Ανάμεσα στα αμέτρητα παιχνίδια τρόμου που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν κάποια που πραγματικά σε καθηλώνουν με το φόβο της ήττας και δεν παίρνουν τον θάνατο για αστείο. Αυτό κάνει το Song of Horror, το οποίο αποτελεί ένα πραγματικό φόρο τιμής σε κλασικούς τίτλους τρόμου, όπως τα Resident Evil, Silent Hill, Alone in the Dark και Clock Tower. Περισσοτερα...
Tο Οutriders είναι η νέα δημιουργία της People Can Fly, η οποία μας έδωσε το Gears of War: Judgment και φιλοδοξεί να αφηγηθεί τον (χιλιοειπωμένο) αγώνα της ανθρωπότητας για επιβίωση από την δική της σκοπιά. Με πληθώρα παρόμοιων παιχνιδιών εκεί έξω, δεν έχει εύκολο έργο, οπότε ας δούμε αν καταφέρνει να προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Περισσοτερα...
Το Εvil inside είναι ένα παιχνίδι τρόμου πρώτου προσώπου φανερά επηρεασμένο από αξιομνημόνευτους εκπρόσωπους του είδους όπως το P.T. και το Visage. Βασισμένο στο κλασικό πια σκηνικό του στοιχειωμένου ερημωμένου σπιτιού, ευελπιστεί να ξεπεράσει τα τετριμμένα και να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Περισσοτερα...
Ξεκινώντας την ανάλυση της οποιαδήποτε εμπειρίας που μπορεί να έχεις με ένα παιχνίδι, η αφετηρία των σκέψεων σου είναι πάντα το όνομα. “Darq”. Γιατί σκοτάδι; Ο Victor Hugo έχει αναφέρει ότι τα διαμάντια κρύβονται στα σκοτάδια αυτής της γης. Θα συμφωνήσω. Δημιουργία ενός μόνο developer -και πρέπει να μνημονευθεί- το Darq, το σκοτάδι στην παραλλαγή του, επισκέπτεται τα όνειρα μας με μια ξεχωριστή αισθητική και ιδιαίτερη προσέγγιση. Περισσοτερα...
To Trine 4 ξεκλειδώνει εκ νέου το κουτί με τα παραμύθια και μας ταξιδεύει σε νέες περιπέτειες με το DLC του, Melody Of Mystery. Οι τρεις ήρωες, ο μάγος Αmadeus, η κλέφτρα Zoya και ο ιππότης Pontius, επιστρέφουν για να αντιμετωπίσουν μια νέα απειλή στο βασίλειο, σε ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο με έξι πίστες. Περισσοτερα...
Η ανθολογία τρόμου Dark Pictures, που μας συστήθηκε πέρσι με το Man of Medan, συνεχίζεται με το δεύτερο μέρος της, το Little Hope. H Supermassive Games, εκμεταλλευόμενη τον αυτοτελή χαρακτήρα της σειράς, έχει το πλεονέκτημα της ευελιξίας, και με μοναδικό όριο τη φαντασία, το μεράκι αλλά και το ταλέντο της, την δυνατότητα επιλογής της καλύτερης δυνατής θεματολογίας. Λόγω της μικρής σχετικά διάρκειας και της σεναριακής ανεξαρτησίας κάθε παιχνιδιού, περιμένουμε μια σφιχτή δομή, απόλυτα ελεύθερη από όποια δεσμά και ερωτήματα του προηγούμενου μέρους, με κυρίαρχο στοιχείο τον τρόμο και τις επιλογές του παίκτη. Μετά τα ανάμεικτα συναισθήματα που μας άφησε το Man of Medan, πάμε να δούμε τι έχει να μας προσφέρει το Little Hope. Περισσοτερα...
Αν είστε από τους τυχερούς που παίξανε το PT, εκείνο το εκπληκτικό demo του Silent Hills που ετοίμαζε ο Hideo Kojima, ε λοιπόν, σας έχω καλά νέα. Το Visage είναι ένα παιχνίδι τρόμου που φαντάζει βγαλμένο από τις στάχτες του PT και υπόσχεται να προσφέρει την εμπειρία του αδικοχαμένου πρότζεκτ του Kojima. Από την άλλη, αν είστε από τους άτυχους -ή τυχερούς, εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπετε- που δεν γνωρίζουν το PT, ετοιμαστείτε για την πιο τρομακτική και μακάβρια βόλτα της ζωής σας. Το Visage δεν αστειεύεται. Περισσοτερα...
Η σειρά horror Amnesia έχει αφήσει εποχή με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, τους μηχανισμούς φόβου και πανικού και τα παιχνιδίσματα με τις διάφορες πηγές φωτός που εισήγαγε. Μετά το Soma, η Frictional επιστρέφει στη σειρά που την ανέδειξε με το Amnesia: Rebirth, αποδεικνύοντας ότι είναι η ειδική του τρόμου. Περισσοτερα...
Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η αναβίωση αγαπημένων τίτλων/σειρών προηγούμενων δεκαετιών, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η πάλαι ποτέ άτυπη μασκότ της Sony, ο Crash Bandicoot. Μετά την επιτυχημένη συλλογή Crash Bandicoot Trilogy, o Crash επιστρέφει με το πρώτο νέο παιχνίδι του εδώ και μία δεκαετία. Ας δούμε αν το Crash Bandicoot 4: It's About Time είναι μια νέα αρχή για το αξιαγάπητο μαρσιποφόρο. Περισσοτερα...
Σε μια εποχή όπου κατακλυζόμαστε από remasters, πλέον βλέπουμε επανακυκλοφορίες ακόμα και παιχνιδιών που μάλλον δεν χρειάζονται νέα έκδοση. Ένα τέτοιο είναι το RPG Kingdoms of Amalur: Reckoning, το οποίο βγήκε το 2012, αγαπήθηκε από κάποιους και τώρα επιστρέφει με την μορφή remaster. Περισσοτερα...
Στην κληρονομιά της μεγάλης των Souls σχολής έρχεται να προστεθεί το Μortal Shell. Πρόκειται για μια προσπάθεια της ανεξάρτητης Cold Symmetry, η οποία με 15 άτομα στο δυναμικό της επιχειρεί να μας φέρει αναμνήσεις από τις πρώτες μας βουτιές στα σκοτεινά νερά των παιχνιδιών Souls. Κρατώντας την γνωστή πεπατημένη της ωμής σκληρότητας του gameplay αλλά δίνοντας και το δικό του μοναδικό στίγμα με αλλαγές που ξαφνιάζουν, το Mortal Shell φιλοδοξεί να κερδίσει μια θέση στο πάνθεον του είδους. Πάμε να δούμε αν τα καταφέρνει. Περισσοτερα...
Είναι κάποια ευαίσθητα θέματα που ταλανίζουν τη σημερινή κοινωνία μας. Θέματα που οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η αποξένωση και η χαλάρωση εκπαίδευσης και ηθών δεν μας επιτρέπουν να διακρίνουμε και γίνονται εύκολα θυσία στο βωμό της εύρεσης κατάλληλου φίλτρου σέλφι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το What Happened της Genius Slackers, με σοβαρότητα και ωριμότητα στήνει ένα ιδιαίτερο μοτίβο ωμής αλήθειας και προσπαθεί να μας δώσει μια άλλη οπτική προσέγγιση σε καταστάσεις που ένας απαίδευτος νους δεν μπορεί καν να μπει στη διαδικασία να συλλάβει. Ο πόνος του κάθε συνανθρώπου μας, ο αόρατος αγώνας που διαδραματίζεται εσωτερικά κάθε μέρα και κάθε στιγμή με πληγές που δε φαίνονται, η κοινωνική αποξένωση με τάσεις αυτοκτονίας σαν τη μόνη διαφυγή και άλλα είναι θέματα με τα οποία το παιχνίδι πραγματεύεται με επιτυχία, χωρίς βέβαια να γλιτώνει τα λάθη. Περισσοτερα...
Αν είστε φαν της σειράς Resident Evil και ταυτόχρονα μιας κάποιας ηλικίας τόσο όσο αφήνετε ένα μικρό βογγητό όταν σωριάζεστε κουρασμένος στην καρέκλα, σας έχω καλά νέα. Δηλαδή όχι ακριβώς. Η 10μελής Invader Studios βάζει στόχο στο κέντρο των συναισθημάτων και των αναμνήσεων μας από μια άλλη εποχή gaming. Το Daymare 1998, όπως φαίνεται και από το όνομά του, μοιάζει να ξεπήδησε από τα εφηβικά μας χρόνια όταν παίζαμε τα αγαπημένα μας games κατόπιν επαγγελματικής συμφωνίας με τους γονείς μας, αφού τελειώναμε τα μαθήματα μας, αλλά πάντα καταλήγαμε να ψάχνουμε τους μοχλούς που περίτεχνα μας έκρυβαν, σε κάποιο δύσβατο και θεόρατο πατάρι του σπιτιού. Αξιοσημείωτο είναι ότι το όλο εγχείρημα ξεκίνησε σαν fan project για το Resident Evil 2 που στην πορεία αποστασιοποιήθηκε και έγινε ξεχωριστό παιχνίδι. Ας δούμε αν έχει λόγο ύπαρξης. Περισσοτερα...
Αυτοί που απομένουν με το χειριστήριο ή το πληκτρολόγιο στα χέρια και αναρωτιούνται. Αναρωτιούνται αν αυτό που μόλις έπαιξαν είναι κάτι άξιο θύμησης στα χρόνια που θα έρθουν ή θα εξαφανιστεί με συνοπτικές διαδικασίες από τον εγκεφαλικό χάρτη τους μια για πάντα. Αυτοί που απομένουν να ψάχνουν να ξαναβρούν το φως τους, από το απόλυτο σκοτάδι του παιχνιδιού που μετατρέπει σε άτυπο διαγωνισμό μεταξύ της τηλεόρασης και της οθόνης τους το ποια υποστηρίζει τον καλύτερο συνδυασμό brightness και gamma correction για το βέλτιστο οπτικό αποτέλεσμα. Το Those Who Remain είναι ένα ακόμα παιχνίδι τρόμου, από τα πολλά που κατακλύζουν το είδος τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να ξεχωρίσει; Περισσοτερα...
Έχοντας στο ενεργητικό μου άπειρες “εργατοώρες” gaming ενασχόλησης με θέμα το υπερφυσικό, το απόκοσμο και τον τρόμο γενικότερα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι δύσκολα πια μπορεί κάτι να με ταρακουνήσει. Πιστεύω ακράδαντα ότι εδώ που φτάσαμε με αμέτρητες κυκλοφορίες και διαφορετικές θεματολογίες το ανακάτεμα της τράπουλας με κλισέ jumpscares και μπαγιάτικους μηχανισμούς δεν βοηθά το είδος των παιχνιδιών τρόμου να εξελιχθεί. Χρειάζεται κυρίως πρωτογενής εμπνευσμένη δημιουργία, η οποία ενώ αναγκαστικά θα κινείται στα στενά συνοριακά πλαίσια και περιορισμούς που έχει ένα παιχνίδι, θα καταφέρει να ελιχθεί και να ξεφύγει προσφέροντας κάτι το διαφορετικό. Τα γράφω αυτά γιατί ειλικρινά νιώθω -και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι συμφωνείτε- πως η όλη φιλοσοφία των “walking sims” έχει κουράσει το κοινό και το είδος χρειάζεται επιτακτικά ανανέωση. Σε αυτή την κατεύθυνση προσπαθεί να κινηθεί η διμελής(!) CBE Software με το Someday you'll Return. Περισσοτερα...