Alan Wake Review
“Το καλό πράγμα αργεί να γίνει”: με αυτή την παροιμία παρηγορούσαμε τους εαυτούς μας εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, κάθε φορά που μαθαίναμε ότι “το Alan Wake καθυστερεί”, “καθυστερεί κι άλλο”, “τελικά δεν προλαβαίνει τη χρονιά”, “έρχεται του χρόνου”, “η ανάπτυξή του πάει πίσω”, “παραμένει άφαντο” κλπ. Την ψυχή μας βγάλανε. Γνωρίζετε ότι είμαι υπέρμαχος των multi-platform τίλων, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση χαίρομαι που η Microsoft τσίμπησε αποκλειστικό το Alan Wake. Ο λόγος; Βλέποντας τον χρόνο που χρειάστηκε, θεωρώ ότι υπό διαφορετικές συνθήκες η Remedy δεν θα κατάφερνε να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Εξίσου ικανοποιημένος θα δήλωνα και αν το είχε τσιμπήσει η Sony φυσικά. Το θέμα δεν είναι το ποιος έχει την αποκλειστικότητα, αλλά το ότι είναι αποκλειστικότητα, που σημαίνει περισσότερος χρόνος και σίγουρη χρηματοδότηση για τους δημιουργούς. Το Alan Wake λοιπόν είναι επιτέλους εδώ και ευτυχώς δικαιώνει τις προσδοκίες.
Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Alan Wake, ενός επιτυχημένου συγγραφέα, που όμως εδώ και δύο χρόνια δεν έχει καταφέρει να γράψει ούτε λέξη, καθώς αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Γι αυτό και μαζί με τη γυναίκα του την Alice, την οποία λατρεύει, επισκέπτεται το Bright Falls, μία πανέμορφη απομονωμένη πόλη της αμερικανικής επαρχίας. Εκεί ελπίζει ότι θα ηρεμήσει, θα χαλαρώσει, θα ξεφύγει από τα προβλήματα που τον ταλάνιζαν πίσω στη Νέα Υόρκη. Έλα όμως που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η γυναίκα του εξαφανίζεται ξαφνικά και ο Alan μπλέκει σε μία περιπέτεια βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες του. Ή μήπως ακόμα και τώρα βλέπει απλά έναν εφιάλτη και όλα αυτά δεν συμβαίνουν πραγματικά; Το τι γίνεται στη συνέχεια δεν θέλω να σας το περιγράψω για ευνόητους λόγους, αλλά και να ήθελα δεν θα μπορούσα.
Βλέπετε, η Remedy φρόντισε να καταστήσει προφανές από νωρίς ότι το νέο της πόνημα δεν έχει καμμία σχέση με το στιλ του Max Payne και γενικώς δεν είναι ένα συνηθισμένο παιχνίδι. Το Alan Wake τυπικά είναι τίτλος δράσης και περιπέτειας, αλλά ουσιαστικά είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ στα πρότυπα των κορυφαίων ταινιών του Χόλιγουντ. Παίζει με το μυαλό σας από την αρχή ως το τέλος, με διάφορους τρόπους. Την στιγμή που o Alan υποτίθεται ότι δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού βρίσκετε σελίδες από το χειρόγραφο ενός υπό ανάπτυξη δικού του βιβλίου, το οποίο αφηγείται τα γεγονότα που... παίζετε εσείς! Ο κύριος εχθρός σας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αλλά μία σκοτεινή δύναμη που ελέγχει και επηρεάζει τα πάντα. Γίνονται flashbacks, βλέπετε όνειρα, στις (in-game) τηλεοράσεις παρακολουθείτε τον απεγνωσμένο εαυτό σας (ή κάποιον άλλον;) να προσπαθεί να γράψει (!), οι ντόπιοι συμπεριφέρονται περίεργα και γενικώς γίνονται πολλά τρελά πράγματα. Μια ωραία ατμόσφαιρα με λίγα λόγια.

To φως είναι το πιο πολύτιμο όπλο σας.
Όπως ανέφερα παραπάνω, η σκοτεινή δύναμη που ευθύνεται για την εξαφάνιση της Alice, κάνει τα πάντα για να σταματήσει τον Alan από το να βρει την γυναίκα του. Κυριεύει τους κατοίκους του Bright Falls και τους στρέφει εναντίον σας. Έτσι λοιπόν, εχθροί σας στο παιχνίδι είναι διάφοροι “δαιμονισμένοι” ξυλοκόποι, αστυνομικοί, κυνηγοί, εργάτες, υπάλληλοι, απλοί άνθρωποι δηλαδή, οι οποίοι πλέον αποτελούν άψυχα όντα που σας επιτίθενται με τσεκούρια, πριόνια κλπ. Όταν δε, η σκοτεινή δύναμη αγριέψει, κυριεύει αντικείμενα και μηχανήματα κι έτσι ξαφνικά βλέπετε μπουλντόζες, γερανούς, βαρέλια, λάστιχα, ψυγεία και άλλα, να “ζωντανεύουν” και να κινούνται εναντίον σας. Όπως είναι λογικό, το σκότος αντιμετωπίζεται με φως. Γι αυτό και στο παιχνίδι, πέρα από τα συμβατικά όπλα όπως το πιστόλι και το shotgun, ο φακός και γενικώς οι πηγές φωτός όπως προβολείς και λάμπες, είναι οι πολυτιμότεροι σύμμαχοί σας. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι μάχες να είναι διαφορετικές από τα συνηθισμένα και ιδιαίτερα αγωνιώδεις. Το pacing είναι ιδανικό, με κομμάτια γεμάτα ένταση και αγωνία να εναλάσσονται με περιόδους ηρεμίας και ανασύνταξης.
Η φύση των εχθρών προσθέτει μία ακόμα διάσταση στις μάχες. Όσο χρειάζεστε σφαίρες για το πιστόλι, άλλο τόσο χρειάζεστε μπαταρίες για τον φακό σας και φωτοβολίδες. Παρά τη χρήση όπλων, το Alan Wake δεν είναι shooter, που σημαίνει ότι δεν έχετε τα άπειρα πυρομαχικά, γι αυτό και η κίνηση αποφυγής που έχετε στη διάθεσή σας είναι πολύ σημαντική. Το παιχνίδι σας αναγκάζει να χρησιμοποιείτε τα πυρομαχικά και τα εφόδιά σας προσεκτικά και να αποφασίζετε πότε αξίζει να το βάλετε στα πόδια και να βρείτε προσωρινό καταφύγιο πχ κάτω από μια λάμπα της ΔΕΗ, βάζοντάς σας σε λογική επιβίωσης. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με την εκπληκτική ατμόσφαιρα του τίτλου, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της δράσης διαδραματίζεται το βράδυ, σε υπαίθριες και έρημες περιοχές. Η μοναξιά που νιώθετε συνοδεύεται από τον φόβο για το άγνωστο, καθώς ανά πάσα στιγμή δεν ξέρετε τι σας περιμένει. Η σκοτεινή δύναμη είναι παντού, σας παρακολουθεί και όταν ετοιμάζεται να σας επιτεθεί κάνει την παρουσία της αισθητή με αέρα και ομίχλη. Έντονο το στοιχείο του τρόμου και όχι μόνο λόγω των παραπάνω.

Ο Αlan δεν έχει ιδέα τι εφιάλτης τον περιμένει στο Bright Falls.
Ένα άλλο πολύ δυνατό χαρακτηριστικό του Alan Wake είναι η δομή του. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε επεισόδια, στα πρότυπα τηλεοπτικής σειράς, με το καθένα να έχει αρχή που δείχνει τί έχει γίνει μέχρι τώρα και τέλος που σας αφήνει γεμάτους αγωνία για το τί θα γίνει στη συνέχεια. Μάλιστα, στο τέλος κάθε επεισοδίου παίζει και ένα διαφορετικό μουσικό κομμάτι, κάτι που θα εκτιμήσετε δεόντως, ιδιαίτερα αν παρακολουθείτε ξένες σειρές και άρα γνωρίζετε πόσο καλοφτιαγμένες είναι. Την ίδια στιγμή, καθώς παίζετε ο Alan αφηγείται και περιγράφει τα γεγονότα σε παρελθοντικό χρόνο με μυθιστορηματική γλώσσα, δίνοντάς σας την αίσθηση ότι διαβάζετε βιβλίο. Εξαιρετικό. Μέσα σε όλα αυτά βέβαια κρύβεται και το σημαντικότερο πρόβλημα του παιχνιδιού: σε κάποιες περιπτώσεις καταντάει μονότο και επαναλαμβανόμενο, τόσο ως προς το gameplay, όσο και ως προς τα περιβάλλοντα. Στην προσπάθειά της να επιμηκύνει όσο το δυνατόν περισσότερο τη διάρκεια του τίτλου, η Remedy το... παράκανε λίγο.
Όσο για τα δευτερεύοντα στοιχεία, το Alan Wake περιέχει και κομμάτια με... οδήγηση αυτοκινήτων (όταν πρέπει να διανύσετε μεγάλες αποστάσεις), με το driving gameplay να είναι προσεγμένο, αν και όχι ιδιαίτερα πλούσιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν κάποιες έμμεσες αναφορές στο Max Payne, ενώ μία από αυτές αφορά το περίφημο πρόσωπο του Max στο πρώτο παιχνίδι και είναι ξεκαρδιστική! Επίσης, στον τομέα Playback μπορείτε να δείτε όλα τα cinematics, να ακούσετε όλα τα τραγούδια που περιέχονται στο παιχνίδι, να ακούσετε όσες ραδιοφωνικές εκπομπές του τοπικού σταθμού έχετε ξεκλειδώσει και να διαβάσετε όσες σελίδες του χειρόγραφου έχετε βρει. Το χειρόγραφο αποτελεί κεντρικό κομμάτι της ιστορίας. Μάλιστα, αρκετές από τις σελίδες είναι διαθέσιμες να τις βρείτε μόνο στον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας, κι έτσι έχετε ουσιαστικό κίνητρο να ξαναπαίξετε.

Oι μάχες είναι γεμάτες ένταση και αγωνία.
Το Alan Wake είναι ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια του Xbox 360. H Remedy κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις μεγάλες δυνατότητες του συστήματος, δημιουργώντας έναν τεχνικό τομέα που συμβάλλει τα μέγιστα στην ατμόσφαιρα ψυχολογικού θρίλερ. Ξεχωρίζουν χαλαρά οι εκπληκτικές, πανέμορφες φωτοσκιάσεις, οι οποίες φυσικά έχουν ουσιαστικό ρόλο και όχι απλά διακοσμητικό. Από κοντά τα εφέ, εξίσου εντυπωσιακό το μεγάλο draw distance με μαγευτικά τοπία, ενώ και τα κλασικά περιβάλλοντα αμερικανικής επαρχίας συνθέτουν με επιτυχία την ταυτότητα του Bright Falls. Από την άλλη, το υπερβολικό εφέ θολούρας, ειδικά όταν κινείτε την κάμερα, χαλάει το κατά τα άλλα κορυφαίο - με βάση την περιορισμένη κλίμακα του τίτλου - σύνολο. Ο ήχος παίρνει άριστα σε όλους τους τομείς, με ιδανικές μουσικές επιλογές και τον Matthew Porretta να δίνει ρεσιτάλ ως Alan Wake.
Όπως γράφω και στον πρόλογο, το Alan Wake ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχαμε από αυτό. Αποτελεί κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν έχετε ξαναπαίξει, ένα ψυχολογικό θρίλερ το οποίο θα ζήλευαν μέχρι και οι μετρ του είδους στο Χόλιγουντ. Το Alan Wake είναι ένα σκοτεινό “ταξίδι” σε μέρη που τα video games δεν εξερευνούν συχνά και αποδεικνύει ότι... όντως το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
+ Φοβερή ατμόσφαιρα
+ Αγωνιώδεις μάχες
+ Εκπληκτικά γραφικά και ήχος
+ Δομημένο στα πρότυπα τηλεοπτικής σειράς- Κάποιες φορές γίνεται μονότονο και επαναλαμβανόμενο
- Δυσνόητες πτυχές της ιστορίαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5
Πλατφόρμα: Xbox 360
Έκδοση: Microsoft
Ανάπτυξη: Remedy
Διάθεση: Microsoft Hellas
Είδος: Action-adventure
Παίκτες: Single-player
Επίσημο Site: xbox.com/alanwake
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 14/5/2010
PEGI: 16