Μετά από τρία sci-fi παιχνίδια, η (υπο)σειρά Call of Duty: Black Ops επιστρέφει στα θεματικά λημέρια που την καθιέρωσαν στην κορυφή των shooters. Το Black Ops Cold War αποτελεί συνέχεια του πρώτου Black Ops και επιχειρεί να σοκάρει σεναριακά αλλά και να προσφέρει μια διασκεδαστική multiplayer εμπειρία, όπως κατάφερε επιτυχώς ο μακρινός προκάτοχός του πριν από μία δεκαετία.

Το Cold War διαδραματίζεται στα 80s, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, όπου οι σχέσεις ανάμεσα σε Αμερικάνους και Σοβιετικούς είναι ιδιατέρως τεταμένες. Η ΕΣΣΔ καταστρώνει ένα θανάσιμο σχέδιο ώστε να πλήξει το γοήτρο των ΗΠΑ. Ο Περσέας, μυστικός πράκτορας της KGB, κατορθώνει να αποκτήσει πρόσβαση σε πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Reagan βρίσκεται σε αναταραχή, φοβούμενη ότι οι Σοβιετικοί θα χρησιμοποιήσουν τις κεφαλές σε ανύποπτο χρόνο για ισοπεδώσουν τον άσπονδο εχθρό τους. Οι ΗΠΑ αναθέτουν την διευθέτηση του ζητήματος στους πράκτορες της CIA Hudson και Adler, οι οποίοι με τη σειρά τους στρατολογούν τους πλέον κατάλληλους (και παλιούς γνώριμούς μας) Woods και Mason. Η νέα αυτή μονάδα κρούσης στήνει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό άνα την υφήλιο για τον εντοπισμό του Περσέα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες μέχρι σήμερα πληροφορίες, το 1943 συγκεκριμένα, ο Σοβιετικός πράκτορας Περσέας υπέκλεψε τα σχέδια του Project Manhattan των ΗΠΑ που αποτελούσαν πρακτικά την αμερικανική τεχνογνωσία γύρω από την κατασκευή ατομικής βόμβας. Η αμερικανική πολιτική σκηνή θορυβήθηκε εντόνως επειδή πίστεψε ότι η ΕΣΣΔ θα χρησιμοποιούσε την πυρηνική απειλή ενάντια στον δυτικό κόσμο.

Ομολογουμένως, το σεναριακό concept ακούγεται και είναι άκρως ενδιαφέρον. Το παιχνίδι, πέραν των απαραίτητων σκηνών δράσης, κατά βάση είναι ένα κατασκοπικό θρίλερ. Πέρα από το present day, υπάρχουν και flashback που διαδραματίζονται στο παρελθόν, όπως αποστολές στο Βιετνάμ (χαρακτηριστικό στοιχείο Black Ops άλλωστε). Οι έξι-επτά ώρες που χρειάζονται για να ολοκληρώσετε την ιστορία του Cold War είναι έντονες, προσφέρουν καταιγιστική δράση, σασπένς, ίντριγκα και αγωνία, αλλά... υπάρχει πάντα ένα “αλλά”. Ας ξεκινήσουμε με τα αρνητικά. Πρωταγωνιστής είστε εσείς και πιο συγκεκριμένα ο πράκτορας με κωδική ονομασία Bell. Αφού δημιουργήσετε το δικό σας προφίλ, καταχωρώντας το ονοματεπώνυμο, τη χώρα προέλευσης, την προϋπηρεσία σας στον χώρο των μυστικών υπηρεσιών και perks που πιστοποιούν τις εκτελεστικές ικανότητές σας, ενσωματώνεστε στην ομάδα black ops των Adler και Hudson. Ο χαρακτήρας σας είναι μουγγός και επικονωνεί με τους υπόλοιπους χαρακτήρες μέσω ενός συστήματος διαλόγων στο οποίο δύναται να θέσετε ερωτήματα, απαντήσεις κτλ. Άχρωμη, άοσμη, ακαταλαβίστικη επιλογή για εμένα. Θεωρώ τελείως αναχρονιστικό πρωταγωνιστής παιχνιδιού εν έτει 2020 να μην έχει φωνή.

Spy games.

Οι υπόλοιποι ήρωες, Hudson, Mason, Woods και κανά δυο ακόμη, περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου. Μπορώ να καταπιώ το πικρό ποτήρι για την Βρετανίδα πράκτορα Park της MI6 αλλά όχι για τους Hudson, Mason, Woods, κυρίως λόγω του ειδικού βάρους και την προσφορά τους στον οργανισμό που λέγεται Black Ops. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο νεοφερμένος Russel Adler που θυμίζει έντονα τον Robert Redford στην ταινία Spy Game. Ο πολυμήχανος Adler εμφανίζεται σαν o απόλυτος badass και πραγματικά εντυπωσιάζει. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το campaign στήθηκε γύρω από αυτόν, θυσιάζοντας βέβαια σε υπερθετικό βαθμό τους υπόλοιπους. Έγκλημα πρώτου βαθμού! Το campaign, παρόλο που επενδύει σε τομείς όπως η αντικατασκοπεία, αφήνει μια αίσθηση του βεβιασμένου και του πρόχειρου. Οπωσδήποτε χρειαζόταν δύο-τρεις ώρες ακόμα διότι υπάρχουν σημεία όπου η ιστορία τρέχει χωρίς σταματημό απλά και μόνο για να οδηγήσει τον παίκτη στο άνευρο -για να μην πω προβλέψιμο- φινάλε.

Σε θέματα gameplay, το Cold War καταφέρνει επιτυχώς να σας κάνει πράκτορα μυστικών αποστολών. Στο κρυσφύγετο της ομάδας του Adler, συγκεντρώνετε στοιχεία της δράσης του Περσέα, αναζητείτε ενόχους, πληροφοριοδότες, αποκρυπτογραφείτε δισκέτες μέσα από μια διαδικάσια παράπλευρης δραστηριότητας, καθώς το παιχνίδι διαθέτει και κάποιες δευτερεύουσες αποστολές (δυο όλες κι όλες, μην φανταστείτε). Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την δράση και την εισαγωγή του συστήματος διαλόγων, έχουν έναν σεναριακό αλλά επιφανειακό αντίκτυπο. Σίγουρα μερικοί θα ενθουσιαστείτε με επίπεδα όπως αυτό που κυκλοφορείτε στους διαδρόμους του κεντρικού αρχηγείου της KGB ή στην ανατολική πλευρά του τοίχους του Βερολίνου. Κινηματογραφικά σκηνικά πράγματι. Συνολικά όμως, το campaign του Cold War παρουσιάζεται ημιτελές και κατ' εμέ χρειαζόταν περισσότερη προσοχή. Να τονίσω επίσης πως στο PS5 το παιχνίδι εκμεταλλεύεται το Dualsense, παρέχοντας μια πιο ρεαλιστική εμπειρία shooting και αποτυπώνοντας εκπληκτικά τα trigger effects των όπλων.

Αποστολή στο Βιετνάμ.

Στο multiplayer, ξέχωρα των δημοφιλών core και hardcore online modes (Ddeathmatch, Domination, Search & Destroy, Kill Confirmed κτλ), υπάρχουν τρεις νέες προσθήκες: τα Dirty Bomb, VIP Escort και Combined Arms. To Dirty Bomb, στο οποίο συμμετέχουν 40 παίκτες, παραπέμπει σε ένα είδος Warzone όπου μια ομάδα των τεσσάρων παικτών προσγειώνεται με αλεξίπτωτα στα Ουράλια Όρη. Χρησιμοποιείτε δικά σας loadouts, ενώ σκοπός σας είναι η περισυλλογή κοιτασμάτων ουρανίου στον χάρτη και η μεταφορά τους σε τέσσερα σημεία. Στο κάθε σημείο υπάρχει μια βόμβα που πρέπει να οπλίσετε με το ουράνιο που μάζεψε έκαστος. Διάσπαρτα στον χιονισμένο χάρτη υπάρχουν κουτιά με το περιεχόμενό τους να διαφέρει, όπως plates για θωράκιση, killstreaks, ουράνιο κτλ, ενώ διατίθενται και οχήματα για την μετακίνηση όπως snowmobiles, tanks, ελικόπτερα, γουρούνες κτλ. Όπως προανέφερα, το Dirty Bomb προσπαθεί κατά μια έννοια να προσφέρει μια εμπειρία παρόμοια με το Warzone αλλά δεν τα καταφέρνει. Έχει βάσεις και ιδεές, αλλά στερούνται ουσιαστικής υλοποίησης. Πχ μια ομάδα κατευθύνεται να οπλίσει την βόμβα, έχει νωρίτερα υποστεί τα δέοντα για να συλλέξει μεγάλες ποσότητες ουρανίου και οι αντίπαλοι απλά έχουν camper-ωθεί στην βόμβα, πρακτικά δεν έχουν κάνει τίποτα και ξεκινούν να πυροβολούν και να spam-άρουν killstreaks, καταστρέφοντας τον πρωταρχικό στόχο του mode. Ειδικά η κατάσταση με τα killstreaks και τα οχήματα ξεφεύγει. Πολλή βαβούρα, αδυνατείς να συγκεντρωθείς! Γενικότερα, άνευρη προσθήκη.

Το VIP Escort είναι ένα 6v6 mode στο οποίο η μια ομάδα διαθέτει έναν VIP παίκτη που οι υπόλοιποι πρέπει να φυγαδεύσουν σε συγκεκριμένο σημείο. Η αντίπαλη ομάδα πρέπει να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να σκοτώσει τον VIP παίκτη. Στον επόμενο γύρο, οι ρόλοι αντιστρέφονται και πάει λέγοντας. Ωραίο σαν mode, θυμίζει αρκετά Search & Destroy. To δε Combined Arms επί της ουσίας είναι ένα τεράστιο Domination 12v12 και απαρτίζεται από τρεις πελώριους χάρτες: Armada Strike, Crossroads, Cartel (έχει και 6v6 εκδοχή). Το Armada λαμβάνει χώρα σε τρεις φρεγάτες στις οποίες μπορείτε να κινείστε με ταχύπλοα σκάφη και ziplines. Το θετικό είναι ότι σαν χάρτης ευνοεί διαφορετικές τακτικές προσεγγίσεις (sniper, flanking, camping κτλ.). Το Crossroads σας τοποθετεί σε μια χιονισμένη κοιλάδα με δυο bunkers να χωρίζονται στην μέση από μια παγωμένη λίμνη. Τρόποι μετακίνησης εντός του χάρτη είναι τα tanks και snow mobiles. Το Combined Arms σαν mode μπορώ να πω πως έχει ενδιαφέρον συγκριτικά με το άψυχο Ground War του Modern Warfare.

Μάχη στους δρόμους της Μόσχας.

Αρχικά, επιλέγετε operators από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις (NATO, Warsow Pact) του multiplayer. Οι operators ξεκλειδώνονται από challenges και το zombie mode. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, εντύπωση προκαλεί η απουσία του pick 10 το οποίο αντικαθίσταται από μια νέα διαδικασία create-a-class όπου μπορείτε να τοποθετήσετε μέχρι πέντε εξαρτήματα στο όπλο και από ένα perk αναμέσα στις τρεις κατηγορίες που παρέχει το παιχνίδι. Από εκεί και έπειτα, επιλέγετε lethal/non lethal εξοπλισμό (flash, stun, frag, semtex κτλ), field upgrades (trophy system, field mic, bouncing betty κτλ) και wildcards μέσω των οποίων προσθέτετε ακόμα ένα perk από την κάθε κατηγορία και επιπλέον τρία attachments στο όπλο σας. Τέλος, το οπλοστάσιο στο multiplayer αποτελείται από assault riffles, submachine guns, tactical riffles, snipers, καραμπίνες, πιστόλια, ρουκετοβόλα κτλ εποχής Ψυχρού Πολέμου.

Το παιχνίδι επιστρατεύει το πατροπαράδοτο arcade run 'n' gun στιλ των Black Ops. Οι 6v6 χάρτες έχουν την γνωστή αρχιτεκτονική των τριών λωρίδων, ενώ από άποψη έκτασης είναι μικρού και μεσαίου μεγέθους. Είναι καλοσχεδιασμένοι και λεπτομερείς. Ενδεικτικά προβαίνω στην περιγραφή ορισμένων: το Cartel διαδραματίζεται σε ένα συγκρότημα ναρκέμπορων, το Moscow προσφέρει μια μικρή άποψη της ρωσικής πρωτεύουσας, το Satellite λαμβάνει χώρα σε μια έρημο με έναν κατεστραμένο δορυφόρο στο κέντρο, ενώ το Miami αναπαριστά την ομώνυμη πόλη των ΗΠΑ βράδι με ξενοδοχεία, μπαρ και καζίνο να συνιστούν τις ζώνες πυρός. Τα scorestreaks επανέρχονται δυναμικά μαζί με την προσθήκη (δανειζόμενη από το Modern Warfare) του gunsmith. Το gunsmith ακολουθεί την λογική του MW, βοηθώντας σας να προσθέτετε χαρακτηριστικά ανάλογα με τα εξαρτήματα. Πχ αν χρησιμοποιείτε όπλο που βλέπετε ότι “κλωτσάει” προς τα επάνω, τότε πρέπει να βελτιώσετε το vertical recoil. Αν την ώρα που πυροβολάτε, παρατηρήσετε ότι το όπλο φεύγει προς τα πλάγια, τότε διορθώνετε το horizontal recoil. Χαρακτηριστικά στοιχεία όπως τα bullet velocity, damage range κτλ αυξάνουν τις επιδόσεις των όπλων και πρέπει να αποτελούν άμεση προτεραιότητά σας.

Το παιχνίδι προωθεί το rushing και όχι το camping. Οι rushers είναι οι παίκτες που καθορίζουν την έκβαση ενός ματς, ενώ οι campers αδυνατούν να συγκρατήσουν σημεία, αφού εύκολα βγαίνουν εκτός θέσης εξαίτιας του γρήγορου respawn. Αυτή τη στιγμή, το multiplayer του Cold War είναι κατά βάση submachine gun game εξαιτίας του MP5. Το συγκεκριμένο όπλο θερίζει σε μεσαίες αλλά και σχετικά μακρινές αποστάσεις. Σοβαρό θέμα προκύπτει από το buff-άρισμα των tactical riffles και δη των Μ16, AUG. Δυο τριβολιές αρκούν για να ρίξετε αντίπαλο. Έχει περιοριστεί λιγάκι η ισχύ του Μ16, αν και το όπλο συνεχίζει να ρίχνει κόσμο αβέρτα. Είναι εξαιρετικά ενοχλητικό πάνω σε εξ επαφής κόντρα, το τρίβολο να υπερισχύει του submachine gun ή του assault riffle. Δεν υπάρχει skill, καθώς όλοι εκμεταλλεύονται τα broken όπλα, παίζοντας με το ίδιο setup. Μαζί με το skill-based matchmaking (SBMM) που σας βάζει με παίκτες με ίδια στατιστικά χωρίς να υπολογίζει συνδέσεις, και το time-to-kill (ελαφρώς μεγαλύτερο του MW), η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά. Πρώτη φορά σε CoD που δεν με ενόχλησαν τα quickscopes των sniper riffles αλλά οι τριβολιές των tactical riffles.

Σε κατάσταση πολιορκίας στο Armada Strike.

Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου: το multiplayer δεν με τρέλανε. Είναι θετικό ότι διατηρεί το αγαπημένο run 'n' gun στιλ, αλλά όλα τελειώνουν με τα broken MP5, Μ16, AUG. 8 στους 10 παίκτες του lobby με αυτά παίζουν. Θα μου πείτε τώρα τί είναι προτιμότερο; Να camper-ώνονται με μια 725 καραμπίνα όπως στο Modern Warfare και να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; Το ίδιο πράγμα είναι. Rush-άρεις για να κάνεις το κέφι σου και ο αντίπαλος σε ρίχνει με μια τριβολιά επειδή κοιτάει μια ευθεία. Είναι πραγματικά κρίμα διότι υπάρχει σεβαστή ποικιλία όπλων και το πιστολίδι μπορεί να μην διαθέτει τους ρεαλιστικούς οπλικούς κραδασμούς του MW αλλά είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό. Έτσι όπως το βλέπω για την ώρα, το multiplayer αποτελεί χώρο ξεκλειδώματος όπλων και attachments εν όψει των σεζόν DLC του παιχνιδιού και της σύνδεσής του με το Warzone.

Το Zombies mode αποτελεί παραδοσιακό στοιχείο των Black Ops και εδώ επιστρέφει έχοντας υποστεί ολική ανανέωση, τόσο σεναριακά όσο και στο gameplay. Αρχικά, σας μεταφέρει στο 1983 όπου ένας πληροφοριοδότης από την Γερμανία ενημερώνει την CIA και συγκεκριμένα τον Weaver (χαρακτήρας από το πρώτο Black Ops) ότι οι Σοβιετικοί ανακάλυψαν ένα ξεχασμένο bunker των Ναζί στην Πολωνία στο οποίο διεξήγαγαν κάποια πειράματα. Οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να το αποκρύψουν αλλά η CIA επιδιώκει να το ερευνήσει στέλνοντας πράκτορες. Δυστυχώς αρχικά υπάρχει μόνος ένας χάρτης (Die Machine), αλλά αργότερα θα προστεθούν κι άλλοι. Από εκεί και πέρα, είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι μπορείτε να επιλέξετε το loadout που επιθυμείτε. Είναι μια θετική μέθοδος level-αρίσματος όπλου στo Zombies mode. Επίσης τα field upgrades ποικίλλουν, πχ το healing aura με το οποίο θεραπεύετε τους συμπαίκτες σας, μια νάρκη και μια frozen aura που ακινητοποιεί τους εχθρούς κτλ. Κλασικά σκοτώνοντας τα ζόμπι που έρχονται κατά πάνω σας κερδίζετε πόντους με τους οποίους μπορείτε να αγοράσετε όπλα που βρίσκονται στους τοίχους, upgrades και perks και φυσικά να ανοίγετε περάσματα για να προχωράτε μέσα στην πίστα.

Όταν εμφανιστεί η επιλογή exfil τότε πρέπει να πάτε μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας σε ένα συγκεκριμένο σημείο του χάρτη και να περιμένετε το ελικόπτερο για το escort. Εκεί επικρατεί λίγο χάος για ένα λεπτό, καθώς αλλεπάλληλες ορδές ζόμπι επιτίθενται ακατάπαυστα. Ουσιαστικά πρέπει η ομάδα σας να επιβιώσει. Οι τύποι παιχνιδιών εδώ είναι συνολικά τέσσερις: Die Machine 20 rounds που διαρκεί μέχρι τον 20ό γύρο, Die Machine Endless όπου ουσιαστικά farm-άρετε ανελέητα το όπλο της αρεσκείας σας, Dead Ops Arcade και Onslaught (αποκλειστικό στα PlayStation για ένα χρόνο). Tα δύο τελευταία είναι ψιλοαδιάφορα. Εξελίσσονται στους χάρτες του multiplayer, όπου μαζί με άλλον έναν παίκτη αντιμετωπίζετε ορδές ζόμπι. Γενικά, το Zombies mode του Cold War το ευχαριστήθηκα περισσότερο απ' ότι τα Zombies των προηγούμενων Black Ops, επειδή είναι απίστευτα συνεργατικό, ανάλαφρο για να level-άρεις όπλο αλλά και να κάνεις διάφορα challenges.

Στο Zombies mode αντιμετωπίζετε και mini-boss.

Ο τεχνικός τομέας του Cold War αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις στο PS5. Στο campaign παρατηρείτε εντυπωσιακά γραφικά, ρεαλιστικούς φωτισμούς και άρτια εκτελεσμένα animations. Από το μενού των ρυθμίσεων ενεργοποιείτε ray tracing, motion blur και field of view με το τελικό αποτέλεσμα να ικανοποιεί απόλυτα. Στο multiplayer όμως τα μοντέλα και τα περιβάλλοντα εμφανίζονται πιο λιτά και φτωχικά. Συνοδεύονται από το καρτουνίστικο εικαστικό των παλιών Black Ops. Καθώς το παιχνίδι διαδραματίζεται στον Ψυχρό Πόλεμο, μουσικά επικεντρώνεται στη ρετρό ποπ-ροκ σκηνή. Όσο για το voice acting, οι ηθοποιοί παραδίδουν πειστικές και ρεαλιστικές ερμηνείες, αν και οι διάλογοι είναι λιγάκι “ξύλινοι”. Δυστυχώς το κορυφαίο καστ του πρώτου Black Ops δεν επιστρέφει, με τους Ed Harris (Hudson), Sam Worthington (Mason) και James Burns (Woods) να λάμπουν δια της απουσίας τους. Άξια αναφοράς επίσης είναι η ρεαλιστική αναπαράσταση του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ronald Reagan. Η ηχητική των όπλων με είχε προβληματίσει έντονα στο PS4 που έπαιζα για κάποιες μέρες πριν πάρω το PS5, καθώς τα όπλα ακούγονταν σαν... συρραπτικά, ιδίως αυτά με σιγαστήρα. Ευτυχώς στο PS5 το παιχνίδι διορθώνει σημαντικά αυτό το ζήτημα, παραδίδοντας “ογκώδη” εφέ πυροβολισμών και εκρήξεων.

Το Call of Duty: Black Ops Cold War αποτελεί ένα ικανοποιητικό πακέτο για όλα τα γούστα. Το campaign ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα σε κατασκοπικό θρίλερ και κινηματογραφική δράση, αν και δεν έχει την πρέπουσα συνοχή. Το online προσφέρει διασκέδαση και πολλές δραστηριότητες διαδικτυακής ενασχόλησης, με το run 'n' gun πιστολίδι να κάνει δυναμικό comeback. Ωστόσο κάποιες σχεδιαστικές επιλογές (SBMM, broken όπλα) στερούν την ευχαρίστηση και ενοχλούν με την μη επιδιόρθωσή τους. Ο τεχνικός τομέας μπορεί να μην αγγίζει τα ποιοτικά στανταρ του Modern Warfare, αλλά σε γενικές γραμμές προσφέρει ένα συμπαθητικό οπτικό αποτέλεσμα. Ασχοληθείτε αν είστε φαν της θεματολογίας και του στιλ των Black Ops. Αλλιώτικα, παραμείνετε στο Modern Warfare.