω του Nolan North, που υποδύεται τον Will. Δε ξέρω για εσάς, αλλά έχω αρχίσει και τον βαριέμαι. Είπαμε, είναι η φωνή του Nathan Drake στα Uncharted και τον αγαπάμε, αλλά πλέον έχουμε φτάσει να τον ακούμε σε υπερβολικά πολλά παιχνίδια, και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο κάθε φορά. Κάθε φορά που άκουγα τον Will να μιλάει αυτομάτως έφερνα στο μυαλό μου τον Drake, κάτι που ενίσχυε τις ήδη υπαρκτές ομοιότητες του ήρωα με αυτόν του Uncharted.

Το jetpack σας το δίνει ο... Nikola Tesla!

Το Dark Void χαρακτηρίζεται από μετριότητα σχεδόν σε όλους τους τομείς. Είναι ένα μετριότατο παιχνίδι και τίποτα παραπάνω. Τόσο απλά. Σα να μην έφτανε αυτό, δεν διαθέτει multiplayer, διαρκεί σχετικά λίγο, ενώ δεν έχει και ιδιαίτερo replay value. Περίμενα περισσότερα από την Airtight, η οποία δυστυχώς δικαιώνει την Capcom για την πρόσφατη επιλογή της να στραφεί στα ιαπωνικά στούντιο για την δημιουργία νέων IP's.

+ Διασκεδαστικές εναέριες μάχες
+ Το concept των “κάθετων” μαχών είναι ενδιαφέρoν
+ Καλή μουσική

- Αποθέωση της μετριότητας
- Προβληματικά γραφικά
- Δεν διαθέτει multiplayer
- Μικρό
- Ασήμαντο replay value
- Η τελική μάχη απογοητεύει
- Βαρεθήκαμε τον Nolan North!

Βαθμολογία: 5.5

Πλατφόρμα: PS3 (Xbox 360, PC)
Έκδοση: Capcom
Ανάπτυξη: Airtight
Διάθεση: CD Media
Είδος: Third-person shooter
Παίκτες: 1
Επίσημο Site: http://www.darkvoidgame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 22/1/2010
PEGI: 16