Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία στο PC, το περίφημο Crysis βγαίνει στις κονσόλες... μετά από το sequel του. Πρωτοφανές, αλλά στην περίπτωση του εν λόγω τίτλου, δεν προκαλεί καμμία έκπληξη. To Crysis είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα FPS όλων των εποχών. Οι λόγοι γνωστοί, δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε για πολλοστή φορά. Το παιχνίδι ήταν για πολύ καιρό -πιθανόν να είναι ακόμα- το πιο εντυπωσιακό τεχνολογικό επίτευγμα στην βιομηχανία του gaming. Έχει δημιουργηθεί ένας ολόκληρος μύθος γύρω από αυτό, καθώς αρχικά πολλά PC δεν μπορούσαν να το τρέξουν, ενώ για τις κονσόλες ούτε λόγος φυσικά. Κι όμως, να που το Crysis τελικά βγαίνει στα PS3 και Xbox 360, τα οποία ήταν εδώ πριν τέσσερα χρόνια, και έχουν το ίδιο hardware με τότε. Τι άλλαξε; Η εμπειρία και η ικανότητα της Crytek με τα δύο συστήματα φυσικά. H έλευση του Crysis στις κονσόλες αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και καλύτερα γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Το γιατί στη συνέχεια.

Όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται, υπάρχουν άτομα που μέχρι τώρα δεν είχαν ασχοληθεί σοβαρά με το Crysis, στα οποία συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ! Από τη μία η γελοία ψύχωσή μου να αρνούμαι να παίξω σοβαρά ένα PC game αν δεν μπορώ να το απολαύσω με φουλ ρυθμίσεις, και από την άλλη η σχεδόν ολοκληρωτική μετάβασή μου στις κονσόλες, και η δουλειά στη μέση βέβαια, είχαν αποτέλεσμα τόσο καιρό να μην έχω γνωρίσει όπως πρέπει το παιχνίδι. Το οξύμωρο είναι ότι μου ήρθε κουτί όλο αυτό, γιατί θέλω το review να κρίνει τον Crysis για ότι είναι στις κονσόλες, χωρίς συζήτηση για την έκδοση του PC, το παρελθόν, ή το sequel. Ακολουθεί λοιπόν μια κριτική για το Crysis Console, το οποίο διαθέτει μόνο single-player, και είναι διαθέσιμο στο Xbox Live και στο PSN.

Η ιστορία του παιχνιδιού είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους. Βρισκόμαστε στο 2020, με την ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας να αυξάνεται λόγω των γεγονότων σε κάποιο νησί κοντά στις Φιλιπίνες. Εκεί έχει ανακαλυφθεί μια μυστηριώδης εξωγήινη κατασκευή, για την οποία ερίζουν οι δύο χώρες. Οι Βορειοκορεάτες έχουν πάρει υπό την στρατιωτική κατοχή τους το νησί, και κρατούν αιχμάλωτους τους Αμερικάνους ερευνητές. Έτσι, οι ΗΠΑ στέλνουν μια ομάδα ειδικών αποστολών να ελευθερώσει τους ερευνητές και να αποκτήσει πληροφορίες για την ανακάλυψή τους. Εσείς είστε ο Nomad, ένα από τα πέντε μέλη της ομάδας, και με το που πατάτε το πόδι σας στο νησί, αρχίζουν να συμβαίνουν πράγματα πέρα από τη λογική, και καταλαβαίνετε ότι αυτή η αποστολή, κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Το τι συμβαίνει στη συνέχεια μάλλον το γνωρίζετε. Αν όχι, σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Η ιστορία του Crysis δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας ή πρωτοτυπίας, αλλά έχει ενδιαφέρον, με απρόσμενες εξελίξεις και προσεγμένους χαρακτήρες. Αν ήταν όλα τα FPS σε τέτοιο επίπεδο, θα είμασταν πολύ ευχαριστημένοι.

Ο παράδεισος σύντομα θα μετατραπεί σε κόλαση.

Η μεγάλη συζήτηση για το Crysis, γινόταν, γίνεται, και θα γίνεται για το gameplay και το περιεχόμενό του, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Βλέπετε, το Crysis ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να προέρχονται από διαφορετικά παιχνίδια. Το πρώτο μισό του τίτλου, είναι η εξέλιξη του Far Cry, ή αλλιώς το Far Cry των ονείρων μας, ή αν θέλετε, ότι έπρεπε να είναι το Far Cry 2. Κυκλοφορείτε -με τα πόδια ή με οχήματα- σε μεγάλης έκτασης ανοιχτές περιοχές του νησιού, όπως δάση, παραλίες, πλαγιές, ποτάμια, καλύβες, στρατόπεδα, εκγαταστάσεις κλπ, εκτελώντας κύριες και δευτερεύουσες αποστολές και... Βορειοκορεάτες. Η ανοιχτή φύση των επιπέδων προσφέρεται για χρήση διαφορετικών τακτικών και προσέγγιση των όποιων καταστάσεων ανάλογα με το τι προτιμάτε και πως παίζετε. Αντίθετα, το δεύτερο μισό, στο οποίο αντιμετωπίζετε τους ίδιους τους εξωγήινους, είναι εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο γραμμικό.

Ακόμα και σήμερα, οι μηχανισμοί του Crysis παραμένουν κορυφαίοι. Από την φοβερή και τρομερή Nanosuit, που σας επιτρέπει να είστε αόρατοι ή να έχετε θωράκιση για περιορισμένο χρονικό διάστημα, δίνοντας έτσι πινελιά στρατηγικής στο gameplay, μέχρι τις απολαυστικές δυνατότητες παραμετροποίησης των όπλων ανά πάσα στιγμή, το παιχνίδι προσφέρει διασκέδαση από την αρχή ως το τέλος. Σε αυτό βοηθάει τρελά το ΑΙ. Οι εχθρικοί στρατιώτες είναι ξύπνιοι, ερευνούν ύποπτες κινήσεις και ήχους όντας σε εγρήγορση, ενώ πυροβολούν στα τυφλά εκεί που σας είδαν τελευταία φορά πριν γίνετε αόρατοι. Η Nanosuit σας επιτρέπει επίσης να αρπάζετε και να πετάτε μακριά τους εχθρούς, να τρέχετε γρήγορα και να πηδάτε ψηλά, δυνατότητες που επίσης είναι πολύ χρήσιμες, πχ όταν θέλετε να ξεφύγετε. Σε όλα αυτά, προσθέστε και ένα γενικότερο επίπεδο ποιότητας στο πιστολίδι. Το gunplay είναι εξαιρετικό – τα όπλα έχουν “βάρος” και “δύναμη”, που νιώθετε όταν πυροβολάτε. Το ίδιο ισχύει και με τα πολεμικά οχήματα, όπως πχ το τανκ που παίρνετε σε κάποια φάση. Γενικώς, το παιχνίδι πετυχαίνει να σας κάνει να νιώθετε υπερμάγκας, one-man army, όχι όμως με “σκηνοθετημένο”, αλλά με τον δικό σας ξεχωριστό τρόπο. Την ελευθερία κινήσεων και τη δράση του Crysis θα τα ζήλευαν πολλά σημερινά FPS. Είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση από τότε που έπαιξα το Far Cry. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Το παιχνίδι αλλάζει αρκετά και γίνεται πιο γραμμικό στο δεύτερο μέρος του, όπως αναφέρω παραπάνω. Eδώ ξεχνάτε το stealth, και δίνετε αδυσώπητες μάχες με τους εξωγήινους, που απαιτούν διαφορετική τακτική, καθώς οι εχθροί είναι... ιπτάμενοι και οι επαφές μαζί τους επηρεάζουν την λειτουργία της Nanosuit. Οι προσεγμένοι μηχανισμοί gameplay παραμένουν, και οι αναμετρήσεις με τους εξωγήινους είναι διασκεδαστικές. Όμως αυτή η απότομη αλλαγή κλίματος και εχθρών, έχω την αίσθηση πως περισσότερο κακό κάνει στο παιχνίδι, παρά καλό, ειδικά από τη στιγμή που προηγουμένως έχει προσφέρει ώρες απολαυστικής δράσης με ρεαλιστικούς αντιπάλους και μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Όπως φαντάζομαι νιώσατε κι εσείς όταν το ολοκληρώσατε, έτσι κι εγώ, έχοντας ολοκληρώσει το campaign, θα προτιμούσα όλο το Crysis να ήταν όπως στο πρώτο μέρος του. Το δε τέλος του είναι εκνευριστικό, καθώς ουσιαστικά δεν αποτελεί επίλογο, αλλά ξεκάθαρη “to be continued” φάση, λες και παίζουμε επεισόδιο, όχι κανονικό παιχνίδι.

Ο τεχνικός τομέας του Crysis είναι ο βασικός λόγος που είναι τόσο διάσημο, όμως η σύγκριση της έκδοσης των PS360 με την έκδοση του PC δεν έχει νόημα, για ευνόητους λόγους. Αυτό που έχει σημασία είναι το πως τα πάει το παιχνίδι με βάση τα στάνταρ των δύο συστημάτων. Η απάντηση είναι πολύ καλά. Το επίπεδο λεπτομέρειας σε -εξωτερικά τουλάχιστον- περιβάλλοντα, χαρακτήρες (αυτή τη Nanosuit πραγματικά δε χορταίνω να τη βλέπω) και οχήματα είναι ικανοποιητικό. Τα εφέ καθώς και τα animations είναι από τα καλύτερα που υπάρχουν σε console game, το ίδιο και οι φωτισμοί, το draw distance πολύ μεγάλο, ενώ αρκετά πράγματα του περιβάλλοντος καταστρέφονται και μάλιστα πολύ ρεαλιστικά. Επίσης, τα φύλλα/χόρτα κουνιούνται καθώς περνάτε από μέσα τους (ουάου!). Πρόκειται για μία απολαυστική... “βόλτα” στη φύση. Από την άλλη, το frame rate κάποιες φορές πέφτει σημαντικά, ενώ όταν στρίβετε η θολούρα είναι υπερβολική. Α, υπάρχουν και αρκετά εμφανή bugs. Πάντως, σε γενικές γραμμές, μιλάμε για μια καλή μεταφορά στις κονσόλες ενός παιχνιδιού που έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά με βάση το PC.

To κομμάτι του campaign με το τανκ είναι από τα πιο διασκεδαστικά ολόκληρου του παιχνιδιού.

Περνώντας στον ηχητικό τομέα, έχουμε άλλον ένα τίτλο που ουσιαστικά παίρνει άριστα εδώ. Στα τελευταία reviews έχω βαρεθεί να γράφω φράσεις τύπου “ο ήχος αγγίζει την τελειότητα”, αλλά αφού έτσι είναι, τι να κάνω; Το Crysis έχει καταπληκτικά ηχητικά εφέ και δυναμική μουσική, που παίζει και δυναμώνει όσο περισσότερο κινδυνεύετε. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι επίσης ικανοποιητικές, ενώ την παράσταση κλέβουν οι Βορειοκορεάτες, που φωνάζουν και προσπαθούν να συνεννοηθούν καθώς προσπαθούν να σας αντιμετωπίσουν.

Στο δια ταύτα, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν για κάποιο λόγο δεν έχετε παίξει -και δεν μπορείτε να παίξετε- το Crysis στο PC, αξίζει να σκάσετε 20 ευρώ και να το τσιμπήσετε στο Xbox 360 ή στο PS3. H single-player εμπειρία που προσφέρει, ειδικά στο πρώτο μέρος του, παραμένει κορυφαία στο είδος, που εσχάτως έχει γίνει συνώνυμο της γραμμικότητας. Θα ήθελα να περιείχε και το multiplayer της έκδοσης του PC, προσαρμοσμένο στα μέτρα των PS360, αλλά καταλαβαίνω γιατί δεν το βάλανε. Όπως και να 'χει, αυτή την Κρίση, αξίζει να τη ζήσετε!

+ Μηχανισμοί μάχης και gameplay που θα ζήλευαν πολλά καινούρια FPS
+ To πρώτο μέρος είναι “Far Cry on steroids”
+ Νanosuit, παραμετροποίηση όπλων
+ Καλή σε γενικές γραμμές μεταφορά από PC σε κονσόλες

- Το δεύτερο μέρος απογοητεύει σε σχέση με το πρώτο
- Δεν υπάρχει multiplayer
- Tέλος της πλάκας
- Bugs

BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: Crytek
Διάθεση: Xbox Live, PSN
Είδος: FPS
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.ea.com/crysis-1
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 4/10/2011
PEGI: 16