A Space for the Unbound review

Πολλές φορές ο άνθρωπος, μεγαλώνοντας, χάνει τον εφηβικό του ενθουσιασμό, το καρδιοχτύπι ελαττώνεται και, πολλές φορές, τα συναισθήματα εκφυλίζονται, παύοντας πλέον να αποτελούν κινητήρια δύναμη για την ίδια τη ζωή. Ο κόσμος μπαίνει σε έναν «αυτόματο πιλότο» και οι αναμνήσεις -θετικές ή αρνητικές- σταματούν να έχουν τον αντίκτυπο που θα έπρεπε. Τα βιώματα μας όμως είναι αυτά που διαμορφώνουν το ποιοι είμαστε, πώς συμπεριφερόμαστε και πώς αντιμετωπίζουμε καταστάσεις, θετικές ή αρνητικές. Το adventure A Space for the Unbound έρχεται για να μας θυμίσει πως αν ψάξουμε βαθιά στο υποσυνείδητο μας, θα βρούμε απαντήσεις που ίσως και να μας ξαφνιάσουν.

Η περιπέτεια λαμβάνει χώρα σε μια μικρή, επαρχιακή πόλη της Ινδονησίας, στα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Αναλαμβάνετε το ρόλο του Atma, ενός ονειροπόλου τελειόφοιτου λυκείου ο οποίος, λίγες ημέρες πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, δεν έχει ιδέα τί θέλει να κάνει στην ζωή του (κάτι απολύτως φυσιολογικό, σε αυτή την ηλικία). Μαζί με την κοπέλα του, Raya, αποφασίζουν να επαναστατήσουν απέναντι σε αυτή την κοινωνική νόρμα και, έτσι, αντί να συμπληρώσουν τη φόρμα επαγγελματικού προσανατολισμού (όπως όλοι οι τελειόφοιτοι) χρησιμοποιούν την πίσω σελίδα ούτως ώστε να δημιουργήσουν ένα «bucket list» γεμάτο με αθώες εφηβικές επιθυμίες, όπως το να παρακολουθήσουν μαζί μια ταινία στο σινεμά, να μαζέψουν είκοσι συλλεκτικά καπάκια ή να χαϊδέψουν το πιο χνουδωτό ζωάκι της πόλης. Όλα στην αρχή μοιάζουν ιδανικά, ωστόσο τα πράγματα σύντομα παίρνουν μιαν απρόσμενη τροπή. Οι κάτοικοι της μικρής πόλης φαίνεται να έχουν χάσει τα λογικά τους, ο Atma ακροβατεί μεταξύ πραγματικού και φανταστικού δίχως να μπορεί να δώσει μια εξήγηση γι αυτά που συμβαίνουν. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάνω από την πόλη πλανάται μια επικείμενη, ολοκληρωτική καταστροφή την οποία κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος όχι απλά να αντιμετωπίσει αλλά έστω να αντιληφθεί, σε ένα σκηνικό που παραπέμπει αρκετά σε Stranger Things.

Όλα αυτά ίσως φαντάζουν υπερβολικά για ένα παιχνίδι που εκ πρώτης όψεως δείχνει εν γένει «ζεστό», ιδανικό για χαλάρωση και τα συναφή. Η αλήθεια είναι πως τέτοιο είναι, καθώς η κλιμάκωση δεν συμβαίνει σταδιακά και μόνο προς το τέλος ανεβαίνουν οι τόνοι. Κάθε κεφάλαιο λύνει ορισμένες απορίες δημιουργώντας ωστόσο άλλες τόσες και είναι βέβαιο πως θα σας κρατήσει μέχρι τέλους. Ποιος ακριβώς είναι ο Atma, πώς σχετίζεται η Raya με όλα τα παράδοξα που συμβαίνουν γύρω σας και, κυρίως, ποια είναι η Nirmala, η μικρή συγγραφέας που ζει στη φαντασία του πρωταγωνιστή μας και προτιμάει να γράφει ιστορίες δίπλα από το ποτάμι παρά να περνάει χρόνο στο σπίτι μαζί με τον καταπιεστικό, επικριτικό και βίαιο πατέρα της; Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως το παιχνίδι πραγματεύεται ορισμένα βαριά και βαθιά ζητήματα, όπως ενδοοικογενειακή βία, κατάθλιψη, αποξένωση, σχολικό εκφοβισμό και άλλα, κάνοντας το ωστόσο με τρόπο μαεστρικό και ισορροπώντας το με αναρίθμητες στιγμές χιούμορ, καταλήγοντας έτσι να σας βάζει σε σκέψεις χωρίς όμως να σας «μαυρίζει» την ψυχή.

Αναφορικά με το gameplay, τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Τον περισσότερο χρόνο τον περνάτε περπατώντας και κάνοντας interact. Η μικρή πόλη είναι διαθέσιμη προς εξερεύνηση, με ορισμένες περιοχές ωστόσο να γίνονται προσβάσιμες μόνο σε συγκεκριμένα κεφάλαια. Οι κύριες δραστηριότητες αποτελούνται από γρίφους, mini-games, καθώς και συλλογή αντικειμένων (fetch quests) και οι δευτερεύουσες αφορούν τη συλλογή collectibles (καπάκια πχ), χάιδεμα και ονομασία των αναρίθμητων γατών που σουλατσάρουν στην πόλη καθώς και «λιώσιμο» στο τοπικό arcade ούτως ώστε να σπάσετε όλα τα ρεκόρ σε ένα παιχνίδι-φόρο τιμής στο retro Street Fighter. Η περιήγηση είναι εύκολη διότι ευτυχώς η πόλη είναι μικρή, καθώς ο διαθέσιμος χάρτης περισσότερο μπερδεύει παρά βοηθάει. Οι γρίφοι είναι, στην πλειοψηφία τους, ευχάριστοι, προς το τέλος όμως γίνονται ίσως αναίτια περίπλοκοι. Σε έναν πχ χρειάζεται να λύσετε μαθηματική εξίσωση (ναι, γκούγκλαρα τη λύση), ενώ σε δύο(!) διαφορετικές περιπτώσεις χρειάζεται να ανοίξετε κάποιες πόρτες με συγκεκριμένη σειρά (και είναι αρκετά μεγάλη η αλληλουχία) αλλιώς επιστρέφετε στην αρχή, με τη λύση ωστόσο να πρέπει να την… ψυχανεμιστείτε. Επιπλέον, το mini-game α λα Street Fighter που προανέφερα, ενώ είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο ως προαιρετική ασχολία, δυστυχώς σας βγάζει εντελώς εκτός κλίματος όταν γίνεται υποχρεωτικό για την εξέλιξη της ιστορίας, με αποκορύφωμα το τελικό boss που μοιάζει εντελώς παράταιρο σαν σύλληψη.

Το highlight ωστόσο του τίτλου, αποτελεί το spacedive. Εικάζω πως έχετε δει την ταινία Inception και αν όχι, τότε πιθανότατα γνωρίζετε το concept της. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια «βουτιά» στο υποσυνείδητο του ανθρώπου μέσα στο οποίο υπάρχουν λύσεις, επιθυμίες, απαντήσεις και βιώματα. Σε περίπτωση που δεν έχει πάει ο νους σας ακόμη, η συντριπτική πλειοψηφία των γρίφων του παιχνιδιού λύνονται κάνοντας spacedive. Πώς λειτουργεί όμως αυτό στην πράξη; Καθώς ο Atma ξεκινάει την περιπέτειά του, πέφτει στα χέρια του ένα μυστηριώδες, κόκκινο, μαγικό βιβλίο. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως μέσω αυτού, μπορεί να κάνει «βουτιά» στο υποσυνείδητο ορισμένων χαρακτήρων απλά ανοίγοντάς το δίπλα τους. Πολλές φορές βρίσκεστε αντιμέτωπος με καταστάσεις που φαινομενικά τουλάχιστον αποτελούν ακατάβλητα εμπόδια στην εκπλήρωση του στόχου σας. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένα χρυσό λουλούδι εμφανίζεται πάνω από τον εκάστοτε χαρακτήρα, ενημερώνοντας σας πως μπορείτε να κάνετε spacedive. Κάνοντας τη «βουτιά» ο χωροχρόνος αλλοιώνεται και βρίσκεστε ξαφνικά σε ένα ονειρικό σύμπαν μέσα στο οποίο καλείστε να δώσετε τη λύση στο πρόβλημα τόσο του εκάστοτε χαρακτήρα όσο και κατ’ επέκταση στο δικό σας.

Τα προβλήματα που ταλανίζουν τους χαρακτήρες της μικρής αυτής πόλης είναι, εκ πρώτης, επιφανειακά. Πχ κάποια στιγμή χρειάζεστε την βοήθεια ενός ατόμου το οποίο μετά χαράς σας την προσφέρει μόνο εάν καταφέρει να κερδίσει το τελευταίο boss στο arcade παιχνίδι ξύλου που προανέφερα. Κάνοντας λοιπόν spacedive, συνειδητοποιείτε πως το πραγματικό πρόβλημα είναι το αφεντικό στην κανονική του ζωή, το οποίο φαίνεται να τον ταλαιπωρεί. Μια άλλη περίπτωση, σας βρίσκει στα ενδόμυχα της ψυχοσύνθεσης ενός ηλικιωμένου με άνοια, τον οποίο βοηθάτε να θυμηθεί το παρελθόν και τα ανέμελα παιδικά χρόνια με τον αδελφό του. Οι περιπτώσεις είναι φυσικά πολλές και το spacedive σε ορισμένους βασικούς χαρακτήρες είναι βέβαιο πως θα σας βάλει σε πολλές σκέψεις. Μήπως ορισμένες φορές είμαστε πιο σκληροί και επικριτικοί από όσο πρέπει, με τους ανθρώπους γύρω μας;

Το spacedive, αν και η πιο ουσιαστική καινοτομία του gameplay, δεν είναι η μοναδική. Κάποια στιγμή στο ταξίδι σας αποκτάτε την ικανότητα να μεταφέρεστε στο χρόνο με τη βοήθεια ενός χρυσού, μαγικού ραβδιού. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε, αυτά τα χρονικά άλματα σας βοηθάνε να λύσετε καταστάσεις στο τώρα, επεμβαίνοντας στο τότε. Το πρόβλημα δυστυχώς με όλα αυτά, είναι πως κάποια στιγμή αρχίζουν να υπερ-χρησιμοποιούνται και να κουράζουν, βάζοντας έτσι «τρικλοποδιά» στον ρυθμό του παιχνιδιού. Πχ βρίσκεστε να ανοίγετε τρία-τέσσερα time rifts ταυτόχρονα, μέσα στα οποία πρέπει να κάνετε spacedive όπου μπορεί να χρειαστείτε ένα αντικείμενο διαφορετικού time rift και στο τέλος καταλήγετε να τρέχετε πέρα-δώθε στο χώρο, το χρόνο και το υποσυνείδητο. Ανοίγονται ουσιαστικά πολλά μέτωπα, τα οποία απαιτούν από εσάς να είστε παρατηρητικός και να θυμάστε πού είναι τί, ούτως ώστε να μην καταλήξετε να οργώνετε άσκοπα την πόλη.

Το παιχνίδι είναι 2D pixel art, πράγμα που σημαίνει πως σε ποιότητα γραφικών δεν έχει να δείξει και πολλά. Αυτό που ξεχωρίζει όμως, είναι η πραγματικά υπέροχη αισθητική του, που σε συνδυασμό με τις προσεγμένες λεπτομέρειες, σας μεταφέρει νοητά και αβίαστα σε μια μικρή πόλη μιας άλλης εποχής με έναν πολύ ιδιαίτερο και νοσταλγικό τρόπο. Τα χρώματα είναι ζωντανά, τα τοπία είναι όμορφα και το συναίσθημα που κατορθώνουν να ξυπνήσουν τα χρωματιστά αυτά pixels είναι πραγματικά μοναδικό. Την μουσική έχει επιμεληθεί ο Basdito Bachtiar και είναι βέβαιο πως θα σας συγκινήσει, όντας απόλυτα ταιριαστή με το ύφος του παιχνιδιού. Voice acting δεν υπάρχει, κάτι που είναι απολύτως λογικό για το είδος και την παραγωγή του τίτλου. Ο ηχητικός τομέας είναι προσεγμένος ωστόσο και πολλές φορές είναι από μόνος του ικανός να σας «ταξιδέψει» μέσω του ακούσματος των σταγόνων της βροχής ή των κυμάτων της θάλασσας.

Γεμάτο νοσταλγία, συναισθήματα και βαθιά νοήματα, και με μοναδική αισθητική, το A Space for the Unbound είναι μια ιστορία που σας μένει στο μυαλό. Η ικανοποιητική του διάρκεια (τουλάχιστον 10 ώρες) σας αποζημιώνει και σας κρατάει μέχρι τέλους σε ένα μοναδικό ταξίδι που σας βάζει σε σκέψεις, προβληματίζει και σας κάνει να γυρίσετε -έστω και νοητά- πίσω στο χρόνο, σε εποχές αθώες, ξεχασμένες και κρυμμένες ίσως στο υποσυνείδητο σας. Οι ιστορίες και το παρελθόν μας είναι άλλωστε αυτά που μας προσδιορίζουν και καλό είναι να αντιμετωπίζουμε όσα μας προβληματίζουν κάνοντας το προσωπικό μας spacedive.