Alan Wake's American Nightmare Review
Ατμόσφαιρα... Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο ενός story-driven παιχνιδιού, και το πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Αυτό συμβαίνει γιατί, σε αντίθεση με πχ τα γραφικά ή ακόμα και την πλοκή, η ατμόσφαιρα είναι κάτι πολύ λιγότερο απτό. Δεν προέρχεται από τη μηχανή γραφικών, ούτε είναι αποτέλεσμα ενός καλού σεναρίου. Η σωστή ατμόσφαιρα δημιουργείται όταν όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού, από τα γραφικά και τον ήχο, τις loading screens μέχρι και το gameplay, είναι υψηλού επιπέδου. Τι γίνεται όμως όταν ένα παιχνίδι πετυχαίνει διάνα τα μισά συστατικά, και τα θαλασσώνει στα υπόλοιπα;
Το Alan Wake's American Nightmare, το spin-off του πολυαγαπημένου Alan Wake της Remedy, προσπαθεί πολύ να φτιάξει ατμόσφαιρα. Ενώ η εταιρία μας έχει δείξει με τα Max Payne ότι σε αυτό τον τομέα μπορεί να μας εκπλήξει, όταν τερμάτισα το Alan Wake, ήμουν απογοητευμένος από τις τεράστιες ευκαιρίες που χάθηκαν, και που θα μπορούσαν να κάνουν ένα καλό παιχνίδι, εκπληκτικό. Έτσι, όταν ξεκίνησα το American Nightmare, είχα πολλές ελπίδες και προσδοκίες πως αυτή τη φορά η Remedy θα κατάφερνε ότι δεν κατάφερε με το πρώτο Alan Wake.
Το American Nightmare λαμβάνει χώρα σε ένα επεισόδιο της σειρά Night Springs, την οποία θα θυμάστε από τις τηλεοράσεις που έπαιζαν στο προηγούμενο παιχνίδι. Το Night Springs είναι ένας φόρος τιμής στην πραγματική σειρά Twilight Zone - μέχρι και ο αφηγητής στο παιχνίδι είναι ο ίδιος (ο Rod Sterling, δημιουργός και αφηγητής του TZ) και βοηθάει πάρα πολύ στο να βάλει τον παίχτη στο σωστό κλίμα. Η υπόθεση λοιπόν. Ο Alan Wake ξυπνάει στην Αριζόνα, κοντά στην πόλη Night Springs και ο σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει και να νικήσει τον “Προπομπό του Σκότους”, τον Mr. Scratch. O Mr. Scratch, το alter-ego του Wake, είναι άνετα από τους πιο χαρισματικούς “κακούς” που έχω δει πρόσφατα και παρόλο που τα κίνητρά του είναι κάπως μπερδεμένα και θολά, σαν φυσιογνωμία είναι άκρως ενδιαφέρων, διασκεδαστικός αλλά και απειλητικός ταυτόχρονα. Ο Alan λοιπόν πρέπει, με τις περίεργες “ξαναγράφω-την-πραγματικότητα” μεθόδους που χρησιμοποιεί, να “στήσει” την ιστορία στο Night Springs έτσι ώστε να υπάρξει ένα καλό τέλος και να νικήσει το σκοτάδι.

Ωραίοι φωτισμοί φτιάχνουν ατμόσφαιρα...
To American Nightmare συνεχίζει την παράδοση του πρώτου Alan Wake ως διχασμένη προσωπικότητα. Τόσο στην ιστορία, όσο και σαν παιχνίδι. Πλασάρεται σαν τρόμου, αλλά κάνει συνειδητή προσπάθεια να μην είναι τρομακτικό. Το πλαίσιο που στήνει ένα Twilight Zone/Twin Peaks σκηνικό προετοιμάζει τον παίχτη για μια ιστορία όπου το πραγματικό και το ψεύτικο είναι μπλεγμένα, για μια ιστορία ονειρικής λογικής. Αλλά ο Alan, καθώς και κάθε NPC που συναντάει ο παίχτης, αμέσως τον διαβεβαιώνουν ότι δεν είναι τρελός, όλοι τα βλέπουν αυτά που βλέπει, τον καθησυχάζουν και του λένε πως δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητεί την πραγματικότητα, και πως το Σκότος είναι σχεδόν όσο φυσικό όσο ένας ανεμοστρόβιλος. Αυτή η αντιμετώπιση αποδυναμώνει πολύ το μυστήριο και την ατμόσφαιρα.
Αντίστοιχα το gameplay υπονομεύει τόσο συνειδητά τις προσπάθειες που κάνει η ιστορία, η αφήγηση και το ύφος του παιχνιδιού, που προξενεί απορία. Ένα παράδειγμα είναι οι μάχες, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι τρομακτικές και να προσφέρουν στην ατμόσφαιρα. Όταν όμως η κάμερα παρουσιάζει κάθε εχθρό με ένα σιγανό ζουμ (μην ξαφνιαστεί κιόλας ο παίκτης) και ο Alan κουβαλάει αυτόματα, ημι-αυτόματα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, φωτοβολίδες και πυρσούς, που εξασφαλίζουν την εξαΰλωση οποιουδήποτε σταθεί ενάντια στον ήρωά μας, οποιαδήποτε αίσθηση κινδύνου υπήρχε, εξαφανίζεται σα... σκιά όταν ανάβει το φως. Όσοι αγαπήσουν το gameplay και το πιστολίδι, θα χαρούν να ανακαλύψουν πως πέρα από το story mode, υπάρχει και το arcade mode. Σε αυτό είστε όπλισμένοι σαν αστακοί και πρέπει να αντέξετε μια νύχτα στο Night Springs, μαζεύοντας σκορ για να καταλάβετε μια καλή θέση έναντι άλλων "πολεμιστών του φωτός" στα leaderboards.

Διεστραμμένοι κακοί ενισχύουν την ατμόσφαιρα...
Έτσι δυστυχώς μένουμε με ένα παιχνίδι που μοιάζει να είναι σχεδιασμένο απο δύο ομάδες. Η μία έφτιαχνε μια ατμοσφαιρική ιστορία τρόμου, και η άλλη ένα κλασικό third-person shooter. Υπάρχουν και τα δυο αυτά παιχνίδια μέσα στο American Nightmare, όμως το ένα δουλεύει ενάντια στο άλλο. Αν βέβαια, αυτός ο διχασμός υπάρχει επίτηδες και έχει σκοπό να αντικατοπτρίζει τον δυισμό του Alan Wake/Mr. Scratch, ή ακόμα και των διαφορετικών φιλοσοφιών gameplay που συναντάμε στο American Nightmare, τότε μιλάμε για ένα αριστούργημα της μετα-αφήγησης και βγάζω το καπέλο μου στη Remedy. Ίσως και να είναι, αν το καλοσκεφτεί κανείς. Το πρώτο Alan Wake ήταν μια τεράστια αλληγορία για το καλλιτεχνικό τέλμα που αντιμετωπίζει ένας συγγραφέας (το Σκότος που καταστρέφει όλα τα έργα της φαντασίας), ενώ το American Nightmare θα μπορούσε να ασχολείται με τον διχασμό είτε είναι στην προσωπικότητα του Wake, είτε στη διαδικασία δημιουργίας ενός βιντεοπαιχνιδιού. Πιθανότατα το υπεραναλύω...
Ας περάσουμε στον τεχνικό τομέα. Οι αλλαγές από το Alan Wake δεν είναι μεγάλες, με τους φωτισμούς να είναι άνετα το δυνατό σημείο του παιχνιδιού. Αντίθετα, το animation είναι άκαμπτο και το lip syncing ανύπαρκτο.Οι υφές είναι αρκετά απλές και τα περιβάλλοντα δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκα, αλλά δεδομένου ότι το παιχνίδι διαδραματίζεται στην Αριζόνα, το βρίσκω κατανοητό. Με λίγα λόγια, οπτικά, το American Nightmare είναι κατά καιρούς όμορφο, αλλά την περισσότερη ώρα, αδιάφορο. Ο ήχος απο την άλλη είναι σταθερά εξαιρετικός, είτε πρόκειται για τον βραδινό αέρα στην έρημο, είτε για το voice acting - τα επίπεδα είναι πολύ ψηλά. Τα πιο εντυπωσιακά σημεία είναι τα τραγούδια των Old Gods of Asgard και τα βίντεο του Mr. Scratch στις τηλεοράσεις, μην τα προσπεράσετε.

Και γίγαντες με πριονοτροχούς τη διαλύουν (την ατμόσφαιρα).
Εν κατακλείδι, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι χάρηκα που έπαιξα το Alan Wake's American Nightmare, αν και απογοητεύτηκα με αρκετές στραβοτιμονιές που το κάνουν απλά ένα αποδεκτό παιχνίδι και όχι μια παιχνιδιάρα. Υπάρχουν αρκετές πρωτότυπες ιδέες, καλοί διάλογοι και απ' ότι φαίνεται μεράκι για τον προβληματισμένο συγγραφέα και τις περιπέτειές του. Αν δε σας άρεσε το Alan Wake, το American Nightmare δε θα σας αλλάξει γνώμη. Από την άλλη, αν σας ενδιαφέρει ο κόσμος του Alan Wake, τότε αξίζει να ρίξετε μια ματιά και σε αυτό.
+ Απολαυστικός κακός
+ Πολύ ωραία εφέ φωτισμού
+ Ήχος
+ Πρωτότυπη ιδέα- ...άλλα όχι πρωτότυπη εκτέλεση
- Animation
- Gameplay που δεν ταιριάζει με το ύφος του παιχνιδιού
- Χαμένες ευκαιρίεςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0
Πλατφόρμα: Xbox 360
Έκδοση: Microsoft
Ανάπτυξη: Remedy
Διάθεση: XBLA
Είδος: Third-person shooter/thriller
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: http://www.alanwake.com/american-nightmare/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 22/2/2012
PEGI: 18