Borderlands 4 review

Μετά από αρκετά επιτυχημένα παιχνίδια και μία πλήρως αποτυχημένη ταινία, η σειρά Borderlands συνεχίζεται με το τέταρτο κύριο μέρος της. Ας δούμε αν το Borderlands 4 έχει να προσφέρει κάτι καινούριο ή αν η looting-shooting φόρμουλα της σειράς έχει φτάσει σε τέλμα.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται στον πλανήτη Kairos, λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του Borderlands 3. Οι Vault Hunters, πέρα από το να κάνουν φύλλο και φτερό ό,τι σεντούκι, ντουλάπα και σωρό οστών υπάρχει για να βρουν ακόμη και το τελευταίο πιστόλι ή μαχαίρι που κρύβεται στον κόσμο, καλούνται να αντιμετωπίσουν τον τυραννικό Timekeeper και να απελευθερώσουν τους καταπιεσμένους κατοίκους του πλανήτη. Ωστόσο, δεν είναι μόνοι τους σε αυτή την περιπέτεια, αφού στο πλευρό τους βρίσκεται ο Claptrap, το ενθουσιώδες ρομπότ γενικής χρήσης που δεν χάνει ευκαιρία να αυτοδιαφημιστεί και να καυχηθεί. Πραγματικά, δεν μπορούμε να διανοηθούμε Borderlands χωρίς εκείνον. Παραμένει η κορυφαία πηγή γέλιου της σειράς, επιστρέφοντας με τις κλασικές του φάρσες, όπως το να σας πετάει κουτάκια και κρανία απλά για να βεβαιωθεί ότι είστε ζωντανός.

Επιλέγετε έναν από τους τέσσερις ήρωες: την Vex, με τις μαγικές της ικανότητες, τον Amon, έναν αργοκίνητο γίγαντα σε αναζήτηση εκδίκησης και λύτρωσης, τον Rafa, χιουμορίστα, με ιδιαίτερη προφορά και χρήσιμα κανόνια στις πλάτες του, και την Harlow, μια σκανδαλιάρα, που κατασκευάζει το αδύνατο και στο τέλος πυροβολεί με αυτό, φωνάζοντας λίγο περισσότερο από όσο θα θέλαμε. Στο εισαγωγικό βίντεο παίρνετε μια γεύση από το τί κάνει ο καθένας και τις επιθέσεις του, κάτι που είναι αρκετά πρακτικό και αποτελεσματικό. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level κερδίζετε και έναν βαθμό για να ξοδέψετε σε skills ξεχωριστά για τον κάθε ήρωα. Παρόλο που το skill tree και οι ικανότητες δεν προσφέρουν τρομερά διαφορετικό gameplay, ο καθένας έχει ορισμένες μοναδικές δεξιότητες και συγκεκριμένους τρόπους επίθεσης, δίνοντάς σας κίνητρο να ξαναπαίξετε το παιχνίδι από την αρχή με διαφορετικό χαρακτήρα για να τις ανακαλύψετε.

Ο μεγάλος, ανοιχτός κόσμος του παιχνιδιού χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές που ξεκλειδώνονται όσο παίζετε, είτε solo, είτε co-op (με υποστήριξη crossplay μάλιστα). Στον Kairos κάθε γωνιά κρύβει τα κλασικά τουφέκια, αυτόματα, χειροβομβίδες αλλά και άλλα πιο πολύπλοκα όπλα, βγαλμένα από επιστημονική φαντασία, που φορτίζουν όσο κρατάτε πατημένη τη σκανδάλη ώστε να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά. Εξακολουθούν να χωρίζονται ανάλογα με την σπανιότητα και τον κατασκευαστή τους, οπότε συχνά βρίσκεστε να κρατάτε εκείνο το epic πολυβόλο που «κάνει τη δουλειά» για πολλά επίπεδα, έως ότου – με βαριά καρδιά – βρείτε τον αντικαταστάτη του. Αν δεν μπορείτε να αποφασίσετε άμεσα για το τί να κρατήσετε μέσα σε ένα ακατάστατο inventory, κάτι που συμβαίνει συχνά, υπάρχει πάντα η επιλογή της αποθήκευσης στην τράπεζα-γουρουνάκι. Επίσης, ο εξοπλισμός μπορεί να προκαλεί ή να σας προστατεύει από τα στοιχεία, όπως φωτιά και πάγο, χρησιμεύοντας ανάλογα με τον αντίπαλο και απαιτώντας τακτική. Πχ για να εξουδετερώσετε ένα βιονικό boss πρέπει πρώτα να του πετάξετε χημικά βαρέλια ώστε να πέσει η ασπίδα του.

Το κομμάτι του shooting μπορεί δεν έχει αλλάξει και τόσο, αλλά ο τρόπος που κινείστε στο περιβάλλον έχει – και δεν μιλάμε μόνο για την αντικατάσταση των σταθμών catch a ride με το δικό σας όχημα που μπορείτε να καλέσετε οποτεδήποτε. Έχουν προστεθεί περισσότερες κινήσεις, όπως διπλά άλματα, dash, glide αλλά και ένας γάντζος (με το ευφάνταστο όνομα… «grapple-grabbler») που σας μεταφέρει υψηλότερα, γρηγορότερα. Πλέον δεν αρκεί μόνο να πυροβολάτε και να πετυχαίνετε τους εχθρούς αλλά πρέπει και να ελίσσεστε για να μην σας πετυχαίνουν εκείνοι, αποφεύγοντας τις ριπές εναντίον σας κινούμενος δεξιά και αριστερά και κάνοντας άλματα, λίγο-πολύ όπως σε multiplayer shooter.

Υπάρχουν δεκάδες κύριες και δευτερεύουσες αποστολές, καθώς και συμβόλαια μισθοφόρων. Τα safehouses αποτελούν μια καλή πηγή αποστολών, αλλά και το μέρος όπου ξεκλειδώνεονται σημεία fast travel στην περιοχή. Συνήθως, όσα περισσότερα τα side-quests τόσο το καλύτερο: ακολουθήστε ένα διαστημόπλοιο που απαγάγει κοπάδια, διασχίζοντας κοιλάδες και λίμνες, συγκεντρώστε αντικείμενα που έκλεψαν από το σπίτι του Claptrap, ή πείστε κάποιον ότι ο πλανήτης δεν είναι… επίπεδος. Στο τέλος διαλέγετε την ανταμοιβή σας, από χρήματα και skins έως XP ή όπλα. Κάτι που αξίζει να έχετε στο μυαλό σας είναι πως όταν κάποια αποστολή δείχνει να έχει «κολλήσει» χωρίς να αλλάζει το objective, παρόλο που έχετε σκοτώσει όλους τους εχθρούς, τότε συνήθως σημαίνει πως κάποιος εχθρός κρύβεται κάπου εκεί κοντά ή πίσω από κάποια πόρτα που δεν έχετε ανοίξει. Ωστόσο, πολλά από τα side-quests διαρκούν περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, ακόμα και τα πιο απλά, όπου πρέπει να σκοτώσετε έναν καθορισμένο αριθμό αντιπάλων και να συλλέξετε αντικείμενα. Συνήθως συμβαίνει επειδή αυτά χωρίζονται σε μικρότερους στόχους, διάσπαρτους σε όλη την περιοχή, ή γιατί επανεμφανίζονται ομάδες εχθρών που έχετε ήδη εξοντώσει. Εφόσον οι εχθροί προσαρμόζονται στο επίπεδό σας, δεν είναι ούτε υπερβολικά εύκολοι, ούτε αδύνατοι. Αν παρατηρήσετε ότι δεν σκοτώνονται τόσο εύκολα όσο πριν, τότε καταλαβαίνετε πως ήρθε η ώρα να στραφείτε σε πιο δυνατά όπλα και ασπίδες.

Μια πρακτική προσθήκη είναι ο Echo-4, το ρομπότ-GPS που σας δείχνει τον δρόμο προς το ενεργό σημείο του χάρτη και επισημαίνει ενδιαφέρουσες τοποθεσίες κοντά σας. Δυστυχώς, ο Echo-4 δεν είναι πάντα ακριβής. Η γραμμή πορείας του μπορεί να σας στείλει επάνω σε τοίχο ή βράχια και τότε πρέπει να βρείτε τη σωστή διαδρομή μόνος σας. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει όταν πρέπει να περάσατε ανάμεσα από εχθρούς, αντί απλά να μεταβείτε στο σημείο μέσω μιας ευθείας. Απλά, ξενίζει όταν ακολουθείτε τη γραμμή, κάνετε ελιγμούς και σκαρφαλώνετε ψηλά μόνο και μόνο για να συναντήσετε μια σπηλιά που ουσιαστικά μπλοκάρεται από έναν αόρατο τοίχο που δεν μπορείτε να εξερευνήσετε.

Δύο άλλα θέματα που επηρεάζουν την εμπειρία (τουλάχιστον σε κονσόλα) είναι το interface και το inventory. Ο μίνι χάρτης των προηγούμενων Broderlands έχει αντικατασταθεί με μια μπάρα πυξίδας που περισσότερο μπερδεύει παρά βοηθάει, καθώς περιλαμβάνει «σημεία ενδιαφέροντος» ακόμη και όταν δεν υπάρχει κάτι να κάνετε εκεί, ή τα σημεία μπλέκονται όταν είναι πολλά. Έτσι, βρίσκεστε να ανοίγετε τον ίδιο τον χάρτη για να βρείτε τον δρόμο σας συχνότερα από όσο θα θέλατε. Επιπλέον, για να δείτε τα χρήματά σας, απαραίτητα για την αγορά εξοπλισμού αλλά και για να επανέλθετε στη ζωή μετά από kill, πρέπει να μεταφέρετε τον κέρσορα επάνω στο σύμβολο του δολαρίου μέσα στο inventory, αντί απλά να βλέπετε το ποσό ανοίγοντάς το. Κάτι εξίσου μη πρακτικό είναι η προεπιλεγμένη ταξινόμηση των όπλων, ασπίδων και χειροβομβίδων ή μαχαιριών που κουβαλάτε κατά κατασκευαστή. Ακόμη και αν αλλάξετε σε ταξινόμηση πχ κατά ζημιά, το παιχνίδι επιστρέφει στη δική του ταξινόμηση την επόμενη φορά που ανοίξετε το inventory. Αν σκεφτούμε ότι το παιχνίδι βασίζεται στο looting και τη συχνή αλλαγή όπλων περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το να κινείτε κάθε φορά τον κέρσορα για αντίστοιχη επιλογή μέσα στο μενού δεν είναι καθόλου πρακτικό.

Τα καρτουνίστικα γραφικά διατηρούν το χαρακτηριστικό ύφος που μας έχει συνηθίσει η σειρά Borderlands, συνδυάζοντας sci-fi western με ρεαλισμό. Αν και υπάρχει ξεκάθαρη συνολική βελτίωση από τον προηγούμενο τίτλο, υπάρχει και περιθώριο για κάτι παραπάνω. Τα όπλα δείχνουν μοναδικά και λεπτομερή, ακόμη και πριν εφαρμόσετε κάποιο από τα δεκάδες skins. Γρασίδι και λουλούδια κινούνται στον άνεμο και ζωάκια τριγυρίζουν ή πετούν γύρω. Εξωγήινα ρομπότ χάνουν τα κεφάλια τους εκτοξεύοντας κίτρινο υγρό και ματωμένα τραπέζια περιέχουν κομμένα άκρα. Εκρήξεις πράσινων χημικών θολώνουν το πεδίο της μάχης. Σκιάχτρα-στρατιώτες, φτιαγμένα από λάστιχα, ξύλα κι ένα ανάποδο καλάθι στο κεφάλι προκαλούν γέλιο. Τα loading screens απουσιάζουν, προσφέροντας μια πραγματική εμπειρία open-world. Από την άλλη, το καφέ νερό του καταρράκτη δεν δείχνει τόσο εντυπωσιακό ή ρεαλιστικό, ενώ το animation των AI χαρακτήρων δεν ενθουσιάζει. Επίσης, πολλές φορές τα καρέ στα cutscenes (και όχι μόνο) πέφτουν ακόμη και όταν δεν πρόκειται για απαιτητικές σκηνές. Η δυναμική μουσική ανεβαίνει σε ένταση σε πολλές σημαντικές μάχες του παιχνιδιού, όμως εκτός μαχών συνήθως απουσιάζει ή είναι υπερβολικά χαμηλή για να την παρατηρήσετε. Το voice acting είναι εξαιρετικό, σε βαθμό που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μια κινηματογραφική παραγωγή. Σε γενικές γραμμές, ο ήχος είναι προσεγμένος, με τα όπλα και τα εφέ να ακούγονται ξεκάθαρα.

Το Borderlands 4 διατηρεί τη χαρισματική ταυτότητα των προκατόχων του, με το ιδιαίτερο χιούμορ, την εκρηκτική δράση και την ποικιλία όπλων να παραμένουν στο επίκεντρο. Αν είστε φαν της σειράς Borderlands και των looter-shooters γενικότερα, ετοιμαστείτε για μια γεμάτη, απολαυστική περιπέτεια.