Θα είμαι ειλικρινής εξαρχής: ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με το Warhammer. Κάποτε είχα ασχοληθεί λίγο με την φουτουριστική του εκδοχή, το Dawn of War, αρκετά ώστε να μάθω ότι γενικά θυσιάζει τον (γκουχ) ρεαλισμό για τα εφέ, τις τεράστιες πανοπλίες, τους μπριζωμένους χαρακτήρες και την υπερβολή, και όλα αυτά στο όνομα της γνωστής πώρωσης που μπορούν να εμπνεύσουν τα παιχνίδια στρατηγικής. Έτσι, όταν η Creative Assembly, μετά το εξαιρετικό και επαναστατικό Total War: Attila, ανακοίνωσε τον γάμο του Total War με το Warhammer, δεν ήξερα τι να περιμένω. Τελικά, η απόφαση του βρετανικού στούντιο να κινηθεί θεματικά μακριά από την ιστορία της ανθρωπότητας και να ακολουθήσει φανταστικά μονοπάτια έχει ένα θα έλεγα λυτρωτικό αποτέλεσμα. Το Total War: Warhammer είναι ένα γενναίο βήμα μπροστά και αποτελεί ένα από τα κορυφαία παιχνίδια της σειράς Total War. Περισσοτερα...
“Και έχω την εντύπωση, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ότι από καμία άποψη δεν είναι όσα θα μπορούσε να είναι, ότι απέτυχε να κάνει ακόμα και αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει. Τhe bigger they are, the harder they fall. Αυτό παραμένει αλήθεια και για τα games. Αν η ΕΑ πάρει κάποιο μάθημα (εδώ ο διευθύνων σύμβουλος της κατέληξε να απολυθεί μετά από όλο αυτό το δράμα - τυχαίο;) ή αν απλά η σειρά πεθάνει άδοξα έχοντας παρασυρθεί από τους “χαλεπούς καιρούς”, μένει να το δούμε στο μέλλον...” Έτσι έκλεινα το review του SimCity 2013. Πριν λίγες μέρες, ήμουν σε ένα υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας games, και το μάτι μου έπεσε πάνω στο SimCity 2013 το οποίο έθαψα πριν σχεδόν ακριβώς δύο χρόνια. Το πήρα στα χέρια μου. Κοίταξα την τιμή. Σκέφτηκα πώς οποιαδήποτε τιμή δεν είναι αρκετά χαμηλή για αυτό το παιχνίδι. Γύρισα πίσω να δω τι ψέμματα είχε να πει για τον εαυτό του. Ένα μου έμεινε: “Εκπληκτικά βαθιά προσομοίωση!” Κάγχασα και έβαλα το παιχνίδι πίσω στη θέση του. Περισσοτερα...
O Αλάριχος Α’ ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Βησιγότθων, μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της παρακμής της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των αρχών των σκοτεινών ετών στην Ευρώπη. Ο Dan Carlin του Hardcore History podcast (το συνειστώ ανεπιφύλακτα), στο επεισόδιο “Thor’s Angels”, περιγράφει τον Αλάριχο, τους Γότθους του και τις άλλες γερμανικές φυλές της εποχής με τατουάζ, piercing, μακριά μαλλιά και μούσια, δερμάτινα, “live hard die young” μηχανόβιους καβάλα σε άλογα αντί για μοτοσυκλέτες . Αυτοί οι κύριοι έμελλαν να είναι οι διάδοχοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Δύση, και ο Αλάριχος έμεινε στην ιστορία ως αυτός ο οποίος πρώτος κατέλαβε και λεηλάτησε τη Ρώμη το 410 μΧ, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας. Περισσοτερα...
Πολλές είναι οι φορές που ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα παιχνίδι μας ακούγεται ωραίο έτσι όπως μαθαίνουμε γι αυτό. Ακόμα κι ο τίτλος μόνος του είναι ικανός να μας βάλει στη σωστή διάθεση. Εσάς τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε ή διαβάζετε τη λέξη “Contrast”; Εγώ σκέφτηκα κάτι το οποίο έχει να κάνει με φως (κοντά στο εξαιρετικό “Closure”), κάτι το οποίο ίσως έχει να κάνει με την αντίθεση μεταξύ του καλού και του κακού, κάτι τέλος πάντων ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο. Τελικά είχα δίκιο μόνο όσον αφορά το φως, γιατί όλα τα υπόλοιπα... Περισσοτερα...
O Στέλιος μπήκε στο Game 2.0 όπως έκανε κάθε μέρα. Ανάμεσα σε όλα τα νέα, τις απόψεις και τις κριτικές για τις νέες κονσόλες που μόλις είχαν κυκλοφορήσει, είδε έναν τίτλο που του κίνησε το ενδιαφέρον: The Stanley Parable. Η εικόνα με τον υπολογιστή και ο υπότιτλος, “Κάνε κλικ εδώ, Στέλιο” - λες και του μίλαγε προσωπικά! - του τράβηξαν την προσοχή και τότε θυμήθηκε πως ένας φίλος του του είχε πει πριν λίγες μέρες ότι το παιχνίδι ήταν καλό και του πρότεινε να κατεβάσει το demo από το Steam. Το είχε κάνει αλλά δεν ήξερε τίποτα για το ίδιο το παιχνίδι. Ευκαιρία να μάθαινε. Περισσοτερα...
Σχεδόν επτά χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του Europa Universalis 3, του τρίτου μέρους της σειράς που ανέδειξε την Paradox ως τη μετρ των grand strategy, ενός υποείδους που πολλοί θα έλεγαν πως η ίδια δημιούργησε. Μέσα σε αυτό το διάστημα η Paradox έχει ωρίμασει σαν εταιρεία. Άρχισε να δίνει το χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των παιχνιδιών, αποφεύγοντας να τα κυκλοφορεί πριν την ώρα τους, έβγαλε τίτλους που ζητούσαν οι φίλοι των παιχνιδιών της χωρίς -συνήθως- να τους απογοητεύει, και στήριξε κάθε νέα μεγάλη κυκλοφορία της με patch, επεκτάσεις και νέο περιεχόμενο, έτσι ώστε ακόμα και οι απογοητευμένοι να μπορούν να βρουν παρηγοριά και οι πορωμένοι να πορώνονται ακόμα περισσότερο. Πέρσι, το Crusader Kings 2 θα μπορούσαμε να πούμε ότι έφερε την Paradox περισσότερο στο προσκήνιο και η ανακοίνωση του νέου Europa Universalis, μετά απ’ όλα αυτά, γέννησε μεγάλες προσδοκίες. Είναι πολύ ευχάριστο αλλά και μάλλον αναμενόμενο ότι η “νέα” Paradox καταφέρνει να ανταποκριθεί σε αυτές. Περισσοτερα...
Έχουμε τόσες γλυκές αναμνήσεις από το Rome: Total War... Το demo με τους ελέφαντες στο παγωμένο ποτάμι. Τις μακεδονικές σάρισες στις custom μάχες. Τις τρεις διαφορετικές φατρίες στο campaign. Την μετάβαση στις τρεις διαστάσεις που άλλαξε την πορεία της σειράς και έβαλε την Creative Assembly στο VIP club των δημιουργών παιχνιδιών στρατηγικής για τα καλά. Μία δεκαετία μετά, μετά από συνεχείς επιτυχίες με πιο πρόσφατη το καταπληκτικό Total War: Shogun 2, η Creative Assembly είπε να ακούσει τους φανατικούς του «παλιού» (αχ, γερνάμε!) Rome και να ξαναεπισκεφθεί την ύστερη αρχαιότητα. 40% περισσότερο budget, μας έλεγαν. «Το μεγαλύτερο Total War που φτιάξαμε ποτέ», μας έλεγαν. 100 factions, 500 είδη μονάδων, πολλές προσθήκες μας έλεγαν – και μας έδειχναν, με τα previews να είναι το ένα πιο εντυπωσιακό από το άλλο... Περισσοτερα...
Μετά το περσινό Civilization 5: Gods & Kings, η Firaxis επιστρέφει φέτος με το δεύτερο expansion του Civilization 5, το Brave New World. Σε αυτή τη φρέσκια επέκταση περιμένουμε νέες δυνατότητες «ειρηνικού» παιχνιδιού, με έμφαση στη διπλωματία, το εμπόριο, την κουλτούρα αλλά και στο σύστημα εσωτερικής πολιτικής. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτή τη νέα προσθήκη στην πολυαγαπημένη σειρά στρατηγικής. Περισσοτερα...
Η αυλαία ανοίγει. Ένα τσούρμο από... κεφάλια ταξιδεύουν με ένα πλοίο με το όνομα Friendship (get it?) για να βρουν θησαυρούς, μέχρι που μπλέκονται σε μια καταιγίδα και ξεβράζονται σε ένα νησί. Σε αυτό το νησί, ένας ύπουλος πολιτισμός από εξαιρετικά νοήμουσες και αιμοδιψείς γάτες φυλακίζουν τα κεφάλια. Για να κερδίσουν την ελευθερία τους τα κεφάλια, πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές σε θεατρικές παραστάσεις σχεδιασμένες από τις γάτες για την ψυχαγωγία τους, οι οποίες στη πραγματικότητα είναι παγίδες θανάτου. Επιζώντας από όλες τις παγίδες γίνονται αστέρια του σανιδιού και ίσως έτσι κερδίσουν την ελευθερία τους. Ίσως. Περισσοτερα...
Το φοβόμουν αυτό το review. Το έτρεμα από τη μέρα που το SimCity έφτασε στους πρώτους παίκτες και οι ιστορίες για το πόσο πρωτόγνωρα και ανεπίτρεπτα άθλιο ήταν το online και το ανάλογο τεχνικό κομμάτι του παιχνιδιού έκαναν τις πρώτες γύρες τους στο ίντερνετ. Φανατικός της σειράς από τις εποχές του SimCity 2000 στο DOS (χίπστερ!), δεν ήθελα να σκέφτομαι ότι η καινούρια προσθήκη στον κατάλογο της θα ήταν άλλη μια αποτυχία. Περισσοτερα...
Strike Suit Zero Review
Μερικές φορές είναι δύσκολο να κάνεις κριτική, είναι δύσκολο να δώσεις βαθμό σε κάτι, είτε αυτό είναι ταινία, είτε αυτό είναι βιβλίο ή παιχνίδι. Οι ερωτήσεις που έρχονται στο μυαλό σου είναι του τύπου: τι είναι ένα 10; Τι είναι ένα 5; Τι είναι ακόμα ένα 2; Περισσοτερα...
Pid Review
Όσο περνάει ο καιρός, τα «κουλτουριάρικα», ασυνήθιστα 2D platformers γίνονται για την indie σκηνή ότι είναι τα shooters για την ευρύτερη βιομηχανία. Βλέπουμε περισσότερες τέτοιες παραγωγές, που συχνά βασίζονται σε μινιμαλιστικές ιστορίες, ξεκάθαρο χειρισμό και μια ιδιαίτερη κεντρική ιδέα με σαφείς νοσταλγικές αναφορές στο retro gaming. Περισσοτερα...
Giana Sisters: Twisted Dreams Review
Tο Giana Sisters: Twisted Dreams είναι μία από τις περιπτώσεις που ελπίζω να αρχίσουμε να βλέπουμε όλο και πιο συχνά στο χώρο του gaming. Ξεκίνησε ως crowdfunding project από την Black Forest, και δεν άργησε να ξεπεράσει τις προσδοκίες. Περισσοτερα...
Civilization V: Gods and Kings Review
Το ευχαριστηθήκαμε το Civilization V. To παίξαμε και με το παραπάνω, το χαρήκαμε. Ήρθε όμως η στιγμή που υποψιαζόμασταν από νωρίς, η στιγμή του... expansion. Έχω να ομολογήσω ότι, σε αντίθεση με το Civ IV, το οποίο μου φαινόταν ολοκληρωμένο από την πρώτη έκδοση, κάτι έλειπε από το V. Περισσοτερα...
Trials Evolution Review
To Τrials, για μένα, πριν δοκιμάσω να το παίξω, ήταν απλά «εκείνο το παιχνίδι με τις μηχανές στο XBLA». Κοιτάζοντας πίσω, αυτός ο χαρακτηρισμός είναι λίγο σαν να αποκαλείς το Portal «το παιχνίδι με το ρομπότ» ή το Minecraft «το παιχνίδι με τα κυβάκια». Περισσοτερα...