Crash Team Racing Nitro-Fueled Review

Marioland, Τρίτη 6 Αύγουστος 2019 0 

Μετά το Mario Kart 8 (και τη νέα του έκδοση στο Switch) και το πιο πρόσφατο Team Sonic Racing, η άνθιση των kart racers συνεχίζεται με το Crash Team Racing Nitro-Fueled, remake του θρυλικού Crash Team Racing του PS1.

Το Crash Team Racing βέβαια έχει ιστορία outsider. H Naughty Dog, που μέχρι εκείνη την στιγμή έφτιαχνε τρισδιάστατα platformers, τόλμησε να “χωθεί” στην Nintendo που είχε ξεκινήσει το είδος των kart racers μια γενιά πιο πριν και με το Mario Kart 64 και το Diddy Kong Racing έθετε τα δεδομένα στη συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών. Και δεν ήταν ότι το PS1 δεν είχε κάτι παρόμοιο. Απλά οι προηγούμενες προσπάθειες είχαν πρωταρχικό σκοπό να καλύψουν την ανάγκη ύπαρξης ενός kart racer στην κονσόλα, όχι να προσφέρουν κάτι πραγματικά καλό. Γι αυτό η ιστορία ξέχασε πάρα πολύ γρήγορα το Lego Racer, το Speeddreaks, το Circuit Breakers και άλλα, ενώ το Crash Team Racing παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια του PS1. Το Crash Team Racing Nitro-Fueled είναι πλήρες remake, αλλά όχι προσκολλημένο στην παλιά συνταγή. Τα παλικάρια της Beenox φρόντισαν να προσθέσουν πράγματα, να αφαιρέσουν ό,τι έκανε την ζωή μας δύσκολη, αλλά και να πάρουν στοιχεία από μεταγενέστερα Crash kart racers, προσφέροντας κάτι απόλυτα σύγχρονο και διασκεδαστικό - κυρίως με φίλους.

Το Crash Team Racing εξαρχής δίνει έμφαση περισσότερο στην τεχνική. Ναι υπάρχουν τα power slides όπως στο Mario Kart, αλλά πρέπει την ώρα του sliding να κάνετε δύο μικρά boosts πατώντας το L1 ή το R1 τη σωστή στιγμή που σας δείχνει μια μπάρα στο κοντέρ σας. Χρειάζεστε δύο μικρά boosts για να ενεργοποιήσετε ένα τρίτο μεγαλύτερο την ώρα της πλαγιολίσθησης. Αυτό το σύστημα είναι το “ψωμί” του παιχνιδιού, αφού είναι δύσκολο στην εκμάθηση, αλλά έχετε 100% τον έλεγχό του αν μάθετε ακριβώς τί πρέπει να κάνετε και πότε. Υπάρχουν τα άλματα που σας δίνουν έξτρα boosts και μπορείτε να εκμεταλλευτείτε όλους αυτούς του μηχανισμούς για να νικήσετε.

Για κάποιο λόγο η Coco ήταν και είναι η αγαπημένη μου στο CTR.

Ο βασικός χειρισμός είναι καλύτερος από ποτέ. Η απόκριση είναι ακαριαία, είτε παίζετε με αναλογικό είτε με το d-pad (όπως εγώ, παίζω όλα τα kart racers με το d-pad, μην ακούσω σχόλια.) Δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια αυτή η ελαφρώς ολισθηρή αίσθηση των παιχνιδιών του PS2. Αν μη τι άλλο, μπορεί να υπάρχουν προσθήκες από αυτά -περισσότερα παρακάτω- αλλά ο χειρισμός του αρχικού CTR διατηρείται και είναι βελτιωμένος.

Κάτι που έκανε το αρχικό CTR τόσο αγαπημένο, είναι το γεγονός ότι όλα τα power-ups είναι παρμένα από το σύμπαν του Crash. Χτυπώντας τα ξύλινα κουτιά με το γνώριμο ερωτηματικό, παίρνετε boosts, ασπίδες, κουτιά TNT, δοκιμαστικά φλασκιά με εκρηκτικό περιεχόμενο ή Aku Aku (ή Uka Uka ανάλογα με το με ποιον παίζετε) για να είστε άτρωτος για μερικά δευτερόλεπτα και να έχετε μεγαλύτερη ταχύτητα. Τα wumpa fruits λειτουργούν λίγο διαφορετικά από τα νομίσματα στο Mario Kart. Μπορεί 10 από αυτά να αυξάνουν την τελική σας ταχύτητα, αλλά σας δίνουν πρόσβαση και σε καλύτερα αντικείμενα, όπως τα κουτιά nitro που σκάνε αμέσως, τα κόκκινα φίλτρα που όποιος πέσει πάνω τους έχει μαζί με την καθυστέρηση που προκαλεί η έκρηξη και μείωση της ταχύτητας και άλλα.

Το παιχνίδι διαθέτει adventure Mode, τοπικό multiplayer, online multiplayer καθώς και battle Mode. Στο adventure mode ο σκοπός σας είναι να αποτρέψετε τον Nitrous Oxide από το να μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα απέραντο πάρκινγκ (κάτι που, ειλικρινά, δεν θα χαλούσε τους κάτοικους του κέντρου της Αθήνας, της Κηφισιάς και της Θεσσαλονίκης). Μπορείτε να παίξετε με τον κλασικό τρόπο, δηλαδή με τον χαρακτήρα που επιλέγετε από την αρχή μέχρι το τέλος του campaign ή να παίξετε την επιλογή Nitro-Fueled που σας επιτρέπει να αλλάζετε χαρακτήρα ανάμεσα στους αγώνες για να εκμεταλλευτείτε τα διαφορετικά στατιστικά τους και να κάνετε... καφρίλες με τα διάφορα διακοσμητικά που μπορείτε να κερδίσετε. Το campaign διαθέτει το overworld map που υπήρχε και στο αρχικό παιχνίδι και πρέπει να παίρνετε πρωτιές στις πίστες για να μαζεύετε κρυστάλλους και να ξεκλειδώνετε περισσότερες πίστες και τα boss fights.

Μπορεί να τους βλέπετε χαρούμενους, αλλά εδώ είναι ένας πραγματικός πόλεμος.

Όσο παίζετε single-player ξεκλειδώνετε διάφορα καλούδια, χωρίς να κάνετε κάποιο τρομερό κατόρθωμα. Ένα θέμα που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ενοχλητικό στο single-player είναι το γεγονός ότι τα bosses είναι όλα προσαρμοσμένα στην απόδοσή σας. Δεν έχει σημασία πόσο πιο γρήγορα πάτε, επιταχύνουν και τα boss και βρίσκονται πάντα μια ανάσα πίσω σας. Χρειάζεται να τους περάσετε μόνο σε κρίσιμες στιγμές για να τους νικήσετε. Κάτι άλλο, που δεν θα το έλεγα ενοχλητικό αλλά σίγουρα περίεργο, είναι ότι από τις 31 πίστες που διαθέτει το παιχνίδι, στις οποίες συγκαταλέγονται και πίστες από το Crash Nitro Kart, το campaign περνάει μέσα από τις 17 του αρχικού CTR μόνο.

Αυτό που καταφέρνετε παίζοντας το campaign είναι να γίνετε αρκετά καλός στα υπόλοιπα modes. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν διάφορα challenges. Κάποια είναι αρκετά κατανοητά και απλά όπως τα time challenges για τα relics που περιέχουν κουτιά που παγώνουν τον χρόνο για μερικά δευτερόλεπτα, άλλα στα οποία μαζεύετε κρυστάλλους από την πίστα υπό χρονικό περιορισμό, ενώ το CTR challenge φέρνει από τα νεκρά το Sonic R και απαιτεί από εσάς να βρείτε τα γράμματα C, T και R και να τερματίσετε πρώτος.

Πραγματικός πόλεμος σας λέω. Σφαγή.

Έπειτα υπάρχει το multiplayer. Καταρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι το CTR δεν είναι το παιχνίδι που βγάζετε για να παίξετε με τα μικρά ξαδερφάκια σας μετά το πασχαλινό τραπέζι. Καλώς ή κακώς, από τα μεγάλα kart racers της αγοράς, είναι το πιο τεχνικό. Χρειάζεται περισσότερη εκμάθηση απ' ότι για παράδειγμα το Mario Kart 8 του οποίου μηχανισμοί είναι αρκετά πιο απλοί. Όμως με αυτόν τον τρόπο το CTR καλύπτει τους παίκτες που θέλουν να παίζουν με περισσότερη τεχνική. Αν δεν είστε καλός στο παιχνίδι, τα αντικείμενα κάνουν ελάχιστα για να βοηθήσουν την κατάσταση. Δεν υπάρχουν μπλε καβούκια, ούτε χρυσές γραμμές που βοηθούν τους συμπαίκτες. Πρέπει να γίνετε καλός, ξεκινώντας από το campaign και έπειτα μαθαίνοντας απ’ έξω τις πίστες με κάθε λεπτομέρεια ώστε να μπορείτε να κάνετε powerslides και boosts με κάθε δυνατή ευκαιρία.

Το multiplayer λοιπόν, online και offline, προσφέρει αγώνες στις 31 πίστες αλλά και το battle mode. Το battle mode αποτελείται από 12 αρένες που είναι στην ουσία κομμάτια από διάφορες πίστες, ενώ σε αυτό υπάρχουν δύο επιπλέον αντικείμενα: το super engine που σας δίνει υπερβολική ταχύτητα και ένα αντικείμενο που σας κάνει σχεδόν αόρατους. Στις διάφορες παραλλαγές του battle mode, είτε βαράτε τους αντιπάλους σας με αντικείμενα για πόντους, είτε τρέχετε να μαζέψετε κρυστάλλους προσπαθώντας να αποφύγετε επιθέσεις, είτε παίζετε το κλασικό capture the flag ή κάποια παραλλαγή των παραπάνω. Σε γενικές γραμμές, δεν μιλάμε για τίποτα τρομερό, αλλά μπορεί να προσφέρει στιγμές χάους. Όπως και να 'χει, την περισσότερη ώρα βρίσκεστε να τρέχετε σαν τρελοί στις κανονικές πίστες με τους φίλους σας, παρά να ασχολείστε με το battle mode. Το online είναι αρκετά καλό. Στo PS4 δεν είχα πρόβλημα με lag ή να βρω τυχαίους παίκτες στα lobbies.

Για τέλος άφησα το θέμα των microtransactions. Ήταν αρκετά περίεργο που το παιχνίδι είχε κάτι σαν storefront αλλά με in-game χρήμα για να αγοράσετε κάποια διακοσμητικά πράγματα. Το παιχνίδι επίσης επιβραβεύει τους παίκτες που παίζουν σε καθημερινή βάση με καθημερινές ανταμοιβές και άλλα τέτοια καλούδια. Αυτά θύμιζαν ύποπτα ότι προετοιμαζόταν το έδαφος για προσθήκη microtransactions, όπως και έγινε τελικά. Με την δομή που ήδη έχει το παιχνίδι, δεν μιλάμε πια για εκμοντερνισμό μιας κατάστασης αλλά για πλήρη εκμετάλλευσή της.

Για τα χιόνια βάζεις αλυσίδες. Για τις εκρήξεις τί βάζεις;

Όμως είναι δύσκολο να κρατήσεις μούτρα σε ένα τόσο όμορφο παιχνίδι όσο αυτό. Όπως στο Crash Trilogy, έτσι και εδώ όχι μόνο διατηρείται η ατμόσφαιρα των πιστών όπως ήταν στο αρχικό παιχνίδι, αλλά υπάρχουν και νέες λεπτομέρειες παντού. Οι πίστες είναι γεμάτες με διάφορα μικρά πράγματα που ελάχιστοι θα δουν λόγω της ταχύτητας του παιχνιδιού, ζωντανές και δυναμικές, με τα πάντα να προσθέτουν το λιθαράκι τους στο οπτικό αποτέλεσμα. Οι χαρακτήρες παραμένουν εκφραστικοί, τα animations είναι τρομερά διασκεδαστικά είτε μιλάμε για τα cutscenes είτε για τους αγώνες. Όλα είναι απλά ένα χάρμα οφθαλμών που “φωνάζει” Crash Bandicoot. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον ήχο. Τα παλιά themes επανέρχονται ακόμα πιο τρελά, ενώ οι χαρακτήρες έχουν πλέον πλήρες voice over το οποίο, μαζί με το animation, αγγίζει επίπεδα Pixar. Δεν μπορείς να μην γελάσεις με τον Nitrous Oxide και την μανιακή προσωπικότητά του, όπως και με τα αστεία cutscenes πριν τα boss. Ο οπτικοακουστικός εκμοντερνισμός του αρχικού CTR έχει γίνει με απίστευτο μεράκι και αγάπη.

Το Crash Team Racing Nitro-Fueled είναι ένα από τα καλύτερα kart racers της γενιάς. Προσφέρει μια κάπως πιο περίπλοκη και τεχνική εμπειρία, με μπόλικα modes, πολλά πράγματα να ξεκλειδώσετε και όμορφες πίστες και αρένες για να ασχοληθείτε. Αν έχετε φίλους που μπορούν να αντέξουν την καμπύλη εκμάθησης του παιχνιδιού, μόλις βρήκατε την... ψυχή του επόμενου πάρτι.