Ένα χρόνο μετά το καινοτόμο Rise and Fall, η δεύτερη επέκταση του Civilization 6 είναι γεγονός. Το Civilization 6: Gathering Storm, για πρώτη φορά φέρνει στη σειρά Civilization καιρικά φαινόμενα, φυσικές καταστροφές, καθώς κι ένα σύστημα κλιματικής αλλαγής (το οποίο σε παλιότερα Civ, σημειωτέον, υπήρχε ήδη). Επίσης φέρνει διάφορες αλλαγές στην διπλωματία και τους τρόπους νίκης στο ύστερο παιχνίδι. Περισσοτερα...
GAME20.GR > Cubilone
Θα το πω εξαρχής: δεν έχω πρόβλημα με τα πιο κουλτουριάρικα, αφηρημένα παιχνίδια. Το Journey με σημάδεψε, το Shadow of the Colossus ήταν απλά ταξίδι από μόνο του, το Bound δεν ήταν αριστούργημα αλλά είχε το ενδιαφέρον του, το What Remains of Edith Finch το σκεφτόμουν για καιρό... Αναφέρω αυτά για να δείξω ότι όσα γράψω παρακάτω δεν σημαίνουν ότι δεν μπορώ να καταλάβω αυτού του είδους τα πιο καλλιτεχνικά ή πιο... ιδιαίτερα παιχνίδια. Το πρόβλημα που βλέπω είναι ότι πλασάροντας την τέχνη στα videogames έχει αρχίσει να εκλείπει ο κάποιος έστω σεβασμός στο τί κάνει ένα παιχνίδι, παιχνίδι. Ή ακόμα και εμπειρία, έστω. Περισσοτερα...
Πριν περιηγηθούμε στον κόσμο του Planet Alpha, ας κάνουμε μια απαραίτητη εισαγωγή στις καταβολές του. Πριν χρόνια, η δανέζικη Playdead έκανε την “αρχή” με το Limbo και αργότερα με το Inside - μινιμαλιστικά παιχνίδια πλατφόρμας με στοιχεία stealth και κάποιους εύκολους γρίφους, με πολύ λιτά, γκρίζα και μουντά γραφικά, ελάχιστες δυνατότητες κίνησης, καμία δυνατότητα επίθεσης, καθόλου διαλόγους. Αυτά τα παιχνίδια δέχτηκαν πολύ καλές κριτικές για το αφαιρετικό τους στιλ και τις αφηγηματικές τους τεχνικές. Το Planet Alpha, επίσης από ένα μικρό, δανέζικο στούντιο, είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από τους τίτλους της Playdead - δυσδιάστατο παιχνίδι πλατφόρμας, με λίγο stealth, λίγους γρίφους, κανέναν διάλογο και καμιά δυνατότητα επίθεσης. Μπορούμε άνετα να το χαρακτηρίσουμε κάτι σαν φόρο τιμής. Περισσοτερα...
Έχουμε δει πολλά metroidvania τα τελευταία χρόνια και μάλιστα αρκετά από αυτά ανέβασαν τον πήχη στο είδος. Tα Hollow Knight, Ori and the Blind Forest, Guacamelee, Axiom Verge και πολλά άλλα, κέρδισαν τις καρδιές των παικτών, σε σημείο μάλιστα που θα μπορούσαμε να μιλάμε για τη χρυσή εποχή του είδους. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι κανένα metroidvania μέχρι σήμερα δεν είχε ενσωματωμένο... φλιπεράκι (pinball). Το Yoku's Island Express τολμάει να συνδυάσει metroidvania και φλιπεράκι, με το αποτέλεσμα να είναι λίγο σαν το καρπούζι και τη φέτα: πολύ καλά κι από μόνα τους, αλλά μαζί απογειώνουν το ένα το άλλο για μια νέα, μοναδική εμπειρία. Περισσοτερα...
Το Civilization 6: Rise and Fall κυκλοφόρησε πριν ενάμισι χρόνο περίπου. Στο review μας είδαμε τί καινούριο και φρέσκο προσέφερε και πώς μπορούσε να συγκριθεί με το Civilization 5, το οποίο μετά και το δεύτερο expansion του, το εξαιρετικό Brave New World, έφτασε στο σημείο να είναι ένα πραγματικά πολύ ολοκληρωμένο παιχνίδι. Για του λόγου το αληθές, το Civilization 6 ήταν κι αυτό πολύ ολοκληρωμένο από πλευράς περιεχομένου οταν βγήκε, κάτι που μας έκανε όλους να αναρωτιόμαστε προς ποια κατεύθυνση θα το πήγαινε η Firaxis με το πρώτο expansion – κι αν επιτέλους θα διόρθωνε προβλήματα όπως η νοημοσύνη και το user interface. Περισσοτερα...
Μα τί συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τα καπέλα; Αναφέρομαι φυσικά στο Super Mario Odyssey που μόλις κόσμισε με την παρουσία το χώρο τον 3D platformers και στο οποίο η χρήση του καπέλου του Mario έχει εξέχουσα θέση. Έτσι και στο A Hat in Time, το καπέλο, ή μάλλον τα καπέλα της γλυκύτατης, εκ πρώτης όψεως, Hat Kid, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Θα ήσασταν συγχωρεμένοι μάλιστα αν λέγατε ότι οι Δανοί της Gears for Breakfast αντιγράψανε την “μαμά Ninty” και την ιδέα της με τα καπέλα. Εκεί όμως θα κάνατε λάθος, γιατί η ιστορία του A Hat in Time ήδη πάει αρκετό καιρό. Τον Μάιο του 2013 παρακαλώ, ένα μικρό, νεοσύστατο στούντιο ξεκίνησε ένα Kickstarter για να αναπτύξει έναν τίτλο φόρο-τιμής στα platformers του Nintendo 64. Σχεδόν 300.000 δολάρια μετά (10 φορές πάνω από τον στόχο τους) και μετά από πολλές, πολλές καθυστερήσεις (στην αρχή λέγανε ότι θα κυκλοφορούσε αρχές του ‘14 και κοιτάξτε πού είμαστε), το A Hat in Time μας έφτασε επιτέλους, καλογυαλισμένο και ολόφρεσκο. Γιατί, όπως είχε πει και ο κύριος Miyamoto, ένα παιχνίδι που καθυστερεί τελικά είναι καλό, όμως ένα παιχνίδι που βγαίνει βιαστικά είναι κακό για πάντα. Περισσοτερα...
Fire Emblem. Ποιος θα το περίμενε, όταν παίζαμε με τον Marth και τον Roy στο Super Smash Bros. Melee πριν πολλά χρόνια, και αναρωτιόμασταν ποιοι στην ευχή είναι αυτοί, ότι αυτή η άγνωστη τότε σειρά θα γινόταν μια από τις σημαντικότερες της Nintendo. Μετά τις επιτυχίες των Fire Emblem Awakening και Fire Emblem Fates στο 3DS και του Heroes στα κινητά (ναι ακόμα χρειάζεται λίγο για να το γράφω και να μη μου φαίνεται περίεργο), το Fire Emblem Echoes: Shadow of Valentia, remake του Fire Emblem 2, έρχεται και επαναφέρει στο 2017 το ρόλο που παραδοσιακά είχε στη σειρά το αρχικό παιχνίδι: αυτόν του “παρείσακτου”. Περισσοτερα...
Μάιος 2015. Η Playtonic Games, ένα νέο στούντιο σχηματισμένο από πρώην μέλη της Rare, ανακοινώνει το πρώτο της παιχνίδι, τον πνευματικό διάδοχο του Banjo-Kazooie. Θα ήταν “μια ωδή στα (τρισδιάστατα) παιχνίδια πλατφόρμας του N64”, ένα είδος με το οποίο, και μαζί με τη “μαμά” Nintendo, η Rare ήταν ταυτισμένη εκεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Το Yooka-Laylee μάζεψε πάνω από 2 εκατομμύρια λίρες μέσω crowdfunding από διψασμένους για platformers νοσταλγούς των “παλιών καλών εποχών”, σπάζοντας κάμποσα ρεκόρ. Για δύο χρόνια όλοι ήμασταν σίγουροι ότι αυτό το παιχνίδι δεν μπορούσε να αποτύχει και ότι θα ξαναζούσαμε εποχές Rare! Σχεδόν πιστέψαμε ότι θα έφερνε και στο σήμερα τα συναισθήματα του άλλοτε. Αλλά το παιχνίδι βγήκε, ο ενθουσιασμός κόπασε, τα παιδικά-σε-σώμα-ενήλικα χαμόγελα σκοτείνιασαν, και τα πράγματα αποδείχτηκαν αρκετά περίπλοκα. Περισσοτερα...
To Malicious Fallen είναι remaster/remake του Malicious και του Malicious Rebirth για PS3 και PS Vita αντίστοιχα. Πρόκειται για ένα hack and slash με κάτι λίγο από Dynasty Warriors, κάτι λίγο από Bayonetta, αρκετά εστιασμένο στο κοινό του, μια ματιά σε ένα διαφορετικό παράλληλο σύμπαν του gaming που δεν βλέπουμε συχνά πια στην Δύση. Μικρή διάρκεια, δράση σε λίγες πίστες και έμφαση στο παίξιμο ξανά και ξανά για τη βελτίωση του σκορ. Σας λένε τίποτα τα γράμματα E, D, C, B, A, S κλπ; Οπότε πώς τα καταφέρνει στον κόσμο του 2017 ένα παιχνίδι παγιδευμένο κατα κάποιον τρόπο στο χωροχρόνο; Περισσοτερα...
Visual novel. “Οπτικοποιημένο” μυθιστόρημα. Άλλο ένα παράξενο είδος παιχνιδιών που μας έρχεται από την Ιαπωνία, για το οποίο ακόμα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν μπορεί να μετρήσει ως video game. Το ότι είναι visual novel τα λέει όλα: είναι σαν βιβλίο του οποίου οι διάλογοι και η αφήγηση συνοδεύονται από εικόνες και anime χαρακτήρες να μιλάνε ιαπωνικά. Το πόσο μπορείτε να απολαύσετε ένα τέτοιο “παιχνίδι” μάλλον έχει να κάνει πολύ με το αν σας αρέσει να διαβάζετε βιβλία φαντασίας και να βλέπετε anime. Γιατί το Steins;Gate βρίσκεται κάπου στην μέση αυτών των δύο και αρκετά μακριά από τα ιαπωνικά παιχνίδια. Περισσοτερα...
Τα έξι χρόνια από την κυκλοφορία του Civilization 5 είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχει περάσει μεταξύ κύριων παιχνιδιών της σειράς Civilization. Τι είναι όμως μπροστά στους αιώνες, στις χιλιετίες που διανύουμε κάθε φορά που παίζουμε Civilization; Κι όμως, αυτό το διάστημα ήταν αρκετό για να μεταμορφώσει το Civilization 5 από την κατάσταση που βρισκόταν όταν βγήκε το 2010, που ήταν ένας απλώς ενδιαφέρων τίτλος με προοπτικές και όχι ακριβώς ανώτερος από τον προκάτοχο του, στον κοινώς αποδεκτό βασιλιά των παιχνιδιών 4X (explore, expand, exploit, exterminate). Το δεύτερο expansion του, το Brave New World, απογείωσε τη σειρά, την γνώρισε σε εκατομμύρια νέους παίκτες και, για του λόγου το αληθές, εδώ και χρόνια ήταν δύσκολο να δούμε ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα. Περισσοτερα...
Τσουπ! Άλλο ένα indie puzzle platformer με κάποια καλλιτεχνική καινοτομία που το παίζει έτσι και πολύ αρτιστικοκουλτουριάρικο. Η αλήθεια να λέγεται: έχουμε συνηθίσει σε αυτού του είδους τα παιχνίδια, κι έτσι καινούριες κυκλοφορίες οι οποίες διαφορετικά μπορεί να άξιζαν την προσοχή μας περνάνε απαρατήρητες. Το Hue είναι μια τέτοια περίπτωση. Περισσοτερα...
Όλο και περισσότερο δυσκολεύει το έργο του να γράφει κανείς για... “παιχνίδια”. Όταν βγαίνουν τίτλοι σαν το Virginia που είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουν συλληφθεί ως ιδέες από την αρχή για να πειραματιστούν, να προκαλέσουν, να ανεβάσουν τον πήχη και τελικά να μας κάνουν να αναρωτηθούμε για το ίδιο το μέσο των games, είναι αλήθεια δύσκολο να το δεις με τα ίδια μάτια που θα έβλεπες έναν οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Το Viriginia μας καλεί με τον ιδιαίτερο και όμορφο τρόπο του να αναρωτηθούμε τί εστί παιχνίδι γενικότερα και τι εμπειρίες επιθυμούμε στ’ αλήθεια να αποκομίσουμε ως παίκτες. Περισσοτερα...
Αρχαιολόγος ψάχνει στα βουνά για το μυστηριώδες lifeseed, τον σπόρο της ζωής. Μετά από μια περιπέτεια με το κανό του, φτάνει σε μια ακτή που φαίνεται ανεξερεύνητη, μυστηριώδης. Σύντομα συναντά κάτι πλασματάκια τα οποία μοιάζουν με νεράιδες! Μα τι συμβαίνει; Δεν αργεί να ανακαλύψει ότι έχει φτάσει στο Valley, το κρυφό λιβάδι στην καρδιά της Αμερικής που είναι ένας παράδεισος επί της Γης, ταυτόχρονα το σκηνικό μιας στρατιωτικής βάσης με τρομερά και φιλόδοξα σχέδια και… ωπ, τί είναι αυτό; Ένα κιβώτιο με έναν εξωσκελετό; Μεταλλικά πόδια με σούστες; Δυο γάντια που δίνουν και παίρνουν ζωή; Τι συμβαίνει;! Περισσοτερα...
“Μια έγκυος γυναίκα περπατάει ξυπόλυτη σε μια παραλία. Μια νεαρή πριγκίπισσα προστατεύει το σουρεαλιστικό της βασίλειο. Ένα σκιτσαρισμένο ημερολόγιο της θυμίζει το παρελθόν της. Ένας κόσμος από φράκταλ και παράξενες γεωμετρίες. Μια θρυμματισμένη ανάμνηση μιας εύθραυστης οικογένειας. Ένα ταξίδι με απίστευτη χάρη. Ένας χορός, μια αποστολή, ένα μαγικό βασίλειο, ένας εφιάλτης, ένα όνειρο που ξεδιπλώνεται. Tο Bound είναι όλα αυτά. Για να ελευθερωθείς πραγματικά, πρέπει να εξετάσεις τι είναι αυτό που σε κρατάει δεμένο.” Περισσοτερα...