To Civilization είναι μια από τις πιο παλιές σειρές στον χώρο του gaming και μια από τις πιο γνωστές και δημοφιλείς. Και απόλυτα δικαιολογημένα, αφού το Civ έχει γαλουχήσει αμέτρητους gamers στον κόσμο του turn-based strategy, κλέβοντας εκατοντάδες ώρες από την ζωή μας με εθιστικότητα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τίτλους όπως το WoW. Κάθε πέντε χρόνια περίπου από την κυκλοφορία του πρώτου το 1991 έχουμε και ένα νέο μέρος της σειράς. Το Civilization IV, το οποίο βγήκε το 2005, κρίθηκε από πολλούς ως ο καλύτερος τίτλος της σειράς μέχρι τότε (μαζί με τα δυο expansions του) και γενικότερα από τα καλύτερα παιχνίδια στρατηγικής που υπάρχουν εκεί έξω. Το Civilization V λοιπόν είχε πολλά να ξεπεράσει για να κερδίσει τις καρδιές των φαν, ειδικά μετά από το κάπως απογοητευτικό Revolutions για τις κονσόλες.
Αλλά πρώτα ας παρουσιάσουμε συνοπτικά την σειρά για όσους πλέουν στα πελάγη της «ευτυχισμένης» άγνοιας τους! Στο Civ ο παίκτης καλείται να ελέγξει ένα κράτος, έναν πολιτισμό (Έλληνες, Αιγύπτιους, Αμερικάνους, Ινδούς, Γερμανούς, Ζουλού, Κινέζους, Ισπανούς κτλ) από την αρχή της ιστορίας των ανθρώπων μέχρι και το προσεχές μέλλον. Η τεχνολογική ανάπτυξη, η διπλωματία, το εμπόριο, οι πόλεμοι, η χωρική επέκταση είναι αυτά τα οποία θα συνοδέψουν τον αρχηγό του λαού του μέχρι το τέλος… Χαρακτηριστικό του Civ είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπο νίκης της παρτίδας. Υπάρχει, φυσικά η στρατιωτική νίκη, που είναι η κατάκτηση ενός μεγάλου μέρους του χάρτη ή όλων των εχθρών, η διπλωματική νική, η νίκη με βάση το σκορ, η τεχνολογική νίκη (ποιος θα φτιάξει πρώτος ένα διαστημόπλοιο με προορισμό τον Άλφα του Κενταύρου) και πολλές ακόμα.
Για να φτάσει ένα κράτος, επομένως, το πλήρωμα του χρόνου, θα πρέπει να προσέξει πολλά διαφορετικά στοιχεία του τι σημαίνει το να διοικείς μια αυτοκρατορία, και εδώ το παιχνίδι γίνεται υπέροχα πολύπλοκο. Ο παίκτης χαράζει την πορεία του, διαλέγει τον τρόπο που θα διοικήσει, προσαρμόζεται στις ολοένα διαφοροποιούμενες συνθήκες για να βγει νικητής με όποιον τρόπο επιλέξει. Το Civilization είναι ένα βαθύ και εξαιρετικά εθιστικό παιχνίδι, στο οποίο οι παρτίδες, ειδικά στους τελευταίους τίτλους της σειράς, διαρκούν δεκάδες ώρες μέχρι να αναδειχθεί ο τελικός νικητής.
Το να περιγράψουμε τι προσφέρει η πέμπτη έκδοση της πολυαγαπημένης Πολιτισμένης σειράς είναι δύσκολο χωρίς να αναφέρουμε τι διαφορές έχει από την τέταρτη. Η πιο εμφανής διαφορά είναι ότι πλέον οι χάρτες δεν είναι χωρισμένοι σε τετράγωνα, σε μορφή πλέγματος, αλλά σε εξάγωνα. Έπειτα, μόνο μια μονάδα επιτρέπεται πλέον να βρίσκεται σε κάθε εξάγωνο, σε αντίθεση με παλιότερα που ο αριθμός ήταν απεριόριστος, με αποτέλεσμα τα περίφημα “stacks of doom”. Το σύστημα civics και οι θρησκείες έχουν αντικατασταθεί με το σύστημα κοινωνικών πολιτικών (social policies) το οποίο θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε κάτι σαν “talent tree”. Άλλη μια διαφορά είναι η καινοτομία των πόλεων-κρατών οι οποίες παίζουν μαζί με τους παίκτες, χωρίς να επεκτείνονται ποτέ, και ζητούν χάρες (σαν quests!) από τους παίκτες. Σαν ανταμοιβή προσφέρουν βοήθεια σε πολέμους, πρώτες ύλες, μονάδες και πολλά άλλα δωράκια, ανάλογα με την «προσωπικότητα» της πόλης-κράτος.
Είναι αλήθεια ότι το Civilization V τολμά, και τολμά πολύ. Οι σχεδιαστές είχαν κέφια και αποφάσισαν να πάνε την σειρά στο επόμενο επίπεδο. Τα παιχνίδια όμως είναι σαν τα συγκροτήματα. Αν παίξουν τα παλιά τους σε μια συναυλία, το κοινό γκρινιάζει ότι έχουν μείνει στάσιμοι. Αν παίξουν μόνο καινούργια, όλοι λένε πως «η μπάντα έχασε τις ρίζες της, ξεπουλήθηκε » κτλ. Αυτός ο κίνδυνος υπήρχε και με το Civilization V. Μόνο μια μονάδα σε κάθε tile; Όχι θρησκείες; Εκ πρώτης όψης αυτά φαίνονται σαν βήματα προς τα πίσω. Το γεγονός είναι ότι ο σχεδιασμός έχει πάρει μια στροφή μακριά από το hardcore κοινό, προσπαθώντας να κάνει το παιχνίδι πιο εύκολο για τους καινούργιους παίκτες και αφαιρώντας ό,τι δεν είναι τελείως απαραίτητο ή κάνει το gameplay πιο βαρύ ή περίπλοκο. Οι προθέσεις της Firaxis είναι ξεκάθαρες, όπως και οι επιρροές από το Revolutions, ιδιαίτερα στο πολύ πιο λιτό, απέριττο, και τελικά πολύ εύχρηστο UI. Για μια φορά όμως, η εκτέλεση αυτής της «απλοποίησης» είναι τόσο εκπληκτική, τόσο ιδιοφυής, που αφήνει κάθε παράπονο πίσω.
Το gameplay αφήνει μια πολύ διαφορετική γεύση από τους παλιότερους τίτλους. Παίζοντας το Civilization V, ένιωθα ότι δεν έπαιζα Civilization. Ένιωθα ότι έπαιζα κάτι διαφορετικό, κάτι παρόμοιο με αυτό που ήξερα αλλά όχι ακριβώς ίδιο. Ταυτόχρονα, αυτό το καινούργιο ήταν τόσο καλό, τόσο εθιστικό, πρωτότυπο και φρέσκο, που δεν με ένοιαζε που απείχε τόσο πολύ από τα παλιά! Χαράζει μια δική του πορεία εδώ, και άλλωστε, αν θέλουμε λίγο από τα παλιά, το CiV IV εξακολουθεί να είναι ένα διαμάντι από μόνο του. Ξαφνικά, στο νέο Civ, κάθε μονάδα αποκτά νέο νόημα. Όχι μόνο γιατί οι μονάδες είναι πιο ακριβές: η στρατηγική βρίσκει νέα δυναμική όχι μόνο από το ποιες μονάδες θα ριχτούν στο πεδίο της μάχης, αλλά και από το πού. Τυπικά, οι μάχες δεν κρατάνε πια μόνο έναν γύρο και η πολιορκία μιας πόλης είναι πολύ δυσκολότερη. Ακόμα και απροστάτευτη να είναι, μπορεί να καταφέρει να κρατήσει με τις νέες εσωτερικές άμυνες της.
Αν ο παίκτης επιλέξει να το πάει πολιτιστικά, θα το βρει πολύ πιο ικανοποιητικό απ’ότι παλιότερα, με τις πόλεις-κράτη να βοηθάνε με τις συμμαχίες τους μια φιλειρηνική παρτίδα και με τα οφέλη της πολιτιστικής υπεροχής να είναι εξίσου σημαντικά, διπλωματικά και όχι μόνο, με τα στρατιωτικά. Επίσης, λόγω της αναμόρφωσης των μαχών και του πώς διεξάγονται, αν ο φιλειρηνικός παίκτης δεχθεί επίθεση από κάποιον επεκτατικό, έχει κάποιες ελπίδες, χάρης στην βοήθεια των πόλεων-κρατών και των αρκετά πιο συνεργάσιμων και συζητήσιμων στην διπλωματία παικτών της ΑΙ. Οι στόχοι είναι καλά ζυγισμένοι, όπως και αν επιλέξει κανείς να παίξει.
Ένα από τα στοιχεία τα οποία λάτρεψα στο Civ IV ήταν το υπέροχο soundtrack, ειδικά τα πρωτότυπα κομμάτια, όπως το Baba Yetu του Christopher Tin. Δυστυχώς δεν επέστρεψε για την δημιουργία του πέμπτου μέρους της σειράς. Όμως η μουσική του V δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον προκάτοχο του όσον αφορά την αδειοδοτημένη κλασική μουσική. Dvorak και Συμφωνία του Νέου Κόσμου, Beethoven, Bach… Η μουσική αλλάζει κλίμα ανάλογα με την καταγωγή του πολιτισμού. Αν, για παράδειγμα, ο παίκτης διαλέξει τους Άραβες, η μουσική που θα παίζει θα είναι ανατολίτικη (πολύ υψηλής ποιότητας), και όχι τα κλασικά που προανέφερα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η ίδια συνέπεια που υπήρχε στο IV όσον αφορά το ποια μουσική έπαιζε σε ποια χρονική περίοδο…
Εκτός από τα πολλά παράπονα που έχουν εκφραστεί για την αποκλειστικότητα διάθεσης και ενεργοποίησης μέσω του Steam, γενικότερα, τα περισσότερα αρνητικά του Civ V έχουν να κάνουν με τις οποιες διαφοροποιήσεις από το Civ IV, όχι στο κεντρικό τρόπο παιχνιδιού, αλλά στις μικρές λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά. Για παράδειγμα, το μικρό ρολογάκι (με ξυπνητήρι κιόλας!) που υπήρχε στο Civ IV στην πάνω δεξιά μεριά της οθόνης ήταν πολύ χρήσιμο για να μην ξεχνιέμαι και παίζω ΠΟΛΥ περισσότερο απ’όσο σκόπευα αρχικά. Επίσης, οι μονάδες δεν μιλάνε πια την μητρική τους γλώσσα (δεν θα ξεχάσω τους Έλληνες που φώναζαν «Πείτε μου τι να κάνω!» με μια ημι-βλάχικη προφορά!) Το Civ IV ήταν επίσης πολύ πιο χιουμοριστικό, δεν έπαιρνε τον εαυτό του 100% στα σοβαρά, ενώ η νέα προσθήκη στην σειρά είναι λίγο πιο σοβαροφανής. Τεχνικά επίσης είναι αρκετά βαρύ για το σύστημα των δυόμισι χρόνων μου, στο οποίο το παίζω low-medium. Σε πιο νέα συστήματα όμως τα γραφικά είναι απερίγραπτα. Και φυσικά με όλο art deco στιλ που διακατέχει όλο τον τίτλο (εξαιρετικό artwork!), δίνει μια ξεχωριστή αισθητική.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα για το Civilization V, όμως η αλήθεια είναι πως τώρα που είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον καινούργιο να δοκιμάσει την σειρά γενικότερα, δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. Το Civilization V, μαζί με το Starcraft II, είναι τα strategy της χρονιάς, το καθένα στον τομέα του. Θα κάνετε πολύ καλά να μην χάσετε ευκαιρία να το παίξετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη! Αν είχε δοθεί η προσοχή στην λεπτομέρεια που είχε δοθεί στο Civ IV, το παιχνίδι άνετα θα μπορούσε να πάει για ακόμη καλύτερη βαθμολογία. Ακόμα και έτσι, ακόμα και πάνω στην κυκλοφορία (σπάνιο πια), μπορεί να καυχηθεί ότι είναι το πιο διασκεδαστικό και εύκολο στην μάθηση Civilization που έχει βγει. Είναι το καλύτερο γενικότερα; Θα το δούμε στην πορεία… Αλλά αφήστε με να παίξω… άλλον έναν γύρο…
+ Πάει την σειρά ένα βήμα μπροστά, πρωτοτυπώντας με επιτυχία
+ Φιλικό για νέους στην σειρά, εξίσου και περισσότερο διασκεδαστικό για τους παλιούς
+ Δεν είναι ακριβώς Civilization. Είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟ από Civilization
+ Πολύ καλά γραφικά και ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική κατεύθυνση
+ Το σύστημα μάχης και η διαχείριση των μονάδων μειώνει σημαντικά το micromanagement– Γιατί μόνο Steam;
– Μερικές λεπτομέρειες εξαφανίστηκαν από το Civ IV χωρίς προφανή λόγο
– Η μουσική απογοητεύει μετά την αριστουργηματική του Civ IV
– ΒαρύΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0
Πλατφόρμα: PC
Έκδοση: 2K
Ανάπτυξη: Firaxis
Διάθεση: CD Media
Είδος: Strategy
Παίκτες: Single-player, Multiplayer
Επίσημο Site: http://www.civilization5.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 24/9/2010
PEGI: 12