Θαυμάζω τις πρωτότυπες ιδέες και το μεράκι των μικρών στούντιο που σπάνε το κατεστημένο. Υπάρχουν όμως και μερικά, που είτε αποτυγχάνουν να υλοποιήσουν το όραμά τους, είτε πολύ απλά τα παιχνίδια που βγάζουν είναι τόσο μέτρι που αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο η ανάπτυξή τους... Ένα από αυτά λοιπόν είναι κι η Atomic Games, που πριν μερικές μέρες μας προσέφερε το νέο της πόνημα, το Breach.

Η πρώτη εντύπωση που μου είχε αφήσει το Breach από τα διάφορα βίντεο κλπ ήταν θετική. Το μεγάλο του όπλο ήταν αναμφισβήτητα ο βαθμός καταστροφής των πιστών, αφού υποτίθεται ότι μπορούσες να καταστρέψεις σχεδόν τα πάντα. Με την έκδοση του PC να υποστηρίζει PhysX και dedicated servers, τα πράγματα φαίνονταν ακόμα καλύτερα. Μέχρι που τα πήρε όλα η κατηφόρα και… κλάφτα Χαράλαμπε!

Δεν θα ασχοληθώ εκτενέστατα με τον τεχνικό τομέα. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για downloadable game, οπότε δεν γίνεται να έχουμε τρελές απαιτήσεις. Ομολογώ όμως ότι περίμενα καλύτερα πράγματα. Αν έχω φτάσει δηλαδή σε σημείο να θεωρώ μέτρια τα γραφικά του Warface της Crytek (που θα είναι μεταξύ άλλων και free-to-play), τι μπορώ να πω για τα αντίστοιχα του Breach; Η λέξη ξεπερασμένα πιστεύω ότι αρκεί. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον ηχητικό τομέα. Ομολογώ ότι πιο “ήσυχες” μάχες δεν έχω βιώσει στο παρελθόν. Η ποιότητα των ηχητικών εφέ είναι απελπιστικά χαμηλή, ενώ ακόμα και οι εκρήξεις δεν προσφέρουν το “wow factor” του Bad Company 2 ή άλλων, αντίστοιχων παιχνιδιών.

Καλά θα κάνετε να συνηθίσετε αυτή την εικόνα γιατί θα την βλέπετε πολύ συχνά!

Βέβαια, όπως έχω ξαναπεί, αν το gameplay μετράει τότε χαλάλι του. Έλα όμως που το έργο το έχουμε ξαναδεί. Εξαίρεση αποτελεί το σύστημα κάλυψης που είναι πολύ καλό και θυμίζει το αντίστοιχο του Rainbow Six: Vegas. Με το πάτημα ενός κουμπιού ο χαρακτήρας μας κολλάει πάνω σε έναν τοίχο και η οπτική αλλάζει από πρώτο πρόσωπο, σε τρίτο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορείτε άφοβα να δείτε τι παίζει στην πίστα, πόσοι αντίπαλοι βρίσκονται μπροστά σας, που πάνε να κρυφτούν ή τι σχεδιάζουν να κάνουν. Ή πολύ απλά μπορείτε να “καμπερωθείτε” με αυτό τον τρόπο, αν και αφήνετε ακάλυπτα τα νώτα σας έτσι, αφού η κάμερα δεν μπορεί να περιστραφεί.

Κι αυτό είναι το μόνο θετικό του Breach. Η καταστροφή παρόλο που είναι καλή, δεν προσφέρει το ίδιο αίσθημα με την αντίστοιχη του Bad Company 2. Από την στιγμή δε που η Atomic Games διαφήμισε την υποστήριξη PhysX στο PC, περίμενα κάτι καλύτερο. Ναι, μπορείς να καταστρέψεις ολοσχερώς τις... καλύβες αλλά οι χάρτες διαθέτουν μόνο τρεις με τέσσερις. Κι άσε δε που για να τις καταστρέψεις θα πρέπει να έχεις ανεβάσει αρκετά το level σου για να αποκτήσεις πρόσβαση στα βαριά όπλα, διαφορετικά δεν έχεις ούτε καν μια χειροβομβίδα. Και το level up είναι τόσο αργό, που παίζει να το παρατήσεις το παιχνίδι προτού καλά καλά ξεκλειδώσεις το πρώτο σου perk. Ευτυχώς που σε μερικά σημεία των πιστών υπάρχουν μερικοί εκτοξευτές πυραύλων και είχα την τιμή να δω μια καλύβα να ανατινάζεται, γιατί διαφορετικά θα είχα μείνει με την (μπιιιιιιπ) στο χέρι.

Ας καμπερωθούμε λοιπόν. Για ελάτε πουλάκια μουυυυυυ...

Η κατάσταση γίνεται χειρότερη, αν αναλογιστούμε ότι δεν υπάρχει campaign. Κι όσο για τους διαθέσιμους multiplayer χάρτες; Υπάρχουν μόλις τέσσερις, ενώ o σχεδιασμός τους μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω. Μπορεί τα γραφικά να είναι κάπως μάπα. Δεκτό. Θα μπορούσαν όμως να είχαν σωθεί με ένα έξυπνο level design ή με σωστή χρήση του φωτισμού ή ακόμα και με την καταστροφή ως gimmick effect. Δυστυχώς όμως, δεν.

Υπάρχουν τέσσερα είδη παιχνιδιού: το Infiltration, το Convoy, το Retrieval και το Team Deathmatch. Το Infiltration είναι ίδιο με το Conquest mode του Bad Company 2. Πρέπει κοινώς να φέρετε υπό την κατοχή σας συγκεκριμένα μέρη για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Στο Convoy οι επιτιθέμενοι προσπαθούν να καταστρέψουν την στρατιωτική φάλλαγγα των αμυνόμενων, με τους δεύτερους να πρέπει να την συνοδέψουν μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Το Team Deathmatch είναι το γνωστό μακελειό των δύο ομάδων όπου νικήτρια αναδεικνύεται εκείνη με τους λιγότερους θανάτους, ενώ το Retrieval θυμίζει το γνωστό μας capture the flag, μόνο που αντί για σημαίες κουβαλάτε βιοχημικά όπλα.

Κι όπως λέει ένα γνωστό άσμα του Κυριαζή: Επιμένω, επιμένωωωωωω. Στη loading screen αυτή, για να μπούμε μαζί. Υπομένω, περιμένωωωω. Στην loading screen αυτή κι η μπουνιά στην χαζή. Επιμένωωωωω!

Προτού κλείσω την κριτική, οφείλω να αναφερθώ στην σωρεία προβλημάτων που μαστίζουν το Breach. Το SLI δεν δουλεύει και θα αναγκαστείτε να τρέξετε το παιχνίδι σε single GPU mode. Αρκετές φορές το παιχνίδι κολλάει στο Loading. Ανά τακτά διαστήματα θα τρώτε crashes στο desktop. Τις περισσότερες φορές ο host θα φεύγει (ειδικά αν είναι άσχετος) και το παιχνίδι θα σας πετάξει έξω, αφού όταν φεύγει ο host δεν τον διαδέχεται αυτομάτως κάποιος από τους διαθέσιμους παίκτες ώστε να αποφευχθεί το παραπάνω πρόβλημα. Δεν υπάρχουν κυρώσεις για τα disconnects που κάνει ο host. Ο browser είναι δυσλειτουργικός και δεν μπορείτε να περιηγηθείτε με την ροδέλα του ποντικιού σας. Υπάρχει έντονο lag, ενώ ακόμα κι οι dedicated servers πέφτουν συχνά πυκνά. Θεωρώ θαύμα που κατάφερα να παίξω όσα ματς έπαιξα. Ο Termi ακόμα θυμάται τα γέλια που έριχνα κάθε φορά που του έλεγα ότι με πέταξε έξω το παιχνίδι.

Δυστυχώς το Breach, πολύ απλά δεν έπιασε. Έχει καλές ιδέες, αλλά μερικές χαζές αποφάσεις και τα προβλήματα που το μαστίζουν είναι τόσα, που δεν αξίζει ούτε για αστείο να ασχοληθεί κάποιος μαζί του στην παρούσα φάση. Αν νομίζετε ότι όταν κυκλοφόρησε το Black Ops βρισκόταν σε beta φάση, ξανασκεφτείτε το. Το Breach σπάει το κατεστημένο και κλέβει, δικαιωματικά, αυτόν τον τόσο ποθητό τίτλο. Κοινώς, μέχρι να διορθωθούν αυτά τα προβλήματα, μην κάνετε καν τον κόπο να ασχοληθείτε μαζί του. Βέβαια και χωρίς τα προβλήματά του το Breach δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο ή κάτι με το οποίο αξίζει να ασχοληθείτε, ειδικά αν παίζετε άλλα FPS παιχνίδια. Ο επόμενος παρακαλώωωω….

+ Η καταστροφή
+ Το σύστημα κάλυψης

- Είναι δύσκολο να μπεις σε ματς, είναι ακόμα δυσκολότερο όμως να παραμείνεις μέσα στον server για να παίξεις
- Τεχνικός τομέας
- Ρηχό gameplay και λίγοι διαθέσιμοι χάρτες
- Δεν υπάρχει campaign
- Lag και ένα κάρο προβλήματα

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.0

Πλατφόρμα: PC (review), Xbox 360
Έκδοση: Atomic
Ανάπτυξη: Atomic
Διάθεση: Download
Είδος: FPS
Παίκτες: Multiplayer
Επίσημο Site: http://breachgame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: Ιανουάριος 2011
PEGI: 16