Αχ, τα stealth games...! Μαζί με τα παιχνίδια τρόμου, νιώθω πως είναι από τα πιο παραμελημένα είδη. Σίγουρα τον τελευταίο καιρό έχουν βγει κάποια διαμάντια όπως το Mark of the Ninja και μερικά άλλα, όμως γενικά το ύπουλο και λωποδυτικό κοινό, περήφανο μέλος του οποίου είμαι και εγώ, παραμένει διψασμένο για ένα κάλο προσομοιωτή κρυψίματος, κλεψιάς και γενικής αλητείας. Μέχρι να βγει το Thief: The Dark Project, η συνήθης τακτική ήταν ο παίκτης να εξολοθρεύει όσο πιο γρήγορα μπορεί όποιον εχθρό βρει μπροστά του. To Thief ήταν το πρώτο παιχνίδι πρώτου προσώπου όπου ο παίκτης πρέπει να αποφύγει τους αντιπάλους και να περάσει την πίστα χωρίς να γίνει αντιληπτός. Σε αυτή τη σειρά οφείλονται όλα τα stealth κομμάτια και μηχανισμοί που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ένα κάρο άλλα παιχνίδια. Με λίγα λόγια, μιλάμε για τον “πατέρα” του stealth. Μετά από απουσία 10 χρόνων, η σειρά Thief επιστρέφει με το τέταρτο παιχνίδι, από τα χέρια της Eidos Montreal. Περισσοτερα...
Έχω σκοτώσει. Έχω σκοτώσει πολλούς. Ναζί, τρομοκράτες, αυτονομιστές, εξτρεμιστές, ζόμπι, εξωγήινους, ρομπότ. Έχω σφάξει δράκους με κόπο, hit points και ιδρώτα. Έχω ελευθερώσει λαούς ολόκληρους και έχω σώσει τη Γη αμέτρητες φορές. Έχω υπάρξει ήρωας, πολεμιστής, στρατηγός,σαμουράι,θεός, λυτρωτής και μάγος. Με λίγα λόγια είμαι ένας μέσος gamer. Δε μπορώ να πω ότι δε το έχω ευχαριστηθεί, έχω διασκεδάσει αφάνταστα με αγαπημένα παιχνίδια όπως τα Gears of War, Elder Scrolls και Grand Theft Auto για να αναφέρω μόνο μερικά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι νόμιζα πως ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω από ένα παιχνίδι. Αν μου έλεγε λοιπόν κανείς πριν ένα χρόνο ότι το κορυφαίο παιχνίδι του 2013 για μένα θα είναι ένας... “προσομοιωτής γραφειοκρατίας” όπου ο παίκτης είναι ένας απλός καταπιεσμένος δημόσιος υπάλληλος, θα του έλεγα πρώτον να μη με ενοχλεί όταν παίζω Dark Souls και δεύτερον να μην λέει παλαβομάρες. Ο λόγος για το Papers, Please, ένα “δυστοπικό θρίλερ εγγράφων” από τον Lucas Pope, το οποίο είναι η μεγαλύτερη έκπληξη που έχω συναντήσει στην πορεία μου ως gamer. Περισσοτερα...
Όλο εκπλήξεις είναι η Blizzard το τελευταίο καιρό. Η εταιρεία-κολοσσός των AAA PC Games, δοκιμάζει τα νερά του free-to-play μοντέλου με το πρώτο της παιχνίδι με κάρτες, Hearthstone: Heroes of Warcraft. Τα παιχνίδια με κάρτες πάντα παρουσίαζαν δυσκολίες στη μεταφορά τους σε video games. Κανόνες όπως προτεραιότητα κινήσεων ή ανάθεση επίθεσης και άμυνας, που σε ένα φυσικό χώρο με τους παίκτες στο ίδιο τραπέζι είναι εύκολο να τηρηθούν και να μην παρεμποδίζουν τη ροή του παιχνιδιού, στα games αυτό μεταφραζόταν συνήθως σε ενοχλητικά κουτάκια με ερωτήσεις του τύπου “τελειώσατε με το στάδιο επίθεσης;”, “Δίνετε προτεραιότητα στον αντίπαλο;” κλπ. Το Hearthstone, επειδή είναι εξαρχής φτιαγμένο ως video game, παρακάμπτει αυτά τα προβλήματα και καταφέρνει να προσφέρει μια απλή και ομαλή εμπειρία. Περισσοτερα...
Το τέλος του κόσμου μπορεί να ακούγεται τρομακτικό, όμως οι gamers είναι καλά προετοιμασμένοι για την Αποκάλυψη. Είτε περπατώντας στην Capital Wasteland, είτε πολεμώντας τους νεκροζωντανούς μαζί με τον Francis και τη Zoe, είτε βλέποντάς το μέσα από τα οχυρωμένα στρατηγεία του DEFCON, το τέλος του κόσμου συχνά στα βιντεοπαιχνίδια είναι μια υπόθεση ρουτίνας. Το Metro 2033 (2010), βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Dmitry Glukhovsky, κατάφερε να ξεχωρίσει με μια πολύ δυνατή ατμόσφαιρα και μια αρκετά διαφορετική οπτική στην χιλιοειπωμένη ιστορία της πυρηνικής καταστροφής. Τώρα, με το Metro: Last Light η 4Α Games έρχεται να συνεχίσει την ιστορία του Artyom και του πολιτισμού που επέζησε το πυρηνικό ολοκαύτωμα μέσα στο μετρό της Μόσχας. Περισσοτερα...
StarCraft 2: Heart of the Swarm Review
Στον μακρινό Koprulu Sector, τα πράγματα δεν πάνε καλά τελευταία. Πολιτικές αναταραχές στους πλανήτες των Terran, πανάρχαιοι πόλεμοι των Protoss και η ασταμάτητη εξάπλωση των Zerg δεν αφήνουν και πολύ χρόνο για χαλάρωση και ηρεμία. Περισσοτερα...
Far Cry 3 Review
Καλοκαιράκι σε τροπικό νησί, κοκτέιλ σε ηλιόλουστες αμμουδιές, όμορφες κοπέλες και extreme σπορ. Αυτά ήταν τα σχέδια του Jason -πρωταγωνιστή του Far Cry 3- και της παρέας του. Όταν όμως πέφτουν θύματα απαγωγής του τοπικού αρχιπειρατή/κακοποιού Vaas, οι διακοπές τους μετατρέπονται σε μια εφιαλτική πάλη για επιβίωση. Περισσοτερα...
World of Warcraft: Mists of Pandaria Review
“Το τσάι άχνιζε ακόμα, ήταν ακόμα πολύ ζεστό, όμως η μυρωδιά του και μόνο ξεκούραζε τον paladin καθώς ξεφύλλιζε έναν από τους αρχαίους τόμους από το τάγμα του. Βρισκόταν πολύ μακριά από την πατρίδα του στο Silvermoon. Περισσοτερα...
The Secret World Review
Τα MMORPG είναι ίσως το πιο “προβληματικό” είδος παιχνιδιών. Χρειάζονται τεράστιες ομάδες δημιουργών να φτιάξουν (και να ανανεώνουν) έναν ολόκληρο κόσμο γεμάτο quests και ιστορίες, δαπάνες για τη διατήρηση των servers, συνδρομές ή αγορές αντικειμένων, και έχουν περιορισμένο ελεύθερο κοινό (λίγοι ασχολούνται με δυο MMO ταυτόχρονα). Περισσοτερα...
Spelunky Review
Πριν κάποια χρόνια είχα παίξει λίγο το Spelunky, ένα freeware παιχνίδι που είχα πετύχει στην τύχη. Για κάποιο λόγο (ίσως εξαιτίας άλλων τίτλων, ίσως γιατί δεν του έδωσα τη δέουσα προσοχή) δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση τότε. Τώρα, του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία στο ΧΒLA και συνειδητοποίησα τί διαμάντι είχα αγνοήσει. Περισσοτερα...
Diablo 3 Review
Όταν πήγα να τσιμπήσω το Diablo ΙΙΙ, στο ταμείο είχε ουρά. Όλοι όσοι ήταν στον όροφο των παιχνιδιών στο κατάστημα, κρατούσαν ένα D3 ανά χείρας. Ξέρω ανθρώπους που πλέον δεν ασχολούνται με video games, οι οποίοι το αγόρασαν στο midnight launch... Περισσοτερα...
Skullgirls Review
Όταν πρωτοάκουσα για το Skullgirls, κάποιους μήνες πριν, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Ένα downloadable tag-team fighting game δεν ήταν αυτό που έλειπε από τη κονσόλα μου. Όλα άλλαξαν όταν κάποια στιγμή είδα εικόνες και ένα art spotlight με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Περισσοτερα...
Silent Hill: Downpour Review
H σειρά Silent Hill έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως και στη δική σας φαντάζομαι. Το πρώτο SH υπήρξε δίχως αμφιβολία καθοριστικό για την “παιδεία” μου ως gamer. Το SH2 σίγουρα είναι από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Το SH3 επίσης μου στέρησε κάποιες νύχτες τον ύπνο μου. Περισσοτερα...
I Am Alive Review
Tι θα γίνει άραγε όταν επέλθει η αναπόφευκτη καταστροφή του πολιτισμένου κόσμου; Πολυετείς, διεθνείς, έρευνες απο ιδρύματα με κύρος και εκτόπισμα στον ακαδημαϊκό χώρο, έχουν δείξει ότι πιθανότατα αυτό θα γίνει όταν ξυπνήσουν οι νεκροί και τα ζόμπι ξεχυθούν στους δρόμους πεινασμένα για ανθρώπινο εγκέφαλο. Περισσοτερα...
Alan Wake's American Nightmare Review
Ατμόσφαιρα... Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο ενός story-driven παιχνιδιού, και το πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Αυτό συμβαίνει γιατί, σε αντίθεση με πχ τα γραφικά ή ακόμα και την πλοκή, η ατμόσφαιρα είναι κάτι πολύ λιγότερο απτό. Δεν προέρχεται από τη μηχανή γραφικών, ούτε είναι αποτέλεσμα ενός καλού σεναρίου. Περισσοτερα...
Metal Gear Solid HD Collection Review
Τα παιχνίδια χωρίζονται σε διαφορετικά είδη με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, αυτά που βγαίνουν απλά γιατί έχει περάσει ένας χρόνος από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) και αυτά που προέρχονται από δημιουργούς που έχουν πραγματικά μια ιστορία να πουν. Περισσοτερα...