Το Assassin's Creed για πολλούς είναι η κορυφαία σειρά της τωρινής γενιάς και όχι άδικα. Σε κανένα άλλο action adventure δεν συναντάμε τόσο δυνατό συνδυασμό ατμόσφαιρας, ιστορίας και gameplay. Μετά από την επιτυχία των προηγούμενων τίτλων, ώρα για... αποκαλύψεις με το AC: Revelations. Tο Revelations είναι το τέταρτο Assassin's Creed σε πέντε χρόνια. Όπως αντιλαμβάνεστε, η Ubisoft ακολουθεί τη συνταγή FIFA/CoD, κυκλοφορώντας ένα νέο παιχνίδι κάθε χρόνο. Γνώμη μου είναι ότι αυτό δεν ταιριάζει στη συγκεκριμένη σειρά, η οποία ήδη έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κάμψης. Aναφέρομαι φυσικά στο περσινό Assassin's Creed: Brotherhood, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί single-player expansion του AC2 (το multiplayer είναι άλλο καπέλο). Δεν σας κρύβω ότι ανησύχησα όταν αντί για το Assassin's Creed 3 ανακοινώθηκε το Revelations, ένα ακόμα “ενδιάμεσο” παιχνίδι τύπου Brotherhood που ολοκληρώνει επιτέλους την ιστορία του Ezio Αuditore. Ευτυχώς, η τελευταία περιπέτεια του Ιταλού ήρωα αποδεικνύεται αντάξια του ονόματος της σειράς.

Στο Assassin's Creed: Revelations, το μυαλό του Desmond τα έχει παίξει τελείως μετά το εξωφρενικό τέλος του Brotherhood, και φυλακίζεται στο Animus, όπου διαδραματίζεται όλο το παιχνίδι (αυτή τη φορά δεν βγαίνετε από το Animus δηλαδή). Mην έχοντας άλλη διέξοδο, αναγκάζεται να ζήσει μία ακόμα περιπέτεια του προγόνου του. Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε για άλλη μια φορά τον ρόλο του - μεσήλικα πλέον - Ezio, ο οποίος ταξιδεύει στην Κωσταντινούπολη (και σε μια άλλη περιοχή στο τέλος που δεν θέλω να αποκαλύψω), που βρίσκεται υπό Οθωμανική κατοχή. Ο Ezio ψάχνει πέντε κλειδιά που ανοίγουν μια μυστηριώδη “βιβλιοθήκη” του Altair στο οχυρό των Assassins, Masyaf, η οποία περιέχει το μεγάλο μυστικό της αδελφότητας - το περίφημο Apple of Eden. Παράλληλα, στην Πόλη μαίνεται η αντιπαλότητα Οθωμανών και Βυζαντινών, στην οποία φυσικά ο Ezio αναμιγνύεται. Από εκεί και πέρα, για πρώτη φορά μετά το πρώτο AC επισκέπτεστε το Masyaf, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Altair σε flashbacks!

Tο Revelations δικαιολογεί το όνομά του απόλυτα. Στο παιχνίδι γίνονται διάφορες αποκαλύψεις και για τους τρεις ήρωες - Ezio, Altair, Desmond - και βέβαια για την γενικότερη ιστορία της σειράς. Ποια είναι η γυναίκα με την οποία μοιράζεται το υπόλοιπο της ζωής του ο Ezio; Τι κάνει ο Altair αφότου νικάει τον Al Mualim; Ποιο είναι το παρελθόν του Desmond; Τι παίζει με τον Πρώτο Πολιτισμό και το τέλος του κόσμου; Ποια είναι τα μυστικά της εταιρίας-κολοσσού των Templars, Abstergo; Αυτά και άλλα αποκαλύπτονται στο παιχνίδι, προετοιμάζοντας το έδαφος για το Assassin's Creed 3 το 2012. Απόλαυσα ιδιαίτερα τα σύντομα κομμάτια με τον Altair και την επιστροφή στο Masyaf, κυρίως γιατί το πρώτο Assassin's Creed είναι μία από τις καλύτερες gaming εμπειρίες που έχω ζήσει. Το σενάριο είναι καλοφτιαγμένο, όλοι οι χαρακτήρες - βασικοί και δευτερεύοντες - εξαιρετικά προσεγμένοι, και υπάρχει η καθιερωμένη ανατροπή προς το τέλος. Το δε τέλος του Revelations, αν και πάλι του στιλ “to be continued”, είναι πιο ολοκληρωμένο και ευκατανόητο από των προηγούμενων.

Καλωσήρθατε στην Πόλη.

Η μεγάλη διαφορά του παιχνιδιού είναι ο τόπος όπου διαδραματίζεται το βασικό μέρος της δράσης - η Κωνσταντινούπολη. Αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, οι Οθωμανοί που έχουν τον έλεγχο της πόλης είναι οι καλοί Assassins, και οι Βυζαντινοί, που δουλεύουν υπόγεια και προσπαθούν να αναβιώσουν τη δυναστεία των Παλαιολόγων, είναι οι κακοί Templars. Όμως όσο προχωράει το παιχνίδι οι ρόλοι γίνονται λιγότερο διακριτοί και εν τέλει αυτό το θέμα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει ότι η Πόλη έχει περισσότερο ενδιαφέρον σαν τόπος από τις ιταλικές πόλεις του 16ου αιώνα. Το Αssassin's Creed: Revelations παίζεται όπως τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Open-world action adventure, στο οποίο πάτε όπου θέλετε μέσα στην πόλη, σκαρφαλώνετε όπου θέλετε κλπ. Ο κόσμος του τίτλου είναι γεμάτος με πάρα πολλά πράγματα να κάνετε, πέρα από τις αποστολές βεβαίως. Γνωστά συστήματα, όπως η κατάληψη περιοχών και η ανάπτυξή τους με το στήσιμο επιχειρήσεων (σιδηρουργοί, γιατροί κλπ) που σας αποφέρουν έσοδα και εφόδια, επιστρέφουν τελειοποιημένα. Επίσης, μπορείτε και πάλι να αναπτύξετε την αδελφότητά σας και να χρησιμοποιείτε τους Assassins σας σε αποστολές, όπως στο Brotherhood. Προαιρετικό κι αυτό όμως (προσωπικά τους χρησιμοποίησα ελάχιστα), εκτός από τις περιπτώσεις που οι σεναριακές ανάγκες απαιτούν ομαδική δουλειά.

Οι κύριες αποστολές είναι συνηθισμένες για Assassin's Creed: δολοφονίες, παρακολουθήσεις, μεταμφιέσεις, αποδράσεις κλπ. Ιδιαίτερα απολαυστικές είναι οι εξερευνήσεις υπογείων σπηλαίων και κατακομβών κάτω από την Κωνσταντινούπολη, όπου είναι κρυμμένα τα κλειδιά της βιβλιοθήκης του Altair. Οι δε μάχες με τους (αρκετά έξυπνους) εχθρικούς στρατιώτες και φρουρούς (μπλέκετε τόσο με Βυζαντινούς, όσο και με γενίτσαρους) ακολουθούν το μοτίβο των πρόσφατων Assassin's Creed, που βάζει το θέαμα λίγο πάνω από την ουσία διευκολύνοντας τα συνεχόμενα kills, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ικανοποιούν. Απλά, και σε αυτόν τον τομέα, μου λείπει το σύστημα του πρώτου AC. Στο Revelations ο Ezio έχει ακόμα πιο πλούσιο εξοπλισμό. Στα νέα gadgets που χρησιμοποιείτε συμπεριλαμβάνεται το hook blade, που σας επιτρέπει να σκαρφαλώνετε πιο εύκολα και γρήγορα, αλλά και ένα “πρωτόγονο” αλεξίπτωτο. Στις μάχες πολύ χρήσιμες αποδεικνύονται οι μπόμπες. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που σας επιτρέπει να δημιουργείτε διαφόρων ειδών μπόμπες, συνδυάζοντας διαφορετικά υλικά. Ωραίο κι αυτό. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί και η κινηματογραφικότητα του παιχνιδιού, με αρκετά κομμάτια που μοιάζουν βγαλμένα από... Uncharted, όπως κάτι κυνηγητά με άμαξες.

Αυτό που δεν είναι ωραίο είναι το... strategy game που περιλαμβάνεται στο Revelations. Για να απαντήσουν στις πράξεις σας, οι Βυζαντινοί/Templars επιτίθενται σε περιοχές που έχετε υπό την κατοχή σας, και εσείς καλείστε να τις υπερασπιστείτε. Εδώ το παιχνίδι γίνεται στρατηγικής, δίνοντάς σας τη δυνατότητα να τοποθετείτε μονάδες (τοξότες, Assassins, τουφεκιοφόρους κλπ) σε διάφορα σημεία, για να ανακόψετε την επέλαση των εχθρών. Το βρίσκω βαρετό και εντελώς “εκτός πραγματικότητας” σε Assassin's Creed. Ευτυχώς η ενασχόληση και με αυτό είναι προαιρετική. Ως τίμημα για τη μη ανακοπή της επίθεσης των Βυζαντινών σε κάποια περιοχή, το παιχνίδι δεν σας αφήνει να ανοίγετε μαγαζιά κλπ στη συγκεκριμένη περιοχή, που σημαίνει ότι αν χρειάζεστε όπλα και φάρμακα, πρέπει να τα αγοράσετε από αλλού. Δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα όμως με αυτό το θέμα.

Fan service και κάτι παραπάνω.

Τρομερό ενδιαφέρον έχει και το τι γίνεται με τον Desmond, ο οποίος είναι “φυλακισμένος” στο Animus, όπως ανέφερα παραπάνω. Μαζεύοντας ως Ezio κάποια κομμάτια δεδομένων που είναι διάσπαρτα στον κόσμο του παιχνιδιού, ξεκλειδώνετε δευτερεύουσες αποστολές που παίζετε ως Desmond μέσα στο Animus. Αυτές είναι εντελώς διαφορετικές από οτιδήποτε έχετε δει μέχρι τώρα σε παιχνίδι Assassin's Creed και δύσκολο να σας τις περιγράψω επακριβώς. Εισέρχεστε σε κάτι περίεργα επίπεδα με ασυνήθιστη αρχιτεκτονική και τα διασχίζετε σε προοπτική πρώτου προσώπου. Η πρόκληση είναι να φτάσετε στο τέλος ξεπερνώντας τα διάφορα εμπόδια. Το ωραίο είναι ότι καθώς διασχίζετε τα εν λόγω επίπεδα, ο Desmond αφηγείται το παρελθόν του, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες που σίγουρα θα εκτιμήσετε αν είστε fans της σειράς. Όλη αυτή η διαδικασία ουσιαστικά αντικαθιστά τους “παραδοσιακούς” γρίφους που αποκάλυπταν επιπλέον πληροφορίες στα προηγούμενα παιχνίδια. Πιθανόν σε κάποιους να μην αρέσει.

Το Assassin's Creed: Revelations εκτός των άλλων είναι και ατμοσφαιρικό. Θα μου πείτε, ποιο AC δεν είναι ατμοσφαιρικό; Απλά είχα αρχίσει να βαριέμαι την Ιταλία. Η Κωνσταντινούπολη αποδεικνύεται καλή επιλογή για τη συνέχεια της σειράς. Η πολυσύχναστη πόλη έχει σχεδιαστεί με τρελή προσοχή στη λεπτομέρεια και αυτό φαίνεται παντού, από τις ενδυμασίες των χαρακτήρων μέχρι την αρχιτεκτονική των κτιρίων και την πανέμορφη Αγία Σοφία. Σημαντική βελτίωση παρατηρείται και στα πρόσωπα. Γενικώς, το παιχνίδι είναι εντυπωσιακότατο. Ακόμα περισσότερο όμως θα σας τρελάνει ο ήχος, για έναν απλό λόγο, που αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της προσοχής που έχουν δώσει οι δημιουργοί στο παιχνίδι. Αυτός δεν είναι άλλος από την... ελληνική γλώσσα, καθώς η Πόλη πάντα είχε ελληνικές ρίζες. Τόσο οι Βυζαντινοί στρατιώτες, όσο και αρκετοί πολίτες, μιλάνε ελληνικά, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις άπταιστα! Έσκασα στα γέλια όταν οι εχθροί κυνηγούσαν τον “μαλάκα” τον Ezio, και έμεινα άναυδος με τους εκπληκτικούς, εξ ολοκλήρου ελληνικούς διαλόγους πολιτών. Πρώτη φορά ενσωματώνεται έτσι σε παιχνίδι η ελληνική γλώσσα και είναι πολύ ωραίο. Κατά τ' άλλα, η μουσική κάνει τη δουλειά της, τα ηχητικά εφέ είναι κορυφαία (ειδικά οι σφαγές), και το voice acting κινείται στα γνωστά υψηλά στάνταρ της σειράς.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι το multiplayer, το οποίο έκανε ανέλπιστα καλό ντεμπούτο στο Brotherhood και εδώ επιστρέφει ανανεωμένο και πιο πλούσιο. Το βασικό concept είναι το ίδιο: απόκρυψη σε κοινή θέα. Τέσσερις έως οκτώ παίκτες, αναλαμβάνουν τον έλεγχο διάφορων χαρακτήρων και πρέπει να δολοφονήσουν τους αντιπάλους τους σε πίστες γεμάτες κόσμο, όπως στο single-player. Το θέμα είναι ότι το πλήθος στις πίστες είναι ίδιο με τους χαρακτήρες των παικτών. Πρέπει να έχετε εξυπνάδα, οξυδέρκεια, γρήγορα αντανακλαστικά, παρατηρητικότητα και υπομονή, προκειμένου να ξεχωρίζετε τους χαρακτήρες των άλλων παικτών από τους NPCs και να επιτίθεστε στους στόχους σας. Παράλληλα όμως, πρέπει να έχετε το νου σας και για τους παίκτες που κυνηγούν εσάς. Το multiplayer του Assassin's Creed: Revelations είναι μεγαλύτερο και καλύτερο από του Brotherhood. Διαθέτει περισσότερα modes και επιλογές εξατομίκευσης, και το καλύτερο, ανταμείβει την πρόοδό σας με αποκαλύψεις για την Abstergo! Έξτρα κίνητρο για να ασχοληθείτε εντατικά. Εν τέλει, έχουμε άλλη μια περίπτωση action adventure με multiplayer, όπως το Uncharted 3 δηλαδή. Μόνο που υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: το U3 στο multi είναι ένα ακόμα online shooter, ενώ το Revelations διαφέρει από τα συνηθισμένα.

Mια γεύση από τα επίπεδα του Desmond.

Αν και το πρώτο Assassin's Creed παραμένει το αγαπημένο μου (έχω κολλήσει άσχημα), το ευχαριστήθηκα το Assassin's Creed: Revelations. Δεν διαρκεί τόσο όσο το Assassin's Creed 2, αλλά έχει ενδιαφέρον multiplayer, ενώ το single-player του είναι πιο ουσιαστικό από του Brotherhood, τουλάχιστον σεναριακά. Επίσης, τα flashbacks με τον Altair αποτελούν ωραία προσθήκη, ειδικά για τους φανατικούς. Tα Assassin's Creed είναι παιχνίδια μοναδικά στο είδος τους και το Revelations θα σας κάνει να το εκτιμήσετε αυτό ακόμα περισσότερο. Ότι καλύτερο για να περάσετε τον ένα χρόνο που μεσολαβεί μέχρι την έλευση του - ευελπιστούμε - κοσμογονικού Assassin's Creed 3. Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν (άσχετο). Τσιμπήστε!

+ Συνέχεια της καλύτερης ιστορίας στον χώρο του gaming
+ Κωνσταντινούπολη
+ Κόσμος γεμάτος με πράγματα να κάνετε
+ Εξερεύνηση σπηλαίων και κατακομβών
+ Αγωνιώδες, μοναδικό στο είδος του multiplayer
+ Altair!
+ Χαρακτήρες μιλάνε ελληνικά!
+ Φοβερές σφαγές εχθρών

- Μικρή σε διάρκεια κεντρική ιστορία
- Συνηθισμένες αποστολές
- Η υπεράσπιση περιοχών έχει μετατραπεί σε παιχνίδι στρατηγικής
- Τα επίπεδα του Desmond είναι αμφιλεγόμενα

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Έκδοση: Ubisoft
Ανάπτυξη: Ubisoft
Διάθεση: CD Media
Είδος: Action adventure
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://assassinscreed.ubi.com/revelations/en-gb/home/index.aspx
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 15/11/2011, 2/12/2011 (PC)
PEGI: 18