Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πόσα είναι τα παιχνίδια που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ εκτός Ιαπωνίας; Πόσα διαμάντια δεν έχουμε παίξει ποτέ στην Δύση; Είναι πολλά και αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους, οι οποίοι δεν είναι της παρούσης. Ας το αφήσουμε απλά στο ότι οι κυριότεροι λόγοι είναι -ω, τι έκπληξη- οικονομικοί. Περισσότερα...
Τα παιχνίδια επιβίωσης δεν είναι ιδιαίτερα του γούστου μου, καθώς τις περισσότερες φορές μου προκαλούν ένα συνεχές άγχος για τις διατροφικές και άλλες ανάγκες των εκάστοτε χαρακτήρων, οπότε καταλήγω τελικά να παρακολουθώ τα stats αυτά χάνοντας την ουσία. Έτσι ήμουν επιφυλακτικός με το Ashwalkers: A Survival Journey, αλλά τελικά με διέψευσε – μόνο ως προς το άγχος, καθώς πάσχει σε πολλά σημεία. Περισσότερα...
Τι έρχεται στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε την “Άγρια Δύση”; Η αναμενόμενη απάντηση εύκολα θα ήταν κάτι του στιλ: σκληροτράχηλοι πιστολέρο, καβάλα στο άλογο τους, περιφερόμενοι κάτω από τον καυτό ήλιο, έτοιμοι να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν οποιαδήποτε στιγμή, μέσα σε έναν βλοσυρό, αφιλόξενο κόσμο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οτιδήποτε άλλο, πέρα από το ένστικτο της επιβίωσης. Αυτή άλλωστε είναι η κυριότερη απεικόνιση που βλέπουμε στα western εδώ και τόσα χρόνια, κάτι που ισχύει και στο gaming. Όμως το El Hijo – A Wild West Tale, προσφέρει μία διαφορετική ματιά πάνω στο είδος. Μία περιπέτεια στην Άγρια Δύση για όλη την οικογένεια, χωρίς έμφαση στην βία και το αίμα. Για να δούμε λοιπόν, αν μπορεί να λειτουργήσει μία τέτοια ματιά στον κόσμο των καουμπόηδων. Περισσότερα...
Πέρα από τις χαρές και τις ευχάριστες στιγμές, η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες και δυσάρεστα γεγονότα που κάθε φορά προσπαθούμε να ξεπερνάμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν, μάλιστα, οι δυσκολίες αυτές μας βρίσκουν σε μικρή ηλικία, τότε η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι διπλάσια. Το Lost Words: Beyond the Page είναι ένα platformer που μιλάει στην καρδιά όλων μας, μεταφέροντας τις ανησυχίες και τις στεναχώριες ενός μικρού κοριτσιού σε ένα παραμύθι για όλες τις ηλικίες. Περισσότερα...
Το Biomutant αποτελεί ένα μετά-αποκαλυπτικό open-world RPG με στοιχεία καρτούν, πολεμικών τεχνών, shooter και υπερδυνάμεων. Η ευχάριστη έκπληξη είναι ότι καταφέρνει να τα συνδυάσει όλα αυτά χωρίς να στερείται ποιότητας κάπου. Περισσότερα...
Ανάμεσα στα αμέτρητα παιχνίδια τρόμου που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν κάποια που πραγματικά σε καθηλώνουν με το φόβο της ήττας και δεν παίρνουν τον θάνατο για αστείο. Αυτό κάνει το Song of Horror, το οποίο αποτελεί ένα πραγματικό φόρο τιμής σε κλασικούς τίτλους τρόμου, όπως τα Resident Evil, Silent Hill, Alone in the Dark και Clock Tower. Περισσότερα...
Με τo Resident Evil 7 η Capcom μας σύστησε μία νέα φόρμουλα για τη σειρά, η οποία αγαπήθηκε από τους κριτικούς αλλά και από τους παίκτες. Η κάμερα πρώτου προσώπου είναι κάτι που προσφέρει αρκετούς πόντους στην εμπειρία ενός παιχνιδιού τρόμου, κάτι που έχουμε δει και σε άλλους τίτλους του είδους. Όμως, το Resident Evil Village δεν είναι απλά η συνέχεια του RE7 και η νέα περιπέτεια του Ethan Winters, αλλά ουσιαστικά το Resident Evil 8. Ενώνει την ιστορία όλων των τίτλων και το πώς φτάσαμε ως εδώ, ενώ παράλληλα προσφέρει και μία ματιά στο μέλλον της σειράς. Περισσότερα...
Tο Evil Genius κυκλοφόρησε το 2004 και αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά παιχνίδια στατηγικής. Σαν άλλος Dr Evil αλλά και χρησιμοποιώντας καρικατούρες σατανικών ιδιοφυίων σαν τους κακούς στις ταινίες James Bond, ο σκοπός του παίκτη είναι -τι άλλο- να κατακτήσει τον κόσμο! Σχεδόν 16 χρόνια μετά, έχουμε στα χέρια μας τη συνέχεια του Evil Genius. Περισσότερα...
Το πρώτο μεγάλο DLC του Assassin’s Creed Valhalla βρίσκεται στα χέρια μας. Το Wrath of the Druids πραγματοποιεί ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα στην μεσαιωνική Ιρλανδία του 9ου αιώνα. Το DLC πρακτικά αποτελεί μια μικρή προέκταση του παιχνιδιού με κάποιες διαφοροποιήσεις στο gameplay. Eίναι αντάξιο της ποιότητας του Valhalla ή αποτελεί ένα άνευρο ξεκίνημα για το DLC του τίτλου; Πάμε να το δούμε. Περισσότερα...
Ο Yoko Taro, δημιουργός της σειράς Nier, μπορεί να μην είναι το πιο γνωστό όνομα στο gaming, αλλά ανήκει σε ένα γκρουπ δημιουργών που όχι μόνο εξέλιξαν το storytelling στα παιχνίδια, αλλά το ανέβασαν σε άλλο επίπεδο, ο καθένας τους με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο. Θα αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα: Amy Hennig (Legacy Of Kain, Soul Reaver, Uncharted), Ken Levine (System Shock 2, Thief, Bioshock), Warren Spector (Deus Ex), Fumito Ueda (ICO, Shadow Of The Colossus), Hidetaka Miyazaki (Demon Souls, Dark Souls, Bloodborne), Cory Davis (Spec Ops: The Line). Θεωρώ πως είναι πολύ κρίμα, όταν μιλάμε για καλό σενάριο, worldbuilding και το αφηγηματικό κομμάτι σε ευρύτερο πλαίσιο στα videogames, το πρώτο (και συχνά το μόνο) όνομα που αναφέρεται, να είναι αυτό του Hideo Kojima. Προφανώς, δεν παραβλέπω, ούτε απορρίπτω την συνολική, πολύ σημαντική προσφορά του Kojima στο gaming, αλλά είναι άδικο αυτοί οι δημιουργοί να ξεχνιούνται. Όμως, πριν προχωρήσουμε στην κριτική του Nier Replicant ver.1.22474487139..., ας δούμε λίγο πώς ξεκίνησε το Nier. Περισσότερα...
Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να βλέπουμε στούντιο να εξελίσσονται μέσα από το ταλέντο, την εργατικότητα και την δημιουργικότητά τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Guerilla Games, που πήγε από τα μέτρια (έως αδιάφορα θα προσθέσω) Killzone, στο αριστουργηματικό Ηorizon Zero Dawn. Η Housemarque είναι παρόμοια περίπτωση (σε μικρότερη κλίμακα φυσικά). Οι Φινλανδοί των low-budget arcade shooters, μέσω της συνεργασίας τους με τη Sony, κάνουν το άλμα στη νέα γενιά με το Returnal, τη νέα μεγάλη αποκλειστικότητα του PS5. Και τηρουμένων των αναλογιών, παραδίδουν ένα καλοδουλεμένο και άρτιο, πλην δυσκολοκατάβλητο shooter. Περισσότερα...
Είναι ορισμένες σειρές στο gaming που ξεχωρίζουν λόγω θεματολογίας και παρουσίασης. Η σειρά Oddworld μπορεί να μην έχει εκατομμύρια οπαδούς ανήκει όμως σε αυτές χωρίς ίχνος αμφιβολίας. Και επιτέλους μετά από αρκετά χρόνια επιστρέφει με το έκτο της παιχνίδι, το Oddworld: Soulstorm, συνέχεια του New n’ Tasty του 2014. Δεν πρόκειται για remake του Exodus με τον ίδιο τρόπο που ήταν το NnT remake του Odyssey, αλλά για μία νέα αφήγηση με κάποια στοιχεία από το Exodus. Αυτό κάνει ουσιαστικά το Exodus πλέον non-canon για τη συνολική ιστορία που θέλει να μας πει η δημιουργός Oddworld Inhabitants. Στο Soulstorm, τα έμμεσα σχόλια περί υπερκαταναλωτισμού, καταστροφής του περιβάλλοντος και φυσικά της παγκοσμιοποίησης, συμπληρώνονται από το θέμα του εθισμού. Περισσότερα...
Tο Οutriders είναι η νέα δημιουργία της People Can Fly, η οποία μας έδωσε το Gears of War: Judgment και φιλοδοξεί να αφηγηθεί τον (χιλιοειπωμένο) αγώνα της ανθρωπότητας για επιβίωση από την δική της σκοπιά. Με πληθώρα παρόμοιων παιχνιδιών εκεί έξω, δεν έχει εύκολο έργο, οπότε ας δούμε αν καταφέρνει να προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Περισσότερα...
Οι δημιουργοί του Sonic (και του Nights), Naoto Ohshima και Yuji Naka, συνεργάζονται ξανά και μας δίνουν το Balan Wonderworld, με στόχο να προσφέρουν έστω λίγη από την μαγεία των θρυλικών platformer τους. Αντ’ αυτού, φαίνεται πως όλα έχουν ένα τέλος και ίσως ήρθε η ώρα να πάρουν σύνταξη. Περισσότερα...
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες. Για να πετύχουν χρειάζεται σεβασμός, υπομονή, επικοινωνία, συνεργασία και χρόνος από όλα τα μέρη. Όταν μάλιστα έχουμε να κάνουμε με ζευγάρια, τότε όλα αυτά -και περισσότερα- πρέπει να υπάρχουν σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς, ακόμη και στη χώρα μας, κάθε χρόνο χιλιάδες ζευγάρια οδηγούνται σε διαζύγιο. Εξάλλου, όπως λένε, η κύρια αιτία διαζυγίου είναι o…γάμος (και οι διαφωνίες για τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού). Αυτό είναι και το κεντρικό θέμα του It Takes Two: ένα ζευγάρι με παιδί, λίγο πριν το διαζύγιο, αναγκάζεται να σώσει το γάμο του ενάντια στη θέλησή του. Θα καταφέρει λίγη μαγεία να τους φέρει ξανά κοντά ή ο χωρισμός τους είναι θέμα χρόνου; Για να μάθετε τί θα συμβεί πρέπει να περάσετε πάνω από 10 ώρες παίζοντας με έναν συμπαίκτη, είτε από κοντά, είτε online, και να συνεργαστείτε μέχρι το τέλος. Όπως ακριβώς και το ζευγάρι του παιχνιδιού. Περισσότερα...