Ένα γεγονός που συνεχίζει να με εκπλήσσει με τα καινούρια παιχνίδια που βγαίνουν, είναι πως πολύ λίγα από αυτά έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Τα περισσότερα περιορίζονται στην αντιγραφή στοιχείων που κάνουν μερικούς τίτλους μοναδικούς. Προφανώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Demon’s Souls, Bulletstorm, Borderlands είναι μερικές από αυτές τις λαμπρές περιπτώσεις. Σύμφωνοι, η καινοτομία δε μπορεί να αρέσει σε όλους, όπως και εμένα δε μου άρεσε το νευρικό και «in your face» στιλάκι του Bulletstorm. Τι συμβαίνει όμως όταν ένα μάτσο από φρέσκες ιδέες, μαζί με μελετημένο και συγκεντρωμένο gameplay συμπίπτει ακριβώς με αυτό που λείπει από την κάστα των gamers; Η απάντηση ήρθε με την επιτυχία του πρώτου Borderlands. Τέσσερα και κάτι εκατομμύρια κόπιες ανά την υφήλιο μετά, το παιχνίδι πρακτικά έχει καθιερωθεί ως η νο1 επιλογή για τετραπλό online co-op και φοβερό χαβαλέ (τελευταίο παιχνίδι που τα είχε καταφέρει τόσο εύκολα είναι το Halo 3).
Το Borderlands 2 τώρα θέλει να επαναλάβει ακριβώς αυτό το κατόρθωμα. Πανέξυπνο χιούμορ, τέσσερις εντελώς διαφορετικοί πρωταγωνιστές, ένας τεράστιος κόσμος με ένα ακόμα πιο μεγάλο campaign – το τέκνο της Gearbox έχει όλα τα κορυφαία συστατικά. Το μείγμα που ακολουθεί, μπορεί να θεωρηθεί το λιγότερο εκρηκτικό.
Καταρχήν, το Borderlands 2 διαδραματίζεται στον Pandora, τον πλανήτη που ξεσκίσαμε και στο πρώτο παιχνίδι, μόνο που αυτή η φορά, παντού υπάρχει Eridium, ένα πολύτιμο ορυκτό, απόρροια της δράσης των τεσσάρων πρωταγωνιστών του original. Το σενάριο εξακολουθεί να βασίζεται πάνω στο ξεκλείδωμα ενός μυθικού θόλου, όπου υπάρχει μια μυστηριώδης υπερδύναμη. Bέβαια τα ίδια ακριβώς συνέβησαν και μερικά χρόνια πριν και καταλήξαμε να πυροβολάμε πλοκάμια. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα σοβαρεύουν, ο αρχικακός είναι πραγματικά κακός (και φοβερά απολαυστικός), και όλος ο πλανήτης κινδυνεύει από τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των megacorps του σύμπαντος.
Μπλα μπλα μπλα. Σοβαρά τώρα, όποιος ασχοληθεί έστω και λίγο με το σενάριο να το γράψει στα comments να τον βάλουμε στη blacklist. Αυτό που αξίζει να προσέξει κανείς είναι οι φανταστικοί διάλογοι (ή καλύτερα μονόλογοι, αφού ο/η πρωταγωνιστής έχει πιει το αμίλητο νερό) των NPCs, που είναι γεμάτοι με πανέξυπνες ατάκες και καυστικές παρατηρήσεις. Θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά, τραγελαφικά, γελοιωδώς αστεία, ακόμα και μακάβρια, όλα δοσμένα σε σωστά ρυθμισμένες δόσεις, κάνοντας έτσι την ιστορία, όχι μόνο υποφερτή, αλλά και κάτιτις ενδιαφέρουσα. Οι προηγούμενοι Vault Hunters εντωμεταξύ επιστρέφουν, και ο λατρευτός Claptrap δίνει ρεσιτάλ. Επιπλέον, η Gearbox έκανε το εξής πανέξυπνο: διάσπαρτες στον κόσμο της Pandora υπάρχουν συσκευές ECHO (κάτι σαν ακουστικά ημερολόγια), που περιγράφουν το παρασκήνιο του εκάστοτε ήρωα που έχετε. Για παράδειγμα αν απολαμβάνετε τις υπερδυνάμεις της Μάγιας της Μελισ… εεεε της Σειρήνας με συγχωρείτε, θα μάθετε γιατί παράτησε την πατρίδα της και έφτασε στην Pandora.
Με τα πολλά, ώρα για gameplay. Το Borderlands 2, όπως και ο προκάτοχος του, αποτελεί ένα αμάλγαμα από πολύ γρήγορο FPS και ασυνήθιστα-για-τα-δεδομένα πολύχρωμο RPG. Πέρα από τις συνηθισμένες νόρμες των παιχνιδιών με πίου-πίου, η Gearbox έδωσε στους πρωταγωνιστές και ένα σωρό δυνάμεις (πραγματικά οι συνδυασμοί είναι φοβερά πολλοί και για τους τέσσερις) που ξεκλειδώνονται, κλασικά μέσω level up. Κάθε χαρακτήρας έχει παντελώς διαφορετική δομή, και όλοι, πλην της Μaya the Siren που είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο, έχουν οικοίες δυνάμεις: o Salvador the Gunzerker, o Zer0 the Assassin, και ο Axton the Commando. Το παιχνίδι βέβαια τερματίζει κάθε κλισέ των χαρακτήρων μέσω των ειδικών δυνάμεων που δίνει στον καθένα, όπως αυτή του Zer0, ο οποίος μπορεί να… εξαφανίζεται για μερικά δευτερόλεπτα και να κυκλοφορεί αόρατος ανάμεσα στους εχθρούς, έτοιμος για ένα υπερ-critical hit.
Το όλο concept με τις δυνάμεις και τις υπερδυνάμεις λειτουργεί σωστά, και ποτέ δεν πέφτει στην παγίδα των προβλημάτων ισορροπίας (Darksiders 2 σε κοιτάω κατάματα), αφενός γιατί το level scaling των εχθρών είναι πολύ σωστό, αφετέρου γιατί οι αποστολές μοιράζουν όσο xp χρειάζεται κάθε φορά. Γενικά, το όλο σύστημα RPG του παιχνιδιού φαίνεται πως έχει μελετηθεί εις βάθος, και μάλιστα τόσο πολύ, που προβλήματα δεν υπάρχουν ακόμα και αν είστε τέσσερις και προχωράτε μαζί (εννοείται σε παρόμοιο επίπεδο). Respec υπάρχει και ξαναμοιράζετε τους πόντους που έχετε κερδίσει ανά πάσα στιγμή, οπότε τα όποια σημαντικά προβλήματα θα μπορούσαν να υπάρξουν εξαλείφονται. Αρκεί να είστε σίγουροι για την επιλογή του ήρωα, γιατί αλλαγή σημαίνει και new game.
Το πιστολίδι από την άλλη πλευρά ίσως σας φανεί πιο αναμενόμενο – και αυτό αν αποφασίσετε πως οι 20+ εκατομμύρια συνδυασμοί όπλων δεν καλύπτουν τις ανάγκες σας. Επιλέγετε από διάφορες εταιρείες όπλων, άρα διαφορετικά ειδικά χαρακτηριστικά (recoil, reload κλπ), διαφορετικά εφέ όπως φωτιά, ηλεκτρισμός και άλλα, μερικές ειδικές και πολύ σπάνιες δυνάμεις, συνθέτουν τόσες πολλές επιλογές που θα περάσετε αρκετή ώρα, ίσως παραπάνω απ’ότι θα έπρεπε, μέχρι να διαλέξετε τα όπλα που σας βολεύουν. Βέβαια, από ένα σημείο και έπειτα μπορείτε να έχετε πάνω σας μέχρι και τέσσερα όπλα, οπότε το παιχνίδι βοηθάει κάπως. Και πάνω που το ανέφερα, να σημειώσω πως το inventory και γενικά το HUD του Borderlands 2 είναι σαφέστατα και εκτενώς βελτιωμένο σε σχέση το προηγούμενο παιχνίδι, οπότε έξτρα πόντοι στη Gearbox.
Πέρα από τα όπλα, την ίδια λογική customization συμμερίζονται και οι χειροβομβίδες, αλλά και οι ασπίδες (που λειτουργούν όπως στο Halo περίπου), “ταλαιπωρώντας” σας με ακόμα περισσότερες επιλογές. Επιπλέον, μετά από ένα σημείο ξεκλειδώνεται και η δυνατότητα να “πειράξετε” τον χαρακτήρα σας, τόσο με διαφορετικού χρώματος στολές, όσο και με διαφορετικά χτενίσματα, όνομα κλπ. Το παιχνίδι ποτέ δεν ξεχνάει ποια είναι η λογική του κάθε χαρακτήρα, και αυτό είναι και θετικό και αρνητικό ταυτόχρονα. Από τη μία, δεν μπορείτε να δημιουργήσετε ήρωα από το μηδέν, αλλά από την άλλη, με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται συνοχή στο online, χωρίς να μπαίνουν οι συμπαίκτες στη διαδικασία να μαντέψουν με τι είδους ήρωα έχουν να κάνουν.
Και αυτό είναι φοβερά σημαντικό για τον εξής λόγο: πέρα από το τεχνικό κομμάτι, όπου το (online) co-op λάμπει, η συνεργασία των παικτών προχωράει πέρα από τα κοινά loot και xp και μπορεί να φτάσει σε πολύ βαθιές και πολυσύνθετες στρατηγικές. Χωρίς να το κάνει φανερό, η Gearbox έχει δομήσει έτσι τις δυνάμεις των πρωταγωνιστών του Borderlands 2, που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συμπληρώνονται. Για παράδειγμα, η Siren μπορεί να μαζέψει ένα μάτσο αντιπάλους σε ένα αιωρούμενο orb, και να έρθει ο Assassin με τη δική του δύναμη και τους ξεπαστρέψει όλους μαζί με ένα ξεγυρισμένο critical (εδώ σημειώνω πως ο Zer0 χρησιμοποιεί για τη δύναμη αυτή ένα σπαθί, οπότε είναι ευκολότερο απ’ότι ακούγεται).
Κάπου πιο πάνω, αναφέρω πως το level scaling των εχθρών και των πλασμάτων της Pandora είναι πολύ καλά δομημένο. Το ίδιο ισχύει και για τους εχθρούς ενώ παίζετε co-op. Το ότι είστε τέσσερις μαζί δεν σημαίνει ότι βγαίνουν ίδιοι εχθροί με αυτούς που θα έβγαιναν άμα παίζατε μόνοι. Απεναντίας, εμφανίζονται πιο δυνατοί, συνήθως πολύ πιο δυνατοί εχθροί, που όχι μόνο εξισορροπούν την τετράδα, αλλά απαιτούν και συνεργασία για να νικηθούν. Μάλιστα, η Gearbox έφτασε σε τέτοιο σημείο για το cο-op, που μερικά bosses (αν όχι όλα) είτε βγαίνουν με coop, είτε θα νομίζετε πως το Dark Souls δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά. Κατά τ’ άλλα, υπάρχει η δυνατότητα να ανταλλάζετε πράμα με τους συμπαίκτες σας, ενώ ο καθένας μέσα στο game μπορεί να αλλάξει την αποστολή. Φυσικά, πέρα από το online co-op, υπάρχει το τοπικό μέσω LAN, και βέβαια split-screen. Το σύστημα των invites είναι απροβλημάτιστα λειτουργικό και προφανώς το coop σε κάθε περίπτωση είναι drop-in/drop-out, οπότε δεν χρειάζεται κάποιου είδους reset για να παίξετε με φιλαράκια.
Από τεχνικής πλευράς τώρα, το Borderlands 2 σίγουρα δεν απογοητεύει. Το ξεχωριστό art style επιστρέφει, ενώ τα γραφικά και οι φωτισμοί είναι σαφέστατα πιο δουλεμένα από το πρώτο παιχνίδι. Πέρα από το πανηλίθιο πρόβλημα της Unreal Engine 3 με το pop-in, δεν υπάρχουν artifacts ή tearing. Το σημαντικότερο πρόβλημα στον τεχνικό τομέα, που έχει να κάνει όμως με τη δόμηση του χάρτη, είναι το εκτενές backtracking που απαιτείται σε μερικές αποστολές, ενώ ο χάρτης μερικές φορές είναι δυσνόητος και δε βοηθάει καθόλου. Ο ήχος είναι κορυφαίος, με πολύ καλή δουλειά από το voice cast, και ένα sountrack που ταιριάζει γάντι στο ύφος του παιχνιδιου.
Εν τέλει, το Borderlands 2 παίρνει τη συνταγή του προκατόχου του, συγκεντρώνεται πάνω σε αυτή και καταλήγει να είναι ένας πολύ δυνατός τίτλος από κάθε άποψη. Κάποια τεχνικά μικροπροβλήματα και το γεγονός φυσικά πως αν δεν σας άρεσε το πρώτο δεν έχει νόημα να ασχοληθείτε, είναι τα σημαντικότερα μειονεκτήματα του τίτλου. Όπως μάλλον έχετε καταλάβει, το Borderlands 2 είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια της χρονιάς, και πάνω απ’όλα, με προσωπικότητα. Συνίσταται ανεπιφύλακτα.
+ Τέρμα διασκεδαστικό
+ Πανέξυπνο χιούμορ
+ Φοβερό co-op
+ Τεράστιο
+ Πολύ καλός ήχος– Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από το πρώτο Borderlands
– Τα χαζά προβλήματα της UE3BΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0
Πλατφόρμα: PS3 (review), Xbox 360, PC
Έκδοση: 2K Games
Ανάπτυξη: Gearbox Software
Διάθεση: CD Media
Είδος: Shooter RPG
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://www.borderlands2.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 21/9/2012
PEGI: 18